Vísir - 30.10.1953, Page 7

I
F.östudaginr. 30. októþer 1953
VfSIR
Óttaslegin eiginkona.
Sftír &>!erti í<?íúne!art.
37
fór aS ganga upp stigann. Hann var að koma upp. Forsythe gat
séS hann, eins og skugga í hálfdimmunni. En svo — allt í einu
— án nokkui’s forleiks riö'u af nokkur skot úr byssu eiruivers,
sem stóð fremst í forstofunni — fyrst eitt -- svo tvö, og Hell-
inger hneig' niður.
Foi’sythe æddi þá út og skaut af byssu sinni — eða það hélt
hann eftir á. Hann hleypti af fjórum skotum, en úti sti'eymdu
lögreglumenn að byggingunni úr öllum áttum. Einhver opnaði
dyrnar. Og allt í einu sá hann Close og heila fylkingu lögreglu-
xnanna. Close starði á hinn fallna mann og svo á Foi'sythe.
„Það varst þá þú. HreyfÖu þig ekki, ef þig langar til að lifa
lengui'.“
„Hagaðu þér ekki eins og þú sért enn meiri þorskhaus en þú
ert í raun og vei'u,“ sagði Forsythe. „Hann var nýbúinn að
drepa Mike Hellinger — og morðinginn er þarna, ef þig langar
til að líta á hann. Ov þarna fór tækifærið, sem þú hafðir til þess
að finna Bill Collier. Já, þá hefir afrekað mikið í kvöld.“
A.llt í einu svimaði hann. Það var langt síðan er hann hafði
orðið mamii að bana — elcki síðan í styrjöldinni. Og þáð var
einhvern veginn svo fjarlægt — og hafði ekki snortið hann
djúpt. Hann settist á neðsta þrepið og reyndi að kveikja sér
í sígarettu.
„Hellinger gabbaði þig',“ sagði hann. „Hann hefir verið í fel-
um síðan er hann sást í morgun. Sennilegast í íbúð Colliers.
Vesalingurinn.“
Close starði á hann, en svaraði engu. Og Forsythe var eins
og í leiðslu þar til hann heyrði Close skipa svo fyrir, að koma
skyldi með líkvagn og' sjúlcrabifreið. Forsythe leit upp og
Close glotti:
„Þú ert ekki eins góð skytta og eg hélt. Hann er enn á lífi,
þessi náungi.“
Þótt furðulegt væri var klukkan ekki nema tíu. Forsythe
var staddur í litlu herbergi í lögreglustöð hverfisins, þar sem
Close sat við skrifborð og lögregluforingi var við því búinn
að hraðrita. Close var ekki óvinsamlegur, — var sannast að
segja eins á svipinn og strákur, sem ætlaði að láta flugdreka
sinn fljúga, en missti af gamninu, því að einhver hafði slegið
gripinn úr hendi hans.
„Jæja,“ sagði hann dálítið hranalega, „leysu frá skjóðunni,
Forsythe. Hvað veiztu — og hvernig komstu að því sem þú
vissir.“
„Eg hafði í rauninni vaðið í villu og svíma um allt, þar til
konan, sem Martha Simmons leigði hjá, sýndi mér smámynd.
Þá varð mér ljóst hver samverkamaður hennar var. Frá byrjun
hafði eg séð þessar bankakvittanir, en þú ekki. Þær voru ófals-
aðar — en þar fyrir voru peningar Önnu horfnir. Það sýndi
einhver tengsl við banka — og að Hellinger var ekki flæktur
í þetta. Eg held, að peningastuldurinn hafi átt sér stað allt
frá því, er útvarpsþátturinn fór að skila arði — en svo gerist
tvennt, sem vekur ótta þeirra. í fyrsta lagi, að grunsemd Coll-
ier’s vaknaði, fyrir einum mánuði eða svo. Hitt var, að Anna
setlaði sér að gera erfðaskrá. Ekki veit eg hvenær skammbyssu
Colliers var stolið, en henni var stolið til þess að nota sér neyð-
arúrræði — og þess hefir þurft. En Anna beið ekki bana. Og
það var áfall fyrir þau — og svo var drengurinn. Því meira
sem eg hugsaði um hann því. bet.ur sánnfærðist eg um, að ein-
hver í byggingunni hafði orðið Collier að bana. Ef svo var ekki,
ef drengurinn sá einhvern og var í hættu, því var hann þá ekki.)
drepinn líka? Eða þ.ví var hann ekki tekinn — og honum hent
einhvers staðar, í ána, til þess að losna við hann? Eg svaraði
þessu á þann veg, að morðinginn hefði enn verið í byggingunni,
þegar hann heyrði drenginn hlaupa niður stigann, niður til
Hellingers. Fram að þessu vissi enginn, að hann var þarna,
en það hafði nú orðið til þess að breyta öllu, að drengurinn!
birtist. Kaimske sá drengurinn morðingjann — kannske ekki.
En hann varð að losna við hann — einhvern veginn, að minnsta \
kosti í bili, og Hellinger var englnn asni. Hann lét sér á sama
standa um CoUier, lifandi eða dauðan, en 5000 dollarar voru
talsverð fjárhæð. Svo að hann faldi drengfnn áður en hann
hringdi til lögreglunnar.
Þetta var eg allt búinn að leggja niður fyrir mér núna í
kvöld, þegar mér allt í einu fannst eitthvað athugavert við
þetta allt. Að því er virtist reyndi enginn að flýja, nema Hell-
inger, og eg gat ekki gert mér í hugarlund, að hann hefði haft
lægni og áræði til þess að falsa undirskriftirnar. Að honum
- BRIDGE -
A 10-5-3
V 8-4-3
♦ 10-2
* Á-K-D-4-3
Útspil ♦ K og
síðan V D.
A Á-K-9-6-2
V Á-K-2
* D-G-6
* 8-5
Suður spilar 4 A. Vestur læt-
ur fyrst út ♦ K og síðan V D,
Hvernig er öruggast að spila
spilið?
GLUGGAKAPPINN
H A N S A H. F.
Laugaveg 105. Sími 8-15-25.
itssesi
og gegn staðgreiðslu vil eg
kaupa 1—-4 herbergja íbúð
á hitaveitusvæðinu. Upplýs-
ingar í síma 9498, alla virka
daga nema laugardaga.
Nýkomnar
Fallegar röndóttar
Barnapeysur
á börn.
H. Toft
Skólavörðustíg 8. Sími 1035.
PELSAR OG SKINN
Kristinn Kristjánsson,
feldsberi, Tjarnagötu 22,
Sími 5644.
KAUPHOLON
er miðstöð verðbréfasbipt-
anna. — Sími 1710.
Kristján Guðlaagssoa
hæstaréttarlögmaður.
Ansturstrætí 1. SfmJ 14**.
Kaupl guH og slffur

Og
jiciurheít
lérejt
VERZL.C
ÚHU ÁÍHHí tiat...,
Sitthvað úr bæjarfréttum;
Vísis 30. október 1918:
Vísir
varð óvenjulega siðbúinn f
gær og hefir líklega ekki náð
háttum hjá öHum kaupendum
sínum í bænum. Stafar þetta
af óhappi í prentsmiðjunni,
sem vonandi þarf ekki að ótt-
ast framvegis. Flutningar hafa
staðið yfir í prentsmiðjunni
undanfarna daga eða jafnvel
vikur, og hafa- ýmsir erfiðjeik-
ar orðið þeim samferða. Fram-
vegis verður reynt að láta blað-
ið koma út á ókveðnum tíma.
Vélbáturinn ,,SteI!a“
fór frá Patreksfirði á föstu-
daginn á leið hingað til Reykja-
víkur, og’ vorú menn orðnir
hræddir um hann, en hann vai'
ekki enn kominn hingað í.gær-
kvöldi, en í morgun fréttist til
hans á Grundarfirði. „Stélla“
var á leið frá Húsavík með
kolafarm til Þorst. Jónssonar.
SK E PAlUTG£RÐ
RIKISINS
Þorsteinn
fer til Sands, Ólafsvikur,
Grundarfjarðar og Stykkis-
hólms eftir helgina. Tekið á
móti flutningi á mánudaginn.
„Skaftfellingnr"
fer til Vestmannaeyja í kvöld.
Vörumóttaka daglega.
€. /?. SurmtyhAi
- TARZAIM -
íjjlu.f
nðlcate. Inc.
Únitert Fcívt'.
stærsta 'og grimmasta véiðiíjón
mitt. Ljónið fálmaði grímmilega í
áttina tU Tarzans, og hrammur þess
var nú örskammt frá brjósti hans.
„Gangtu hériá fram, milli yarð-
mánnanna“, sagði yfirmaður þeirra
við Tarzan. Þá mun ljóninu verða
sleppt laustu
til þess að ; d.repa ' þ'ig. Sjálfur
skaltu taka til fótanna og reyr.a að
forða þér til skógar, en ljónið hleyp-
ur þig víst uppi sem aðra.
„Svo að' þú héldur að þú getir
drepið þetta Ijón,' Tarzan?“, sagði
Nemone grimmilega. „Þér mun
aldrei takast það. Þetta er Belthar,