Vísir - 30.09.1953, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 30. september 1953
TlSIB
Óttaslegin eiginkona.
£fti, tth^ P-Ld, & inelart.
til sonar þeirra, og eg ætlaði einmitt að íara að gera erfðaskrá
hennar, er átti að ganga í þá átt, er þetta kom fyrir.“
Close var nú farinn að fá mikinn áhuga fyrir málinu. Áhugi
hans magnaðist til muna, þegar hann heyrði um útvai-psdag-
skrána. ,a ; ;:g!
„Eg kannast við þann þátt,“ syaraði hann. „Svo að þú ert að
tala um stúlkuna sem semur hann?“
„Já, en hún semur hami að vísu undir dulnefni. Eiginmaður
hennar heitir Wilfred Collier. Mér skilst, að hann selji notaða
bila."
„Collier, ha?“ Close tók símátólið og bað um að fá samband
við bíladeildina. „Heyrðu,“ sagði hann, er einhver svaraði, „gefðu
mér samband við Joe Ellis, ef hann er við.“
Ellis var viðstaddur, svo að Close hallaði sér aftur á bak í
stólnum.
„Manstu eftir Fred Collier, Joe?“ spurði Close. „Jæja, hvað
hefir þú frétt um hann upp á síðkastið? Já, eg veit, að hann
er háll eins og áll. En hvað veiztu nýjast, ef hæm hefir gert
eitthvað af sér?“
Hann glotti, þegar hann lagði símatólið frá sér.
„Ekkert nýtt,“ sagði hann. „Collier hefir annars vérið á tak-
mörkunum árum saman. Þeir eru sannfærðir um, að hann sé
eitthvað flæktur í viðskipti með stolna bila. Þeir vita sitt af
hverju um hann, en hafa engar sannanir í höndum. Hann er ill-
menni á annan hátt í þokkabót. Barði einn bílstjóranna sinna
svo, að hann var næstum dauður. Þéir héfðu getað náð kauða
þá, ef bílstjórinn hefði aðeins verið fáanlegur til þess að leysa
frá skjóðunni."
En það var ekki fyrr en Forsythe nefndi, hversu mikil fjár-
hæð væri á vöxtum í Gótham-bankanum, sem Close sperrti
eyrun og áhugi hans vaknaði fyrir alvöru.
„Hver þremillinn!“ sagði hann. „Er svona vel borgað fyrir
slíkai’ afurðir? Sjálfur verð eg að hætta lífinu daglega fyrir
smápeninga, ef það. Já, gæðunum er misskipt, það má nú segja.“
En hann lofaði þó að fylgjast vel með því, sem gerðist. Hann
stakk einnig upp á því, að Forsythe fengi Önnu til þess að flytj-
ast til Cennocticut, r hún væri ferðafær, og Forsythe hafði létt
til muna, þegar hann fór. En þó leið honum aðeins betur and-
lega. Hann hafði nefnilega haft sáran verk í annari síðunni,
síðan hann hafði rekizt á borðið kvöldið áður, og þegar hann
lét lækni skoða sig á heimleiðinni, kom það í Ijós, honum til
mikillar hryllingar, að eitt rifbeinð hafð kubbazt í sxmdur.
Hann fór þess vegna ekki á fætur aftur fyrr en á laugárdags-
morgunn, til þess að fá sér morgunverð. Hann hafði ekki haft
neinar spurnir af Önnu, en hann hafði talað við Hellinger dag-
inn áður, og fengið þær fregnir, að allt væri með kyrrum kjör-
um. Sagði húsvörðurinn, að Gollier hefði horfið morguninn eftir
fund þeirra, og hefði hann ekki komið heim aftur.
Hann var einmitt að fá sér kaffisopa, og var með bollánn í
annari hendinni og árdegisblaðið i hinni, þegar hann hnykkti
skyndilega við.
Anna Collier hafði skotið mann sinn til bana, og síðan hafði
hún gert tilraun til þess að fremja sjálfsmorð.
Hann las fregnina tvívegis, áður en hann áttaði sig raunveru-
lega á henni. Fréttin í blaðinu var stutt og laggóð. Samkvæmt
frásögn blaðsins hafði maður nokkur, Jamison að nafni, heyrt
Fred Collier úthúða konu sinni, og andartaki síðar hafði hann
heyrt tvö skot. Jamison hafði hinsvegar meiðst talsvert tveim
dögum áður, svo að hann hafði verið lengi niður á neðri hæðina,
til þess að tilkynna húsverðinum, Michael Hellinger, um þetta.
Það var Hellinger, sem uppgötvaði, hvernig komið var. Lækn-
h', er beðinn var sámstundis um að koma, sagði, að Collier hefði
verið skotinn í hnakkann og dáið þegar. Tilraun konu hans til
að fremja sjálfsmorð hafði hinsvegar misheppnazt. Hún hafði
verið flutt í sjúkrahús, þar sem hún var undir lögreglueftirliti.
Var ságt, að hún væri rænuíaus, og .hefði ékki skýrt lögregl-
unni frá neinu, sejn gerðist.
Forsythe Var sem steini lostinn. Anna hafði ekki gert þetta.
Ekki hún litla systir hans Bills Blake. Það var ómögulegt. Lög-
reglan væri gengin af vitinu. Collier hefði reynt að myrða hana,
og síðan hefði hann framið sjálfsmorð. Hann spratt á fætur og
hraðaði sér út.
Hann var kominn til sjúkrahússins um klukkan níu. Þar varð
hann fyrir venjulegum töfum, en með aðstoð tíu dollara seðils
og vinsamlegs stax-fsmanns tókst honum að komast upp á hæð-
ina, þar sem Anna lá. Tveir menn stóðu fyrir utan dymar á
herbergi hennar. Þreytulegur lögregluforingi í einkennisbún-
ingi sat á stól fyrh’ framan dyrnar, og miðaldra leynilögreglu-
maður stóð hjá honum. Forsythe áttaði sig ekki samstundis á
því, að þetta var Close.
Harm var svo reiður, að hami ætlaði að ráðast á leynilög-
i-eglumanninn með þjósti, en þegar hann nálgaðist, kom hvít-
klæddúr. læknir út úr sjúkrastofunni, og lokaði hurðinni á eftir
sér. Close tók hann tali.
„Hvernig gengur, læknir?“ sagði hann. „Hefur hún það af?“
„Hún er ekki búin að ná sér af taugaáfallinu,“ svaraði lækn-
irinn. „Ef þér hcifið nokkurn áhuga fyrir því, þá hefur kúlan
gengið í gegnum vinstri öxlina, en ekki hæft neina stóra æð.“
„Það táknar með öðrum oi'ðum, að hún muni lifa?“
„Það eru mestar líkur fyrir því, en ógerningur er að segja fyi’ir
um það með vissu.“
Nú tók Close eftir Forsythe og glotti. „Ef þetta er hún vin-
stúlka þín,“ mælti hann, „þá hefir þetta farið nokkuð öði’u vísi,
en þú bjóst við. Hún varð honum að bana — á því er enginn efi.
Hún getur kannske sannað. að huh hafi átt hendur sínar að
verja, en eg efa það. Mér sýnist, að þetta hljóti að hafa verið
gei't að yfirlögðu ráði. Ekki svo að skilja, að eftirsjá sé að
manni hennar,“ bætti hann svo við.
„Við hvað áttu — að þetta hafi verið gert að yfii'lögðu ráði?“
spurði Forsythe reiðilega. „Var kannske einhver við, sem sá
hana gera það?“
„Ekkert annað keraur til gi'eina. Byssan lá við hliðina á henni
á gólfinu og maður hennar dauður í tíu feta fjáx'lægð!“
„Það er þá útilokað, að hann hafi gert það?“
„Varla, þegar hann hefir verið búinn að fá kúlu í hnakkann.
Hann vissi ekki, hvað fyrir hafði komið.“
Læknirinn hafði hlustað á samtal þeirra með athygli og ekki
gengið á brott. Foi'sythe sneri sér. að honum.
„Hversu miklár líkur eru til þess, að hún lifi þetta af?“
spurði hann, er hér var komið.
„Eg get varla sagt yður annað en að við höfum gert á henni
holskurð, til þess að búa um sárið. Annars vii'ðist hún hafa dott-
ið á hurðai'hún í fallinu. Hún virðist hafa fengið mikinn heila-
hristing."
Hann gekk síðan leiðar sinnar, og lögreglumaðurinn einkenn-
isklæddi reis á fætur, sagðist þurfa að ganga til snyrtiherbergis
og hvarf á brott. Forsythe var skyndilega einn með Close, er
virtist hafa nokkra skemmtxm af því.
„Það er aldrei að vita, upp á hverju konur taka — eða finnst
þér það ekki?“ sagði hann. „Annars virðist hún viðkunnanleg
asta stúlka. Lifi hún þetta af, getur hún senhilega bjargað sér
á því fyrir réttinum, að hún hafi skotið'hann í sjálfsvörn.“
Hendur Forsythes skulfu, er hann fekk sér vindling og kveikti
í honum. „Eg trúi því ekki,“ sagði hann þi'ákelknislega. „Hxin
mundi aldrei gera neitt þessu líkt. Aldrei. Er hún með rænu?“
„Þú heyrðir, hvað læknirinn sagði. Hún hefir fengið heila-
hristing, hún hefir verið svæfð, og hún er sennilega full af
deyfilyfjum. Þar að auki er hún ósköp lasin, Forsythe. Og verið
getm', að það sé ósköp gott fyrir hana.“
Forsythe vissi, hvað lögreglumaðurinn var að fara. Hann
fann, hvernig í'eiðin náði tökum á honum.
„Eg ætla einungis að biðja þig um að hafa eitt í huga, Close,“
mælti hann. „Eg sagði þér frá því, hvemig stæði hjá henni,
Á kvöldvökimni.
„Ætlar þú að fara í kvik-
myndahús með ungum manni?“
sagði amma gamla og var
hneyksluð. „Þegar eg var ung
þótti ekki við eigandi að fara
út að skemmta sér með rmgxun
manrn, nema maður væri tiú-
lofaður honum.“
„Hafðu engai' áhyggjur,
amma,“ sagði stúlkukindin.
„Þetta ér einn af þeim, sem eg
er trúlofuð.“
•
Bóndi í Kansas ók til bæjar-
ins í nágrenninu og ætlaði að
útvega sér lán. Þegar hairn var
kominn inn í bankann skall á
fárviðri. Bankastjórinn sagðist
ekki geta veitt honum lán fyrr
en hann væri búinn að skoða
býlið hans.
„Þér þurfið ekki annað en
líta út um gluggann,“ sagði
bóhdinn. „Þanxa koma húsin
mín fljúgandi í .loftinú!“
9
í ’ Holtsetalandi kom ein-
kennilegt mál fyrir rétt. Maður
var kærður fyrir að hafa það
fyrir venju, að loka konu sína
inni í salei'nisklefanum um há-
degið þegar hama köm heim að
borða. Þótti þetta að sjálfsögðu
óhæfa, en maðurinn frambar
þá afsökun, ,,að hann hefði ekki
getað þolað stöðugt ráp hennar
fram og aftur og óaflátarxlegt
hringl í diákum.“
®
Hafðu gát á hugstuMiwi þín-
um. Þær geta brotist út í orð-
um hvenær sem vera skal.
Innanland§-
áætlun
Veturinn 1953—1954
Gildir frá 1. október
REYKJAVÍK:
Akureyri: alla daga.
Bíldudalur: Þriðjudaga.
Blönduós: Þriðjudaga, laug-
ardaga.
Egilsstaðir: Þriðjudaga,
fimmtudaga, laugardaga.
Fagurhólsmýri: Föstudaga.
Fáskrúðsfjörður: Fimmtud.
Flateyri: Þriðjudaga.
Hólmavík: Miðvikudaga.
Hornarfjörður: Fösfudaga.
ísafjörður: Mánudaga, mið-
vikudaga, föstud., laugard.
KirkjubæjarklaUstur:
Föstudaga.
•Kópasker: Fihimtudaga.
Neskaupstaður: FimmtUd.
Patteksfjörður: Mánudaga,
föstudaga.
Reyðar.fjörður: Fimmtud.,*)
Sandur: Miðvikudaga.
Sauðárkrókud: Þriðjudaga,
laugardaga.
Seyðisfjörður: Fimmtudaga.
Siglufjöfður: Sunnudaga.
Vestmannaeyjar: Alla daga.
Þingeyri: Þriðjudaga.
*) Eftir að bílvegirnir frá
Egilsstöðum til Reyðarfjarðar
og Seyðisfjar&ar lokast, verða
hafnar beinar flugferöir til
þessara staða.
AKUREYRI:
Egilsstaðir: Þriðjudaga.
Kópasker: Fimmtudaga.
, Flugfélag
íslands. h.f.
Cíhu Mmi Car.,.,
Bindindismenn á móti
kaffidrylckju.
Frétt úr Vísi fyrir 35 árum:
„Nefnd, sem skipuð hefh' verið
af bindindismönnum í Svíþjóð,
sem skipuð hefir verið af bihd
indismönnum í Svíþjóð, hefir
komist að þeirri niðurstöðu, að
rétt væri að hálda áfram að
skammta kaffi að ófriðnum
loknum, vegna þess hve lítils
hófst sé gætt í notkuninni á
venjulegum tímum. Nefndin
vill láta banna kaffidrykkju
bafna undir 10 ára aldri.“
íhlutun Breta,
Þá ,er og skýrt frá því í Vísi,
að Bi-etar íxafi kfafist þess, að
gasstö'övarstjórinn í Reykjavík
sé settur frá störfum, og hafi
bæjarstjórn bbidst í hendur
krafa um frávíkningu hans fi'á
ræðismanninum.
Auglýsing frá Ingimundi.
Eftirfarandi auglýsing birtist
í Vísi haustið 1918: „Frá i dag
og til 1. janúar 1919 og um jól-
in held ,eg söngskemmtanh'
heima hjá fólki. Eg er til viðtals
á Vestm'götu 17, uppi, kL 10—
11 og kl. 3—i. Ingimundur
Sveinsson."
H A N S A H. F.
Laugaveg 105. Sími 8-15-25.
K.ristján Gaðlaugsson
hæstaréttarlögmaður.
Austurstræti Síml 3449.
f-^er(oniöU?qr
njLJá
';ar
frá kr. 20,50 parið.
yjijlonSoll’ar
með svörtum hæl, ísgarns-
sokkar, ullarsokkar, hómull-
arsakkar fi'á kri 12,5-0.
vm
•m