Vísir - 15.09.1953, Qupperneq 7
Þriðjudaginn 15. september 1953
▼ I81B
t/Heifkáli í
3S
Marseilles
eftir EMELE ZOEA
wwww.wvwvvwuwwwwvwvvviwwvy jvw^pyww
það. Undir eins og þér varð frjálst að gera það sem hugur þinn
bauð þér, flýttir þú þér að hjálpa mér og bæta fyrir óréttinn sem
þú hafðir gert mér. Eg hef fyrirgefið þér fyrir löngu og nú bið
eg þig að fyrirgefa mér.
Philippe talaði með alvöruþrungnum þunga og Blanche
hrærðist.
— Eg hef líka fyrirgefið þér fyrir löngu, svaraði hún og það
hljóp kapp í röddina.
— Elskaðu mig þá og vertu konan mín, sagði Philippe ákaf-
ur. — Hugsa þú þér hina hreinu hamingju hjónabanasins. Hugs-
aðu til þess að barnið okkar verði skilgetið.
Blanche fór að gráta. Philippe faðmaði hana að sér og þrýsti
brennandi kossi á varir henni.
— Hrintu mér ekki frá þér, sagði hann biðjandi. — Mér er
þetta alvara .... eg vil gera yfirbót fyrir allt það illa, sem orðið
hefur.
Unga stúlkan reyndi ekki að losa sig úr faðmlögunum. Hún
lá hreyfingarlaus í faðmi elskhuga síns, en hún grét eins og
hjarta hennar væri að springa af harmi.
— Ætlar þú að lofa mér að verða konan min? hélt hann á-
fram. — Viltu gefa mér tækifæri til að sanna að eg elski þig
sjálfrar þín vegna?
— Já, svaraði Blanche. — Því að nú veit eg að þú segir satt!
í þessum svifum var barið laust á dyrnar og nú kom Chast-
anier ábóti inn. Hann sá þegar í stað hvernig ástatt var, og
gieðisvipur kom á andlitið á honum.
— Börnin mín, sagði hann. — Það er hérna maður með mér,
sem langar áfar mikið til að tala við- ykkur, til þess að reyna
að bæta úr ógæfunni sem hann hefur. bakað ykkur. Má hann
koma inn? í.
Blanche og Philippe kinkuðu kolli og voru bæði jafn hissa.
Og furða þeirra varð enn meiri er presturinn opnaði dyrnar og
vísaði de Cazalis inn. Tveir fangelsisþjónar gættu hans. Hinn
fyrrverandi þingmaður var auðmjúkur og iðrandi. Blanche hljóp
til hans. Hann tók um hendur hennar og rödd hans var gersam-
lega laus við hið gamla þurradramb, er hann sagði:
— Barnið mitt, eg er kominn til að sýna þér réttlæti, þó um
seinan sé. Mér finnst á mér að þú munir aldrei geta fyrirgefið
mér allt það illa sem eg hef gert þér, en eg ætla að reyna að
gera mig verðugan þess að þú hugsir að minnsta kosti einhvern
tíma hlýlega til mín.
Svo bætti hann við um leið og hann sneri sér að Philippe: —
Þér fáið nú bráðum hefndina, því að eg verð dæmdur bráðlega
og settur í fangelsi. En áður en þessi síðasti ærumissir varpar
mér í dustið langar mig til að segja, að eg tek aftur allar mót-
bárur mínar gegn því að þér tengist frænku minni .... eg sam-
þykki með glöðu geði hjónaband ykkar.
Hann sneri frá þeim og gekk út úr herberginu aftur milli
varðmannanna. Blanche og Philippe reyndu árangurslaust að
stöðva hann,
— Látið. hann fara, sagði Chastanier ábóti. — Hann hefur
iðrast og gert yfirbót. Guð mun afmá afbrot hans.
Nokkrum dögum eftir þetta kom Maríus heim til Fine á Place
aux Oeufs í Marseille. Hann var auðsjáanlega mjög uppvægur
þó hann reyndi að láta bera sem minnst á því.
Hann mætti Cadet, bróður blómastúlkunnar í dyrunum.
— Cadet, sagði hann talsvert skjálfraddaður þó að hann reyndi
að tala sem borginmannlegast. — Er hún systir þín heima?
— Já, 'Svaraði pilturinn. — En hún er ósköp bág núna. Eg
er hræddur um að það standi í sambandi við það að Philippe ætl-
ar að fara að kvænast ungfrú de Cazalis, bætti hann við íbygg-
inn.
— Aumingja stúlkan! sagði Maríus. — Eg veit að henni þyk-
ir vænt urn hann.
Fine var í óða önn að setja saman blómaveriptína síxia til
næsta dags þegar hann kom inn. En það var líkast og fingurnir
á henni hreyfðust sjálfkrafa. Það var vífst saii áem bróðir henh-
ar sagði: hún var skelfing bág.
Þingmaðurinn nýbakaði taláði nokkur hughreystingarorð yf-
ir henni, en gat ekki leynt því hvað honum var. mikið niðri fyr-
ir, því að Fine tók eftir því óg sagði:
— Hvað gengur að yður í kvöld? Hafi'ð þér einhverjar slæm-
ar fréttir?
— Nei, svaraði hann. — Allt .i-bezta- !agi,. en það stendur svö-
leiðis á að eg þarf að tálá við yður um áriðandi mál.
— Hvað er það?
— Eg ætla að gera það.
— Hvað getur það veriðj? hrppaði, Fine og reig^ ,sig eips og
henni var lagið þegar hi ^ .vildj ganga í augun á fólki.
— Ekki annað en.það að mig langar til að spyrja yður hvort
þér munduð vilja verða frú Maríus Cayol!
Fine sleppti blómvendinum og hló hikandi:
— Nei, nei! Það mundi aldrei fara vel. Það væri alltof hár
sess handa mér. Hvernig haldið þér að eg mundi sórna mér sem
þingmannsfrú! Og svo er hjartað í mér orðið kalt.
— Eg veit að þér elskuðuð Philippe, sagði Maríus. — En úr því
að það er óhugsanlegt að hann fái að eiga tvær konur, finnst
mér athugunarvert hvort þér gætuð ekki gert hann Ijóta bróður
hans hamingjusaman? Þér verðið áreiðanlega eins virðuleg
þingmannsfrú og eg verð þingmaður.
— En þér hafið aldrei minnst á að yður litist á mig fyrr en
núna i kvöld!
— Mér hefur nú litist á yður lengi, þrátt fyrir það .... alltaf
síðan eg sá — þegar þér voruð að reyna að hjálpa Philippe —
hve gott hjarta þér eigið.
Fine varð alvarleg.
— Má eg segja yður nokkuð, herra Maríus? spurði hún og
roðnaði.
— Alveg sjálfsagt. Það virðist vera tízka núna að gera játn-
ingar.
— Jæja, þá skal eg segja yður það. En þér verðið að muna að
það er leyndarmál. Eg hef elskað yður .... talsvert .... síðan
þér neituðuð því að hann frændi sleppti honum Philippe fyrr
en við gætum borgað honum fimmtán þúsund franka.
Maríus var alls ekki djarfur maður, en nú gat hann samt ekki
stillt sig um að kyssa blómastúlkuna beint á munninn.
— Hvenær eigum við að halda brúðkaupið? spurði hann.
— Þegar þú villt, sagði Fine.
— Svo maður hafi allt í sama orðinu, sagði Maríus, eins og
hann hefði allt í einu munað eftir einhverju gleymdu. — Hvers
vegna varstu svona dauf í dálkinn þegar eg kom?
— Vegna þess að eg hélt að þú kærðir þig ekkert um mig, úr
því að þú varst orðinn þingmaður!
Og þegar fylling tímans var komin og öll vottorð fengin, var
tvöföld hjónavígsla á skrifstofu borgarstjórans í Marseille. Þau
nýgiftu voru Philippe Cayol og Blanche de Cazalis, og þing-
maðurinn Maríus Cayol og Josefine Cougourdan, sem nú var
ekki lengur blómasölustúlkan Fine. Daginn eftir vígði Chast-
anier ábóti þau í Saint-Victorkirkjunni hinni kirkjulegu vígslu.
De Cazalis kom fyrir rétt og fékk dóm, en fyrir milligöngu
Maríusar Cayol slapp hann með mánaðar fangelsi.
SÖGULOK.
MARGT A SAMA STAÐ
LAUGAVEG 10 - SIMI 3367
Pappírspokagerðín h.f.
[Vttasttg 3. AZlsk.pappirspoJearl
Kvikmyndir
Frh. af 4. s. '
framtíð ungfrú Adams tryggð'
með þessu móti.
★
Doris Day, dægurlagasöng-
konan og leikkonan fræga, ætl-
ar á þessu hausti að ferðast unr
Bandaríkin og ræða um slysa--
varnamál. Hún lenti sjálf í bíl-
slysi á sínum tíma og lá í
sjúkrahúsi í 14 mánuði, og nú
hyggst hún gera sitt til þess að-
koma í veg fyrir hin tíðu slys
í landi sínu.
★
Kona leikarans Van Heflins
eignaðist dóttur fyrir fáum.
vikum. Sagt er, að Heflin háfi
þá komið í sjúkrahúsið og feng-
ið að sjá dóttur sína nýfædda
sem snöggvast. Leikarinn horfði
á dóttur sína og sagði svo við
lækninn: Finnst yður hún ekki
óvenjulega gáfuleg eftir aldri?
★
Þessir leikarar amerískir
eiga afmæli næstu daga: Ed-
mond O’Brien, f. 10 sept. 1915,
Claudette Colbert, f. 13. sept^
1905, Dick Haymes, f. 13. sept.
1916 og Scott Brady f. 13. sept.
1924, Lauren Bacall (kona
Humphrey Bogarts) f. 16. sept.
1924.
A kvöldvökimni.
Maðurinn og máltíðin. í síð-
ustu bók sinni ritar hinn enski
heimspekingur Trelawney Day-
rell Reeds á þessa leið: Enginn
maður, sem á konu eða hefir
eldabusku eða hvorttveggja, er
frjáls maður. Hversu mikið
sem hann berst á móti því, þá
er hann harðstjórn þeirra ofur-
seldur þegar á að fara að borða.
Það eru ótal menn í þessum
heimi, sem hefðu getað fundið
Norðurpólinn, fundið Eldörado,
eða opnað Aladdíns-hellinn, ef
þeir þyrftu ekki alltaf að flýta
sér heim í matinn!“
•
„Heimtar ekki læknirinn
| mikla borgun?“ spurði gamla
konan.
Onei,“ sagði garnli maður-
inn.“ Hann gerir það sem hann
getur til þess að allir hafi efni
á að vera veikir.“
•
Læknirinji hrokk upp af vær-
um blundi, Einkasjúklingurinn,
sem var áfár þreytandi, hafði
hringt í símann: „Æ, eg er svo
lasinn. Eg er sárþjáður. Þér
verðið að koma til mín,“ sagði
sjúklingurinn.
Læknirinn vissi að maðurinn
var mjög ímyndunarveikur. En
nú var rödd hans svo eymdar-
leg, að læknirinn þorði ekki
annað en fara til hans. Hami
kom til sjúklingsins og skoðaði
hann ,og það(var ,eins og, hann
hafði grunað: Ekkert var að
manninum. En læknirinn sagði
ahyggjusamlega: „Eigið þér
kæra ættingja, sem þér vilduð
fá í heimsókn.“ „Já að vísu.“
„Og þér viljið kannske tala við
lögfræðing um erfðaskrána yð-
ar?“ „Já, þess þyrfti eg,“ sagði
maðurinn og varð nú æ hrædd-
ari.
„Þá er bezt að senda eftir
þeim öllum.“ „Guð hjálpi mér,“
sagði maðurimi nærri frávita.
„Er eg þá svona Iangt leiddur?“
„Ónei, það er svo sem ekkert að
yður. En mér þætti það jafn-
gott þó að þér hefðuð fleiri að
athlægi um miðjar nætur en
mig einan.“
Cíhu Mhhí úar....
Kalt haust.
Úr Vísi 15. september 1918:
Kartöflur fóru margir að taka
upp í gær, vegna hinna óvæntu
og hörðu frosta, sem verið hafa
undanfarnar nætur. Þeir garð-
eigendur, sem Vísir átti tal yið
bjuggust varla við meðalupp-
skeru. Það mun sjálfsagt ráð-
legt að taka kartöflumar upp
sem fyrst, því að grasið er svo
gjörsamlega fallið, að ekki
þarf að búazt við að þær vaxi
neitt úr þessu, en ef frostin
haldast, er hætt við að þær geti
frosið til skemmda.
„Ljóst var út að Iíta“.
Qg, í sama blaði stendur: „í
gærmorgun voru öll fjöll hvít
niður um miðjar hlíðar. En sá
snjór er nú að mestu horfinn.“
— Markmið
Framh. af 1. síðu.
Daily Herald gagnrýnir harð-
Iega Robert Murphy fyrir áð
hafna þegar tillögum Peking-
stjórnarinnar, og bendir á, að
tillögurnar hafi verið sendar
Sameinuðu þjóðunum, en ekkí
bandarísku ríkisstjórninni.
Til athugunar.
Tilkynnt var í London í gær-
kvöldi, að tillögur Peking-
stjórnarinnar væru til gaum-
gæfilegrar athugunar í London.
Churchill, sem verið hefur á-
samt konu sinni gestur Elísa-
betar drottningar í Balmoral»
kastala í Skotlandi, flýgur tit
London í dag, og kemur stjórn-
in saman á fund á morgun.
Gætu slakað til.
Enginn vafi er talinn leika
á, að þar verði rætt um hið
breytta viðhorf vegna gagn-
tillaga kommúnista. Brezka-
stjórnin vildi sem kunnugt er,
að Indland fengi sæti á ráð-
stefnunni en það hafðist ekkí-
fram, vegna andspyrnu Banda
ríkjanna. Nú ætla margir, að
þetta verði tekið upp að nýju,.
og eitt brezka blaðið segir, að
Bandaríkjastjórn geti vel hald?
ið allri sinni virðingu, þótt húrfc
kurteislega féllist á, í tilslökunt
ar skyni að greiða fyrir sam-
komulagi, svo að Indland fengl-
sæti á ráðstefnunni.
Selwyn Lloyd ráðherra, að—
alfulltrúi Breta á allsherjar—
þinginu, fer þegar að stjórnar--
fundinum loknum flugleiðis til
New York.
Óvenjulegt tjón
af þrumuveðri.
Paris (AP). — Þriu tuveður
hafa gengið hvað eri • annað
gengið yfir N.-Frakkíand und-
anfarið.
Ekki hefir þó orðið mikið tj ón
áf veðrum þessum, en óvenju-
legt varð þó af einni eldingu á-
dögunum. Sló henni niður íl
alifuglatíú,- þár sern 25Ö0 endur
og 1500 gáesaungar vom steiktir'
lifandi. Skemmdir haia einnig,
orðið á uppskeru á nokkruxn
stöðum. _____s,