Vísir - 28.12.1953, Blaðsíða 7

Mánudaginn 28. desember 1953
VISIR
ir
mánudag og þriðjudag, ,28. og 29. þessa. mánaðar.
MÁGNOS THORLACIÍJS
liæstaréttarlögmaSur
Málflutningssjcrifstofa
ASalstræti 9. — Simi 1875.
námasvæði, til þess að treysta undirstöður álits síns.
„Gott er blessað veðrið, ungfrú Víllard," tók hann til máls
vinsamlega. „Er hinn ungi starfsmaður minn að veðja — eins
og venjulega — likt og hann ætti milljón?“
Juan brosti unglingslega til húsbónda síns. Það fór ekki á
milli mála, að þeir höfðu hinar mestu mætur hvor á öðrum.
„Eg er hrædd við hann,“ svaraði Anneke.
„Þér skuluð hafa hemil á skelfingu yðar, þar til dagurinn er
liðinn,“ sagði Janin. „Meðal annarra orða, hefir yður nokkru
sinni dottið í hug að velta því fyrir yður, hvers végiia eg réð
Juan Parnell í vinnu hjá mér upprunálega?“
Anneke setti upp stríðnissvip. „Eg hefi oft hugleitt, hvers
vegna þér réðuð hann,“ sagði hún.
„Hann sótti um vinnu. Eg kannaði vitanlega fortíð hans. Mér
var meðal annars skýrt frá því, að hann væri fjárhættuspilari
— að hann spilaði poker. „Vinnur hann eða tapar?“ spurði eg'.
„Hann virðist vinna sýknt og heilagt,“ svaraði heimildarmaður
minn. Eg réð hann þess vegna. Maðui-, sem getur sífellt unnið í
poker hér í borginni, býr yfir kostum, sem gott er að hafa í
okkar starfi."
„Gerir hann nokkuð annað fyrir yður en að vinna í poker?“
spurði Anneke.
„Já, vissulega. Hann fer í allar finustu veizlurnar. Hann
verður áberandi ölvaðm- við og við, og honum hættir til að lenda
í bardögum. Hann er mjög óvenjulegur starfsmaður — það er
hverju orði sannara.“
Janin gekk við svo búið til sætis síns. Það var greinilegt, að
Juan Parnell höfðu fallið orðaskipti þessi vel í geð. Augu hans
Ijómuðu. Anneke kinkaði kolli einbeitlega þrívegis, Hún hafði
skilið, hvað raunverulega var um að ræða, hafði lesið á' milli
línanpa, ef svo mátti segja.
„Jæja,“ mælti hún, „svo að hann Jítur svo á, að þú sért mikils-
virði sem starfsmaður.“
„Þú heyrðir, hváð hann sagði ura mig,“ svaraði hann. Svo
laut hann fram í sæti sínu og hleypti brunum. „Hvaða menn
eru þetta eiginlega?“ spurði hann. „Þeir hafa gengið hvað eftir
annað fyrir framan stúkuna hér og ekki haft af þér augun.“
Hún tók eftir svipnum umhverfis munninn og augun, og hún
hafði aldrei séð hann þannig útlits. Þetta hafði hún aldrei séð,
í fari hans áður, og það hafði mikil áhrif á hana. Þetta var svip-
ur manns, sem lét ekki gera á hlut sinn eða sinna, lét enga
móðga sig, án þess að hefna slíkra móðgana hiklaust. Anneke
greip andann á lofti. Juan virtist ætla að rísa úr sæti sínu. „Eg
kann ekki öldungis við það, hvernig þeir stara á þig,“ sagði
hann.
En hún lagði höndina snögglega á annað hné hans, til að
halda aftur af honum. „Nei!“ sagði hún Eest.
„Þekkir- þú menn .þessa? Hvernig stendur á því, að þeir stara
þannig á þig?“
Hún lét sem hún virti þá vandlega fyrir sér. „Nú-já!“ sagði
hún síðan. „Eg kannast raunar við hávaxna manninn — þennan
eldri. En einkennilegt, að eg skuli sjá hann hér. Hann átti einu
sinni heima í smáborginni í Kentucky, þar sem eg fæddist."
„Þá verð eg að segja,“ mælti Juan, „að Kentucky-búar eru
heldur dónalegir í framkomu. Ef þeir ganga hér framhjá star-
andi enn'éinu sinni, neyðist eg til að benda þeim á það, að slíkt
telst ekki til mannasiða.“
„Nei,“ sagði hún aftur. „Það máttu ekki gera. Langar þig til
að láta alla taka éftir mér?“
öðru umhverfis þau- Juan og Apneke unnu.
„Hann vimnur alltaf þau ýeðmál, sem hann tekur þátt í,“
kvartaði Conchita Nettleton.
„Það ör af því áð eg vérðskulda „að hamingjan brosi við mér,“
Hanh: varð heldur ról'e|ri,og :svo iþi;osti hann. „Síðan hvenær
hefirþúvérið andvíg þyí, Annekeþáð allir ýeittu þér. eftirtekt?“:
; „Alménhingtir iná Svo seii^Hgjáfnan- táka eftir.í rriér,“ svaraði
hún í léttum tón, „en eg vil helzt, að menh sjái mig í réttu ljósi,“
Þau hagræddu sér nú í sætufn sínum, til þess að virða fyrir
sér keppniria, og hestárnir voru svo jafnir, að þaú gle'ymdu öllu
svaraði Juan brosandi. „Afsakið mig sem snöggvast, meðan eg.
fer niður til að sækja vinningana.“
Hann sneri aftur fimm mínútum síðar og var andlit hans
sviplaust. Hann afhenti Anneke vinning hennar, en settist
síðan í sæti sitt, og var næstum 'fýldur á svip, en við og við
gaut harin augunum til Anneke, þegar hann hélt, að hún yrði
þess eklri vör.
„Kom eitthvað fyrir?“ spurði hún dálítið- kvíðin.
„Þú —-----“ tók hún til niSík, 'og ‘ var rödd 'haiis köld sem ís,
„þú náfngreindir ekki þenna gamla kunningja þirin frá Keh-
tucky.“ . . . . . .
Útsvarsgjaldendur í Reykjavík, aðrir en þeir, sem greiða
reglulega af kaupi, eru beðnir að athuga, að frá og með
áramótum falla dráttai'vextir með fullum þunga á cil
ógreidd útsvör 1953.
Atvinnurekendur og aðrir kaupgreiðendur eru einnig
alvarlega minntir á, að gera nú þegar full skil á greiðslum
útsvara í bæjarsjóð, sem þeir kunna að hafa haldið eftir af
lcaupi starfsmanna.
Borgðraítsrinii
VftftiV^JV«WiVV%VWVUWVVVVVWUWJVVVWWVVVVVVVVVW
verðui' haldinn í Sjólfstæðishúsinu, fimmtudaginn 31. de.*>
ember, gamlárskvöld, og hefst kl. 9 efitr hádegi.
Aðgöngumiðar verða seldir í sktífstofu hússins í dag og a|
morgun kl. 2—6. Þeir, sem sótt háfa dansleikina undan
farin ár gánga fyrir um kaup á miðum.
/WVWVVVWAVWWWVWAÍVVWWVW.VVVAÍUWUWVVWV
taða fullnuma kandidat
í Kæðingardeild. Landspítalans er laus til umsóknar frá 1.
? 'fll Y- '* , S-, -
' ti-. ;fébr. n'æstkomándi.
Upplýsingar um, stöðuna veitir deiidarlæknir Fæðingar-.
deildar, — Umsókriin sendist stjórnarnefnd ríkisspítanna
fyrir 25.. jan. -1954. -
Skrifstofa ríkisspítalanna.
Laugaveg 168.
.V.V.V»V.VAV,WAWVV.V«W.WAV.VWVíWWW.W.V
; £. B. Kelland.
| Engill eða
„Var einhver ástæða til þess?“ spurði hún.
„Demantar, smaragðar, rúbínar,“ svaraði hann.
„Hvað um þá?“
„Nafn 'þessa æskuvinar þíns,“ sagði Juan og var heldur kulda-
legur, „er Philip Arnold. Nafn hins þokkalega félaga hans er
John Slack.“
„Já?“ mælti hún.
„Þú hefir látið í ljós mikinn áhuga fýrir gimsteinanámum
upp í síðkastið,“ hélt hann áfram.
Alm. FasteignasalaB
Lánastarísemi
Verðbréíakaup
Austurstræti 12. Simi 7324.
Á
Pi'ófessor Hermann Oberth,
sem kunnur var fyrir rann-
sóknir sínar á háloftunúm, Var
einu sinni í heimsókn hjá vin-
um sínum. Þegar tími var',
kominn fyrir hann að halda
heinileiðis, var tekið að rigna'
og rigndi feikilega. Húsbænd-
urnir, vinir hans, buðu honum
þá að gista uin nóttina. Pró-
fessorinn féllst á þetta,. gekk
síðan frá mjög hugsandi og bað
vini sína að afsaka sig augna-
blik. Skömmu síðar kom hann
aftur og var holdvotur. Hús-
bóndinn spúrði mjög undrandi
hvar hann hefði verið. ,,Hé'ima,“
var svarið, „Eg var að sælcja
náttskyr-tuna mína.“
©
Þessi auglýsing stóð í dag-
blaði einu í Nizza: „Milljóna-
mæringur, ungur, og fallegur,
óskar að kynnast- ungri stúlku,
með hjúskap fýrir áugúm.
Stúlkan á að líkjast kvenhetj-
unni í- skáldsögunni N. eftiC
M! ....“
Irináii' sólarhrings vár bókin
uppseld: þaí-' í borg'.
Smygl.
Fréttir ur Vísi fý.rir 35.árumí
„Nokkru -áfengi náði lögregian
í nótt úr e.s. Áctive, sem ný-
komið. er frá Spáni. Skipstjóri
og joryti rnuriu h-áía veri'ð. eig-
eridur þess.“ ;
Álíadans.
Úr sama blaði: „Þeir, sem
taká 'þátt í álfadansihúm, éru
'beðnir að mæta á RQrigöSíiiifu i
-kvold kl. 3 á efs-tu hæð Éirii-
skiparélag&hússins,“ s
Sigurgeir Sigurjónsson
hœstaréttarlögmaður.
Skriístofutíml lft—12 og 1—S.
Aðalstr. 8. Siml 1043 ög 809SO.