Vísir - 12.12.1953, Qupperneq 7

Laugaráaginn 12. desember 1953
VtSIR
og vandlega. Nú gat ekkert haft ahrií á afstöðu hennar.
Enda þótt hún væri í rauninni einhleyp, hafði koma hennar
til borgarinnar ekki vakið neiiiskyns hneyksli. Hún hafði verið
gætin í framgöngu allri. Nærvera Hepsibu hafði einnig verið
ágæt trygging fyrir því, að hún Væri siðsöm stúlka. Um leið
og hún gékk þarna eftir götunni, varð henni hugsað um raun-
vérulegan virðuleik sinn, og þá gat hún ekki annað en brosað
með sjálfri sér. Hún hugleiddi, hvérnig hún hefði farið að, éí
henni hefði ekki gengið svöna vel, og hún hefði neyðst til að
treysta einungis á fegurð sína til að tryggja öryggi sitt. Tii
hvaða bragða hefði hún gripið, ef leið hennar til auðæfa hefði
orðið að liggja um þá markaðsskála, þar sem fegurð var varn-
ingur, sem hægt var að kaupa og selja? Hún yppti öxlum, til
þess að losa sig við þessar hugleiðingar. Hún hafði ekki þurft
-að taka néina ákvörðun af þessu tægi. En þrátt fyrir það gat
hún ekki annáð en hugleitt, hvernig hún hefði farið að. -----—
Anneke gekk tvisvar eða þrisvar eftir götunni, sem heldra
fólk borgarinnar hafði ætlað sér til slíkra skemmtiferða, og
sneri síðán áftur til vagnsins, sem beið hennar. Þetía var leigu-
vágíi. Hana hefði langað til að eiga sjálf vagn og fagra hesta
til að beita fyrir hanh, en enda þótt hún væri nú alveg nógu
efnuð til að veita sér slikan munað, lét hún sér ekki til hugar
koma að láta það eftir sér. Ekkert mátti gefa til kynna, að
hún gæti veitt sér meira en hún gerði.
Rétt í þann mund, er hún ætlaði að fara að stiga upp í vagn-
inn, nam hún staðar og virti fyrir sér mann, sem kom gangandi
eftir götunni. Honum varð litið á hana um leið, og þá sneri
hann snögglega frá, til þess að hverfa inn í verzlun sína. Hann
var mjög dularfullul', Og greinilegt var, að hann hafði borið
kennsl á hana, en viidi ekki hitta hana.
,,Hepsie,“ tók hún tii máls, „var þetta ekki maðurinn, sem
kom heim með Phil Arnold?“
„Þetta var John Slack,“ svaraði Hepsiba.
„Mér skildist, að þeir hefðu farið saman upp 1 auðnir Arizona,
til þess að leita þar að gimsteinum.“
„Eg heyrði þannig frá þessu sagt,“ sagði Hepsiba, „að þeir
hefðu farið þangað, til þess að afla sannana, sem gætu sannfært
peningamenn borgarinnar um að þeir hefðu raunverulega fundið
demantanámu.“
„Hvað er John Slack þá eiginlega að gera hér í borginni?
Ekki geta þeir verið komnir aftur?“
„Eg veit það eitt,“ svaraði Hepsiba, „að allt er grunsamlegt,
sem Phil Arnold kemur nærri.“
„Mér fellur ekki við þenna mann,“ sagði Anneke, „og mér
lízt ekki á andlit hans. Hann er maður, sem er ekki allur, þar
sem hann er séður.“
„Þá ættir þú bara,“ mælti Hepsiba snögglega, „að forðast
allt samneyti við hann.“
Á heimleiðinni var Anneke þögul og annars hugar. Hún hafði
hugboð um, að eitthvað illt vofði yfir, þótt hún gæti ekki gert
sér grein fyrir, hvað það mundi vera. Það hvíldi á henni eins
og mara, að vera John Slacks í borginni boðaði henni illt.
Um kvöldið Var hún boðin að borða og dansa hjá Conchitu
Néttleton. Á sunnudág fór tylft ungra karla og kvenna ákandi
tíl Klettahússins, til þess að eta þar og skemmtá sér við að
c

| ÓDÝR
OG
GÓÐ
RAK-
í BLÖÐ
Alm. Fasteignasalaa
Lánastarfsemi
Verðbréfakaup
Austurstræti 12. Símj 7324,
gat varia stunið -upp
orði af hi-æðslu við óhemju
Itrafta Tarzans.
Þó gat hann komið út úr sér orð»
unum: Þú talar þá eins og annað
fólk. Eg hélt að þú værir villimaðure
horfa á sæljónin, er höfðust við á skerjunum þar. Juan Parnell
var á hvorugum staðnum. Hann hafði verið sendur i nokkurra
ferðalag fyrir húsbónda sinn.
Þegar mánudagur var runninn upp, byrjaði Anneke með því
senda Hepsibu fyrir hádegi til Jasonar Meaná, til þess að
ganga endanlega frá síðustu viðskiptunum, sem hann hafði
um fyrir hana. Hepsiba kom aftur fyrir hádegi.
„Means lögfræðinguf," sagði hún við heimkomuna, ,,er orð-
inn hálfhræddur, sýnist mér.“
„Við hvað er hann hræddur?“ spurði Anneke.
„Þessi Ralston gerði honum orð um að koma og tala við sig.
Mér skilst, að Ralston hafi ekki verið beinlínis mjúkur í máli.
Hann heimtaði að fá að vita, hver þessi H. Wattles væri.“
„Hverju svai’aði Means því?“
„Hann sagði Ralston, að hann hefði ekki hugmynd um það.
Hann svaraði aðeins, að hún væri ekkja og hefði ráðið hann
sem lögfræðing sinn. Meira vissi hann ekki um haha. Ralston
var reiður. Hann barði í borðið. Hann heimtaði, að Means segði
sér, hvernig þessi H. Wattles hefði haft hugmynd um, að rétt
mundi vera að kaupa hlutabréf í California-Comstock. Means
sór og sárt við lagði, að hann vissi það ekki. Ralston sagði þá
við hann, að honum væri nær að reyna að komast að þessu.
Mér sýnist þó, að Means hafi bara bein í nefinu. Hann sagðist
einungis hafa svarað, að H. Wattles væri skjólstæðingur sinn,
og hann gæfi engar upplýsingar um þá.“
Anneke hafði hlustað með athygli, og hún kinkaði liolli ánægð,
er hún heyrði þetta um Means.
Qm Mmi
f Vísi mátti m. a. lesa eftir-
farandi um þetta leyti fyrir 30
árum:
Fýrirspurn.
Hr. ritstjóri. — Hér í bæ eru
menn, sem gera sér það að at-
vinnu að ginna fólk til að kaupa
litaðar vatnsblöndur, sem þeir
kalla meðul. Eru þeir venjulega
tveir í félagi. Hefir annar gler-
kúlur eða önnur spásagnar-
tæki, sem hann þykist lesa í
um örlög manna og sjúkleika*
en þó ekki fyrr en hann hefir
sent út njósnamenn til þess að
fregna allt er fá mátti um við-
komandi sjúkling. Síðan er
gefið upp eitthvert upphugsað
sjúkdómsheiti og sjúklingur-
inn síðan sendur til meðalasal-
ans. Sýgur hann svo fé og ‘fjör
út úr vesalingunum, sem hjá-
trú og ímyndun kemur til þess
að trúa þessum mönnum langt-
fram yfir læknana. Ef lasleik-
inn er lítill, getur trúin nægt
til að lækna hann, en við alvar-
legri sjúkdóma hefir það kom—
ið fyrir, að þeir hafi gerspillt
heilsu sjúklingsins, bæði me®
því að varna honum að ná til
læknis í tíma og með olíu-
brennslum og öðrum miðalda
lækningaaðferðum, sem þetta.
veiklaða fólk hefir ekki þolað.
.... Vildi eg feginn fræðast af
yður um, hvort ekki muni vera
til lög, sem geri þessum mönn-
um óheimilt að svíkja fólk á;
téðan hátt, eða banni það með
öllu. —• Manni. — Aths. Slík
lækningastarfsemi, sem hér um
ræðir, varðar vitanlega viffi
lög.
NSO
; Óií óheppns; nötraði af
þegar Taraah kiifraði upp í vagninn
til hans
hélzt, að þú gætir
valdj, og haft upp úr þ\4.
Símanumer bkkar á
Melhaga 2 er
82936
Kjöt og Grænmet
JEMhús-
gaMtiinur
með pífu.
Rósótt og doppó'R
ngl*»n&fni
Sundurdregnu
Barnarúmin
margeftirspurðu komin aftur. Þrjár mismunandi tegundir
fyrirliggjandi.
Húsgagnaverzlun
GseSattnntiur Gu&tnwmfSmnanar
Laugaveg 166.
Beztu úrin hjá Bartels
Lækjartorgi Sími 6419
KAUPHÖLLIN
er miðstöð verðbréfaskipt-
anna. — Sími 1710.
Fjölritan og irélriiun
Fjölritunarstofa F. Briem
Tjarnargötu 24, sími 2250.
Amerískir
bantðgaíbr
Og
barnapeysur
Kvenjerseypey&ur
YeSour
WerssSnnin Fratn
KJapparstíg 37. Sími 2937.