Vísir - 20.11.1953, Blaðsíða 5
. Föstudaginn 20. növcmber 1953.
VlSIR
Morðinginn Landru bafði aSls
kynni af 273 konumti.
Henri Dessiré Landru var ^ Sonur hennar vann í búð.
íæddur í París árið 1869 og Frúin hafði ekki hugsað sér að
voru foreldral- hans heiðarlegt I una einlífinu. alia ævi óg varð
og starfandi fólk af lágum stig-
um. Þau voru vel greind bæði
og var framferði sonarins þeim
mjög þungbært.
Ekkert var út á líferni sonar
þeirra að setja. þar til er hann
var 29 ára að aldri. Hann gekk
á skóla, seni var á vegum kirkj-
unnar og virðist hafa verið
trúrækinn í æsku, því að bæði
söng hann í kirkjukór og að-
; :£toðaði við lágmessu í kirkj.u'
■’ sinni.
ÚÞegai- hann var aðeins 16
hún Landru (sem nú kallaði
sig Raymond Diard) auðveld
bráð. Hún hlustaði hugfangin
á frásagnir af ferðalögum hans
og heillaoist algjörlega af við
móti hans.
Býr með þeirri fyrstu.
Hjónaband var nefnt en eng
inn dagur ákveðinn og Landru
tók nú saman við ekkjuna og
bjó með henni og taldi hana á
að láta sig ávaxta fé’. sem hún
hafði dregið sáman. Þá bháuzt
stríðið út og Landu hafði1 sig
Þekkti 273 konur.
;Það hefði verið lögreglunni
hagkvæmara ef hann hefði lýst
þvi idagbók sinni með hverjum
hætti hann vann á þessum kon-
um. En á það er hvergi minnst.
Aðeins er við hvert nafn merki,
sem bendir á dag og stund er
þær dóu. Hann var ákærður
fyrir áð hafa myrt 11 manns,
10 konur og einn ungling.
En f dagbók sína hafði hann
ritað nöfn 273 kvenna, sem
hann hafði átt vingott við á 4
árum. Af þeim gáfu sig fram
100 konur, sem vitni.
Hann var dæmdur til að háls-
höggvast með fallöxinni og
þúsundir manna þyrptust að
til þess að sjá þenna illræmda
morðingja tekinn af lífi.
(Þýtt).
Alm. Fasteignasatao
Lánastarísemi
Verðbrélakaup
Austurstræti 12. Simi 7324
MARGT A SAMA STAÐ
LAUGAVEG 10 - SlMl 336;
ára fékk hahn brennandi áát á ' ., , , ,, ,
>; ,,, i , ,,, . , . . þa a brott með alla þa peniuga, 1
stulku, sem hann hafðx kynnst _ >v, __ ■ , 'úA~n:_T.
er hann sótti kirkju. Hún hét
Marie Remy og móðir hennar
hafði lít.ið þvottal^ús í nánd við
kirkju þeirra. Hún eignaðist
barn með honum. Þau gátu ekki
gengið í hjónaband fyrr en 5
árum síðar og sá hann þá um
að barnið fengi rétt skilgetinna
bariía. . J||
Fyrst voru það
svik og þjófnaðir.
Fram undir tvítugt vann
Landru að teikningum, á skrif-
stofu byggingameistara. Þá
varð hann herskyldur og í
hernum ávann hann sér gott
orð og varð liðþjálfi. Hann
virtist vera hugvitssamur mað-
ur. Eftir að hann starfaði hjá
byggingameistaranum tók hann
að framleiða reiðhjól og teikn-
aði enda sjálfur fyrirmynd að
mótorhjóli.
En þessi starfsemi varð gjald-
þrota árið 1900. Og þá tók við
glæpaferill hans, sem hófst með
þjófnaði og svikum. Áður hafði
hann verið heiðarlegur og
vinnusamur maður og nægilega
greindur til þess að honum
hefði átt að geta vegnað vel.
Á árunum 1900 til 1914 var
hann margsinnis í fangelsi og
tók þá upp ýmis nöfn til þess
að dyljast. Árið 1912 dóu for-
eldrar hans. Móðir hans dó af
eðlilegum orsökum, en líklega
hefur það þó hraðað dauða
hennar og aukið harma hennar,
sem voru ærnir fyrir, að faðir
hans hengdi sig í Boulogne-
skóginum. Hann gat ekki lengur
afborið smán þá, er sonurinn
bakaði þeim.
Nýjar fjáröflunarlciðii.
Árið 1914 yfirgaf Landru
sem til voru á héimilinu. Hann
skildi aðeins eftir lítinn kassa,
sem var undan hnífum og göffl-
um — og það var allt sem harin
hafði til heimilisins lagt.
Nokkrir dagar liðu og frú
Cuehet tók að vanta handbæri
fé. Braut hún þá upp kassann,
sem elskhugi hennar átti og sá
þar skilríki fyrir því að hann
var kvæntur og 5 barna faðir.
Auk þess vom þarna ástabréf
frá fjölmörgum konum og
heimilisfang í París.
Þangað skrifaði hún honum
Tímaritið Morcjunn.
tfið innienda efni þess þarf aft vera meira.
Það kann að virðast nokkuð
seint að fara nú að minnast á
fýrra hefti yfirstandanda ár-
gangs af Morgni, og kynni þó
að vera betra seint en aldrei,
því þetta mun vera eitt hið
bezta hefti, sem af ritinu hefir
komið nú um nokkurt skeið.
Hins er líka að gæta, að það
kom ekki út fyrr en í öndverð-
an september. Drætti á útkom-
unni ollu víst óviðráðanlegar
.orsakir.
reiðilegt bréf — og þá kom( .. , ,
, „ ) Við erum orðm von þvi um
langa hríð, að þýtt efni í riti
þessu yfirgnæfi hið innlenda.
hann til hennar aftur. Hann
hefur vafalaust óttast að hún
myndi kæra sig fyrir lögregl-
unni. En svo var viðmót hans
sannfærandi að hann gat út-
skýrt ö.ll ástarbréfin, svo að
frúin lét sefast. Sagðist hann nú
Nú er ekki því að neita að hið
erlenda efni getur verið gott
og að sjálfsögðu á Morgunn að
í vera sá gluggi, að gegnum hann
sjáum við þxóun spíritismans í
ætla að skilja við konu sma og i . _
oðrum londum. En um fram allt
virtist það nægja henni. Hun
féllst þá á að flytja með hon-
um út í einbýlishús, sem hann
hafði leigt í Vernouillet. Þar
bjuggu þau saman eins og hjón,
en André hinn ungi, sonur
hennar, var sárhneykslaður.
Handtekinn eftir 5 ár.
En. upp frá þessu leit enginn
maður framar frú Cuclxet eða
son hennar André. Og engar
leifar af mönnum eða manna-
beinum fundust þarna í húsinu
eða garðinum. En oft sáu ná-
grannarnir Diard brenna þarna
rusli. Það er því álitið að morð-
inginn hafi verið búinn að
finna upp fullkomna gjöreyð-
ingaraðferð og notaði hann
hana reglulega við fórnarlömb
sín, næstu 4 árin.
Húsið í Vernouillet hentaði
honum ekki lengi. Samt gat
með því að þegja um það sem
fýrii’ mig kom? Efalaust er það
stúndum rétt að þegja, ann-
aðhvort um tímabil eða að ei-
lífu. En eins víst er. hitt, að
stundum er það rangt. Við
heyrum stundum talað urn það
með háði, að þessi og þessi
vitni. Láttu þér þau orð á sama
standa; það er heimskur mað-
ur sem talar þau. Spyrðu þína
eigin samvizku, en ekki hann.
Ber þér t. d., að þegja um
undursamlega bænheyrslu sem
þú hefir hlotið? Eg ætla ekki
að svara fyrir þig.
!.hjátmar og takmarkalausrar
trúgirni. Enn vil eg gera svo.
( Hann er þegar orðinn þetta hjá.
jallt of mörgu fólki, og þó lik-
lega_ hartnær eingöngu kven-
f ólki; Mér hefir niargsinnis
boðið við þeim ósköpum og því.
miðilsfundakukli, sem svo mik-
ið er nú um, þar sem óskaplega
i fáfrótt fólk er því nær daglega
að fikta við slíkt án nokkurs
hærra sjónarmiðs én að fá að
vita hjá framliðnum hvað
grauturinn eigi að sjóða Iengi
eða hvernig fiskast muni á
morgun. Varnaðarorð Tenny-
sons i alkunnu erindi (sem
Einar Kvaran þýddi á ís-
lenzku) eru að engu höfð og
miklu meira en þáð. Fyrir víst
leitast forseti Sálarrannsókna-
félagsins við að vinna á jmóti
þessum ófögnuðí; en þáð er
ekki nög ' að éin hödd'hrópi í
eyðímörkinhi. Spí'ritisrrtiim má
eins og hánn héfir sagt, aldrei
verða að trú, og’ þáðan af síður
að ofsalegi’i hjátrú. Þá er hann
orðinn skaðræði. Hitt er ánnað
mál, að mörgum má hann vérða
leið til trúar.
Sn. J.
Hún vekur at-
hygli karlmanna.
Sú leikkona, sem mesta at-
Iiygli (karlmanna) vekur um
þessar mundir, er vafalítið
Marilyn Monroe, enda blasir
mynd liennar við af flestum
síðum kvikmyndablaðanna.
Nýlega lék hún, ásamt Jane
Russel, sem nýtur svipaðrar
frægðar, í myndinni „Gentle-
nien Prefer Blondes“. Sumir
Smágreinaflokkur ritstjór-
ans hefir oft verið allt of
stuttaralegur. Nú er hann með
langlengsta móti (mætti þó! íurða sig á J?ví, hvers yegna
vera lengri) og margt er þar
á hann samt að vera sá vett-
vangur, aS þar komi fram okk-
ar eigin skerfur til þessa
merkilega málefnis. í þessu
efni hnignaði ritinu eftir frá-
falls Haralds Níelssonar, en
éinkum hefir nú á síðari árum
íslenzki skerfurinn verið lítill.
Þetta er illa farið og hæfir
naumast þeim metnaði, sem
okkur .þer að hafa, og það er
fyrir víst alveg óþarft að svona
sé þetta, því að hér gerist sí-
feldlega margt merkilegt í
dulrænum efnum. Það er und-
arleg ónáttúra og vesaldómur
að fólk skuli endilega vilja Höfundurinn hefir
dylja þá reynslu, sem það verð- þessari grein sinn
ur fyrir af dularheimum, ekki mættu ræða málið á sama hátt.
hafa einurð til að skýra frá Enn er af innlendu efni erindi
henni. Slíkt heitir að setja ljós j eftir síra- Pétur Magnússon,
sitt undir mæliker, og stundum um „Guð og annað líf“, greind-
er þessi reynsla nieð þeim arlegar hugleiðingar, en á ekki
sagt athyglisvert. Næst á eftir
honum kemur hér greinarkorn,
„Augnabliksmýnd hins ó-
kunna“, eftir frú Guðrúnu
Guðmundsdóttir. Hún.segir frá
svo fág'ætri reynslu að nálega
mun mega heita sérstæð, enda
er þýðing. þessa greinarkorns
væntanleg' í ensku riti. Þá er
all-löng og sérlega athyglis-
verð grein eftir Steindór Stein-
dórsson, „Andróðurinn gegn
spíritismanum". Það eru slík-
ar rólegar íhuganir málsins,
rétt eins og um sé að ræða
garðyrkju eða sauðfjárrækt,
sem of- lítið ber á hjá okkur.
sæmd af
og fleiri
kvikniyndaeftirlitið og siðgæð-
isverndarar létu ekki banna þá
mynd, en hún byggist vitanlega
helzt á því, að þær Marilyn og
Jane sýni sem mest af sér, án
þess að valda stórbneykslum.
lÉtöjWtM11 ■1 í ' 11
Permanentflafan
IngólfsstKaeti 6, sími 4109.
Gísii Einarsson
héraðsdómslögmaður
Laugavegi 20B. Sími 82631.
SvvÍMÍSÚfáBB'
tiM'MtVSlÓltU'
konu sína og börn, en hann kom hann gint þangað 2 aðrar kon- hætti að það er ósæmandi van-j allskostar vandaðri íslenzku.
þeim fyrir í íbúð í nánd við ur, sem hurfu með jafn dular- ^ þakklæti við þann sem veitti Loks ér sagt frá draumi þeim
Chichy og sendi þeim peninga fullum hætti og frú Cuchet. En hana að fela hana þögninni. er tólf ára skólatelpu dreymdi
reglulega. Þetta er alveg vafa- j Landru var ekki tekinn fastur
laust, því að öll útgjöld skrifaði fyrr en 1919, svo að ekki er að
hann nákvæmlega í hina frægu undra þó að hver ögn af fórnar-
dagbók, sem lögreglan komst, lömbunum hans hafi verið
yfir og byggði á allar sannanir horfin á þeim tírna. —• Síðar
sínar. Hann keypti ekki svo j leigði hann afskekkt einbýlis-
dagblað, að hann skrifaði ekki hús í Gambais.
upphæðina hjá sér.
Þetta ár, 1914, hófhann.nýjpr
aðferðir til fjáröflimar. Einn
góðan veðurdag var hann' á
gángi í Luxembourggarðinum á
vinsti'i bakka Signíí. Rakst
hann þá alveg af tilviljun, að
því er virðist, á konu sem var
ekkja og á aldur við hann. Hét
hún frú Cuchet og átti son 17
; ára að aldri. Hún var sauma-
köna. átti Íitla rb’',ð <>'*■'
Árið 1915 komst hann smátt
og smátt í kynni við ýmsar
konur, sem hánn liugsaði sér að
ná tökurii á og tortíma. Stund-
um kynntist hann þeim á götu
en oft auglýsti hann eftir þeim.
Og í dagbók hans eru öll nöfnin
skrifuð og visáð til svara frá
þeim. sem höfðu svarað aug-
lýsiogti. Við nöfnin hefur hann
gert skammstafaðar athuga-
semdír um efnahag og ástæður
þess dálitla fjárhæð í sparisjóði. I fórnarlambanna.
Hverfisgötu 74.
,,Eg segi yður; hver. sá sem
kannast við mig fyrir mönn-
unum . . . . “ Leng'ra þarf ekki
að fara hér; lesendur kunna
áfrariiháldið. Ekki mun það
vera, að Morgunn vildi ekki
helzt mega segja sem mest frá
reynslu íslenzks fólks í þessum
efríum, heldur’hitt, að fólkið
vi'll þegjá, rétt eins og'kerlirig-
in í Skálholti. Ef álménriingur
vildi nú í þessu efni venda sínu
kvæði í kross, fólkið gerast að
sama skapi einart sem það hef-
ir til þessa verið óeinart,
fjarskalega gæti þá Morgunn
orðið merkilegt. rit. Því að víst
er öll slík reynsla markverð.
Mundi ekki vel að margur vildi
:spyrja sjálfan sig: Geri eg rétt
nóttina áður en skólinn í
Hnífsdal fauk ofan af henni og
öðrum börnum í fyrravetur.
Blað eitt hér í Reykjavík sagði
þá frá draumnum, en það varð
til þess, að síra Jón Auðuns
aflaði sér öruggrar vitneskju
um sannleikann í málinu. Kom
það þá' í Ijós^að frásögn bláðs^
ins var harla. röng.. Er illt tii
þess að vita hve ótryggar
blaðafregnir jafnan eru. En
merkilegur var draumurinn
eigi að síður. Slíkir dagláta-
draumar erú altíðir.
Eg' h'efi áður oftar en ;einu
sinni, þegar eg hefi að þessu
máli vikið, varað við þeirri
stórkostlegu hættu, að spíri-
tisminn verði hér að kviksyndi
M.s. Reykjafoss
fer hcðan briftjudaginn 24. nóv.
til Norðurlands.
VIÐKOMUSTAÐIK;
Akureyri,
Siglufjörður.
H.F. EIMSKIPAFÉLAG
ÍSLANDS.