Vísir - 02.10.1953, Blaðsíða 7

TtSIB
Föstudaginn 2. október 1953

"V
NOINSTRUMEMTS ARE ^
6ET POR SUCH A SHÖRT
PISTANCB... NOTHING ->
EV£R C4ULEP FOR IT/
THIS TELESCCPE IS MAPE
TO 6AZE AT PISTONCES OF
AÍIU-ION'S OFMILES. ITTOOK
SPECIAL APJUSTMENTS TO ;
FOCUS rr ON ANYTHINS
SO CLOSE TO EARTH. )
IF WE HAP NOT BEEN
SIVENTHE EXACT
LOCATION OF THAT -i
5PACE STATION, IT 7
WOULP NEVER HAVE ,
BEEN PISCOVEREP. J
f IT SEEMS UNBELIEVABLE V*----
THAT WE CAN OSSERVE / IT'S VERY >
THIS SPACE STATION y SIMPLE...AFTER
. SO CLEARLY. -----—,ALL, IT'S ONLY A
i PISTANCE OF FOUR.
Wmmk \\ \ tHousanp miles. a

Capt. I9IÍ fay Unlnd >«oluf« Symllcof. Inc. |
að verða henni að bana. Við vitum það ekki. En vera kann, að
hann hafi lagt byssuna frá sér og snúið baki við konu sinni,
svo að hún hafi náð vopninu.“
Forsythe reyndi að hafa hemil á sér, og gekk fram í eldhúsið,
til þess að springa ekki bókstaflega í loft upp. Hann stóð þar
Ingi, unz leynilQgreglumaðurinn kom þangað.
„Þú vildir endilega koma hingað,“ mælti Close. Þú getur
sjálfum þér um kennt......Hvað er að?“
Forsyth starði án afláts á eldhúsborðið. ,,Þú ert kannske
fáanlegur til að segja mér,“ tók hann til máls, „hvers vegna
kona býr sig undir að hita sér glas af mjólk, til þess að geta
sofnað, ef hún ætlar sér að myrða eiginmann sinn? Líttu á
þetta!“
Á borðinu stóð tómt glas, og á eldavélinni skaftpottur með
leifunum af þvi, sem verið hafði mjólk, áður en straumur hafði
verið settur á suðuhelluna. Það.kom dálítið á Close, þegar hon-
um var bent á þetta.
„Hvernig getur þú vitað, hvenær hún gerði þetta?“ spurði
hann. „Klukkan var ellefu, þegar skotunum var hleypt af.“
„Viltu gera svo vel að líta í kringum þig,“ sagði Forsythe
óþolinmóðlega. „Þau voru fyrir löngu búin að borða kvöldverð.
Hún var búin að ganga frá öllu. Mundi hún þá gera það svona
að gamni sínu að láta mjólkina sjóða, unz potturinn var þurr?
Láttu ekki eins og kjáni, Close. Hafðu hugfast, hvar hún lá,
þegar að var komið. Það er grunur minn, að hún hafi verið í
eldhúsinu, þegar maður hennar var myrtur, og þegar hún kom
hlaupandi út úr eldhúsinu, várð hún sjálf fyrir skoti.“
„Og hvað um það?“ spurði Close. „Þetta er hrein tilgáta.
Það er allt og sumt.“
„Var hurðin fram á ganginn læst?“
„Það veit eg ekki. Lögreglubíllinn varð fyrstur hingað. Kann-
sek húsvörðurinn hafi hleypt þeim inn.
„Og kannske ekki. Við skulum ná í hann.“
Þegar Hellinger kom, skýrði hann svo frá, að hann hefði ekki
þurft að opna fyrir lögreglunni. Hurðin hefði að vísu verið lokuð,
en hún hefði ekki verið læst. Hann hafði sjálfur farið upp með
lögreglumönnunum. Þegar hann hafði litið inn í eldhúsið, hefði
mjólkin einmitt verið að sjóða í skaftpottinum. Hann kvaðst
sjálfur hafa lokað fyrir strauminn. En honum virtist eitthvað
órótt, meðan þeir voru að tala við hann, og Forsythe var sann-
færður um, að hann sagði ekki allt, sem hann vissi. Hellinger
var allt öðru vísi í fasi, en þegar hann hafði sýnt honum — fá-
einum dögirni áður — vírinn, sem strengdur hafði verið yfir
stigann.
En Forsythe hafði ekki orð á þessu, en það var greinilegt, að
Close var ekki alveg eins öruggur og áður, þegar Hellinger fór
leiðar sinnai-. Haim leit stillilega á Forsythe.
„Kannske þetta sé ekki fjarri lagi hjá þér — þrátt fyrir allt,“
. sagði hann. „En hver gat þá grætt á því að koma þeim báðum
fyrir kattarnef? Við skulum athuga sögu þína aftur, þessa um
erfðaskrána og allt það. Kannske finnum við þar einhverja
smugu.“
En smuga virtist engin fyrir hendi. Forsythe skýrði þreytu-
lega frá öllu sem hanrí vissi — ótta Önnu við eiginmann sinn,
vinnu hennar við útvarpsþáttinn, peningafúlguna, sem henni
hafði sainazt og sonur hennar átti að fá, og loks skýrði hann frá
því, hvar og hvemig þeir væru geymdir. Close virtist vantrú-
aður í meira lagi, þegar hann heyrði síðasta atriðið.
„Það er heimskulegt að fara þannig að.“ mæhi iiami mú.
mér skilst, að .þetta sé allt og sumt, eða hvað?“
„Já ,ef þú vilt gera svo vel að viðurkenna það, að mikil ástæða
sé til að efast xun sekt hennar.“
„Þú hefir væntanlega ekki gert þetta sjálfur, Wade-“ spurði
Close.
Forsythe brá svo, að honum varð sem snöggvast orðfall. Svo
spurði hann: „Hvers vegna hefði eg átt að gera það? Og hvers
vegna átti eg að reyna að verða henni að bana?“
„Setjum svo, að þú hafir ætlað að skjóta á Collier, en hún
gengið í veg fyrir kúluna," svaraði Close hiklaust. „Það er allt
og sumt. Þú ert, vænti eg, ekki ástfanginn af henni?“
„Eg er búinn að segja þér — — —“ tók Forsythe til máls
reiðilega, en Close gaf honum merki með annari hendinni um að
þegja.
„Þá það, hægan, karlinn,“ sagði hann. „Eg var ekki að bera
þetta á þig.. Eg gleymi því alltaf, að þig skortir ekki. frekar
hundrað þúsund dala til viðbótar en mig hækjur. Einhver hefir
orðið Collier að bana —- það eitt er víst. Og hver gerði það, ef
hún d.rap hann ekki? Mér þykir fyrir því að hafa komið þér
úr jafnvægi. Eg bið afsökunar og allt svo leiðis, En þú liggur
vel við höggi, gamli minn. Hvað kemur þessj stúlka þér við,
ef þú hefir aðeins séð hana einu sinni eða tvisvar?"
„Hún er skjólstæðingur minn,“ svaraði Forsvthe, en hann
fann, að hann skipti litum. „Þar við bæ.tjst, að eg held, að þú
sért á rangri leið í málin.u. Það er ærin ástæða til þess að skipta
sér a.f því. Er þér sama, þótt eg verði hér um kyrrt? Eg yildi
gjarnan vera staddur hér, ef frænkan skyldi hringja í annað
sinn.“
Close kinkaði kolli og hagræddi á sér hattinum. „Við sjáumst
síðar,“ sagði hann. „Viltu gera svo vel að fá Hellinger lykilinn,
þegar þú ferð?“
Forsythe lokaði hurðinni á eftir honum, og stóð síðan kyrr.
Hann gerði sér miklar vonir um, að í íþúðinni mætti finna
merkileg sönnunargögn, en hann fann ekkert annað en skaft-
MARGT A SAMA STAÐ
%UoLL
frá kr
Vjulonáoliar
Hjloii&oktear
frá kr. 20,50 parið.
KALPHOLUISI
miðstöð
með svörtum hæl, ísgarns-
sokkar. ullarsokkar, bómull
arsokkar frá kr. 12,90.
VERZJ
9, 8, 7, 5
fr‘.fTi ?j’
Suður spilar 6 spaða. Vestur
lætur fyrst út 4 Ás og síðan
annan 4. Austur á spaða í
bæði skiptin. Hvernig er ör-
uggast fyrir Suður að. spila
spilið?
er
atma.
verðbréfaskipt-
Sími 1710.
Gaberdine
Rykfrakkar
fallegir litir, fallegt snið.
Sportpeysur
Pftastkápur
Sérstaklega fallegt úrval
nýkomið. —
GEYSIR H.F.
Fatadeildin.
. r
A kvöldvökunni.
Ráðsmaður á geðveikrahæii
kom inn í herbergi eins gjúkl-
ingsins, en hann sat þar við
skriftir.
„Þér eruð önnum kafnir, sé
ég“, sagði ráðsmaðurinn.
„Já, hinir eru alltaf að fá
bréf. Og mig langar til að fá
bréf, svo að ég" er að skrifa
sjálfum mér bréf“.
„Einmitt það? Og hvað
stendur nú í bi’éfinu?“
„Það hef ég ekki hugmynd
um. Ég fæ ekki bréfið fyrr en
á morgun.“
•
Maður kom í lyfjabúð í litlu
sveita þorpi ,og vildi kaupa
tannbursía. Afgreiðslumaður-
inn sýndi h.onum tvær tegund-
ir, aðra lina en hina harða, en
maðurinn gat ekki ákveðið
hvort hann vildi linan eða
harðan bursta.
„Þér getið fengið að reyna
þá báða. Þér getið skilað aftur
þeim, sem þér síður viljið“.
Kaupa.ndinn varð dálítið
undrandi yfir þessu, tók þó
burstana báða og kom a.ftur
degi síðar með li.na burstann.
„Yður geðjast þá ekki a'5
þeim lina? Mig furðar ekkerí
á því. Þetta er nú í 10. sinn,
sem honum er skilað aftur!“
TVÍBUKAjOitÐIN — eftlr Lebeck og
Garry: Það vjr'ðist ótrúlegt
að við skuium geta athugaö
varðstöðina svo nákvæmlega.
Stjörnufræðingurinn: Það er
mjög auðvelt. Þegar allt kemur
til alls, þá er hún a.ðeins 7
þús. kílómetra í burtu. Þessi
stjörnukíkir er gerður til þess
iams.
Qnu Mmi tiaK*..
Nýimg í kvikmyndagerð.
Úr Vísi fyrir 35 árum: „Ný-
ung er það í sögu kvikmynda-
leikjanna, sem sögð er í síðustu
enskum blöðum. Nýungin er
sú, að kvikmynd hefir verið
samin út af æfiferli brezka
forsætisráðherrans, Lloyd Ge-
orge, frá því hann var um-
komulaus og óþekktur ungling-
ur í hóp alþýðunnar, og þangað
til nú, að hann er orðinn ein-
hver voldugasti maður heims*-
ins, sá maður, sem vafalaust L
mestan þátt í því, allra, ein-
staklinga, hver úrsli.t ófriðar-
ins mikla verða, eftir því sem
horfur eru nú.“
að horfa á stjornur sem eru svo nærri jörðú. Ef vlS hefðúríi
milljónir kílómetra í burtu. ekki vitað nákvæmleg’a um
Sérstök tæki þurfti til þess að stöðu stöðvarinnar, þá hefði
hægt væri a ð horfa á eitthvað hún aldrgi verið ■uppgötvu'ð.
til slátursgerðgr strax.
Bergstaðastræti 37..