Vísir - 21.01.1957, Qupperneq 3

Mánudaginn 21. janúar 1957.
VÍSIF
FRAMFARIH OG TÆIÍNI
Hitadæla á framtíð
fyrir sér.
Hennl má fkoma fyrlr
hvar sem er.
Hitadælan er áreiðanlega
tæki, sem á eftir að ryðja sér
mjög til rúms og verða eftirsótt,
ségja bandarískir verkfræðing-
ar, sem unnið hafa að fullkomn-
un þessa tækis, sem hagnýtir
Jiita og kulda utan dyra til þess
að tempra loft í húsum inni.
Tæki þetta gefur góðar vonir
um að leysa þann vanda að
hafa heitt í húsum þegar kalt
er úti og svalt inni þegar hit-
um á sl. ári og notkunin fari
menn.
American Steel and Iron In-
stitute, sem framleiðir þessi
tæki, segir að þau hafi verið
tekin í notkun í 1.2 millj. hús-
um á sl. ári og notkunin fer
hraðvaxandi á þessu ári.
•"'EVI
Dælan starfar á þann hátt,
að þegar heitt er í húsinu tekur
hún hita úr inniloftinu, en ef
kalt er úti síar hún hita úr hinu
kalda lcíti og dælir því inn í
húsið. Jafnvel þótt frost sé úti,
nær hún hita úr loftinu. Þannig
getur dælan, jafnvel þótt frost
sé, hitað húsið með útilofti. Síð-
an dreifir dælan heita loftinu
um húsið.
Dælunni er hægt að koma
fyrir hvort sem er utan dyra
eða innan.
Sumar dælur eru þannig gerð
ar, að þær geta tekið jarðhita,
eða hita úr sjó, enda hafa til-
raunir með að hita skip með
þessu móti gefizt ágætlega.
Það er franskur hugsviismaður, René Leduc, er hefur gert uppdrætti af þotu þessari. í reynslu-
flugi náði flugvél þessi 2000 km. liraða — fór miklu hraðar en hljóðið. Flugmaðurinn hefar
„aðsetur“ sitt í trjónu flugvélar innar, liggur þar endilangur.
Bílaframleiðendur austan
hafs og vestan ósammála.
Stærrí bílar vestan hafs, mínni í Ewópu.
maður í samtökum brezkra bif-
reiðaverksmiðja, sagði einnig,
að Bandaríkjamenn skildu ekki
viðhorf Evrópumanna í bíla-
smíðum. Evrópumenn yrðu að
kaupa allt sitt benzín dýrum
dómum, og svo yrðu vegir í
Evrópu aldrei eins og vegir
vestan hafs. Þótt skrokkar bíla
yrðu minni, þá táknaði bað ekki
minni orku. Orkan hefði raun-
ar aukizt um 17% frá 1947 með
síba’tnandi benzíni.
Hfebrús!nsi fyrlrmynd
Fyrir nokkru voru þrír bíla-
kóngar staddir samtímis í Par-
ís, og 'þótti það talsverðum tíð-
indum sæta.
Menn þessir voru Henry Ford,
sonur þess gamla og yfirmaður
Ford-fjrrirtækisins, Ferdinand
Porsche yngri, en faðir hans
teiknaði á sínum tíma Volks-
wagen, og loks próf. Llewellyn-
Smith, yfirmaður Rolls Royce-
verksmiðjanna brezku. sem eru
ekki síður frægar fvrir ágæta
flugvélahreyfla en bíla.
Blaðamenn ræddu að sjálf-
sögðu við alla þessa miklu
menn og spurðu þá um bíla
framtiðarinnar. Svör þeirra
voru á þessa leið:
Ford: Við leitumst alltaf
við að smíða stærri bifrieðar
Bílar með þrýstilofts'hreyfl-
um koma ekki næstu tíu árin
Porsche: Smábílar eru bíl-
ar framtíðarinnar. Evrópa á
við að smíða stærri bifreiðar.
stríða: Stærð gatna, stærð
borga og stærð bíla.
L.-Sniith: Þróunin í Ev-
rópu er í átt til smábíla,
sparneytinna.
Þarna kom það fram að bíla-
smiðir Bandaríkjanna og Ev-
rópu eiga við mjög ólík vanda-
mál að glíma. Evrópumenr
mjóir sagði Porsche ennfremur.
staðreynd, að götur í borgum
eru þröngar og þjóðvegirnir
mjóir sagði Porsche ennfremur.
Eg hefi einnig ótrú á stórum
bílum af einni ástæðu til. Unga
fólkið vill litla, láta, fljóta bíla,
}g það eru kröfur æskunnar,
sem ráða, en hún mótar óskir
framtíðarinnar.
Llewellyn-Smith, sem er for-
Jttsriyskip i
„endurnýjuni iífdejanna"!
■SPsast Sssaía áss&tsas)
S's'é's SÍB'áÖsí&EiSSBSS.
Hitabrúsinn hefir orðið fyrir-
mynd að bílskúr, sem þykir
einna beztur af þeim bílgeymsl-
um, er í notkun eru.
Slíkur bílskúr hefir verið
I tekinn í notkun í útjaðri Stokk-
! hólms og er hann talinn líkleg-
| ur til að leysa bílskúravanda- '
álið sem nú er orðið mjög svo j
aðkallandi vegna fjölgunar bíla
í öllum borgum heims.
Bílskúrinn var byggður í því
augnamiði að finna gerð af bíl-
skúrum, sem geyma vel hina
dýru bíla, en vera samt ekki o! !
dýr til þess að almenningur geti
eignazt hann.
Veggirnir eru úr aluminíum
og einangraðir með gosull 70
mm. þykkri. Einangrunin er það
góð, að þegar bíllinn er settir
Allt að 15C0 skip sf hiniii
svonefndu Libertygerð hafa
le<nð ónotuð 1 Bandaríkjun-um
síðan heimsstyriöldinni lauk.
Þóttu þau óhentug og ekki
hkleg til að standast samkeppni
við nýrri skip á friðartíma. Þau
voru bó ekki höggvin upp held-
ur geymd sem varaskipastóll
fyrir landvarnir Bandaríkj-
anna.
Nú hefur verið gerð mikil
breyting á einu þessara skipa
og er talið að bað hafi borið svo
góðan árangur, að áfram verði
haldið á þeirri braut.
Breytingin er í því fólgin, að
stefni skipsins og kinnugur
voru endurbvggð cg skipií
í skúrinn eftir akstur nægir
hitinn af vélinni til þess að
halda sæmilegum hita í honum
yfir nóttina. Þótt 25 stiga frost
sé úti, er hitinn á vélinni um 40
stig og er það nægianlegt til að
fyrirbyggja það slit á henni,
sem orsakast af því, að, ræsa
hana kalda.
Frh. á 9. s.
lengt að framan um 25 fé-t- Þá
var sett á það ný skrúfa af
endurbættri gerð. Mesta br U
ingin var þó gerð miðskips. ';T-ar
settur í skipið gashverfi’’ í
stað 2503 ha. gufuvélarinnar. 1
Gashverfillinn er aí s-vi; a ,ri
gerð og notað er í fiugvélum.
Fer skipið nú með 18 n\ a
hraða í stað 10 mílna hrr a
áður. Hefur aldrei fyrr vc ð
settur gashverfill í skip af þe.-s-
ari stærð, en Liberh s%' -in r u
10.000 smál. eins og kunnugt
er. í reynslúförinni kom í ij .s
að skipið nær 18 mílna hraða
og hverfillinn skilar 7575 hö.
Ymsar tilraunir hafa áður
verið gerðar til að endurbaM a
Libertyskipin svo sem að setja
í þau diselvél og gufuhverfil,
en ekki náðu þau skip sarra
hraða og það sem gashveríill-
inn var settur í.
Verður nú haldið áfi'am að
endurbyggja ‘bertyskipaflet-
ann. Gashverfillinn er þýggður
hjá General Motors. Næst verð-
ur reyndur gashverfill af
franskri gérð.
Skollaleikur stiórnmalamaiinsins:
Leitin að „George Wood
Eftir E. P. Mortian.
Framh.
einnig fylgja í umsókninni, að
hann væri að ganga frá skiln-
aði við konu sína, sem væri
svissnesk, og þyríti því að koma
við í Zúrich til þess að gefa
lögfræðingi sínum þar umboð
til að ganga frá málunum fyrir
sína hönd. Hann fékk það svar,
að þeíta mál gæti beðið. Dag
nokkurn bauð hann sig fram
til að gegna störfum sem sér-
legur sendiboði, en fékk það
svar, að búið væri að ráða ann-
ari mann til fararinnar.
Ungfrú Maria.
Enn liðu nokkrir mánuðir, en
þá kom til sögunnar ungfrú ein
að nafni Maria, dóttir prúss-
nesks aðalsmanns, sérstaklega
vel gefin stúlka, sem var full-
trúi yfirmanns póstmáladeildar
utanríkisráðuneytisins. — Dag
nokkurn gat Wood þess við
hana, að hann þyrfti að fara til
Sviss út af málum eins vinar,
síns og .spurðist fyrir um, hvort ^
hún vildi ekki að hann tæki
ráðuneytispóstinn fyrir hana.
,,Við þurfum að senda sér-
stakan póst til Bern eftir svo
sem viku tíma,“ sagði ungfrúin,1
,,ég held að það væri einmitt
hentugt að þér tækuð póstinn.“,
Þetta var í fyrstu viku ágúst-
mánaðar 1943.
„En guð hjálpi yður, maður,“|
skaut eg inn í, „hvernig gátuð^
þér verið viss um það_ að henni
væri treystandi?“
„Við vörum crðnir nokkuð
slurignir í að ráða í það hverj-
um væri treýstandi og hverj-
um. ek.ki,“ svaraði Wood.
„Þeir, sem hafa verið um
lengri tíma á vegum Gesíapó
fá einskonar sjötta skilningar-
vit, alveg eins og blindir menn
verða’næmari á fléstum svið-
um en hinir sjáandi. Eg var
búinn að þekkja Maríu lengi,
við mættumst oft á göngunum,
á veitingastöðuin eða í neðan-
jarðarbrautinni. Að vísu höfð-
um við aðeins talað um veðrið,
en það virtist eins og við skild-
um hvort annað þótt við hefð-
um ekki orð á því.“
Fyrsta ferðin til Sviss.
Wood fékk sitt vegabréf og
sína áritun og hann fór til Sviss
án þess að nokkuð kæmi fyrir.
Þar sem hann hafðd ,,diplomata“
vegabréf var farangur hans
-ekki skoðaður við landamærin.
Skjöl þau, er hann hafði tekið
með sér_ hafði hann vafið um
fótlegg sér innan undir buxun-
um. Bern var að vissu leyti
hættulegri bær fyrir Wood
' heldur en Berlín, þar sem hann
J þekkti svo vel til allra hluta
: Hér í Bern þurfti hann ekki að
! eins að gæta sín fyrir leyni-
I þjónustu Gestapó, sem allsstað-
ar var snuðrandi, heldur einn-
ig fýrir svissnesku sambands-
ríkislögreglunni sem var mjög
á verði fyrir njósnurum.
! Ekki mátti hann dvelja leng-
ur en í tvo til þrjá daga í Bern
' og það var honum fjötur um fót
að hann gat ekki valið sér felu-
I stað, heldur varð hann að búa
á hóteli við járnbrautarstöðina,
þar sem utanríkisráðuneytið
hafði valið honum bústað. Hans,
og þeirra sem heimsóttu hann,
var vandlega gætt og hiustað
var á símtöl hans. Lcks, eftir
marga klukkutíma athugan;r
tókst honum á ná símasambandi
j við Dr. O. úr almenningssúna
einum. í þessu símtali var það
| ráðið, að hitta Mayer i fyrsta
sinn.
Mælslca nauðsynleg'.
,.Þetta var erfitt viðlangsefni “
!sagði Wood. Arum saman hafði
hann tamið sér að segja aldrei
eitt orð framyfir það, sem nau.3-
synlegt var, til þess að lenda
ekki í gildru_ eða koma upp um
einhvern eða eitthvað. Nú var
aftur á móti nauðsynlegt að geta
sannfært Ameríkanana um að
honum væri fyllilega treyst-
andi, ef öll þessi mikla fyrir-
höfn átti ekki að vera unnin