Vísir - 13.11.1953, Síða 7

VlSIR
Föstudaginn irS,“ Tióvember'‘1953 - ‘ ~~
arnir fundusb .iTC-ita yar á - aí
þangað. Coopér. skildist, a'c
skinnann til þess að geta 1
var mjög vantrúaður á allt
þeir höfðu meðferðis, og dr
demanta sé að ræða.“
C. B. Kelland.
r ARE VOU ^
REAPY FORTHE
'CR UCIAUTEST?
EVE(?YTHINS,(5 REAPY, ^
MEL.1.. IP THÉ CENTRAU
5TATI0N TO. IVHICH.'THIS *
5ET f?EPÚKT5 AN5WEKS
WE 5MOULE7 BEABLETO
SPOT rrs ENACT____—
LOCATION. /TT^
I UNPER5TANP \ WE'RE REAPY, GARRY.
YOU ARÉ REAPY, J BUT WHETMER WEÍLL
. SENTLEMtN. 7 BEjAglfE TdEStABLISH
CONlACT rS#(LL iJáJb
) ' \THE BIS pUESTIÖN. rjSKjfíI
r THIS TWO-WAY T.V. SET
15 THE M3ST REMARKABLE
PRECI510N IN5TRÚMENT
I’VE EVERSEEN/ T
' OKAY, THEN ^
J.'LL SET SARRY
VERTH. /
y/moxú'ttk
Copr. 1PJ2 by Unit«d F«otvr> sýrtdlcc'o, l.v.
GLUGG ASAPPINN
HANS^ H F.
Laugaveg 105. Sími 81525.
„Herra trúr, urígfrú V.illard," sagði hann af virðing'u, „gáfur
yðar eru sambærilegar fegurð yðar. Næst varpa eg ekki jakka
mínum fyrir fætur yðar heldur sjálfum mér.“
„Farðu .nú, Juan,“ sagði frú Rálston brosandi, ,,og — hagaðu
þér skikkanlega.“
„Eg fer — ófús,“ sagði hann og horfði brosandi í augu hennar.
„Ég fer — en eg kem aftur.“
Frú Ralston lagði hönd.sína.á handlegg Anneke og sagði:
„Hann er frekur, ábyrgðarlaus, en aðlaðandi, næstum heill-
andi, skemmtilegur í samvistum, en,—“
Hún lauk ekki við setninguna.
Áður en kvöldið var. liðið . hafði Anneke verið kynnt fyrir
mörgum mönnum, sem þjóðkunnir voru orðnir, eða brátt urðu,
og hún setti allt vel á sig, og mundi engu gleyma. Hún var meðal
annara kymit hinum hirðmannlega og vellauðuga James Ben
Ali Haggin, og fleirum, sem gullið sópaðist til úr námum Kali-
forniu eða græddu of fjár 4 hinum. nýju járnbrautmn Vestur-
landsins. Hún var kynnt George Hurst, og hinum lítt fágaða
James Fir, ,og Farius. Oden Mills, svo og hinum alskeggjuðu
heiðursmönnum Huntington og Stanford, Crocker og Hopkins.
Allir orðnir eða á leið að verða auðjöfrar vestursins, —• menn
sem byrjuðu með tvær hendur tómar, .reistu af grunni, fram-
sýnir og dugandi, sífellt bjóðandi hættum og erfiðleikum byrgin.
Þetta voru raeirn, sem stóðu með fullar hendur fjár, á þeim
tímamótum í sögu San Francisco, er í uppsiglingu var óhóflegri
fjáreyðsla en um getur í sögu nokkurrar Vesturálfuborgar fyx-r
eða síðar. Allir voru þeir í undirbúningi með að reisa sér skraut-
hallir, sem allur heimurinn skyldi athygli veita, og mikið var
í þær borið, en ekki var smekkvísin að sama skapi. Ög enginn
þessara manna og annara, sem Anneke var kynnt, reyndi að
dylja mikla aðdáun á fegurð hennar og gáfum. Naut hún þarna
því þegar á fyrsta kvöldinu, sem hún tók þátt í samkvæmis-
lífinu, aðdáxmar þeiri-a manna, sem réðu yfir því, sem dregið
hafði hana til San Franciseo, ótölulegum milljónum dollara,
sem þeir vissu ekki hvernig þeir áttu að koma í lóg. Vissulega
mundi eitthvað af þessum ótrúlega auði lenda í höndum fag-
urrar og hygginnar stúlku, ef hún héldi vel á spiluxxum.
Hún var í sjöunda himni.
Maðxxr nokkur, — hún hafði ekki: heyrt nafn hans, var nú
að tala við Ralston. Anneke skildist, að hann hefði einhver
tengsl við vei-ksmiðju, sem framleiddi tæki til boi-unar eftir
gxxlli og öðium málmum.
„Eg heyrði furðulega sögu í dag,“ heyrði hún að maður þessi
sagði. „Við hana kemur maður, sem um skeið var í vinnu hjá
mér, bókhaldari, Arnold að nafni. Hann fekk brotfararleyfi
til málmleitar. Hann og félagi hans komu aftur fyrir nokkrum
dögum og hafa æyintýralegar sögur að segja af Rauðskinnum
og verðmætum steinum. — Við framleiðum bora með demants-
oddxxm, eins og þér vitið, og það virðist hafa heillað Arnold
þennan. Og hann hefir lesið allt, sem hann hefir getað náð í
um demanta, þar til hann hefir fengið þetta á heilann eða því
sem næst. Þess vegna fór hann með félaga sínum inn í auðnir
Arizorxa. Þar, að því er þeir hafa sagt stai'fsmanni okkar, Coo-
per að nafni, hittu þeir Rauðskinna, sem sýndi þeim handfyllli
rauðra steina, ,sem þeir töldu vera rúbínsteina, pg nokkra litla
demanta. Cooper segi,r, að þeir hefðu komizt að þessu, með því
að fylla Rauðskinnann, og gátu þei.r þá talað xxm fýrlr honum,
að fara með sér á staðinn, þar sem demantarnir og rúbínstein-
á afskekktum staö, og' er næsturn ófært
að. þeir félagar hefðu drepið Rauð-
varðveitt ie.yndai-mál har.s. Cooper
þetta. Hann skoðaði steinana, sem
og dregur rnjög í efa, að um í-úbína og
Maðurinn fór að hlæja.
„Jæja, hvað sem þessu líður, þessi vitfirringur kom hingað
að reyna að fá einhvern til þess að leggja fé í fyi-ir-
Ralston tók undir hlátux-inn.
„Það verður að koma honum í kynni við Asbury Harpending.
Þar er maður, sem þeir ættu að tala við. Harpending hefir
nefnilega fengið þá ílugu í kollinn, að hér vestra muni finnast
demantanámur á við auðugustu demantanámur Suðúr-Afríku.“
Anneke lagði þetta allt á minnið eins og annað, sem hún
heyrði og var sannfæx-ð um, að mundi geta komið henni að
gagni síðar. Og ekki dró það úr áhugaiiuin, að mað.urinn hafði
nefnt ævintýi-amanninn Ai-noid. Vel .gat verið — og það hlaut
að vera, ályktaði hún —, að Arnold þessi væri enginn axinar
en Philip frá Hax-din-héraði, iá hinn sami, sem hafði undið
sér að Hephzibah og ávarpað hana kunnuglega. Anneke mundi
vart eftir honum, en augljóst var, að Hepsie var ekki u'rri mann-
inn og bar ekkert traust til hans,
Henni flaug í hug. að. segja Ralston frá því, sem gei-ðist, er
Arnold reyndi að endurnýja kynnin við Hepsie og hana, en
áttaði sig .á í tíma, að bezt væri ef til vill að gera það. ekki.
1 Það kynni nefnilega að verða til.þess að fella hana í, áliti, ef
hún játaði kynni sín við mann þennan. Hún sá Arnold allt í
einu sem ljóslifandi fyrir hugskotsaugum, sínum, minntist þess
hve miklum hyggindum svipur stálgráx-ra augna .hans bar
vitni, og hvað sem leið áliti manns þess, sem ræddi við Ral-
stons, og Ralstonp sjálfs, þá var Arnold enginn heimskingi,
en vafalaust ákveðinn og mundi einskis svífast til þess að koma
fram áformum sínum.
Hljómsveit Chris Andres, sem var svo eftirsótt, að engin
samkunda var haldin, án þess hún , væri vfengin til að .leika,
lék nú „Shew, Fly, don’t bothcr me“, dægurlag, sem sungið
var og .i-aulað og' dansað eftir um öll Bandaríkin, og höfðu vís-
urnar jafrxyel verið þýddar á erlend raál.
„Ef eg heyi-i þetta lag einu sinni enn,“ sagði frú Ralston,
„geng eg af vitinu. Haxningjan góða, það.er komið fraxn yfir
miðnætti. Erum við ekki öll búin að fá okkur fuilsödd af þessu?“
Vörusvik geta verið hættuleg.
Sebastiano Lepore frá Bari á
Suður-Italíu kom heim með
hveitibrauð, en það sýndi sig
að brauðið var lítillsháttar
brennt. Hann sneri aftur í
bakaríið, bálöskuvondur, greip
bakarann og stakk honum inn
í bakaraofninn. í því hann ætl-
aði að fara að loka ofninum til
að steikj.a bakarann kom lög-
reglan aðvífandi og frelsaði
hann.
í norsku fréttablaði var þess
getið, að í Svíþjóð hefði í fyi-ra
mikið verið rætt um ávörpin
„frú eða íi'öken" og hefði tölu-
j verður hiti verið i umræðum.
Menn vildu reyna að sameinast
um eitt nafp, sem táknað gæti
bæði frú og fröken. í Gauta-
borg . var borin frain uþpá-
stunga um sameiginl. ávai-p og'
var þ.að orð.i.ð ,.frunken“. Fylgdi
það frásögninixi að klúbbur í
Gautaborg hefði þegar skýrt
kvennanefnd úr félagi sínu
,,frunkennefnd‘‘,
•
Öú leikkona, sem karlmenn
kunr.a bezt að xrieta, er eigin-
konan, sem hlær hjartanlega að
gamanyi'ðum bóndá síris.
pWVVUWVWVWíVVWWVVVWWÍWWiWtfWVyWWWWWSíV
109
eítir Lelieok og WHfiams.
Qnu ÁÍHHí
Hinn 9. nóvember 1923 vár
bylingartilraun í Þýzkaláiidi
(Bayern), sem fór utum þúfur.
í fréttaskeyti til Vísis um þetta
segir svo hinn 12. nóvember:
Byltingin í Þýzkalandi
að engn orðin.
Samkvæmt fregnum frá
Wolffs-fréttastofu, sem eru
mjog einhliða, virðist uþpi-eist-
in í Múnchen háfa verið bæld
niður, Ludendorff tekimi hönd-
um og kærður urn landráð,
Hitler flúinn, eftir að hafa ver-
ið særður í orustu. Þeir Kahr
forsætisráðherra. og Lossow
höfðu þegar eftir fundinn í
Múnchen, þar sem byltingin
var ráðin, sent öllum .embætt-
ismönnum í Bayern yfirlýsingu
í loftskeytum þess efnis, að
þeir hefðu nauðugir tekið þátf
í þessu fyrirtæki Ludendorffs
og skoi'uðu þeir á laridvarna/
liðið að koma þegar til Mún<
chen til hjálpar. Landvarna-
liðið rýðst síðan í gærkveldi á
áðalstöðvar Ludendorffs og
hefir nú algerlega náð ýfirtok-
unum. Alríkisstjórnin hefir nú
upphafið einangrun Bayerns
og telur ,,skrípaleikinn“ á enda.
Þetta sjónvárps-viðtöku- og Allt er tilbúið. Ef miðstöð- i Garry.
senditæki er furðulegasta áháld. in, sem áélxdir Úiix þétfa tæki, | • - Garfý' kemiif irin: Mérskilst,
seiri ég' hef' séð. —’Ertú' tilbú- .svarar, ættmtl við að geta s*að- I að þið séuð tilbúnir að gera
.uxn!
sett hana. Allt í lagi. Eg næ í þessa tilraun.
Jú, við erum íilbuniv, eix hití
ex allt annað mál., hvort við
náum ‘ndkkru sambímdi.