Vísir - 18.12.1953, Page 7

Föstudaginn 18. desember 1953
VÍSIE

Augu Anneke Ijómuðu. „Eins og eg væri kannske jafningi
hans,“ sagði hún í glensi.
„Að minnsta kosti,“ svaraði frú Ralston, „eins 'og þér væruð
jafnaldri hans.“ Síðan hleypti hún brúnum og leit á Anneke.
„Var einhver broddur í þessu?“ spurði hún. „Stundum finnst
mér, þegar eg er með yður, að þér séuð eins og kökuskreyting,
sem dálitlu af sýru hefir verið bætt í.“
Anneke brosti þannig, að ekki var hægt að sjá, hvað henni
fyndist um þetta. „Þér ætluðuð víst amiars ekki að tala um
skoðanir eiginmanns yðar á mér,“ mælti hún.
,,Ó,“ sagði frú Ralston og reyndi að rifja það upp, sem rætt
hafði verið fyrst. „Nei, eg hafði hugsað mér að tala við yður
um yður sjálfa. Og af skynsemi."
„Og þér hafið kannske ætlað að segja við mig, að eg eyddi
ííma mínum til einskis með því að giftast ekki.“
„Um slíkt á hver stúlka að hugsa,“ mælti frú Ralston, eins
og þetta lægi í augum uppi, „áður en aldurinn fér að færast
yfr hana.“
„Eg hélt,“ svaraði Anneke dálítið stríðmslega, „að þér hefðuð
áhuga fyrir því, að eg giftist Juan Pamell.“
„Vitleysa!" sagði frú Ralston næstum hryssingslega. Svo
brosti hún og yppti öxlum. „Þér gætuð bæði náð yður í betri
mann og lakari. Hann er ekki efnaður, en betri fjölskylda er
ekki til í Kaliforníu. Þegar litið er á samödn hans-------“
„Yður ætti þá að vera í lófa lagið að telja honum hughvarf
í þeim efnum.“
„En er þá ekkert annað, sem stúlka getur gert en að gefa
sig einhverjum karlmanni?"
„Hvað annað ættu stúlkur yfirleitt að gera?“ spurði frú Ral-
ston. „Án manns er konan ekki fullkomin. Við kunnum eða
þekkjum ekkert annað. Við mundum vera ósjálfbjarga.“
„Já, það er víst hverju orði sannara,“ svaraði Anneke undir-
gefin. „Að hugsa sér, ef kona ætlaði sér að stjórna banka eins
og herra Ralston gerir. Eða tæki upp á því að fara að keppa í
viðskiptum við menn eins og Harpending og Pioche."
„Herra Harpending hefir lent í miklum ævintýrum í Lon-
don, og honum hefir græðzt mikið fé. Hann starfar í félagi við
einhvern barón, Grant að nafni. Mér hefir verið sagt, að Eng-
lendingar sé alveg óðir í að kaupa hlutabréf í námum okkar.
Eiginmaður minn efast mjög um það, að Asbury Harpending
komi nokkuð aftur.“
Ábreiðurnar á gólfunum voru svo þykkar, að þær höfðu ekki
heyrt fótatak Ralstons, sem ávarpaði þær nú frá dyrunum:
„Jæja, svo að Asbury kemur ekki aftur, góða mín. Jæja, það
er aldrei að vita. Kannske mér hafi tekizt að finna dálítið,
sem getur fengið hann til að snúa aftur. Mundix þú ekki koma
aftur á harðaspretti, ef þú vissir, að þú gætir komizt yfir fullar
tunnur af þessum?“
„Mér sýnist, að þetta sé ekki annað en rauðar steinvölur,“
svaraði frú Ralston.
„Hvernig litist þér á, ef þessar steinvölur reyndust veta rúbíri-
ar, smaragðar og demantar?" mælti eiginmaður hennar. Hann
hristi höfuðið til Aniieke £ aðvörunarskyni. „Þetta er allt leynd
armál ennþá, Anneke," hélt hann áfram. „En eg veit, hversu
gætin Og þagmælsk þér eruð alltaf. Ef þér eruð góð stúlka, (
þá skal eg einhvern tíma gefa yður hálsfesti með slíkum stein-
um í jólagjöf.“
,,-Þú í-ýkur alltaf upp til handa og fóta yfir hreinum smámun-
um,“ sagði frú Ralston og hristi höfuðið. „Hver þykist nú geta
fyllt heilar tunnur með slíkum steinum?"
„Sannleikurinn er sá,“ svaraði eiginmaður hennar, „að eg
hefi ekki hugmynd um það. En eg er sannfærður um, að náma
slíkra steina sé einhvers staðar úti á auðninni, og ekki þurfi
annað en að safna þeim saman. Mig grunar, að þú hefir heyrt
einhverjar sögur um það ekki ails fyrir löngu. Tveir gullleitar-
menn, Arnold og Slack að nafni, halda því fram, að þeir hafi
fundíð demantanámu uppi í óbyggðum — sennilega í Arizona.
Eg sagði þeim, að þeir ju-ðu að færa mér betri sönnunargögn
fyrir þessu, og þeir komu til mín nú í dag.“
„Með sannanirnar?"
,Með gögn, sem sannfæra mig — eða því sem næst. Eg er
að minnsta kosti svo sannfærður um, að þeir fara með rétt mál,
að eg hefi símað Harpending um að koma heim hið bráðasta,
og taka rnálið í sínar hendur. Eg sendi honum skeyti, sem var
eins langt og sendibréf. Það eru slíkar orðsendingar, sem sann-
færa Asbury.“ Hann neri saman höndunum og var hinn ánægð-
asti. „Góða mín,“ mælti hann svo ennfremur, ,,ef helmingur-
inn af því, sem þessir menn halda fram, reynist á rökum reist,
þá ætti að vera hægt að græða fhnmtíu milljónir á þessu.“
,;En hvar er náman?“ sagði frú Ralston tortryggnilega. „Það
ætti að vera hægurinn hjá að senda flokk manna undir stjórn
hæfra kunnáttumanna---------“
„Það er nú ekki alveg eins auðvelt og þú heldur. Annar mann-
anna, John Slack, opnar aldrei á sér túlann, og hinn, Arnold,
er mjög orðvar og tortrygginn. Mér reyndist algerlega ómögu-
legt að fá þá til að gefa mér nákvæmar upplýsingar um stað-
inn. Þeir virtust báðir örþreyttir, eins og þeir hefðu lent í
hinum mestu svaðilförum. En framkoma Arnolds er þannig,
að eg hallast að því að trúa honum.“
„Ef þeir vilja ekki segja frá því,“ maldaði frú Ralston í
móinn, „hvar þessi náma er, hvernig áttu þá að geta skoðað
hana og gengið úr skugga um, að allt sé með felldu?“
„Það ’er einmitt vandamálið, sem við þurfum að finna viðun-
andi lausn á,“ svaraði Ralston.

Gjafir
ti! Mæðrastyrksnefndarinnar.
Jólagjöf pabba 50 kr. Jökl-
ar h.f. 1000. N. N. 50. Alm.
Byggingarfl., starfsf. 500. Yerzl-
Vxsir 200. Helga Einars 20..
G-j-G 50. Valgerður 200. Slipp-
félagið, starfsf. 1220. Harpa h.f.
starfsf. 420. Ó. Björnsd. 200..
Tryggingarstofnun ríkisins,.
starfsf. 695. Reykjavíkur Apó-
tek 1000. H. J. 20. N. N. 100.
Ásvallagata 75 300. Edinborg^
starfsf. 645. Bristol 200. John-
son & Kaaber 200. Ólafsson &
Bernhöft 300. Silli & Valdi 200..
Blóm og ávextir 300. Friðrik.
Bertelsen & Co. 300. Sælgsetis-
gerðin Fréyja, starfsf. 190.
Verzl. Álafoss, föt og fataefni.
Ludvig Storr, starfsf. 430.Verzl.
Fálkinn 200. Sig. Skjaldberg-
vörur. Ó. og G. 200. Þ. E. og B.
200. Últíma, starfsf. 820 Toledo
og starfsf. 930. H. J. 100. N. N.
500. Slökkvistöðin, starfsm. 155.
Mæðgur 100. Opal h.f., eigend-
ur og starfsf. 850. V. K. 100.
E. E. 100. í. 50. Lárus G. Lúð-
vígss., skóv., skófatnaður. A. J.
Bertelsen, vörur. Heildv. Edda
h.f. 500. Mummur 12. Frá
pabba og mömmu 30. Frá þre-
meningum 100. Kristmundur
200. Jóhanna litla 50. Frá konu
50. Loftleiðir h.f., starfsf. 525.
Afmæli 50. Verzl. Ninon, fátn-
aður. Bjarni Símonarson 50.
Stúdent 95. H. Helgason & Mel-
sted og starfsf. 350. O. V. Jó-
hannesson & Co. 100. Kjöt og
grænmetj, matvæli. Garðar
HaU, 2 pokar kartöflur. Ingi-
björg Jóelsdóttir, 2 pokar kart-
öflur. — Kærar þakkir. Mæðra-
styrksnefnd.
Kr. Kristjáns
úm Aimi ðar.
hefUr opnað jólasölu að
Í7
Mikii úrval béka
til jélagjafa
einnig: Jólapappír — Jólakort — Jólaskraut — Jélakerti
— Leikföng — ritföng og margt fleira til jólagjafa.
Lítið í gluggana að
Laugavegi 7
Bókaverzfoit Kr. Krístjánssonar
LaugavegS 7
•b^VWtfWVWVWAIVWV^VVVWtfWWWWVWWVWVVWVW

Hinn 15. desember 1923 máttí
m. a. lesa eftirfarandi í bæj-
arfréttum Vísis:
Valdemar Sveinbjömsson
léikfimiskennari ætlar að
flytja erindi í Báfuhúsinu á
morgun kl. 4 um heimaleik-
fimi, sem öllum er vafalaust
gott að heyra og læra af.
Stúdentafræðslan.
j Fjórða erindið á þessum Vetri
flytur cand. Halldór Jónasson
! á morgun kl. 2 í Nýja Bíó og
j fjallar það um ýmis frumatriði
| tónlistarinnar. Er full þörf að
j vekja menn til umhugsunar um
j þessa list, sem nýlega er farin
! að vinna svo mikinn vind í
j seglin hér heima, og sjálfsagt
jmun eiga hér glæsilega fram-
j tíð, ef henni er réttur sómí
• sýndur.
f. & Surmtqh, — TARZA —
Og. enn héMu þoá? áirftm "i&ftm!) 'ZJBgikei kcma þér á-öraggaa- gbseH, á váni. sem munu fústega- sgáí þá skaltu lofa þvi, aið þú láttr
Tarzan og ÓI| vi*'- gMaU sfcróggurT mseStí Tkr2sc» viæi- tom þfe ef þö vi® heízt vera htór frtimslíógavini mina í frifltíg siel^r
heitið til straKtday. afiáBpto í Afrfeu.” œg&m órtýtt gutl.“