Vísir - 19.01.1957, Page 4

Vísir - 19.01.1957, Page 4
VÍSIR Laugardáginn 19. janúar 1557 il VflSXH. DAGBLAÐ f Ritstjóri: Hersteinn Pálsson. Auglýsingástjóri: Kristján Jónsson. Skrifstofur: Ingólfsstræti 3. 'I Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur) Útgefandi: BLAÐAÚTGÁPAN VÍSIR H.F. Lausasala 1 króna. Félagsprentsmiðjan h.f. , ^ Kirkja og trúmál: Gáta matBnsins. Þa& kom honum ekki við. Kommúnistinn Lúðvík Jóseps- son tilkynnti j. Þjóðviljanum í gær, að hann hafi upp á síðkastið verið svo dæma- laust upptekinn við að bjarga sjávarútveginum, að hann hafi ekki mátt vera að því að sinna öðrum eins smá- málum og að ræða olíu- hneykslið opinberlega. En nú sé björgunarstarfinu lokið l um sinn, og geti hann þá ] tekið ihaldsblöðin og tuktað þau til, því að vitanlega hafi I þau ekki sagt satt orð um ' þetta mál, þegar þau hafi I verið að kenna honum um ' olíuafglöpin, öðru nær, því ; að vitanlega sé hann sak- ! laus eins og bamið í móður- ' kviði. Kommúnistinn segir, að hann hafi ekkert vald til að banna eða heimila olíufélögunum ' að taka skip á leigu. Þau hafi getað gert pað, sem þeim sýndist réttast í því j efni, án þess að spyrja hann um þetta mál. Til að svara þessu þarf ekki annað en að rifja upp ummæli sjálfs Þjóðviljans fyrir fáeinum vikum, þegar hann var að reyna að verja gerðir þessa ' sama manns. Þá sagði Þjóð- r viljinn, að það hefði ekki verið hægt að ætlast til þess, að ráðherrann og kommún- istinh Lúðvík Jósepsson sæi fyrir þá þróun, sem orðið hefur að því er skipaleigur snertir. Þjóðviljinn, sem mun víst hafa eitthvað sam- T band við margnefndan ráð- herra, sagði ekki orð um það, að honum, ráðherran- um, væri óviðkomandi leiga á skipum til olíuflutning- anna. Má ætla, að Þjóðvilj- inn hafi þar sagt sannleik- ann, enda þótt hann hafi gert það af hreinni tilviljun. Það kemur hinsvegar fram í grein olíuráðherrans, að ríkisstjórnin hafi fjallað um málið, og virðist hann þar vera að reyna að velta hluta af ábyrgðinni yfir á herðar annarra manna. Er það karl- mannlega gert, og eins og við var að búast af slíkum manni. En hann verður ekki þveginn með þeim hætti, jafnvel þótt hann fullyrði í lok greinarinnar, að hann hafi alltaf „tekið með varúð kröfum olíufélaganna um hækkun olíuverðs.“ Það mætti til dæmis spyrja hann, hvar varúð hans hafi verið stödd, þegar hann sam- þykkti, að eigendur Hamra- fells skyldu fá 160 sh. fyrir flutning á hverri smálest olíu til landsins. Þjóðviljinn hefur sjálfur sagt, að eig- endur skipsins muni græða 13—14 milljónir króna á þeim fimm förmum, sem samið hefur verið um flutn- ing á. Já, hvar var vai’úð þessa skelegga ráðherra, þegar það mál var tekið til meðferðar? Þess er að vænta, að það standi ekki á svari við þessu frá honum. Sex mánaða aSgarðaleysi. Grein kommúnistans er gott dæmi um það, að samvizka 1 hans er engan veginn eins , góð og hann vill vera láta, ! og hún er einnig sönnun | fyrir því, að árásir hans á ! undanförnum árum hafa , fyrst og fremst verið áróð- ) ur og annað ekki. Hann segir nefnilega í upphafi greinar sinnar, að hér hafi gilt „óheyrilega hátt“ olíu- f verð, og minnir á deilur, 1 sem hann hafi staðið í af þeim sökum á síðasta ári. f þessu sambandi er rétt að minna á það, að maður sá, I sem þannig kemst að orði, f hefur nú verið ráðherra í } hálft ár, og á þeim tíma } hefur hann ekkert gert til 1 þess að knýja fram breyt- ) ingar á þessu háa olíuverði, f sem hann talar um. Hann hefur haft aðstöðu til að láta málið til sín taka sem ann- ar ráðherra stærsta stjórnar- flokksins, þess, sem ber framleiðsluna og alla alþýðu mest fyrir brjósti — eða svo hefur mönnum verið talin trú um — og hvað hefur hann gert? Því er fljótsvarað. Hann hefur ekkert gert til þess að lækka þetta óheyrilega háa verð, og verður að telja það við- urkenningu þess, að hann hafi farið með fleipur eitt. En hinsvegar hefur hann unnið dyggilega að því, að þjóðin verði að greiða enn meira fyrir olíuna, og þótt hann skrifi margar grein- ar í Þjóðviljann til að verja hendur. sínar, verður hann aldrei sýknaður. Einn víðkunnasti læknir nú- tímans, Poul Tournier, segir: „Raunveruleg lífsvandamál fólks eru alltaf, þegar brotið er til mergjar, trúarleg vandamál“. Og frægur sálkönnuður og geð- læknir, C. G. Jung, segir: „Um 1 næst liðið þrjátíu ára skeið hefur fólk frá öllum mennng- ' arlöndum jarðar leitað tl mín. Ég hef haft sjúklinga undir höndum svo hundruðum skipt- ir. Og meðal allra sjúklinga minna, hálffertugra eða eldri, hefur ekki verið einn einasti, þar sem hið kýjandi vandamál hafi ekki verið það að finna trúarlegt viðhorf til lífsins. Já, hver einasti þeirra hefur, þeg- ar dýpst var skyggnzt, orðið sjúkur af þeirri ástæðu, að liann hafði misst af því, sem lifandi trú hefur á öllum tímum gefið játendum sínum. Og enginn þeirra hefur heldur öðlazt raunverulegan bata án þess að finna trúarlega fótfestu". I ! Af öllu vissu er það vísast, að trúleysi er andlegt dauða- mein. Algert trúleysi er sjald- gæft, enda er sá viti firrtur, sem trúarlaus er með öllu. Sá er al- gerlega trúlaus, sem glatað hef- ir öllu trausti tortryggir þar afj leiðandi allt og alla, óttast hvern mann, tortryggir hvern hlut, uggir launsátur og fjand- samlega aðför hverja andrá. Trúleysi á þessu stigi er fágætt sem betur fer. Menn treysta meðbræðrum sínum að vissu marki, treysta umhverfi sínu ] þolanlega, og hafa flestir ein- ! hverjar þær ritjur guðstrúar, sem verða þeim að nokkru at-J hvarfi, þegar á bjátar. Og erfða hluti þeirra, þótt rýr kunni að vera, úr býtum andlegrar arf- leifðar, veitir þeim ómeðvit- ; aða undirstöðu Sá, sem sneydd- ur er allri trú á tilveruna, sá, sem er sviptur tiltrú til heims- ins, sem hann lifir í, svífur vængjalaus í lausu lofti. En ör- yggiskennd sljórrar vanahugs- unar er þó langt frá raunveru- legri trú, þótt hún geti forðað frá andlegu skipbroti, a. m. k. um hríð. Trú í kristinni merk- ingu er tengsl við Guð, hugar- samband við lífsins höfund, föðurinn í himnunum skapar- ann. Sú trú ein skapar full- komna tiltrú til veruleikans. Þegar þeim læknum fer fjölg'- andi, sem halda því fram, að djúprættar, innri orsakir og andleg tildrög liggi oft til ytri meinsemda og hrakfalla, þá hafa þeir að nýju uppgötvað gamlan sannleik, sem hafði leg- ið í lág um alllangt skeið. Læknirinn Jesús kunni glögg skil á þessu. Hann vissi, að vanheil sál sýkir líkamann, eins og sjúkur líkami veiklar sálina, þótt hún megni að vísu að vinna furðulega sigra á sjúku dufti, ef hún tekur heilbrigða stefnu. Lækningar Jesú, sem lesa má um í guðspjöllunum, bera glöggt vitni um skilning hans á þessum efnum. En Jesús vissi einnig, að þeir einir eru ekki sjúkir sem leita læknis eða kenna sér áþreifanlegra meina á geði eða líffærum. Niðifrstaða læknanna sem vitnað vár tíyei’ ekki annað eh vísbending um' frumvandamál mannsins, innsta og dýpsta meinið, sem vér göngum allir með og Jesús Að þessu sinni birtir Bcrgraúl tvö bréf um svipað efni, þ. c. a. segja strætisvagnana, sitt frá hvor bendh’ til með þessum orðum: | um agjiai Verður fyrst birt bréf „Ekki þurfa heilbrigðir læknis fr.j „Guðmundi halta“, sera barst við, heldur þeir, sem sjúkir i gær, og er það á þessa leið: eru. Eg er ekki kominn tl þess að kalla réttláta, heldur synd- j.Knýið á ....“ xta" I „Milli kl 8,10 og 8,15 var ég að koraa að biðstöðinni við Rauðar- Það er auðsætt af þessum arstíg, þar sem ég ætlaði að ná orðum, að Jesús lítur á sig sem strætisvagni niður á Lækjartorg. þann lækni, er eigi erindi við Þegar ég átti nokkra metra ó- alla, vegna þess að enginn sé farna, komu tveir stórir, fram- heill, en hann sé fær um að bygðir vagnar brunandi og námu veita batann. Þessa meinsemd, sta®ar> eins °S 1ÖS Sera la® fyrir. Nú er ég bilaður i ökla, svo að ég get ekki hlaupið eins og , . unglamb, en þó gerði ég ráð fyrir, mannlifsins stafa frá, nefnir ag f.g mun(ji ná síðari vagninum sem dylst við hjartarætur hvers manns og vandkvæði biblían synd og á með því orði ekki við einstök afbrot, heldur það ástand að vera viðskila við höfund lífs síns, en af því ástandi spretta afbrotin, mis- stigin, meinbugirnir. Vér erum, ef svo mætti að orði komast,, á annarri bylgjulengd en höfund- ur vor, hugur vor er ekki sam- stilltur hans huga, vilji vor stefnir ekki eins og hans. Ann- ars væri kærleikur grunnhvöt eðlis vors, en nú er það sér- hyggjan, síngirnin. Um leið og vér vitum það, sem Jesús birtir, að Guð er kærleikur, verður oss ljóst, að vér erum ekki rétt mynd af honum. Biblían og samvizkan segja, að vér höfum ekki hrakizt í útlegð frá föður vorum af tilviljun né um sak- leysi. Vér berum með ein- hverju móti ábyrgð á því sjálf- ir. Vér höfum farið eins að og maður sá, sem í dæmisögunni alkunnu er nefndur glataður sonur, erum í áþekkum spor- um og hann í útlegð sinni og niðurlægingu og verðum að játa fyrir föðurnum, eins og hann: Eg hefi syndgað fyrir þér, eg er sekur við þig og ekki verð- ur þess að heita sonur þinn Viðskila við Guð. Þannig er rétt að orða það því að maður- inn tilheyrir Guði. Ekki eins og smíðið smiðnum, heldur eins og barnið föður og móður, já, eins og blaðið stofninum, eins og fruman líkamanum. Því er „hjarta vort órótt unz það hvíl- ist í Guði“, eins og Ágústínus sagði í fyrndinni. Og annar mikill spekingur Kirkegaaard, sagði fjórtán öldum síðar: „Eins og ör æfðrar skyttu ann sér eigi hvíldar, er hún hefir þvi hann vár nær mér. Eg reyndi •að brölta áfram, og var kominn að fremstu dyrunum, þegar hann rann af stað. Eg barði að dyrum, og gerði ráð fyrir, að liann mundi nema staðar, þvi að það gera öku- menn oft. Eltingaleikur? En það var öðru nær, því að ökumaðurinn sinnti inér ekki, og barði ég þó svo fast, að liann liefur áreiðanlega licyrt til min. Hann „steig bara á benzinið" — eða kannske það hafi verið diesel- olía, ég veit ekki hvort, er ekki bilasérfræðingur — og brunaði á eftir hinum. Var bilið svo litrð á milli þeirra, oð niér flaug i hug, livort sá síðari væri að leika eins konar eltingaleik — og eru þeir báðir úr þéssari sögu. Stöðvað samstundis. Fimm minútum siðar, eða um það bil, kom Sundlaugavagn, sem ég kömst í. Þegar hann vár lagð- ur af stað, heyrðist, að barið var í síðuna á honum, og nam bil- stjórinn þá þegar staðar. Já, það var munur á liðlegheitunum hjá þeim manni eða hinum, sem liafði ekið á brott frá mér. Eg vona, að báðir jiessir ökumenn lesi þetta, og ef þeir sjá haltan skakkan karl i grennd við Rauðarárstiginn, þá mega þeir vita, að þar er Guð- mundur halti.“ Klukkurnar. Þá cr hér annað bréf frá „H.“, sem beðið hefur birtingar all- lengi: „Eg hef tekið eftir þvi, að fyrir nokkru voru klukkur sett- ar i strætisvagnana, cn þvi raiður virðast jiær sjaldnast réttar. Er ekki hægt að koma því svo fyrhy að þær sé settar daglega, svo að farþegar viti hvað tímanum lið- ur’? Og svo þetta: Hvers vegna er liætt að haía i vögnunum spjöld, sem áminna börn um að flogið áf strengnum, fyrri en taka ekki upp sæti fyrir fullorðn- hún hittir mark, eins er maður- : um? I>að tíðkaðist áður, en virð- inn skapaður af Guði, rnark- ist nú úr móð. Eg lief komið i mið hans er Guð og hvíld fær strætisvagn-a, þar sem börn sitja hann ekki fundið fyrr en í 1 nærrl helmingi sætanna, og Guði.“ En-hin ramma taug, sem' standa ckki “PP fyrir 6amal- -___ ... ,. * , I mennum, livað þá öðrum full- dregur til hinna æðstu foður- v ’ 1 ... . , ., . orðnum.“ tuna, er ekki em um hitu. I annarri sögu um „glataðan son“, allmiklu eldri en hin, sem að ofan getur, er sagt frá því, að óðar en maðurinn braut gegn vilja Guðs, fylltist hann ótta og fór í felur fyrir Guði: „Eg varð hræddur og faldi mig,“ sagði hann. Vér felumst fyrir Guði, en getum ekki án hans verið. Þetta er hinn sjúki tví- skinnungur í lífi mannsins, Hann er sjálfum sér sundur- þykkur. Vér leitum Guðs og' Hallgrímur Lúðvíksson lögg. skjalaþýðandi í ensku ag þýzku. — Sími 80164. Æskulýðsvika. Á morgun, sunnudag, hefst æskulýðsvika í Akraneskirkju. Verða þar samkomur á hverju kvöldi alla vikuna og múnu ýmsir ræðumenn tala. Almenn- „ ,. ^ v , , ( ; ur söngur verður mikill og auk flyjum Guð, þraum hann °g,.þess eíngötíeur eða'.tvfeönguríá afrækjum, aUt, sem vér þráum hverju kvöldi. Fyrsta kvöldið, og vonum, hamingjuþrá vor öll, £ mor.gun, talar Sverrir Sverris- allir' fagrir draumar og hug- Son, skólastjóri. — Allir eru Framhald á 6. síðu. ] velkomnir á samkomur þessar.

x

Vísir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.