Vísir - 24.09.1953, Blaðsíða 7

í'immtudáginn 24. september 1953.
TlSíB
Óttasiegin eiginkona.
£fár IQherlí f^ldnelart.
8
eins og þér vitið. En það "er þó hálfu mikilvægara að vita, að
yður hefir ekkert mein verið gert.“
„Auðvitað er allt í lagi með mig,“ svaraði hún þreytuleg'a.
„Hann var illur viðfangs í gærkvöldi, en hann veit ekkert enn.
Hann fann ritvélina mína, svo að hann heldur, að eg sé að semja
skáldsögu. Og hann er líka hræddur um, að eg ætli að heimta
skilnað. Eg kem eins fljótt og eg get, Wade.“
Hann vann við skattamál það, sem eftir var morgunsins,
og gaf umbjóðendum sínum ýmis heilrseði. En hann hafði engan
áhuga fyrir þessu, bg þegar hann hafði gleypt í sig hádegis-
verð í mesta flýti, fór hann til skrifstofu þeirrar, sem ungfrú
Simmons hafði. Hún var í býggingu einni í miðborginni, og
þegar Forsythe kom í almennu skrifstofuna, sá hann þar ritvél
á borði einu. Virtist vélin hafa staðið ónotuð lengi, en í heldur
stærra herbergi, sem var fyrir innan þétta, var skrifborð, pen-
ingaskápur, nókkrir skjalaskápar úr stáli og tveir eðá þrír
fábrotnir 'stólar.
*■ Ungfrú Simmóns sat við skrifborðið. Á borðinu stóð pappa-
kassi með leifum af máltíð, bg fannst Wade það talsvert ein-
kennilegt, er hann minntist þess, að það var í rauninni ekkert
smáræði, sem uhgfrúin hafði haft í sinn hlut af tekjum Jessiku
Blakes á undanförnum árum. En þarna sáust þess engin merki,
og sízt á konunni sjálfri. Mártha Simmons var komin fast að
fertugu, frekar letileg í útíiti en þó voru augun hvöss. Húh
leit varla á hann, fyrr en hánn rétti henni nafnspjaldið sitt.
„Lögfræðingur!“ sagði hún. „Hvað hefi eg eiginlega gert?“
Hann brosti. „Ef til vill er yður það kunnara en mér,“ svar-
aði hann vinsamlega. „í raun réttri efast eg um, að þér hafið
gert neitt ámælisvert eða ólöglegt, en þó er hér um frekar
flókið mál að ræða. J»að varðar Jessiku Blake, ungfrú Simmons.“
Hún léit snöggt á hann. „Hvað er um hana?“ spurði hún
kuldalegri röddu. „Hún vildi hafa það, eins og því er hagað.
Eg sagði henni í öndverðu, að það væri heimskulegt. Hún hafði
gert sér einhverjar vonir mn að gera mann úr þessum óþokka,
sem hún er gift, en það mun Skaparinn sjálfur ekki geta. Ef
yður langar til að vita mína skoðun, þá er honum ekki bjarg-
andi!“ En svo var eins og birti eitthvað yfir henni og hún
spurði: „Þér æthð þó ekki að segja mér, að hún hafi skyndilega
vitkazt og ætli að losa sig við hann?“
,Eg veit það ekki,“ svaraði Wade. „Það, sem henni liggur á
hjarta, er að gera erfðaskrá sína.“
Nú varð ungfrú Simmons illilega bilt við, hún fölnaði. „Erfða-
skrá? Hvers vegna eiginlega?11
„Hún sagði mér ekki ástæðuna, en mér skildist á henni, að
hún hefði haft góðar tekjur af útvarpsþættinum." Og þegar
Simmons kinkaði aðeins kolli, hélt hann áfram: „Hér er nefni-
lega dálítil flækja. Peningarnir voru geymdir á dulnefni. Það
er rétt, er það ekki?“
Ungfrúin hafði nú jafnað sig dálítið, enda þótt henni væri
talsvert órótt. „Eg er búin að segja yður, að hún vildi hafa þann
hátt á því. Eg get sýnt yður kvittanir bankans, éf þér viljið."
Hún stóð á fætur bg gekk að skjalaskáp, þar sem hún sótti
þykka möppu.
„Það er hverju orði sánnara, að hún hefir grætt mikið á
þessu,“ mælti hún þurrlega, og ýtti möppunni til Wades. Kvitt-
animar voru þama, alíar á nafni Jessiku Blakes, og ungfrú
Simmons hafði ekki augun af Wade, meðan hann skoðaði þær.
„Hún lét mig geyma þær,“ sagði ungfrú Simmons, ,,af því
að hún var hrædd um, að maðurinn hennar fyndi þær. Eg vildi
óska, að hánh héfði ekki átt afturkvæmt úr stríðinu.“
Hann brosti, því að hann minntist þess, að hann hafði sjálfur
óskað þess nýlega. ■
„Jæja, við það vérður ekki ráðið úr þessu,“ mælti hann. „Það,
sem nú þarf að gera, er að frú Collier sanni, að hún sé Jessika
Blake. Þér verðið þess vegna að koma með okkur til bankans,
ér við færum sönnur á þettá, þar sem þér hafið séð um það.“
Ungfrú Simmbns kinkaði k’olli dauflega. „Táknar þetta, að
hún hætti útvarpsþættinum?“ spurði hún.
,,Eg veit það ekki,“ svaraði Wade. „En því ræður hún ein.
Mér skilst þó að hún sé orðin þreytt á honum.“
Ungfrú Simmons virtist eitthvað annars hugar. „Hvers vegna
vill hún gera erfðaskrá sína?“ spurði hún svo. „Er hún hrædd
við manninn sihh?“
„Það ervvenja hjá þeim, sem eiga hundi'uð þúsund dollara,
ungfrú Simson, áð þeir gera erfðáskrá sína.“
„Eg býst við því,“ mælti hún með béizkju. „Alltaf er eg jafn
heppin.“
„Eg fæ ekki séð, að erfðaski'á mundi hafa nein áhrif, að þvi
er yður áhrærir.“
,Eg var ekki að íala um-hana,“ svaraði ungfrú Simmons í
flýti. „Frú Collier er bezti viðskiptavinur minn, þegar á allt
er litið. Og þáttur hennar er mjög vinsæíi og eftirsóttur. Hann
hefir gefið góðar tekjur áfum saman og enginn endir sjáan-
légur á þvi. Hvað er eiginlega að henni? Hvers vegna fer hún
bara ekki frá Collier, úr því að hún ér hrædd um, að hann ætli
að myrða hana?“
Forsythe brosti lítið eitt. „Eg geri ekki ráð fyrir því, að þessu
lykti' þannig. Hefir hann nokkru sinni komið hingað, ungfrú
Simmons? Gæti hann vitað með nokkru móti, hvað hún hefir
haft fyrir stafni?“
„Ekki frá mér,“ svaraði ungfrúin hiklaust. „Einskis leyndar-
máls, að því er útvarpsþátt snertir, er gætt eins vel og hennar.
Hún kemur aldrei á æfingar. Og hvar haldið þér, að við hitt-
umst? í Central-garðinum — hvernig sem viðrar. Þegar barnið
var lítið, kom hún með handritin í vagninum, og það veit mín
sanna, að það kom fyrir, að þau voru vot! Hún lézt vera að sýna
mér snáðann, og þá laumaði eg handritunum í handskjólið mitt
eða náði þeim á einhvern amian hátt. Hafið þér nokkurn tíma
heyrt um annað eins pukur?“
„Það er harla óvenjulegt,“ .
„Óvenjulegt! Það er vitfirring. Þér skúluð ekki hálda, að eg
sitji bara hér og hirði hundraðshlutann minn. Hafið þér nokkrá
hugmynd um það, hvernig útvarpsstöð starfar? Þátturinn er
góður, en hver styttir hann, ef hann er of langur? Hvér er við-
staddur æfingar dag eftir dag? Það gei'i eg, herra Forsythe —
eg og engin önnur!“
Wade var búinn að fá meðaumkun með henni, þegar hann
fór. Hann grunaði, að heimsókn hans hefði komið henni meira
en lítið á óvart, vakið beyg hennar, en þó gat hann ekki séð
ástæðuna fyrir því. Bankakvittanirnar vom í lagi. Það, sém
hafði raunverulega komið honum á óvart, var fúlgan, sem um
var að ræða. Hún var svo mikil, að hún gat fengið menn til
þess að fremja hvers konar afbrot — jafnvel morð.
Hann sneri aftur til skrifstofunnar, til þess að vinna til lcvölds,
en gat ekki hrist af sér kvíðann, er hafði gagntekið hann. Ætti
hann að leita til lögreglunnar? Þar mundu menn vitanlega
hlæja að honum — nema þeir vissu eitthvað um Collier. Anna
hafði ætlað að fara að segja eitthvað. En hvað grunaði hana —
eða hvað vissi hún? Var hún hrædd um, að hann keypti stolna
bíla, léti mála þá á ný, setti á þá ný númer og seldi þá svo aftur
utan borgarinnar? Collier hafði einmitt gert nokkuð, er var
þessu líkt, meðan hann var í Frakklandi, og hafði aðeins með
naumindum sloppið við að vera dregimi íyrir herrétt.
Hann var boðinn út um kvöldið og veizían var eins og venju-
lega hjá fjölskyldunum, er bjuggu við Park Avenue. Hann
kom á tilsettum tima — kl. 8 — en sumir gestanna voru ekki
komnir fyrr en stundu síðar. Þá var hann búinn að drekka
meira, en hann hafði viljað. Og í fyrsta skiptið var hann nú
dauðleiður á þessum tildurbrúðum, sem sáttu naktar niður á
brjóst fyrir framan hann. Hann var að sálast úr leiðindum,
meðan setið var undir boi'ðum, og einhvern veginn fór kvíði
hans einnig vaxandi.
Þegar komið var að kaffinu og koníakinu, og karlmennirnir
voru farnir að ræða stjórnmál, reyndi hann með öllu móti að
finna einhverjá leið til að sleppa úr þessari prísund. Hann var
enn að velta því fyrir sér, hvemig hann ætti að fara að þessu,
þegár þjónn laut yfir hann.
„Afsakið ónæðið, herra, en það er síminn til yðar. Það er syst-
ir yðar, sem þarf að tala við yður.“
Wade vissi, að Margery mundi ekki hringja til hans hjá
A kvöldvökunni.
Hann var að hugsa sig um og
gat ekki ákveðið hverskonar
hátt hann skyldi kaupa. Kona
hans var með honum og rétti
honum hatt. „Taktu þenna,.“
sagði hún. „Þú ert 10 árum
yngri með hann.“
Hann tók við hattinum, setti
hann upp og skoðaði sig lengi
í sþéglinum, m'eð hattinn á
höfðinu. Að lokum lagði hann
hattinn frá sér.
„Nei,“ sagði haiin. „Eg tek
hann ekki. Eg vil ekki vera 10
árum eldri í hvert sinn sem eg
tek hann ofan.“
9
Skotahjón komu til Lundúna
og fóru í fyrsta sinn með neð-
aðjarðarlest. Konunni leið illa
og sagði við bónda siim að sér
væri svo óglatt að hún héldi að
hún yrði að selja Upp.
„Nei, í öllum bænum, það
máttu ekki gera,“ sagði bóndimi
allur í uppnámi og benti á
prentaða leiðbeiningu á veggn-
urn: „Þáð eitt að spýta kostar
tvö sterlingspund!“
9
Amerísk kvikmyndadís var
að útvega sér vegabréí.
„Eruð þér giftar?“ var spurt.
„Stundum,“ svaraði hún.
Chtu Aimi tfar....
Fjölgun Lyfjabúða.
Frétt úr Vísi fyrir 35 árum:
„Á bæjarstjórnarfundi í gær.
bar Ólafur Friðriksson fran'i
tillögu um. að skipa þriggja
manna nefnd til að íhugá. hvort
ekki mundi tiltækilegt, að
fjölga lyfjabúðum í bænum og
að bærinn tæki að sér rekstur-
inn. Tillag'an var samþykkt og
í nefndina kosnir: Jón ÞorlAks-
son, Jörundur Brynjólfsson og
Sighvatur Bjarnason.“
Fyrirspurn.
Eftirfarandi fyrirspurn birt -
ist í Vísi fyrir 35 árum og er í
fullu gildi enn í dag: ..Er leyíi-
legt, að póstþjónar, sem bera
bi'éf út um bæinn, sting.i þeim
milli hm'ðar og dyrastafs, eða
hendi þeim á tröppur husanna
eða í fordyri? Þessa eru tið
dæmi hér í bænum.“
Útv'egum
Thríge
spil fyrir allar stærðir skipa.
Einkaumboðsmenh:
Ludvig Storr & Co.
Getraunaspá
vikunnar.
1 röð — lierfi 27 raðir. j
A. Villa — Sheff. Utd. 1 !
Burnley — Newcastle 1 :
Cardiff — Arsenal X !
Charlton — Liverpoól 1
Huddersf. — Middl.bro Í
M. City — Portsmouth 1 (X2)
Preston — Bolton X
Sheffield W. — WBÁ 2
Sunderl.—Blackpool 2 (IX)
Tottenham — M. Utd. 1
Wolves — Chelsea 1
Everton — Derby 1 (X2)
Skilafrestur
dagskvölds.
er til fimmtu-
Fjárflutningar
hafnir.
Sauðfjárflutningarnir að norð
an eru byrjaðir, en aðeins úr
Þingeyjarsýslu, því að réttir
eru ekki byrjaðar annars stað-
ar á fjárkaupasvæðum. Aðal-
réttir í Þingeyjarsýslu byrjuðu
í gær.
Þó er fyrsti fjárbíllinn það-
an kominn, því að fjárkaup
hófust þegar í gángnalok, ér fé
var rekið í útréttir. Féð var
keypt í Kelduhverfi og flutt
austur í Hreppa, en það ér rúm-
lega 630 km, leið og sólarhrings
ferð þaðan með féð.
í Þingeyjarsýslu verða keypt
6—7 þusund lömb og fará þau í
Árnessýslu. — Siðar hefjast
fjárflutningar austan af Síðu,
ög fer það fé í Mýrdalinn, af
Vestfjörðum verður fé llutt í
Rangárvallasýslu, og eitthvað
af fé, líklega um 600 veröur
keypt í Öræfum. Hefur áður
verið sagt hér í blaðinu frá
fyrirætlunum í þessum efnum.
„Lígerinn^ var
skofinn.
Höfðaborg. (A.P.). — Annað
frægasta dýrið í dýragarði hér
í landi hefir verið skotið vegna
ellihrumleika.
Heitir dýr þettai:„3íger“ og
er afkvæmi ljóns og tígérs. Það
er með ljónsmákka og rcndótt-
an skrokk eins og tígfisdýr.
Aldurinn var oi ðinn býsna hár,
19 ár. . *