Vísir - 12.11.1953, Blaðsíða 4

4
VISIR
Fimmtudaginn 12. nóvember 19iá
Nú er sá tími árs, er
fyrir listmálara
t'lla, a'ð allir,' jafnt þeir, sem’aká
bifrciðum, og fótgangamli mram,
liafi slysahaúturnar stöSugt i
liuga. Hefur Bérgmál borizl sun
þetta eftirfaramii bréf:
HANDKNATT
D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Fálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR HJ\
Afgreiðsla; Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan fa.f.
Tillögur um varnamál.
Frá því er skýrt í Tímanum fyrir tveim dögum, að Fram-
sóknarflokkurinn hafi efnt til miðstjórnarfundar seint í
siðasta mánuði, og hafi þar verið rætt um tillögur, sem samdar
hafi verið í nefnd einni hjá flokknum um skipun varnamálann.i.
Hafi tillögur þessar verið samþykktar einróma á miðstjórnar-
fundinum, og utanríkismálaráðherra síðan unnið að því aö
hafnir verði samningar við Bandaríkjamenn á grundvelli þeirra.
Hefur orðsending um þetta verið til umræðu í ríkisstjórninni,
að sögn blaðsins, áður en hún verður send áleiðis.
i ASalatriði tillagna þeirra, sem hér er um að ræða, er að
sfjórn varnamálanna verði breytt og fengin í hendur sérstakri
stjórnardeild. Þá verði framkvæmdum varnaliðsins hagaö
þannig, að óþarfi verði að fá til þeirra erlenda verkamenn, en
þó verði tekið tillit til vinnuaflsþarfar atvinnuvega landsins.
Verði brottflutningur erlendra verkamanna hafinn sem fyrst.
Áherzla verði lögð á það, að framkvæmdir til landvarna geti
einnig komið þjóðinni að gagni að öðru leyti. íslenzka ríkið
annist gerð og viðhald mannvirkja fyrir herliðið, eins og nú
er gert að því er ve. a :-erð snertir vegna radarstöðva þeirra,
sem ætlunin er að kon.a*upp á nokkrum stöðum. Dvalarsvæði
varnaliðsins verði greinilega afmörkuð, svo að samneyti við
landsmenn verði sem minnst og gildi sérstakar reglur um ferðir
varnaliðsmanna utan þeirra svæða. Loks annist íslendingar
starfrækslu radarstöðvanna, auk annarra tiltekinna starfa í
þágu varnaliðsins, og verði menn sérmenntaðir eftir þórfum í
sambandi við það.
Mönnum hefur verið það Ijóst um hríð, að æskilegt mundi
vera að gera ýmsar breytingar, að því er snertir þau atriði, sem
getið hefur verið hér að framan úr ályktun framsóknarmanna.
Þar hafa þeir ekki verið sérstaklega á verði. Er það einkum
Metealfe-Hamilton-félagið, sem menn eru orðnir langþreyttir
á, og að sumu leyti ekkí að ástæðulausu. Það hefur ekki komiö
svo fram við íslenzka starfsmenn sína, sem þeir eiga fulla
heimtingu á, og yrði sá hluti þessa máls leystur með því, að
íslenzka ríkið gerðist meðalgöngumaður að því er ailar fram-
kvæmdir þar syðra snertir, þá er það leíðin, sem á að fara.
Skal þó það rætt nánar síðar.
En þessu atriði má ekki rugla saman við það, hvort við
viljum hafa varnir eða ékki. Við höfum gengið í bandalag
Atlantshafsríkjanna, og við höfum tekið okkur skyldur á
herðar í því sambandi. Og í framhaldi af því höfum við óskað
eftir því, að hér væri komið upp hervörnum, því að ástandið
í heiminum hefur verið ótryggt og er enn. Við máttum vita
frá upphafi, að af því gætu hlotizt ýmis óþægindi, svo sem
komið hefur á daginn. En við höfum gert það upp við okkur,
hvað viö viljum í þessu efni, og það er ekki hægt að vera bæði
hrár og soðinn. Annað hvort viljum við varnir eða við viljum
þær ekki. Það er mergurinn málsins, það, sem hér er íyrst og
fremst um að ræða.
Það er fyrir neðan allar hellur, ef menn ætla að láta háreysti
kommúnista og fylgihnatta þeirra — þjóðvarnarmanna og
annarra slíka — hafa einhver áhrií' á sig í þessu efni. Fyrir
þeim vakir ekki að varðveita þjóðleg verðmæti, þegar þeir
heirrita, að hér sé engar hervarnir eða erlendir hermenn til
að bægja hættum frá landinu. Éða eru kommúnistar kannske
að vernda og auðga íslenzku þjóðina að andlegum verðmæturn, |
þegar þeir taka'hér víð sendimönnurn frá Rússlandí, er eiga aö1
þylja fjarstæðukenndan og barnalegan áróður yfir auðtrúa
sálurn? Það er einkennileg þjóðvörn hjá þeim, en lengra nær
hún ekki.
Varðveizla andlegra verðmæta, sem vissulega getur stafað
hætta af erlendum áhrifum, byggist á hverjum .eínstökum þegn
þjóðfélagsins, hverjum einstök.um . íslendingi. Ef liver ein-
staklingúr finnur, að hánn býr yíir éinhverj’um andlegum.auðr,
■ sem ;hann telur þess Virðj að njóta og'ávaxta, þá er þjóðínni í
heild éngin hætta búin — jafnvéí þótt íéttmeti sé útvarpað frá,
Keílavik. Og jafnvel þótt vinveittir hermenn væru víðar en a
einu landshorni.
Hættan af samneyti við herinn — hversu mikil hún er eða
lítil — fer því að mestu eftir því, hvað við erum sterkir sjálíir.
Þjóðernið hefur áður verið í hættu, en stóð af sér öll áhlaup
og kom styrkari úr hreinsunareldinum. Þjóðin er betur búin en
áður und!r átök við erlend áhrif, og þess vegna þarf ekki aö
; örvænta. En erindrekar erlendra yfirgangsstefna geta ruglað
hana .svo í ríminu,. að hún átti sig ekki á því, hvaðan hættan
, stafar í raun og veru, og það vakir einmitt fyrir kommúnistum
og fýlgifiskum þeirra, hvort sem þeir -kom'a til dyranna eins
og þeir eru klæddir eða ekki.,
magni
10%
lengra
• • • og
hagnýtið
alla orkuna
sem bér
greiðið.
Sími 8)812.
Silkidamask
gardínuefni, rauðbrúnt og
grænt, verð kr. 39,35.
Verzl. Fram
Klapparstíg.
Nýkomil mikið
frönskum
bökiim
Búkabúé
xommA
Hafnar^fræti 4. S-mi 4281.
MANNS.
Æfing í kvöld kl.
7.40. — Mætið allar vel og
stundvíslega. — Nefndin.
Allt á sama stað
H.f. Egili Vilhjálmsson
K. R.
KNATT-
SPYRNU-
MENN.
Æfingai- í dag: Kl.
7.40 meistara og I.
7.40—8.30 II. fl. Kl.
9.20 III. fl.
6.50—
fl. Kl.
8.30—
Ódýrt
Áklæði og
dívanteppi.
VERZL
RAFTÆKIA-
VIÐGERÐIR
Við tökum að okkur við-
gerðir á allskonar raf-
magnstækjum: Kæliskápum
þvottavelum, hrærivélum,
ryksugum, straujárnum,
eldavélum, bónvélum o. fl.
Ennfremur allskonar
raflagnir.
Véia og Rafíækja-
verzfunin
Bankastræti 10. sími 2852.
Tryggvag. 23, sími 81279.
SK1P/UÍTG6RÐ
RIKISINS
itdrörnii
Vegna skemmdahættu af frosti,
er áríðandi, að þeir, sém eiga
garðávextíj slátura'furðir eða
önnur maívæli í vöruafgreiðslu
vprri, vitji þeirra sem allra
fyrst. Útgerðin greiðir ekki
bætur. vegna skemmda af; völd-
am frosts.
slysa1
hætta cr hvað niest á götuni
horgarinnar, og þvi meiri þörf-cn
allir, jafnt beir, sem afa
„I skammdeginu þurfa menn
frckar en á ö'ðrum tiuuitu
að astuhda gætni i akstri
bifreiða, og fótgangamii merni að
varlcgar cti clla, þótt ávallt
gætni þörf.
Hcr kemur margl til greinn,
sem kunnugt er. Dagarnir cru
stöðugt að styttast, en sá íimt
] lerigist, er menn verða að aku
| mcð ljósi Oft cru göturnar hál
ar — og launhálkan vcrst, þegar
snjóáð héfitr á hálá vegi eða föl
j sctt á þær. Yeðrabrigði eru off
snögg. Stundum er full þörf að
aka með keðjum hálran eða heil-
an dag, en furðu fljótt engin
þörf á keðjum, og margir láta
undir iiöfuð leggjast, að skipta
,um eins oft og þörf krefur. Svo
getur líka verið að lieiman farið
í keðjulausri bifreið, en komin
liálka er heirn er farið. Þótt
rcynt sé að aka snjó burt jafn-
.liarðan af aðalgtum og víðar,
er það samt oft svo, að akbraut-
irnar eru raunverulega viða
mjörri en vanalega, i snjó-
kömum. Allt þetta ætti að bafa
þau áhrif, að menn ástunduðú
gætni.
(Góðar bendingar.
Eg hygg, að það sé rnjög mik-
ilvægt, að menn fái góðar, rök-
studdar ábendingar í þessu efni,
í blöðum og útvarpi, helzt dag-
lega í útvarpinu, þegar færð ér
hættuleg. Og þær eiga að ná tit
allra, sem um göturnar fara,
igangandi og akandi. Úlvarps-
þættirnir á dögunum uudir
stjórn Jóns Oddgeirs Jóiissjn-
ar, erindreka, voru ágætir. Þeír
scm töluðu um þessi mál, ræclda
þau af „skynsamlcgu viti‘% óg
flestar bendingarnar mjög Jmrl-
legar, og allar athyglisverðar.
Eitt vantaði?
Iiitt fannst mér þó vanta, a.
m. k. Iiefur það farið fram lijá
mér, ef nokkur hinna ágæiu
manna, sem Jiarna komti fram,
tók það fram, sem ég hef í huga.
Og það er þetta: Það ér ekki
nóg, að liafa ávallt í huga að
aka gætilega og fara að ölfiun
reglum í hvivetna. Þrátt fvrir
það getur illa farið, ef menn Iiafa
ekki jafnan i Iiuga að vcra vet
á verði, að þvi er varðar akst-
ur annarra. Slíkar bendingar hef
ég séð t. d. í bandariskum Möð-
um. Þar eru menn hvattir sér-
staklega til þess að vera alltaf
viðbúnir hverju því, sem Öðrum
kann að verða á, þeim, sem
brjóta roglurnar, aka fram úr,
þar sem Jiað er ekki leýfilegt,
géfa ekki liljóðmerki, cða „skella
sér inn í traffikkina", lcannske
á aðalbraut, stundum án minnstu
aðgæ/.lu o. fl. o. fl„ að ekki sé
minn/.t .á Jiá hætlu, senijuj á tím
iiin getur alltaf stafað af þvi,
er menn érú „undir áhrifúm?
við akstur. Aðgætni í þés.sii efni
er ávallt 'þörf.
Aukið eftirlit
þyrfti með þvi, að biiYeiðum
sé ekki lagt á götuhornum, svo
að byi;gi fyrir alla útsýn þess,
er þarf að aka fyrir liornið. —
Baiinað er að leggja bifreiSum
Jiannig, 'cn þetta er þverbrotíð
■clágléga. Annað, sem ég vildi
sagt hafa, verður að biðii. Áð
lokum: Verum vel á verði. ÁbyrgS
hvilir á allra herðum. Ef við er-
Ujn þéss minnug, mun skapast
hér nmferðarmemring. — Gamti.