Alþýðublaðið - 28.10.1928, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUbLAÐIÐ
Tilbúinn karlmanjna-
fatnaður. 1. flokks.
Hinn viðurkendi sænski Karlmanna*
fatnaður er loks kominn. Fötin valdi
ég sjálfur í sumar og eru pau búin
til eftir minni fyrirsögn og standast
alla samkepni hvað frágang, gæði og
verð snertir.
Reinb. Andersson,
Laugavegi 2.
é D Ý H T
i Uiesliim seklí|im:
Hveiíi,
Haframjöl,
irísnrjóo,
Rúgmjö!,
Súafóðiir, ný tegund í 70
kg. sekkjum.
Einar inQinmndarson
Hverfispíu 82. Sími 2333.

Khöfn, FB., 27. ökt
Störkostlegt járnbrautarslys.
Frá • Búkarest er srmað : Simp-
löií-lhraðtestin frá Ralkanskaga-
löndtmum til Parísarborgar rakst
í fyrrinótt á rúmenska hraðlest
á brautarstöðinni Reyea í suður-
bluta Rúmeníu. Báðar lestirnar
fóru með fullum hraða, er árekst-
urinin varð. Fimm vagnar eyði-
lögðust, par á meðal fimm svefn-
vagnar, isem áttu að fara til Par-
ísíárboTgar.. Þrjátíu og einn far-
pegar fórust, par af níu útlend-
ingar, en fjörutíu ög sjö meiddust,
margir hættulega. Rangt spor-
iskifti var orsök slyssins.
Kinverjar ög Þjöðverjar,
Frá Shanghai er símað: Þegar
jyýzki ofurstinn Bauer kemur
hángað ásarút fylgdarliði sínu,
befir Nankragstjómán kringum
prjátíu pýzka ráðunauta viðvíkj-
andi lögreglumálum og hsrmáium.
Nankingstjómin hef r lýst því
yfir, að hún taki Þjóðverja fram
yfir annara þjöða menn til slíkra
starfa, vegna þess að ÞjóÖverjar
hafi engin sérréttindi í Kína, auk
pess sem peir standa pjóða
fremstir í öllu er snertir skipu-
lagsstarfsemi í slíkum málum,
sem hér um greinir.
Gnnnar Benedikts-ion.
JiEBaa Sighvafsdótflr*
Akureyri: Prentsiniðja
Odds Björnssonar 1928.
Séra Gunnar Benediktss. í Saiur-
b;æ er áhugasamur maður, djarfur
og beTOTÖur. RitgerðiT hans og fyr-
irlestrar hafa vakið mikla athugli,
f. ®
par eð séra Gunnar hefir eigi hii’rt
um, hvort pessum eða hinum hefir
líkað betur eða ver. Svo er og um
sögur bams. Þær hafa verið lesnar
af mörgum og talsvert verið um
pær talað, einkum „Við pjóðveg-
inn“. En meira ber pó á áhuga-
mannínum í peirri bók, en ste'lld-
inu.
„Anna ' Sigbvatsdóttir" beitir
síðasta skáldsaga séra Gunnars.
Anna Sigbvatsdóttir er sveita-
stúlka, sem ill örlög og sár leggja
í gröfina fyrir aldur fram. Hún
er dóttir myndarbönda í Skafta-
fellssýsiu. Ein hörmungin armari
meiri dynur yfir föður hennar, og
verður hún, sem orðin er skrif-
stofustúlka í Reykjavík, að taka
hann til sín. Fær hún gamla konu
til pess að sitja hjá bonum á dag-
inn, en vakir sjálf yfir bonum
mikið af nóttunni. Reynir petta
mjög á hellisu hennar.
Hún kynnist ungum lyfsala, er
festir ást á benni og biður hennr
ar. En hún ann bláfátækum
mentaskólapilti, dugnaðaT- . og
gæða-manni. Vill hún ekki ját-
ast lyfsalanum, og kvænist bann
annarl konu. Mentalskólapilturinn,
sem Sigfús heitix, elskar Önnu,
en hún vill ekki í fyrstu jétast
honum sakir pess, að hún heldur,
að hún muni verða honum til
býrði. En þö fer svo, að Sigfús
hefir sitt fram. Þau eru gefii'n
saman, og situr Sigfús hjá föður
hennar á daginn, hún vinnur • í
skrifstofunni, en til skiftis vaka
pau á nóttunmi yfir sjúklingnulm.
Svo fer, að Anna polir ekki á-
reynsluna! Hún veikist, og meyð-
in ber að dyrum. Sigfús fær Loks
ví,nnu, og Anma hressxst. Gamli
maðurinn deyr, og vonir vakna
um betr.i hag — og að Sigfús géti
haldið áfram náiminu. Anna byrj-
ar aftur að virnna, en pá veiki'st
hún og fæðir andvana og ófull-
burðia bam. Liggur hún nú fengi,
og pungar áhyggjur og sorgir
steðja að henni Loks kemst hún
á fætur, en þá heimsækir hana
lyfsalinn áöurnefndi Hann hefir
fengið sálarlitla og heimfufre'ka
stázrófu og ann Önnu af hjarta.
Það, sem hann segir, verður pess
valdandi, að Anna sér, að áhyggj-
urnar og erfiðleikarnir eru að pví
komnir <a.ö drepa ást hennar á
Sigfúsi. Hún sér og, að Sigfús
er breyttur. Vonirnar deyja og
basl og sorgir em framundan.
Anna hefir ofreynst við fótaferð-
ina og geðshræringarnar og kernst
með veikum burðum í rúmdð.
Hún práir ekkert frekar en að
deyja. „Lífið var harðstjóri, sem
svalaði grimdareðli isínu miskunn-
arlaust á olnbogahörnum sírnuin.
Það mispyrmdi tiil að kvelja, en
ékki tál að deyða. Og pegar paið
mispyrmdi svo, að dauði hlauzt
af, — pað var hefnd, sem pví
sjálfu kom í koll." Og Anna fékk
að deyja. Henni blæddi út.
Sagan er yfirleitt sögð á góðu
og láltlausu máli En frásögnin er
fjiörlífil og stíUinrjj, preytandi á
kiöflum. Atburðum er lýst noikk,uð
hversdagslega, og samtölin em
stundum ekki sem eðlilegust. Vil
ég t. d. benda á kaflann „Upp
Tröllshæl". Frásögn Sigfúsar er
mjög óeðlilega orðuð, og spurn-
ingar Önnu verða að teljást vand-
ræðategar, ekki sízft par sem gera
verður ráð fyrir, að hún skilji,
að Sigfús sé að segja sína eigin
sögu. . . En einn er höfuðgalli á
bókinni: Lýsingarnar hrífa aldrei
lesandann. Höfundurinn fær hann
aldrei til að lifa lifi persónainna.
Lesandinn stendur alt af utam við
og athugar kalt og kæruleysis-
lega pað sem fram fer.
Sem ádeila er bókin efcki pung
á metum. Svo sem frá henni er
gemgið, virðist aðallega deilt á
lífið — pví nær sem sjálfstæða
veru. Slíkar ádeilur eru tíðar í
bókmentum, en ekfci að sama
skapi áhrifamiklar. Ádeilán á
borgarstjórann og kæruleýsi hans
veiður máttlitil sakir pess, að
yfiirleitt er ekkert pað, sem lesand-
inn fær um hann að vita á noiík-
um hátt niðrandi nema tómlæti
bans gagnvart sjúklingnoim, sem
parf að fá sjúkrahúsvtet. En át-
burbinum er ekki lýst þamnig, að
hann hafi styrk áhrif. Borgarstjóri
hugsar sem svo: Þeir, sem hingað
til hafa vakað yfir konunni, gera
pað eins í nótt, og það er varla
til bóta að fara að þræla hemni i
sjúkrahús, þegar komið er langl
fram á kvöld. Það er bezt pað
bíði morgums. Og hann lætur
undir eins að morgni flytja kon-
una á sjúkrahús. Ræða prestsina
um kvöldíð missir marks hjá
öðrum en þeim, sem vita úm fyiv
kmyndina. Hún er of kjánaleg
og bragðdauf til pess að mönmun
yíirteitt finnist hún eðlileg. Iiún
er heldur ekki svo miðuð við at-
vikið, sem á eftir fer, sem æski-
legt hefðí verið til pess að skin-
helgin kæmi nægilega glögglega i
ljós. Harðasta ádeiian í bókinmi
kemur fram í kaflanum ufm sám-
skotin til drotningarskrúöanis og
g orðum peim, er Siigfús segir, ar
hann talar við dómkirkjuprestiHQ
eftir dauða Önnu. Þó er hann of
langorður, og orðin eru eigi nógni
hnitmiðuð til pess að pau festtet
í minni og hafi áhrif á lesandann.
Er pað illa farið, að séra Gunnaii
tókst ekki að skrifa skáldsögu,
sem sé samboðiin peim áhuga,
þeirri hugsanaditfsku og hví and-
lega fjöri, er greinilega kemur
fram hjá honum í ritgerðum hans,
fyrirlestrum og í viðtali við hann,
Gudmimndur Gidason Hagalín.
Sjómannakveðja.
FB., 27. okt.
Farnir til Englands. Kærar
kveðjur heim.
Skipverjar á Belgaum^
Innlend tíðlndi.
Siglufirði ,FB., 26. okt
I nótt var bratist xnin í spárisjóð
Siglufjarðar og stolið um 200
krónum í pemingúm, er vom í
kassa á skrifborðinu. Þjófurinn
ófundininu
Norðanstormur og rignimg pessa
viku- Ekkert fiarið á sjó pað, sem
af er vikunnar.
•
Síldareinkasalan hefir selt alta
Ptá síld, sem hór liggur. Síldar-
tökuskipin væntanleg næstu daga.
Hitt og þetta.
Demantanámur í Kongo.
Frægustu demanlánámur í hiei)tni
eru í Suður-Afríku, en nú er
komið i Ijós, að demantanéta-
;urnar í Kasal-héraðiínu í belgiska
Kongo eru langtum demantaauð-
ugri en menn höfðu haft hug-
mynd um. Árið 1913 var f(ratau
Jeiðslan par 15 000 karöt, en 1923
415 000 karöt, 1924 548 000, 1925
886 000 og 1926 1 108 000 karöteðft