Vísir - 25.09.1953, Blaðsíða 7

Föstudaginn 25. sépt'émber 1953.
▼ SBIB
: r
Ottaslegin eiginkona.
inehart.
ókunnugum, nema í ýtrustu neyð, og hann var ekki í neinum
vafa um, hvers vegna hún hringdi. Honum hitnaði og kóinaði á
víxl, þegar hann gekk hljóðlega út úf stofunni og að símanum
í bókaherberginu. En född Margery var hin rólegasta.
„Það er ekki það, sem hún heldur, Wade,“ sagði hún. „En
læknirinn sagði, að hún hefði haldið á nokkrum bréfum í hend-
inni, þegar hún datt. Eitt þeirra var til þín. Hún er ekki mikið
meidd, en hann hélt, að þú vildir kannske fá að vita þetta. Mað-
urinn hennar er ekki heima, og það er ekki hægt að finna hann.“
„Hvar datt hún? Og hvernig?“ Wade þekkti varla rödd sína.
„Niður stigann, að því er virðist. Hún hefir fengið taugaáfall,
en það er allt og sumt. Hún er óbrotin."
„Og Collier ekki heima?“
„Nei, hún segir, að hann hafi farið út, áður en þetta gerðist.
Hún veit ekki, hvar hann er niður kominn.“ Margery hikaði.
„Mér skildist á lækninum, að hún vildi tala við þig. Annars
hefði eg ekki hringt."
Wade bað húsfreyjuna afsökunar í flýti og var kominn af
stað í leigubifreið fimm mínútum síðar. Hami var þungt hugsi.
Ef Collier var ekki heima, þegar óhappið vildi til, virtist það
sanna, að hann ætti enga sök á því. En hann tortryggði mann-
inn svo mikið, að hann gat ekki verið rólegur. Collier hafði vel
geta látizt fara og verið einhvers staðar í felum á ganginum,
því að þar var lýsing elcki alltof góð. Það ér heldur ekki henni
líkt að detta, hugsaði hann. Hún var létt á sér, var jafnvel tígu-
leg í göngulagi, en þegar hann minntist þess, hvað’ stiginn var
brattur og hár, fór hrollur um hann.
Hann rakst á húsvörðinn úti á gangstéttinni, þar sem hann
beið eftir honum. Þetta var sterklegur maður, klæddur grárri
peysu og var hann þrjózkufullur á svipinn.
„Eg er Hellinger,“ mælti hann. „Læknirinn sagði, að yðar
væri kannske von. En þér skuluð ekki halda, að hún geti farið
í mál við húseigandann út af þessu. Hún datt, af því að það
var full ástæða til þess.“
,Eigið þér við, að henni hafi verið hrundið niður stigann?“
„Nei, það var verra en það,“ svaraði húsvörðurinn. „Komið
inn fyrir, og þá skal eg sýna yður dálítið.“
Það, sem hann ætlaði að sýna Forsythe var langur vírspotti,
grannur en sterkur. Hellinger glotti, þegar Forsythe virti hann
fyrir sér.
„Hann hafði verið bundinn þvert yfir efsta þrepið,“ sagði
hann. „Og hann var sannarlega strengdur vandlega. Maður
á næstu hæð fyrir ofan heyrði konuna detta og hálsbraut sig
næstum, þegar hann hljóp niður, til þess að hjálpa henni.
Læluiirirm er hjá honum núna. Eg ætla að sækja aspirin,
þegar eg er búinn að hleypa yður inn.“
Forsythe afhenti honum vírinn. „Mér skilst, að maðurinn
hennar hafi ekki verið heima, þegar þetta kom fyrir,“ sagði
hann.
Hellinger yppti öxlum. „Það er svo sem ekkert, sem hefði
getað komið í veg fyrir, að hann skildi eftir dálitinn minja-
grip handa henni, eða hvað finnst. yður? Kannske hann hafi
vitað, að hún ætlaði út rétt á eftir? Hún var með tvö bréf í
hendinni, annað til drengsins og hitt til yðar. Það er gamalt
bragð að nota vír. Hér var einu sinni di'engur, sem hafði næst
um drepið móður sína með slíku hrekkjabragðL“
Hellinger fór nú leiðar sinnar, líklega til þess að sækja
aspirin fyrir Jamison, og Forsythe gekk hægt upp stigann.
Hann sagði við sjálfan sig, að hann yrði með einhverjum ráð-
um að koma Önnu úr húsinu, kannske heim til sín og Margery.
En um leið og hann sá hana, gerði hann sér ljóst, að ekki mimdi
unnt að flytja hana um sinn.
Hún lá aftur á bak í rúminu, og leit hægt og með erfiðis-
munum til hans, er hún heyrði fótatak hans.
,Mér þykir fyrir þéssu ónæði, Wade,“ sagði hún. „Eg hefi
tognað í hálsi og er öll helaum. Dæmalaus klaufi gát eg líka
verið. Eg hefi gengið um stigann árum saman, og aldrei verið
komin nærri því að hrasa?“
„Hvernig vildi þetta til? Hrasaðir þú aðeins?“
Hún brosti dauflega. „Enginn hratt mér, ef það er það, sem
þú átt við. Fred var ekki heima. Hann hafði farið til bess áð
afhenda bifreið einhvers Staðar í New Jersey, svo að þú skalt
ékki halda, að hann hafi gert þetta. Hann hefði ekki getað
Það.“ ,
Hann nefridi ekki vírinn. Hann færði stól nær hvilunni, sett-
ist þar og tók um aðra hönd hennar.
„Mér þyki leitt að þetta skyldi koma fyrir, Anna," sagði
hann, „en þó er eg feginn, að ekki skyldi fara verr. Þú hefðir
getað beðið bana af þessu. En hvers vegna varstu að skrifa
mér? Læknirinn sá bréfin, sem þú hélzt á í hendinni.“
„Af því að eg gat ekki notað símann. Fred var heima allan
daginn. Eg lézt þess vegna vera að skrifa Billy litla, og skrif-
aði þér svo eihnig. Eg vissi ékki, að hann ætlaði út. Hann ætl-
aði héldur ekki að fara, 'en svo hringdi einhver til hans og
hárin varð að fara. Hann hótaði að læsa mig inni, en eg .var
•búin að fela lykilinn.“
„Hvers vegna? Hvaða ástæða var fyrir því, að hann skyldi
ætla að gera það?“
Hún hreyfði sig þreytulega. „Hann veit, að eg hitti þig, og
hann grunar að eg ætli að heimta skilnað. Eg held, að hann hafi
ekki hugmynd um hitt. Eg' skrifaði þér um það — að eg yrði að
skjóta erfðaskrármálinu á frest. Hann getur ekki haft 'gætur á
mér alltaf. Og eg ætlaði að biðja þig um að segja ungfrú Simm-
ons, að eg mundi ekki endurnýja samninginn. Mér þykir fyrir
því hennar vegna, en hvað get eg eiginlegá gert?“
Já, og hvað get eg gert? hugsaði hann með sjálfum sér. Á eg
að segja henni, að eiginmaður hennar hafi ætlað að ráða hana
af dögum? Að hann hefði reynt það í kvöld, og mundi vafalaust
gera aðra tilraun? Hann langaði til að segja henni þetta, en hún
var búin að verða fyrir nægum áföllum, svo að hann hætti við
það. Sársaukadrættir voru í andliti hennar, en hugur hennar
var ljós og vakandi.
„Eg hefi haft tóm til að hugsa riúna,“ sagði hún svo. „Hvern-
ig hefði farið, ef eg hefði hálsbrotnað, ög engirin erfðaskrá verið
gerð? Hann mundi fá alla peningana, er það ekld?“
„En ekkert slíkt kom fyrir, góða mín.“
„Hvers vegna getur þú ekki samið erfðaskrá fyrir mig núna?“
spurði hún áköf. „Eg get svo skrifað undir hana, og húsvörð-
urinn, Mike Hellinger, getur verið vottur. Eg held, að læknir-
inn komi líka aftur. Maðurinn á loftinu datt, þegar hann var að
fara mér til hjálpar, og læknirinn er hjá honum núna.“
Forsythe leizt ekki allskostar á þessa hugmynd. Erfðaskrá
var ekki gerð í flaustri, sízt þegar svo mikið var í húfi. Hún
mundi koma fyrir rétt, ef einhver mótmælti gildi hennar. Það
gæti líka verið verra, að hún hafði fengið talsvert taugaáfall.
Loks settist hann þó við skrifborðið í setstofunni, gerði þar
uppkast, og var á leið með það til hennar, svo að hún gæti lesið
það, þegar hurðinni á ganginum var lokið upp. Þar var Collier
kominn, undrandi í fyrstu, en síðan illúðlegur og til alls lík-
legur.
„Jæja,“ mælti hann drafandi röddu, „er ekki Forsythe kom-
inn? Hvað er yður eig'inlega á höndum hér?“
„Ef yður langar til að vita það,“ svaraði Wade, „þá er eg
að vinna lögfræðileg störf fyrir konu yðar.“
„Ef þeir eigið við, að hún ætli sér að fá skilnað, þá verður
nú ekki neitt af þvi.“
„Þér erað nokkuð einráður í því efni.“
„Jæja, svo að þér ætlið að vera hortugur, grænjaxlinn. Eg
skal þá kenna yður mannasiði með hnefunum.“ .
Anna hafði setzt upp í rúmi sínu. „Hættu þessu, Fred!“ kall-
aði hún. „Eg gerði honum orð um að koma. Láttu ekki eins og
kjáni! Þú gerir aðeins illt verra fyrir sjálfan þig með því móti.“
En Fred sinnti henni ekki, glotti aðeins illmannlega. „Eg hefi
alltaf hatað yður fyrir hugrelcki yðai-,“ sagði hann. „Þér vitið
það, er það ekki? Þér létuð næstum draga mig fyrir herrétt.
Já, þér---------Eg skal berja þetta laglega andlit á yður, svo
það verði óþekkjanlegt!“
PJc
onioílmr
oníohlc
mi’
njo
frá kr. 20,50 parið.
n^^onóolíar
með svörtum hæl, ísgarns-
sokkar, ullarsokkar, bómull-
arsokkar frá kr. 12,90.
VERZL.
Pruð stúika
17 ára gömul, með gagn-
fræðaprófi og nokkra vél-
ritunarkuhnáttu óskar eftir
atvinnu í vetur t.d. síma-
vörzlu eða annarri skrif-
stofuvinnu. Upplýsingar í
síma 1660.
♦ 8-7
¥ Á-7
?. ♦ K-10-3-2 j
♦ K-10-7-4
♦ K-9
¥ 4
♦ Á-D-9-8-7-5-4 1
♦ Á-8-2
Sagnir gengu þannig, að S.
sagði fyrst 1 ♦, V. 1 ♦ og N.
3 ♦. Austur sagði 3 ♦ og fór
þá S. í 5 ♦, sem varð loka-
sögnin. Vestur lét ¥ K út og
spurt er hvernig S. eigi að
spila spilið.
Á kvöldvöknimi,
Hún var dálítið einföld hún
Dillidó, en honum þótti gaman
að henni samt — eða kannske
það hafi verið einmitt þess
vegna. Hún var að sýna honum
myndabókina sína með smá-
myndum, sem hún hafði tekið.
„Þetta er mynd,“ sagði hún,
„sem eg tók af litlum fugli“.
„En — e —,“ muldraði hann.
„Eg sé ekkert nema stélið — “
„Já, það var nefnilega svo-
leiðis,“ sagði hún, „að eg var
hrædd um að hann myndi fæl-
ast, þegar hann heyrði smell-
inn í myndavélinni, svo að eg
hóstaði svolítið til að kæfa
smellinn. En þá flaug kjáninn
upp'“
•
„Þetta er falleg lítil bifréið.
Hvað margir geta setið i henni
svo að þægilegt sé?“
„Enginn" — var svarið.
®
Þegar Winston Churchill
kom í þing eftir aukakosningar
í Sunderland, sagði hann hrif-
inn við fyrsta þingmanninn,
sem harrn hitti: „Óskið mér til
hamingju. Nú er ástæða til
þess.“
. ,,Já, þetta var Ijómandi.kosn-
ingasigur í Sunöerlaád,“ svar-
I. R.
SKÍÐAFÓLK.
SJÁLFBOÐA-
VINNA
að Kolviðarhóli um helgina.
Fjölmennið. — Stjórnin.
land! Hver er að hugsa um
Sunderland nú?“ sagði Churc-
hill. „Hjá svörtu svönunum
heima hjá mér í Charvell era 4
svartir svanaungar skriðnir úr
eggjum.“
• N ■
Háskólastúlka í Bandaríkj -
unum segir oss að flestar stúlk-
ur vilji heldur -vera fallegar en
gáfaðar. Það er af því, segir
hún, að flestir karlmenn sjá
betur en þeir hugsa.
(Walter Davenport).
•
„Það er sagt að hann Peter-
sen sé afskaplega stimamjúkur
við konuna sína.“
„Já, hann bér alltaf á hand-
sláttuyélina fjfrir hana, áður
en hanri fér í skrifstofuna.“
Ungur maður flutti erindi
um fræðigrein sína í útvarpið
og kallaði erindið „Niðurstöð-
ur;“
Dégi síðar hitti harin vin
sinn ög fóra þeir að tala um er-
indið. Fyrirlesarinn spurði
hvernig horium, hefði þótt.
„Ekki var mikið um niður-
stöðurnar, eg heyrði þær
aldrei,“. sagði spurður. „Eg held
þú hefðir heldur étt að kalla
II. FLOKKS mótið heldur
áfram á háskólavellinum
á laugardaginn kl. 2. — Þá
keppa K. R. og Fram ög
strax á eftir Þróttur og Val-
ur. — Mótanéfndin.
aði þingmaðurinn. — „Shuider- i erindið: Að vega salt.“
Haustmót 3. flokks B
hefst n. k. sunnudag, 27.
þ. m., á Stúdentagarðsvell-
inum. Keppt verður sem
hér segir: K.R. — Valur 27.
sept. kl. 2. Dómari: Magnús
Pétursson. — Fram — K.R.
4. okt. kl. 10.30. Dómari:
Magnús Pétursson. — Valur
— Fram 11. okt. kl. 10.30.
Dómari: Haraldur Guð-
mundsson. ,Að marg gefni
tilefni eru þátttakendur
vinsamlega beðiiir að at-
huga að þessu móti á ekkerfc
að fresta.
Knattspyrnudeild KJl.
Haustmót 1. flokks j
hefst á laugai'dagiim 26.,þ.
m. kl. 4 á iþróttavellinum.
Þá leika KR — Valur, strax
á eftir Fram — Þróttur.
Mótanefridin.
FARFLGLAR. j
Munið skemmti-)
fundian í kvöld if
Þórskaffi. gengið
inn frá Hlemmtorgi.
I