Vísir


Vísir - 15.09.1953, Qupperneq 7

Vísir - 15.09.1953, Qupperneq 7
Þriðjudaginn 15. september 1953 ▼ I81B t/Heifkáli í 3S Marseilles eftir EMELE ZOEA wwww.wvwvvwuwwwwvwvvviwwvy jvw^pyww það. Undir eins og þér varð frjálst að gera það sem hugur þinn bauð þér, flýttir þú þér að hjálpa mér og bæta fyrir óréttinn sem þú hafðir gert mér. Eg hef fyrirgefið þér fyrir löngu og nú bið eg þig að fyrirgefa mér. Philippe talaði með alvöruþrungnum þunga og Blanche hrærðist. — Eg hef líka fyrirgefið þér fyrir löngu, svaraði hún og það hljóp kapp í röddina. — Elskaðu mig þá og vertu konan mín, sagði Philippe ákaf- ur. — Hugsa þú þér hina hreinu hamingju hjónabanasins. Hugs- aðu til þess að barnið okkar verði skilgetið. Blanche fór að gráta. Philippe faðmaði hana að sér og þrýsti brennandi kossi á varir henni. — Hrintu mér ekki frá þér, sagði hann biðjandi. — Mér er þetta alvara .... eg vil gera yfirbót fyrir allt það illa, sem orðið hefur. Unga stúlkan reyndi ekki að losa sig úr faðmlögunum. Hún lá hreyfingarlaus í faðmi elskhuga síns, en hún grét eins og hjarta hennar væri að springa af harmi. — Ætlar þú að lofa mér að verða konan min? hélt hann á- fram. — Viltu gefa mér tækifæri til að sanna að eg elski þig sjálfrar þín vegna? — Já, svaraði Blanche. — Því að nú veit eg að þú segir satt! í þessum svifum var barið laust á dyrnar og nú kom Chast- anier ábóti inn. Hann sá þegar í stað hvernig ástatt var, og gieðisvipur kom á andlitið á honum. — Börnin mín, sagði hann. — Það er hérna maður með mér, sem langar áfar mikið til að tala við- ykkur, til þess að reyna að bæta úr ógæfunni sem hann hefur. bakað ykkur. Má hann koma inn? í. Blanche og Philippe kinkuðu kolli og voru bæði jafn hissa. Og furða þeirra varð enn meiri er presturinn opnaði dyrnar og vísaði de Cazalis inn. Tveir fangelsisþjónar gættu hans. Hinn fyrrverandi þingmaður var auðmjúkur og iðrandi. Blanche hljóp til hans. Hann tók um hendur hennar og rödd hans var gersam- lega laus við hið gamla þurradramb, er hann sagði: — Barnið mitt, eg er kominn til að sýna þér réttlæti, þó um seinan sé. Mér finnst á mér að þú munir aldrei geta fyrirgefið mér allt það illa sem eg hef gert þér, en eg ætla að reyna að gera mig verðugan þess að þú hugsir að minnsta kosti einhvern tíma hlýlega til mín. Svo bætti hann við um leið og hann sneri sér að Philippe: — Þér fáið nú bráðum hefndina, því að eg verð dæmdur bráðlega og settur í fangelsi. En áður en þessi síðasti ærumissir varpar mér í dustið langar mig til að segja, að eg tek aftur allar mót- bárur mínar gegn því að þér tengist frænku minni .... eg sam- þykki með glöðu geði hjónaband ykkar. Hann sneri frá þeim og gekk út úr herberginu aftur milli varðmannanna. Blanche og Philippe reyndu árangurslaust að stöðva hann, — Látið. hann fara, sagði Chastanier ábóti. — Hann hefur iðrast og gert yfirbót. Guð mun afmá afbrot hans. Nokkrum dögum eftir þetta kom Maríus heim til Fine á Place aux Oeufs í Marseille. Hann var auðsjáanlega mjög uppvægur þó hann reyndi að láta bera sem minnst á því. Hann mætti Cadet, bróður blómastúlkunnar í dyrunum. — Cadet, sagði hann talsvert skjálfraddaður þó að hann reyndi að tala sem borginmannlegast. — Er hún systir þín heima? — Já, 'Svaraði pilturinn. — En hún er ósköp bág núna. Eg er hræddur um að það standi í sambandi við það að Philippe ætl- ar að fara að kvænast ungfrú de Cazalis, bætti hann við íbygg- inn. — Aumingja stúlkan! sagði Maríus. — Eg veit að henni þyk- ir vænt urn hann. Fine var í óða önn að setja saman blómaveriptína síxia til næsta dags þegar hann kom inn. En það var líkast og fingurnir á henni hreyfðust sjálfkrafa. Það var vífst saii áem bróðir henh- ar sagði: hún var skelfing bág. Þingmaðurinn nýbakaði taláði nokkur hughreystingarorð yf- ir henni, en gat ekki leynt því hvað honum var. mikið niðri fyr- ir, því að Fine tók eftir því óg sagði: — Hvað gengur að yður í kvöld? Hafi'ð þér einhverjar slæm- ar fréttir? — Nei, svaraði hann. — Allt .i-bezta- !agi,. en það stendur svö- leiðis á að eg þarf að tálá við yður um áriðandi mál. — Hvað er það? — Eg ætla að gera það. — Hvað getur það veriðj? hrppaði, Fine og reig^ ,sig eips og henni var lagið þegar hi ^ .vildj ganga í augun á fólki. — Ekki annað en.það að mig langar til að spyrja yður hvort þér munduð vilja verða frú Maríus Cayol! Fine sleppti blómvendinum og hló hikandi: — Nei, nei! Það mundi aldrei fara vel. Það væri alltof hár sess handa mér. Hvernig haldið þér að eg mundi sórna mér sem þingmannsfrú! Og svo er hjartað í mér orðið kalt. — Eg veit að þér elskuðuð Philippe, sagði Maríus. — En úr því að það er óhugsanlegt að hann fái að eiga tvær konur, finnst mér athugunarvert hvort þér gætuð ekki gert hann Ijóta bróður hans hamingjusaman? Þér verðið áreiðanlega eins virðuleg þingmannsfrú og eg verð þingmaður. — En þér hafið aldrei minnst á að yður litist á mig fyrr en núna i kvöld! — Mér hefur nú litist á yður lengi, þrátt fyrir það .... alltaf síðan eg sá — þegar þér voruð að reyna að hjálpa Philippe — hve gott hjarta þér eigið. Fine varð alvarleg. — Má eg segja yður nokkuð, herra Maríus? spurði hún og roðnaði. — Alveg sjálfsagt. Það virðist vera tízka núna að gera játn- ingar. — Jæja, þá skal eg segja yður það. En þér verðið að muna að það er leyndarmál. Eg hef elskað yður .... talsvert .... síðan þér neituðuð því að hann frændi sleppti honum Philippe fyrr en við gætum borgað honum fimmtán þúsund franka. Maríus var alls ekki djarfur maður, en nú gat hann samt ekki stillt sig um að kyssa blómastúlkuna beint á munninn. — Hvenær eigum við að halda brúðkaupið? spurði hann. — Þegar þú villt, sagði Fine. — Svo maður hafi allt í sama orðinu, sagði Maríus, eins og hann hefði allt í einu munað eftir einhverju gleymdu. — Hvers vegna varstu svona dauf í dálkinn þegar eg kom? — Vegna þess að eg hélt að þú kærðir þig ekkert um mig, úr því að þú varst orðinn þingmaður! Og þegar fylling tímans var komin og öll vottorð fengin, var tvöföld hjónavígsla á skrifstofu borgarstjórans í Marseille. Þau nýgiftu voru Philippe Cayol og Blanche de Cazalis, og þing- maðurinn Maríus Cayol og Josefine Cougourdan, sem nú var ekki lengur blómasölustúlkan Fine. Daginn eftir vígði Chast- anier ábóti þau í Saint-Victorkirkjunni hinni kirkjulegu vígslu. De Cazalis kom fyrir rétt og fékk dóm, en fyrir milligöngu Maríusar Cayol slapp hann með mánaðar fangelsi. SÖGULOK. MARGT A SAMA STAÐ LAUGAVEG 10 - SIMI 3367 Pappírspokagerðín h.f. [Vttasttg 3. AZlsk.pappirspoJearl Kvikmyndir Frh. af 4. s. ' framtíð ungfrú Adams tryggð' með þessu móti. ★ Doris Day, dægurlagasöng- konan og leikkonan fræga, ætl- ar á þessu hausti að ferðast unr Bandaríkin og ræða um slysa-- varnamál. Hún lenti sjálf í bíl- slysi á sínum tíma og lá í sjúkrahúsi í 14 mánuði, og nú hyggst hún gera sitt til þess að- koma í veg fyrir hin tíðu slys í landi sínu. ★ Kona leikarans Van Heflins eignaðist dóttur fyrir fáum. vikum. Sagt er, að Heflin háfi þá komið í sjúkrahúsið og feng- ið að sjá dóttur sína nýfædda sem snöggvast. Leikarinn horfði á dóttur sína og sagði svo við lækninn: Finnst yður hún ekki óvenjulega gáfuleg eftir aldri? ★ Þessir leikarar amerískir eiga afmæli næstu daga: Ed- mond O’Brien, f. 10 sept. 1915, Claudette Colbert, f. 13. sept^ 1905, Dick Haymes, f. 13. sept. 1916 og Scott Brady f. 13. sept. 1924, Lauren Bacall (kona Humphrey Bogarts) f. 16. sept. 1924. A kvöldvökimni. Maðurinn og máltíðin. í síð- ustu bók sinni ritar hinn enski heimspekingur Trelawney Day- rell Reeds á þessa leið: Enginn maður, sem á konu eða hefir eldabusku eða hvorttveggja, er frjáls maður. Hversu mikið sem hann berst á móti því, þá er hann harðstjórn þeirra ofur- seldur þegar á að fara að borða. Það eru ótal menn í þessum heimi, sem hefðu getað fundið Norðurpólinn, fundið Eldörado, eða opnað Aladdíns-hellinn, ef þeir þyrftu ekki alltaf að flýta sér heim í matinn!“ • „Heimtar ekki læknirinn | mikla borgun?“ spurði gamla konan. Onei,“ sagði garnli maður- inn.“ Hann gerir það sem hann getur til þess að allir hafi efni á að vera veikir.“ • Læknirinji hrokk upp af vær- um blundi, Einkasjúklingurinn, sem var áfár þreytandi, hafði hringt í símann: „Æ, eg er svo lasinn. Eg er sárþjáður. Þér verðið að koma til mín,“ sagði sjúklingurinn. Læknirinn vissi að maðurinn var mjög ímyndunarveikur. En nú var rödd hans svo eymdar- leg, að læknirinn þorði ekki annað en fara til hans. Hami kom til sjúklingsins og skoðaði hann ,og það(var ,eins og, hann hafði grunað: Ekkert var að manninum. En læknirinn sagði ahyggjusamlega: „Eigið þér kæra ættingja, sem þér vilduð fá í heimsókn.“ „Já að vísu.“ „Og þér viljið kannske tala við lögfræðing um erfðaskrána yð- ar?“ „Já, þess þyrfti eg,“ sagði maðurinn og varð nú æ hrædd- ari. „Þá er bezt að senda eftir þeim öllum.“ „Guð hjálpi mér,“ sagði maðurimi nærri frávita. „Er eg þá svona Iangt leiddur?“ „Ónei, það er svo sem ekkert að yður. En mér þætti það jafn- gott þó að þér hefðuð fleiri að athlægi um miðjar nætur en mig einan.“ Cíhu Mhhí úar.... Kalt haust. Úr Vísi 15. september 1918: Kartöflur fóru margir að taka upp í gær, vegna hinna óvæntu og hörðu frosta, sem verið hafa undanfarnar nætur. Þeir garð- eigendur, sem Vísir átti tal yið bjuggust varla við meðalupp- skeru. Það mun sjálfsagt ráð- legt að taka kartöflumar upp sem fyrst, því að grasið er svo gjörsamlega fallið, að ekki þarf að búazt við að þær vaxi neitt úr þessu, en ef frostin haldast, er hætt við að þær geti frosið til skemmda. „Ljóst var út að Iíta“. Qg, í sama blaði stendur: „í gærmorgun voru öll fjöll hvít niður um miðjar hlíðar. En sá snjór er nú að mestu horfinn.“ — Markmið Framh. af 1. síðu. Daily Herald gagnrýnir harð- Iega Robert Murphy fyrir áð hafna þegar tillögum Peking- stjórnarinnar, og bendir á, að tillögurnar hafi verið sendar Sameinuðu þjóðunum, en ekkí bandarísku ríkisstjórninni. Til athugunar. Tilkynnt var í London í gær- kvöldi, að tillögur Peking- stjórnarinnar væru til gaum- gæfilegrar athugunar í London. Churchill, sem verið hefur á- samt konu sinni gestur Elísa- betar drottningar í Balmoral» kastala í Skotlandi, flýgur tit London í dag, og kemur stjórn- in saman á fund á morgun. Gætu slakað til. Enginn vafi er talinn leika á, að þar verði rætt um hið breytta viðhorf vegna gagn- tillaga kommúnista. Brezka- stjórnin vildi sem kunnugt er, að Indland fengi sæti á ráð- stefnunni en það hafðist ekkí- fram, vegna andspyrnu Banda ríkjanna. Nú ætla margir, að þetta verði tekið upp að nýju,. og eitt brezka blaðið segir, að Bandaríkjastjórn geti vel hald? ið allri sinni virðingu, þótt húrfc kurteislega féllist á, í tilslökunt ar skyni að greiða fyrir sam- komulagi, svo að Indland fengl- sæti á ráðstefnunni. Selwyn Lloyd ráðherra, að— alfulltrúi Breta á allsherjar— þinginu, fer þegar að stjórnar-- fundinum loknum flugleiðis til New York. Óvenjulegt tjón af þrumuveðri. Paris (AP). — Þriu tuveður hafa gengið hvað eri • annað gengið yfir N.-Frakkíand und- anfarið. Ekki hefir þó orðið mikið tj ón áf veðrum þessum, en óvenju- legt varð þó af einni eldingu á- dögunum. Sló henni niður íl alifuglatíú,- þár sern 25Ö0 endur og 1500 gáesaungar vom steiktir' lifandi. Skemmdir haia einnig, orðið á uppskeru á nokkruxn stöðum. _____s,

x

Vísir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.