Vísir - 07.10.1953, Blaðsíða 7

HANSA H.F.
LaUgaveg 105. Sími 81525.
cHIEF r1 THI5 IS SiARRV...
THEV'VE FINISHEP. THEY'VE
TRIFLEP THE SIZE OFIT. BUT.
PON'TASK ME VVHAT
k. ÍTMEANS. JÍB|
iiOURAFTER ^
P® HOUK.THE STRANGE.
| ACTIVITIES ON '
" TEgBA'S SFACE ffiM
6TÁTI0N ARE BEINS M
F.EC0RPEP... Æ
JlFTEF. SEVERAL ”
■PAYS.THE WORK IS
OBSEWEP AS
CDMFLETBP... J
—
” 'i
PELSAR OG SKINN
Kristinn Kristjánsson,
Eeldskeri, Tjarnagötu 22.
Sími 5644.
Kristján Gnðlangsson
hæstaréttarlögmaCux.
Ansturstræti 1. Slmi 34tt.
MARGT A SAMA STAD
£
LAUGAVEG 10 _ S!MI 3367
Nýkomið:
jf^íju-uoai-
ffolinetejnl
rósótt og hvítt
JkLrfl
H. Toft
Skólavörðustíg 8. Simi 1035.
lizefvirki
óskast strax. Sími 9901.
Sigurjón Guðmundsson,
HafnarfirðL
GtTSTAP A. SVEINSSON
EGGERT CLAESSEN
hœstaréttarlögmenn
Templarasundi i,
(Þórshamar)
Allskonar lögfræðistörf.
Fasteignasala.
Miðvikudaginn 7. október 1953.
VlBIK
Allir eiga erindi í Fell.
BEZT AB ÁUGLTSA1VISÍ
Amerískir
Flökunarhnífar
sérstaklega vönduð tegund
nýkomin. —
Geysir h.f.
Veiðarfæradeildin
Hitabrúsar
max-gar stærðir. Ágætis
tegund, nýkomin.
Geysir h.f.
Veiðarfæradeiidin
Ha
M.s. Dronning
Aiexandrine
fer frá Kaupmannahöfn 10. okt.
til Færeyja og Reykjavíkur.
Flutningur óskast tilkynntur
sem fyrst til skrifstofu Sam-
einaða í Kaupmannahöfn.
SkipaalgreiSsIa Jes Zimsen
- Erlendur Pétursson -
TVÍBURAJÖRÐIN — eftir Leíseok og Wiliiams.
sem gefið gæti til kynna hver
væri hinn ráúnveriilegi til-
gangúf méð þessári viðbótar-
byggingu.
ákiæii
mikið úrval verð frá 44 kr.
S*38ös;5l~ mííi.
, .meterinn. .
sagði honum, að hann yrði að hraða ferð sinni eftir mætti.
Það var ekki fyrr en hann beygði út af Merritt-garðabraut-
inni sem svo var köiluð, að hann veitti því eftirtekt, að hann
var ekki einn á ferð þarna, að það var bifreið, sem veitti honum
eftirför. Lítil, svört bifreið var ævinlega rétt á eftir honum,
var næstum alltaf með sama bili, og það skipti ekki máli, þótt
hann gerði hvað eftir annað tilraun til þess að hrista hana af sér,
aka svo hratt, að síðari ökumaðurinn missti af honum. Hann
sá í hendi sér, að Close grunaði hann annað hvort mjög ákveðið,
eða honum hafði einnig flogið í hug hringingin frá Elizu War-
rington um sama leyti og Forsythe, og hefði sent mann til að
hafa tal af henni einnig. Honum lék því hugur á að ganga úr
skugga um það, hver væri í þessari bifreið, svo að hann sneri
út á lítinn hliðarveg, þegar hann hafði farið fyrir beygju á
aðalveginum einu sinni.
Hinn bíllinn þaut framhjá og Forsythe varð mjög undrandi,
þegar hann sá, að kona sat við stýrið í fai'artæki þessu. Og ekki
nóg með það. Konan var engin önnur en Martha Simmons.
Þegar hún fór framhjá, sá hann, að hún var náföl í andliti,
virtist bíta á jaxlinn, og enginn vafi var á því, að hún ók eins
hratt og bifreiðin komst.
En þegar komið var til Danbui'y, missti Forsythe hinsvegar
sjónar á henni, þótt hann reyndi að veita henni eftirför. Annað
hvort var hann heppnari en hún eða hún hafði numið staðar af
einhverri ástæðu. Áð minnsta kosti sá hann ekkert til hennar,
þegar hann var kominn að húsi því, sem Eliza Warrington
átti heima í, en hann var að vísu nokkra stund að finna það.
Gamla konan átti heima í reisulegu, hvítu timburhúsi utarlega
í borginni, og hún kom sjálf til dyra, þegar Wade hringdi bjöll-
unni. Hún var kona lágvaxin, hæruskotin, andlitið rólegt og
viðkunnanlegt, en það var ekki laust við, að spurnarsvipur
kæmi á andlitið, þegar hún sá, að ókunnugur maður hafði knúið
dyra.
„Góðan dag,“ tók hún til máls, en bætti svo við. „Eg veit þó
eiginlega ekki, hvað tímanum líður. Eg get ómögulega fylgztj
með honum, þegar Billy er ekki hér.“
Wade starði forviða á hana. „Er drengurinn ekki hér?“
„Nei,“ svaraði. gamJa konan með undrunarróm. „Er eitthvað
að? Eg vona, að hann sé ekki veikur?“
„Vitið þér, hvar hann er?“
Hún handaði frá sér með hendinni, eins og hálf-ósjálfbjarga.
„Það er kannske betra, að þér komið inn fyrir. Eg hefi verið
dálítið áhyggjufull, en hvað get eg gert?“
Hún gekk á undan inn í litla, vistlega stofu, þar sem eldur
logaði á arni, og fyrir framan hann sat blágrár Angoraköttur
og lét fara vel um sig.
„Hvað er þetta eiginlega með hann Billy?“ spurði gamla
konan, er þau voru setzt í stofunni. „Hvers vegna langar yður
til þess að vita um hann?“
„Eg er lögfræðingur, ungfrú Warrington. Eg heiti Forsythe,
og frú Collier leitaði nýlega til mín varðandi erfðaskrá. Eg er
hræddur um, að eg geti ekki sagt yður neitt nema slæmar fréttir.
Hún hefir nefnilega verið lögð í sjúkrahús, all-hættulega særð.“
Gamla konan starði á hann, og hefði hún stirðnað í stólnum.
„Eruð þér að reyna að koma orðunum að þvi, að hún sé talin
dauðvona?“
„Nei,“ svaraði hann. „Læknarnir telja hana hafa góða von
um að ná fullum bata.“
„Var það hann, djöfullinn, sem hún er gift, sem særði hana?“
Vinna
„Það er meira og verra en það, ungfrú Warrington. Fred
Collier er dauður. Eg hai'ði vonazt til þess, að þér gætuð sagt
mér eitthvað um hann. Ef til vill hefir Anna talað við yður.“
Ungfrú WTarrinton þagði um hríð. Hún starði aðeins á hann
með galopnum augum, sem lýstu því, að hún trúði varla orð-
„Dauður?“ sagði hún. „Og þér segið, að Anna sé í
Hvar er Billy þá niður kominn?“
Þetta hafði verið mikið áfall fyrir hana, og það tók Wade
þess vegna nokkrn tíma að fá allt upp úr henni. Skömmu eftir
klukkan fimm á fimmtudaginn hafði Fred Collier komið akandi
heim til gömlu konunnar og heimtað að fá að tala við dreng-
inn. Billy var þá að borða kvöldmatinn sinn, og Collier hafði
gengið til borðstofunnar, til þess að tala við hann.
„Snáðinn var ekkert hændur að föður sínum,“ sagði gamla
konan. „En þegar Fred sagði, að mamma hans vildi, að hann
fengi ný föt, þá var hann fús til'að fara með pabba sínum. Eg
reyndi að halda í hann, þar til eg hefði hringt til Önnu, en
meðan eg var í símanum, tók Fred bara drenginn með sér, bar
hann út í bílinn. Þegar eg náði Önnu, varð hún dauðhrædd.
Hún hafði alls ekki sent eftir drengnum.“
„Eg held, að hann hafi alls ekki farið með drenginn til móður
hans, ungfrú Warrington,“ sagði Wade. „Það var ekkert barn í
íbúðinni þeirra, þegar lögreglan-------“
„Lögreglan! Hvað ætluðuð þér að segja um lögregluna?“
Hann neyddist til að segja henni alla söguna, uni skothvellina
tvo, hvernig Collier hefði fundizt dauður á gólfinu og Anna
Alla nóttina éru teknar
myndir af hinúm nndáblegu
■fríúiáktifemdfrr jÆér-Hafa
staðið nokkra- uaaW er verkinu
lokið.
! Állan þénha tíma hefur
! Garry fýlgzt'ffiéS þV;í-l|ifem fram
fer. VÖrð^fð8?Ái }éiJí’hú orðin
þrisvar sinnum etærri en áður,
en ekkert hefur þó erpi skeð,
Nokkra vána flakara vantar að hraðfrystihúsinu á
Kirkjusandi.
Faxaver h.f.
Sími 6676.
Garry hringir til yfirmanns
síhs: Þetta er Garry. Frám-
kvæmdum er lokið, en ekki
veit eg hvað kemur næst.
■..■ ! 'L
Til sölu
Chevrolet fólksbifreið
smiðaár 1947, keyrð 53 þús. mílur. Til sýnis á plani
timburverzlunar Áma Jónssonar, Laugaveg 39.
Uppl. í síma 81777.