Vísir - 03.10.1955, Blaðsíða 9

. M&midagkin .3., oktdber .19.35.
vrí aiR
0
lokum
MÚTOa
OIL
KAUraOLUN
er miðstöð verg'bréfaskipt-,
anna. — Simi 1710.
Stefanía Erlendsdóttir,
kmupSionei'.
Fyrir 60 árum fæddist frú
Steíanía Erlendsdóttir að
Breiðabólsstöðum á Álftane,si,
dóttir merkishjónanna Erlend-
ar. Björnssonar útvegsbónda og
hreppstjóra og Maríu Sveins-
dóttur konu hans. Ásamt syst-
kinum sínum ólst Stefanía upp
1 1 föðurgarði að Breiðabólstöð-
%liÍ$0£œ!!. ....,,,. ^ Értm
** - i -trC 'j&r* * á uppvaxtarárum hennar. —
Margt var þá um manninn á
Þegar"Eybékkmgar tala um „húsið“, er ekki nema um eitt hús staðnum, og dreif sjómenn
að ræða, betta sem sést á myndinni. Það var áður eign Lefolí-
verziunarinnar þar, og segir nokkuð frá íbúiun þess í viðtali' Framsetning sexmannafara
því, sem hér birtist.
Reykjavíkur og hefur búið þar
síðan. Grimm forlög gerðu
Stefaníu að takast ein á hendur
forstöðu heimilis síns og sjá
farborða þremur ungum börn-
um nokkru eftir komuna tii: göíimjú. L
Reykjavíkur. Var þ.að á kreppu an-a fyrir
? •.ðltnkar, sem hún býð; ekki
| oyrgínn. Stefania hefur ekki
| .átið sér nægja að ráða íram
j ar eigin erfiðleikuni,1 ht irii;r er
áúh bóðih’ög búin að véita öðr-
aiii' HJáíþarhöhd; hvoná'-: sern á
ójátar, og er betra að eiga.nana
að en engan. Gestrisni hennar
er romuð. af ÖUúm þeim cr til
þekkja og m'argan gest hefur
borið að' garði hennar, ekki sízt
þau ár, ér hún bjó á Njai ðar-
ngst af. vann Stef-
héimili sínv með
tímum, og var ekki alltaf auð- • s'aUmuni, meðan hún var- að
leikið að.hafa til beggja handa, ;.:-:o.aia bornunuán a legg. en er
sýna
Framh. af 4. síðu.
heilan vegg í stófunni. Sumir
kölluðu það éitlivað annað en
píanó, eg man ekki hváð, —
hefur þú nokkurn tíma séð svo
stórt píanó?“
„Það er af og frá, Tóta. —
Væsápþel hefði þurft að komast
í svöna hljóðfæri, éða hann
Páll ísolfsson. Segðu mér eitt-
hvað 'meira“.
„Það var fínt, þegar J. Niel-
sen og hún Karen gifíu sig. Eg
var farin úr Húsinu þá, en eg
var boðin. Það voru flögg í
röð austan frá Húsi og vestur
að Melshúsum og svo allt upp-.
flaggað. iieima. Allslags blom-
um var stráð á veginn heim að
kirkjuhni og alla leið inn að
altari, og svo var kastað grjón-
um yfir brúðhjonin, þegar þau
gengu úr kirkjunni. — Það er
víst siður í útlandinu. Svo var
óskaplega mikil matarveizla.
Þá datt .mér í hug atvik, sem
gerðist nokkru áður: Það ;var
verið að borða í Húsinu. Soðin
áll var á borðum, því Nielsen j
gamli hélt mikið upp á álinn j
eins og eg. Brynjólfur gamli j
frá Minna-Núpi sat til borðs j
með fólkinu, hann kom fjóra
daga í viku til að kenna Niel-
sen yngrá íslenzku. .
Gesturinn
fékk uppkösí.
Brynjólfur tekur nú stykki
,af álnum á diskinn sinn en
strax og hann hefur stungið
upp í sig fyrsta bitanum, rýkur
hann á fætur og velíir stólnum
um koll og hleypur út í norður-
stofu, éh kemst ekki lengra og
fær þar óstöðvandi uppköst.
hvaðanæva að til vertíðar.
í
morgunsárinu og áratogin á
kvöldin, er komið var að landi
frá Sviðinu og Marflónni boð-
uðu miklar annir í ranni útvegs
bóndans, og í þann tíma veigr-
uðu menn sér ekki að kveðja
jafnvægi, sem reyndar var ekki' börn og unglinga til starfa, enda
oft, var snemma farið að kenna
þeim til handarinnar.
Eg hygg, að Stefanía hafi ekki
farið varhluta af því uppeldi,
Hann véifaði
til hestanha.
Hann átti hlut í sex skipum
hér á Bakkanum. Ég var
stundum látin reiða fiskinn
hans upp í kiáfum á tveim
rauðum hestum. sem hann átti.
Þáð kom fyrir að hann mætti
mér, þegar ég var í þessu
stússi. Þá stanzaði hann og
spurði: Er tetta mína? Og tók
hvítan klút upp úr vasa sínum
og veifar til hestanna, en hest-
ariiir litu til Nielsens og kum-
rúðu til hans. Þá 'kom' ánægju-
svipur á Niðísén og báhn tautar
glaður: Ja, tetta er rnína, tetta
er mína! Har.n lét i-efta vfir
kanínugárðimi, 'sfem kallaður
var, þar sem hun Ragnhildur
í Háteigi rækta - gulrætur núna,
og herti þar aílan fiskinn. Það
var fín verzlunarvara.
Það vár- dúfn'ahús yfir fjós-
inu. Þar hafði h'ann ósköp af
dúfum, því harm var afskap-
lega mikill s'képnuvinur, þó
hann væri á móti rottum, en
þær skaut hann með byssu. Svo
segir hann einu sinni. við mig:
Tóra. koma t.ér út, ég skal
sýna tér nokku.
Þær p.tu úr skeggimi.
Ég fer út með honum. Hann
hafði feiknarþykkt svart ál-
skegg.
Nú skal ég sýna ter hvað
dúfumar eru hræddar við mig,
ségir hann o-g stanzar fyrir ut-
an f jósið. Hann var með korn-
krukku í höndum, stillir sér
upp, keyrir hnakkann aftur á
Sumt af yngra fólkinu ætlaði j herðar og sáir kominu yfir
að verða vitlaúst í hlátri, en! skeggið á sér. f sama bili koma
hjónin ýoru alveg eyðilögð, eg" öúfumar og fara jáð tiná korn-
sem þá þótti koma monnum til
nokkurs þroska, og hefur það
or'ðið hennar gæfa, á hvílíku
heimili hún sleit barnsskónum
og undir hvílíkri handleiðslu
hún tók þroska sinn.
Til 25 ára aldurs dvaldist
Stefanía í föðurhúsum en flutt-
ist síðan til Hafnarfjarðar, þar
sem hún giftist og eignaðist 3
dætur. Eftir tveggja ára veru
í Hafnárfirði fluttist hún til
„Þá kom Oiafur i Garðbæ
Ólafsson og vildi fá mig — og
ég lét til leiðast“.
*
Þegar Þórunn Gestdóttir
átti áttræðisafmæli 1952, var
mikið skrifað um hana í blöð,
henni bárust gjafir • og blóm
og á annað hundrað heillaóska-
'skeyti. Á einu skeýtinu frá
Reykjavík var þessi vísa:
Þórunn er létt eins og
laufvindur þýður
með Ijómandi vorhug í sál.
Gróðrinum eftir hún brosandi
bíður.
Með barnshug hún túlkar sitt
ffiál.
Og nú ertu áttræð með
æskunnar merki,
í örleik og brosi á kinn.
Til hamingju, Þórunn, i
vordagsins verki
með vermandi gróðurinn þinn.
Höfundur vísunnar var frú
Elísabet Jónsdóttir ekkja
Péturs heitins Guðmundssonar
skólastjóra á Eyrabakka.
Guðmundur Daníelsson.
þegar vikukaupið var 7 krónur.
Reyndi þá mikið á hina ungu
konu, er hún leitaði sér og börn
um sínum örlaga, en vel dugði
þá nestið, það’ er hún hafði að
heiman haft: áræðið. eljan,
framtakið, enda sigldi hún skipi
sínu heilu í höfn, eins og gert
hafði formaðurinn faðir henn-
ar, og kom hún dætrum sínum
öllum til vegs og þroska.
Ef hefna ætti þánn þátt Stef-
aníu, sem bezt hefur dugað
hehni, yrði sá þáttur vafalaust
hinn ódrepandi starfsvilji henn
ar, eins og hann hefur mestur
vérið níeð íslenzkum konum.
Hún kann ekki að sitja auðum
höndum, og engir eru þeir erf-
;móðurhiutverki hennar , - .r lok
ið ög ungarnir flognir ú: .reiðr
: inu, átti hún þess kosí aó setj-
i ast í helgan stein og njótr nvíld
1 ar á síðsumri æ.vi sinnai hjá
dætrum sínum og tencc ison-
um, en hún vissi, að hún ; ryndi
hvergi eira og ekki hafa ennu
til að halda að sér höndv: .v:, svo
að hún stofnsetti „Lij'styxkja-
verzlunina“ fyrir ári. og veitir
henni nú forstöðu af klurn
myndarskap.
Vinir þínir óska þér'lil ham-
íngju á þessu merkilegu tíma-
mötum ævi þinnar. Njótvu heil
handa!
n: n.

man hvað frúnni leiddist, áð
Brynjólfur skýldi ékki vera
varaðuf 'við álhum, úr.því hon-
um smakkaðist harin ékki bet-
ur en þetta.
Gamli Nielsen var svo 'eld-
hræddrn-, að h'ann þorði varla
að líta af ofhunuin, ef hvessti.
Einu sinni greip hann raeð töng
stóran glóandi kolamolá út úr
eldavélinni hjá mér og 'hljóp
með hann út á hlað.
Tér má ekki láta so stórt í
maskínuna, Tóra, húsið í veði,
•allt tað héila í .véðii Jaso, skilji
tér, sagði hann og gerði smelli
með .fingrúnuní, éiiis ög haiin
'átti vancla t.il ef hahn komst-úr
ið, svo margar að' hvergi
andlitið éða hérðáriiar á
inum fyrir dúfum. Þetta
gaman áð sjá.“
„Segðu mér nú að
eitt, Tóta. Koms'ru aldi
lægt karlmanni eftir að
aðir þig við fýrsta
þinn, manninn úr jarðsjálftun-
um?“
„Nei, ég var frábitin öllu
nema vinnu og skeþnum, ög
ef mér fannst einhver karl-
maður ætla að vera of nær-
göngull, þá sparkaði ég dug-
lega út undan mér, — þangað
til ég komst um þrítugt--------“
„Þá hvað?“
SnyirtimenBi ¥ii|a helst
YLCREEM
Hvilikur munur á.hári sem er llflégtj mð3
failegum gljáa, og þvi hári, sem er klesst
n|8ur með mikilli feiti eða oliu. <3ætið þess
að hár yðar sé snyrtílegt og vel gréitt méð
Bryicreem hinu fullkomna hárkrems. Ivleð
Brylcreem greiðist hárið vel, ón of nþkiUar
feíti, vegna þess að 5 Brylcreem er fitu-efnið
í uppleystu ástandi. Með Brylcreem fer hár-
i5 vel og gljóir dáglangt. Nuddið Brylcréem
vel inn i hársvörðinn, það styrkir hann,
minnkar flösu og gerir þurt hár liflegt og
mjúkt, Not-ið ávallt Brylcreem og hár yðar
verður gljáandi, mjúkt og fallegt.
Hiö íallkomna háxkzem
,. I " ; ; ' l .. . j ,w ,'
EXTRA DUTY MOTOR OIL
sirinrnnigsolia á nvjar bifreiíilr. —
Ennfremur SINCLAIR OPALINE
MOTOR OIL.
Fæst í brúsum og lausu máli.
SinurstöSín Sætupl 4
í * Sími 6227.