Vísir - 24.01.1957, Blaðsíða 4

vísm
Fimmtudaginn 24. janúar 1957.
irlsm
DAGBLAÐ
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur)
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Vfnirnír bregðast líka.
Tíminn er gramur Þjóðviljan-
um fyrir það, að hann skuli
ekki standa algerlega með
I framsóknarmönnum í olíu-
málinu. Segir Tíminn í
gær, að Þjóðviljinn leyfi sér
að taka undir „íhaldsrógmn
um Hamrafell og eigendur
þess“, en rógurinn vitanlega
fólginn í því, að bent er á
það, hversu mikla fúlga
eigendur skipsins taka úr
vasa almennings með því að
j láta skipið flytja olíu til
I landsins fyrir miklu hærri
1 farmgjöld en skipið þarf til
' þess að sKÍla hagnaði.
En það er fleiri en kommún-
istum^ sem hefir ofboðið
framferði eigenda Hamra-
j fells og framsóknarmanna
yfirleitt í þessu máli. Það
j má til dæmis minna á það,
j að farmgjöld skipsins og
j skattlagning eigenda þess á
olíunótendum með íulltingi
1 ríkisstjórarinnar voru til
j umræðu í bæjarstjórn
j Reykjavíkur ekki alls fyrir
! löngu. Þar treystist aðeins
} einn maður til að mæla okr-
j inu bót, og það var vitanlgea
framsóknarmaðurinn, sem
telur sig víst ekki kosinn í
bæjarstjórn til þess að gæta
hagsmuna kjósenda sinna,
heldur fyrst og fremst fram-
sóknarmannanna og gróða-
sjónarmiða þeirra. Allir aðr-
ir bæjarstjórnarfulltrúar
fordæmdu athæfi framsókn-
armana, og gengu í lið með
„íhaldinu“ í málinu.
Það eru - einungis þeir fram-
sóknarmenn, sem eru alger-
lega handjárnaðir er reyna
að mæla Hamrafellshneyksl-
inu bót. Allir aðrir viður-
kenna, að framsóknarmenn
hafi misnotað aðstöðu sína í
stjórn landsins á herfilegasta
hátt til að hafa milljónir
króna af óbreyttum borgur-
um, er standa berskjaldaðir
gagnvart svo ríkistryggðu
okri. Ákvörðun farmgjald-
anna fyrir Hamrafell mun
ævinlega verða talin dæmi
um hámark misnotkunar
ríkisvaldsins, og vita menn
þó, að framsóknarmenn kalla
svo sem ekki allt ömmu sína,
þegar um slíkt er að ræða.
ftMinningarorð :
Eggert Eggertsson,
dóin- og stcfnuvottur.
Spádómar eða staðreyndir.
Þjóðviljinn hefir orð á því í
gær, að „íhaldsblöðin" birti
I nú daglega „miklar frásagn-
) ir um verðhækkanir, sem í
) vændum séu og fjölbreytta
útreikninga um það efni“.
Síðan segir blaðið, að nær
væri að birta frásagnir um
vörur, sem sé þegar komnar
á markaðinn með nýju á-
lögunum, án þess að álög-
urnar hafi yfirleitt kom-
) ið fram í útsöluverði ennþá,
því að álagning milliliða
hafi verið lækkuð sem skött- .
unum nemi.
Nú hefir Þjóðviljinn tekið því
svo dæmalaust illa þegar
i birtir hafa verið útreikning-
ar á hækkun vöruverðs á
Þegar rætt er um lögfræði
sem fræðigrein og störf sem
lagaþekkingu þarf til að gegna,
svo sem dómstörf og málflytj-
enda, er ein tíðasta spurning
ólögfróðra manna sú, hvort
lögfræðin sé ekki þur og þyrk-
ingsleg og lagastörfin þreytandi
og gleðilítil. Hvoru tveggja
þessa svarar sá neitandi er
saman fer hjá þekking í fræði-
greininni og hæfileikar til
starfanna. Það er hvorki þurt
né þyrkingslegt að nema vísindi
þeirra reglna, er mennimir hafa
sett um samskipti sín, né heldur
þreytandi eða gleðilítið að virða
hin óteljandi tilbrigði lífsins til
umbunar eða viðurlaga í sam-
ræmi við þau. Verður þó að
sjálfsögðu bjartara yfir hvor-
tveggju námi og starfi, í.aug-
um þeirra manna, er notið hafa
góðra leiðsögumanna við nám
og samstarfsmanna eftir að al-
varan hófst, en til hvors
tveggja hefir sú kynslóð lög-
manna, sem nú er í blóma lífs-
ins, borið gæfu.
Það er vant að meta góða
starfsmenn í greindum efnum
til raðar, en sú er þó sannfær-
ing mín að sá þeirra, sem síð-
ustu áratugina hefir átt drýgst-
an þátt í því að létta störf okk-
ar lögmanna þessa bæjar, lífga
andrúmsloftið og fjölga sól-
skinsstundunum, hafi verið
Eggert Eggertsson, dóm- og
stefnuvottur, sem við í dag
kveðjum hinstu kveðju virðing-
ar og þakklætis.
Ekki er það ofmælt, að Egg-
ert Eggertsson hafi verið vinur
allra lögmanna þessa bæjar og
þeir allir vinir hans. Drýgstan
þátt í myndun þeirrar vináttu
áttu að sjálfsögðu mannkostir
Eggerts, velvild hans til stétt-
arinnar og hugsunarsemi er
nálgaðist föðurlega umhyggju
við hvern einstakling hennar.
Allir söknum við því vinar í
stað og öllum mun okkur þykja
tómlegra að koma í bæjarþings-
stofuna, er við ekki lengur
mætum þar vinalegum augum
og vinsamlegu brosi Eggerts
Eggertssonar, sem við vissum,
að öllum og öllu vildi vel og
ætíð streymdi frá góðvild og
göfugmennska.
En jafnvel svona menn legg-
ur lífið á oss að kveðja hinstu
kveðju og verður ekki þar um
þokað. Skal því staðar numið
og góður vinur kvaddur, en
lokakveðju mína til hans fel eg
í þeirri ósk, að nú sé honum
orðið að hinni einlægu og
fölskvalausu trú sinni á fram-
hald lífsins.
G. A. P.
næstunni, að það mætti
gjarnan léggja fyrir hann
þessa spurningu: Hvers
vegna tekur hann sér ekki
fyrir hendur að birta al-
menningi verð á varningi,
sem álögurnar hafa þegar
verið lagðar á, án þess þær
hafi komið fram í hækkuðu'
verði? Hvers vegna er hann
með fullyrðingar um þetta,
úr því að hann ætti auðveld- '
lega að geta birt tölur máli
sínu til sönnunar ef í þessu
liggur eins og hann vil vera
láta? Hvers vegna stingur
hann ekki upp í „íhaldsblöð-
in“ með nokkrum velvöldum
tölum?
99
K
omdu mí
Vonlaust verk.
Bannleikurinn er vitanlega sá,
að þótt hægt sé að finna ein-
hverja vöruflokka, þar sem
um litla hækkun er að ræða
] kemur þó hækkun fram á
i langflestum vörutegundum,
) og hana verður almenning-
j ur vitanlega að greiða. Og
) algert handahóf virðist hafa
) ráðið um það í hvaða toll-
) flokkum vörur lenda, svo að
| margskonar varningur, sem
) almenningur getur alls ekki
) án verið hefir verið settur í
1 mjög háa flokka.
Þjóðviljinn hefir hingað til tal-
ið sig og kammúnista vernd-
ara smælingjanna þeirra,
sem hafa úr litlu að spila, en
hagsmunir láglaunamanna
hafa ekki verið hafðir í
huga við uppfinningu bjarg-
ráðanna — hvorki þegar á-
kvörðun var tekin um þau í
heild eða er vörur voru toll-
flokkaðar. Þar hafa komm-
únistar aðeins hugsað um að
tryggja setu sína í ríkisstjórn
nokkra hríð, meðan þeir eru
að vinna nauðsynleg mold-
vörpustörf fyrir húsbændur-
sina í Moskvu.
Áður hafa verið birtar hér í
þættinum vísur eftir Káin. Hér
fara á eftir fleiri vísur eftir
hann, því að úr nógu er að
velja. Eftirfarandi vísa heitir í
Forester, en „Forester“ var
bræðra- og lifsábyrgðarfélag
og var leynifélag. Fór. inntöku-
athöfnin fram með miklum
seremoníum. Vísan er svona:
Það á að flengja þig og hengja,
þegar iþú gengur inn.
Það er enginn efi lengur
á því drengur minn.
¥
' Sami bragarháttur er á eft-
irfarandi vísu eftir Káin:
Hryssugreyið hún er að deyja,
á hrygginn fleygir sér,
ég skal segja, ég skal segja,
ég skal segja þér.
¥
Eftirfarandi vísu kallar
hann „Spaugvísu í þreskingu“:
Sorg uppræta mína má
muna innst úr djúpi.
Daga og nætur dvel ég hjá
dætrum Björns frá Núpi.
¥
Eitt sinn var Káinn beðinn
um vísu og sagði hann þá:
a$ hve&aót á ...
Mér er óðar erfitt stjá,
enginn ljóðasvanur.
Yngisfljóðum er ég hjá
ekki góðu vanur.
¥
Svo sem kunnugt er, fór Ká-
inn ungur vestur um haf. Hann
var Eyfirðingur að uppruna.
Áður en hann fór vestur var
hann fjármaður á bæ einum í
Eyjafirði. Var illa skammtað á
bænum. Eitt sinn kom Káinn
heim í slæmu veðri og fékk að
borða. Hundur háns, grind-
horaður, góndi á hann og dill-
aði' rófunni, meðan hann borð-
aði. Þá kvað Káinn:
Á baki þínu bezt mun skína,
vinur,
ýmsar myndir upplileyptar
af eðallyndi konunnar.
¥
Eitt .sinn fylgdi Káinn konu
milli, bæja og voru gárungar
að flimta um það, að hún mundi
hafa. launað honum fylgdina.
Þá kvað hann:
Heldur grána gaman kann
geðs í þjáningunni,
ef að lánast uppskeran
eftir sáningunni.
Mjög þörf tillaga hefur verið
borin fram á þingi af Ólafi Björns
syni um ferðamannagjaldeyri. —
Með þessari tillögu er gert ráð
fyrir að ferðainenn, sem hingað
koma fái islenzkar krónur með
sérstöku gengi. — Allir vita,
hvernig skráða gengið er í I/ands-
bankanum og öllum er ljóst live
fjarri það er sanni. En fram til
þessa og þangað til samþykkt
verða lög um sérstakan ferða-
mannagjaldeyri, verða þeir, sem
landið Iieimsækja að selja allan
gjaldeyri sinn á liinu lága skráða
gengi. Það er að segja ferðamenn,
sem vilja fara að lögum.
Krókaleiðirnar.
En það hefur verið að koma i
ljós einkum síðari árin, og kom
sérstaklega i ljós í sumar, að
ferðamenn vilja ekki sæta þessu
skráða gengi. Heldur reyna þeir
að fá hærra og hagstæðara verð
fyrir peninga sina með því að
selja þá cinstaklingum. í Berg-
máli hefur þetta verið rætt einu
sinni áður, og ég' man eftir að
það hefur lika verið gert að um-
talsefni í útvarpserindi af Sig-
urði Magnússyni fulltrúa Loft-
leiða, er liefur góðar aðstæður
til þess >að fylgjast einmitt með
ferðafólki, er liingað kemur.
Vissu það allir.
í sumar er leið komu liingað
margir erlendir blaðamenn, sem
fylgdust með kosningunum. Þeir
virtust vita vel, að óráðlegt væri
að selja erlenda peninga á gengi
þjóðbankans. — Flestir voru
þeir þó með ferðaávisanir, en
nokkrir voru með peninga, sem
þeir gátu losnað við á mun hærra
verði. Þeim bar öllum sanian um,
að skráða gengið væri alltof lágt
miðað við verðlagið í landinu, og
þyrfti að lagfæra það liið bráð-
asta, ef nokkur ferðamaður ætti
að vilja koma tii þess að skoða
okkar f-agra land.
Óþægindin og smánin.
Onnur hlið er á þessu máli,
sem er þó allra verst, en það er
cltingaleikurinn við erlendan
gjaldeyri. Ferðamenn, sem hing-
að koma, haf-a oft engan frið fyrir
mönnuin, er elta þá á röndum og
bjóðast til þess að kaupa af þeim
allan erlendan gjaldeyri fyrir
miklu hærra verð, en þjóðbank-
inn gefur^ Eru þessir inenn óspar
ir á að lýsa því hve ósanngjarnt
gengið sé, og hve vitlaust sé yfir-
leitt að eiga nokkur skipti við
íslenzka banka í slíkum tilfellum.
Þetta er verri hliðin á málinu.
Það er áreiðanlegt, að það er
þörf á þvi að veita heimild
til jiess að kaupa ferðamanna-
gjaldeyri hærra verði, en hinu
skráða gengi. Það gæti líka orðið
til þess að ferðamannastraumur
til landsins ykist, en dýrtiðin liér
á mestan þátt i þvi hve fáir koma
til landsins. — kr.
Dráttarvélar verða
inörgum að bana.
Frá fréttaritara Vísis.
Osló í janúar.
Tuttugu menn biðu bana af
dráttarvélaslysiun í Noregi síð-
astliðið ár.
Blöðin, sem frá þessu skýra,
segja að sennilega sé talan of
lág. Auk þessa hafa orðið mörg
slys við drátarvélaakstur. Tjón
landbúnaðarins af vinnutapi
vegna slysa er áætlað 60—70
millj. kr. árlega.