Vísir - 20.11.1953, Blaðsíða 7

Föstudaginn 20. nóvember 1953.
VÍSIR
HAfNnas’ií*r. *
i see vou
SPEAK OUR
LANGUAGE.
' VJB'ME LEARNEP TO z
SPEAK ALL OF MOUfí.
EAZTH PEOPLE'S MANV
? LANGUAGES/
THATSEEMSA ‘
RATHER. OBVIOUS
CONCLUSION!'
rr worxep/ we
HAVE ESTASLIShEP
CONTACT/ y
O.LEBtCK
C. e. Keitand.
eða
?
Eg vona, að orðrómurinn: hafi við rök að styðjast."
Hún mEfelti af niikílli einlœgni.
„Heimili mitt er héj,:,“- jsagði Anneke.
Næstu mínútur' var rábbað um daginn og' veginn og svo kom
Hephzibah inn með te, Kentucky-kexið fræga og ávaxtamauk.
„Eg var í New York fyrir misseri,“ sagði Brownlee, „og
einn vina minna útvegaði mér skírteini, sem veitir aðgöngu
að einskonar einkadansskemmtunum hefðarfólksins. Það Var
Ward McAllister, sem lét mér það i té, en hann er nokkurs-
konar hirðsiðameistari í samkvæmislífi unga hefðárfólksins,
sem hefir btofnáð: éinskonúr ungmennadeild þeirra 400, sem
hlíta forsjá Astor-Ejölskýldúnnar. Þegar eg kom heim datt mér
í hug, áð stofna 'sfetti slíka „ungmennadeild" hér.“
„Þetta er einskonar flugdrekaslcott. Þessir 400 eru flugdrek-
inn sjálfur — ungmennadeildin skottið. En hér eru engir 400
sarhbær’ilegir við þá í’ New York. Svo þetta félag verður bara
skottið tómt,“ sagði Juan Parnell.
„Jæja, við höfurn haldið fundi,“ sagði Brownlee, „og rætt
hverjum skuli bjóða. Allt valið fólk. Við höfum þegar efnt-til
tveggja slíkra dansleikja. Ákveðnum reglum er fylgt. Þarna
eru jafnvel „verndarenglar“. Og við komum saman í veizlu-
salnum á Lick gistihúsinu.“
„Það virðist vera freistandi," sagði Anneke og bar augn-
svipur hénnar því vitni, að hún hugsaði sitt. Henni gat vitan-
lega ekki dulizt, að á uppsiglingu var boð um þátttöku í þessum
félagsskap sona og dætra hinna auðugu í San Francisco. En
Anneke húgsaði einungis um hvort það mundi vera áformum
hennar til framdráttar, "að þig’gja boðið. Ef til vill var hyggi-
legra að miða að traustari tengslum við roskna fólkið. Og hún
var farin að hugleiða hvernig hún skyldi orða neitun sína.
Juan Parnell horfði á hana með hæðnisglotti og það vakti
ónotalega tilíiningu í brjósti hennar, að hann gæti lesið í hug
hennar.
„Og erindi okkar í dag,“ sagði ungfrú Nettleton áköf, „var
að biðja yður að vera með í félaginu."
Anneke var fyllilega ljóst, að slíkt boð hefði hún aldrei fengið
í New York, og hér hefði henni aldrei staðið þátttaka til boða,
ef hún átæði ékki undir verndarvæng Ralstonhjónanna, og
þeim átti hún það að þakka, að hún var boðin til Pioche. Og nú
var fram komin einlæg ósk frá hinu unga hefðarfólki um þátt-
töku í félagsskap, sem gat orðið henni að miklu gagni, ef hún
færi hyggilega að ráði sínu.
„Þið eruð ákafléga vinsamleg við mig, ókunnuga stúlku,“
sagði hún, „en —“
,,Ó,“ greip ungfrú Nettleton fram í fyrir henni, ,,eg vona,
að þér hafhið ekki boðinú.“
„Eg er bara dálítið hikandi,“ sagði Anneke alvarlega, „af því
áð eg er-ein — eg á enga :ættingja.“
;Hún brosti daþurlega.
„Eg stend nefnilega ein uppi af Villard-ættinni.“
Þetta hljómaði næstum eins og hún væri af aðalsætt. Hún
éin Stóð uppi — af hinni'eitt Sinn fjölmennu og voldugu Vill-
ardætt.
„Ef foreldrar mínir væru á lífi og hérna horfði þetta öðru
vísi við. Eg hefi engan, nema gömlu þernuna okkar, Hephzibah.“
„En við stúlkurnar höfum allar „verndarengla", eins og það
var orðað áðan,“ sagði ungfrú Nettleton.
„Börnin góð,“ sagði Parnell glettnislega ‘ og leit til Brown-
lee’s, „þið vitið ekki hve siðávant hefðarfólkið í Kentucky er.“
„Þið eruð mjög vinsamleg,“ sagði Ánhéka blíðlega, næstum
hvíslandi. „Eg — eg hafði búist við að verða frekar einmana hér.
Eruð þið alveg viss um, að þið viljið að eg' Verði með?“
„Það var þaulrætt um þetta í framkvæmdanefndinni,“ sagði
Brownlee hátíðléga, eins og hann væri formaður þingnefndar.
„Það var samþykkt méð samhljóða atkvÉéðum, að bjóða yður
að vera með.“
„Þá,“ sagði Anneke og var sem hún væri hrærð af einskærri
þakklátssemi, „þigg eg' boðið þakksamlega."
„Ungfrú Villard hefur lítillækkað sig og þegið boðið,“ sagði
Juan Parnell í léttum tón.
„Það er sérgrein hans, að ' vera ónotalegur,“ sagði ungfrú
Nettleton. „Látið það, sem hann segir sem vind um eyrun þjóta.
Skírnarnafn mitt er Conchita. Kallið mig Conchitu.“
„Og mitt er Anneke.“
„Það er dásamlega fallegt -nafn.“
„Það er hollenzkt,“ sagði Anneke, „en Villard, vitanlega
franskt.“
„Næsta danssamkorha okkar er áð réttri viku liðinni. Og ég
mun,“ sagði Juan Parnell, „ef mér leyfiSt það, vera dansfélagi
yðar.“
„Það var skemmtilegt að heyra,“ sagði Anneke og var sem
augu hennar skytu gneistum, „eg vona, að þann daginn verði:
ekki haldið upp á neitt afmæli.“
„Eg kem,“ sagði hann og brósti út uridir bæði eyru, „án þess
að hafa bragðað dropa.“
„Það ér ekki borið ffam nema létt púns á þessum samkom-
um,“ sagði Brownlee og bætti við: „Eg vei'ð að komast í skrif-
stofuna fyrir lokunartíma. Það eru mikilvæg mál, sem þarf að
afgreiða.
„Eruð þér kaupsýslumaður, herra Brownlee?“ spurði Anneke.
„Faðir minn er forstöðumaður viðskiptafyrirtækis," sagði
hann. „Við önnumst einnig fasteignasölu, og annast eg þá grein
viðskiptanna. Eg á að hitta Harpender klukkan fimm til þess
að ræða um sölu á lóð á horni Mai’ket-götunnar. Ekki veit eg
livern þremilinn hann vill með lóð þar.“
„Það eru engar líkur til, að þú komist að því fyrr en salan er
um garð gengin. Og þá færðu slæman höfuðverk.“
Það var Parnell sem mælti.
„Það hlýtur að vera skemmtilegt fýrír ungan, efnilegan
mann, áð annast á eigin spýtur mikil viðskipti,“ sagði Anneke.
„Að vera sér þess meðvitandi, að hafa allt á fingrum sér, og
vera öruggur um, að mótaðilinn komist ekki upp með að beita
neinum brögðum. Það liggur við, að eg öfundi yður.“
„Nú, maður verður að vera vel á verði,“ sagði Brownlee.
„Allar slíkar umleitanir um viðskipti eru þurrar og leiðinleg
A K, 8
V 4, 3
❖ Á, 9, 7, 4
■ A A, 10, 6, 4, 3
IJtspil, hjarta 9.
A Á, D, 6, 2
V K, 7, 6
♦ K, 10, 5, 3
* K, 9
Norður segir eitt lauf, austur
eitt hjarta, suður spaða. Norður
2 lauf og suður 3 grönd. Vestur
spilar úr hjarta 9, og tekur
austur með 10. Þegar suður
gefur . kgmur ,út hjarta gosi.
Suðiu' drepur með kóngi. —•
Hvernig getuf ' suður unnið
spilið?
GLUGGAKAPPINN
HANSA H.F.
Laugaveg 105. Sími 31525.
Xaup! goll og alfur
m
i. ,
eftir Lebenk og Williams.
TELL TOUR SUPERIORS TO PISRESARP
OUR EXISTENCE! TEPRA HAS NO +
PESIGNS ON EARTH... TERRA ’S ONLV^,
CONCERN IG TO KESP WAR ANP
PESTRUCTION CONFINEP
TO EARTH.
Tækið er i lagi. Við höfuln
náð sambandi. Röddin í.tækinu
svarar hæðnislega: Ekki ber. á
öðru.
Þér talið tungu okkar. — Við
höfum lært að tála allar tung-
ui' ýkka'r jarðarbúa.
vakir á Tvíburajörðinni ér að
vera laus við stríð og eyði-
leggirtgar ykkar Jarðarbúa.
Qm Jihh/ VaK...
Einu sinni var. .............
Úr Visi fyrir 35 árum: „í
nýja tímritinu „Nær og fjær“
birtir ,skáldkonn Eliné Hoff-
mann fjöflega og greinargóða
lýsingu á íslandi og hinni und-
urfögru náttúru þess og þ’jóð-
inrii. .Segir hún frá þeim 'ö-
gleymanlegu áhrifum, sém hun
hafi orðið fyrir á ferð sinni til
íslands í sumar.
Tapað, fundið.
Og frá sama tíma er þessi
auglýsing: „Einþumláður, mö-
rauðttr véttlingur tapaðist við
Láridákotsspítalánn síðasta
laugardagskvöld. Skilist á
Vesturgötu 10, uppi.“
Segið yfirboðurum yðar að
láta eins-og við séum alls ekki
til.
Það eina, sérri fyrir ökkúr
LitpTentaða tímaritið
ÖRNIMN 11. hefti er komið iftft
Fiytur m. a. fræðigremar, margar smásögnr, og sannar frásagnir, íramlialdssögu, verftlaima myndagátn, verSIanna krossgátu og
margt íleira. — RITiÐ ER 48 péiiseiíar blaSsíSur, prýtt yíir 3ð MYNDUM og margar ai peim litprentaðar-.
KYNNIÐ YKKUR vanáaSasta og ódýrasta tímðarit kndsiias. Útgefenáur.
‘VWVWWMWWtfVWWWWWWVVVWMVWVWWWtMAMWWWWimVVVWWWWVWtftfWM%>MWMVVWVWMWWVWWWWVWMA^VAvVVVWjjftto