Vísir - 30.01.1957, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 30. janúar 1957
VÍSIR
3

Skrifið
kvennasíðunni
um áhugamál
yðar.
Nýrnaréttur,
frá Spáni.
Kálfa- eða lamba-nýru, eftir
þörfum.
3 stórir laukar.
Matarolía eða smjörlíki.
1 matsk. hveiti, salt, pipar.
2 glös matarsherry.
1 bolli soð, ef með þarf.
Sneiðar af svínslæri og steiktír
brauðteningar.
Þessi nýrnaréttur er mjög
lystugur. Nýrun eru þvegin og
skorin í smá-stykki og laukur-
inn er saxaður smátt með hröf.
Olían eða smjörlíkið er lát:ð
í pott, og þegar það er orðið
nægilega heitt eru nýrun og
laukurinn látin í pottinn og
látin brúnast. Þegar laukurinn
er orðinn gylltur á lit er hveitið,
salt og pipar látið út í og er
það látið krauma dálitla stund,
og síðan er sherryið látið út í.
Þetta á síðan að sjóða 6—7
mínútur og breyta um lit, ef
það virðist vera of þurrt er
bolla af vatni helt í pottinn og
er suðan síðan látin koma upp.
Sneið af svínakjöti (skinke)
ér lögð á hvern disk og nokkuð
ar nýrnamaukinu á hverja
sneið.
Steiktir franskbrauðs-tening-
ar eru lagðir með á hvern disk.
-v-
Svínakótelettur. (frá Mexíco). 1
Eldfast mót er tekið og í það
lagðar svínakótelettur. Á hverja
kótelettu er lagður einn hakkað-
ur laukur og fleginn tómat. ,
Svolítið af soði eða vatni ér
látið. Skeið af hráum hrisgrjón-
um er lögð á hverja kótelettu.
(með matskeið).
Á þetta er dreift salti, pipar,
papríku og kanel. Síðan er þétt
lok lagt á og er fatið látið i
ofninn. þegar hrisgrjónin eru
meyr allt rneyrt. Það íekur rúm-
an klukkutíma.
— ★ —
© Kartöflur, sem bakaðar eru
með liýði í ofninum, verða
meyrari ef skornar eru
þunnar sneiðar af báðum
endum þeirra áður en þær
eru látnar í ofninn.
ísEenzk gestrisni
gamla norræna
mnisr s
iial)
Dönsk kona segir frá komu
til Islands.
Þé eruð léttúðug kona?
Já, eg kannast við að það er
erfitt að vera komin til Reykja-
víkur urn kvöld og eiga engan
samastað vísan — en íslenzkt
fólk er framúrskarandi gest-
risið. Fjölskylda, sem þekkti
mig ekki — mig, svona bláó-
kunnuga manneskju — tók mig
að sér. Og dsgi síðar komst eg
í samband við vinkonu mína,
Júlíönu Sveinsdóttur málara, og
á hennar heimili var eg síðan.
Islenzk gestrisni minnir á gamla
norræna gistivináttu, sem er
ekki algeng í Evrópu. Eg var
hrifin af þvi að koma á Þigvöll. 1
Eg hefi séð pyramidana og eg
var í Grikklandi fyrir tveim
árumt en Þingvellir eru eitt-
hvað það fegursta, sem eg hefi
séð. Litir sumarsins hljóta þó
a ' geí'a þeim annan svip. — Og
gaman var að sjá litlu íslenzku
hestana krafsa snjóinn af gras-
inú. Aidrei hefi eg séð eins
grænt og fagurt gras eins og á
íslandi. Iivers vegna er það
svona grænt? Kannske það sé
af sambandinu við laugarnar.
Þér vinnið stöðugt að lækn-
I ingum?
j Eg var embættislæknir í 35
ár. Það eru víst ekki margar
konur hér heima, ssm geta sagt
það. Eg vitja ekki sjúklinga
j lengur, en hefi læknastofu.
! Hvenær ætlið þér aftur út að
|ferðast?
Það á ekki að dragast of
lengi.
1 (Lausl. þýtt).
★ Bandaríkjaflotinn er nú far-
inn að reyna kjarnorkukaf-
bátinn Seawolf, annan kaf-
bátinn, sem þnanig cr knú-
inn.
Joliannc Feilberg hörunds-
læknir hefir nýlega farið tii
New York og til íslands.
„Það er stóratburður að Ne.w
York getur verið svona upp-
tekin af H. C. Andersens-
líkneskinu," segir hún. „Þeir
hafa svo sem um annað að
hugsa, þarna í New York, en eg
er ákaflega ánægð yfir þeim
áhuga, sem þeir hafa fyrii
líkneskinu. Dahlerup barónessa
hefir verið lífið og sálin í þv;
að safna saman þessum mörgi
dölum fyrir líkneskinu og það
er líka hennar hugmynd að
láta þar lesa upp úr ævintýrum
skáldins á hverjum laugardegi
meðan veður leyfir. — Þekkth
listamenn hafa lesið þar upp.
Það var indælt að sjá börnin,
þau sátu þarna á smástólum
eða hreiðruðu um sig við lík-
neskið, ákaflega upptekin af aö
hlusta á ævintýrin. Svo er
líkneskið svo fallegt og mikil
auglýsing fyrir Danmörku.
Eg fór til Nevv York. af því
að mér þykir gaman að ferðast
og af því að mér geðjast af'
Ameríkönum. Hvers vegna yptir
fóllc hér svo oft öxlum út af
A.merikönum? Það er af því, að
það þekkir þá ekki. Eg álít
Ameríkana vera bezta fólk í
heimi, það eru reglulegar
manneskjur, sem maður hittir
þar. Ameríkanar draga enga
dul á það að Danir hafi getið
sér gott orð í Bandaríkjunum.
Hvað gerði eg annars i New
York? Sá impressionistana á
Metropol-safninu og í Frich’s-
safni. Ameríkönsku söfnin eru
jafn góð og Louvre. Eg hafði
ekki verið í New York í 44 ár
og borgin hefir vitanlega breyzt
síðan — frá því að eg var að-
stoðarmaður í Rockefeller-
stoínuninni — borgin breytist
á hværjum degi.
IVIest brífandi. i
Þér voruð líka á íslandi? j Þeð er elcki srctt að k;mi of nrerri hcnni, því að liún
Já, eg staldraði við á flugferð er írcð hálfesti úr hvalatönnum. Þvz' a kvi'-mvmdeleikkonan
minni heim frá New York. Eg Bvuni E'rvert fékk aft reyna h?na í borgarsafíii Jlamborgar, til
hafði ekki séð mér fyrir hótel- að gcfa fólki hugr---'H i’m baft. |r l-->ð gæti skreytt sig,
plássi. -— 1 þegar fastan gengur í garð.
Fegutðarkeppni
og annað slíkt.
Val fegurðarclrottninga hefir
fyrst tíðkazt í Ameríku og finnst
mörgum þesshóttar uppátæki
hégóminn einber og vitleysa.
Ekki hefir þar þó a'ðeins verið
hugsað um að velja fegurðar-
drotntingar úr hópi æskur.ieyja.
Húsfreyjur hafa lika á síðari
árum komið upp á sýningar-
pallana og hafa verið kosnar
þært sem sérlega þóttu til fyr-
irmyndar. Fengu þær titilinn
„Frú Ameríka“.
I fyrra var ein slík kona á
ferð í Evrópu. Hún var frá Ne-
braska og ekki var hún nein
liðleskja konan sú. Hún var þá
35 ára að aldri og átti 5 börn.
Það elzta var 14 ára en það
yngsta 7 ára. Auk þess starfaði
hún mikið fyrir kirkju sína í
Lincoln, kenndi í sunnudaga-
skóla kirkjunnar. söng í kirkju-
kórnum, er formaður í foreldra-
ráði við skóla einn í Lincoln,
skátaforingi og félagi í kvenna-
klúbb kirkju sinnar.
Hún var á ferð í Evrópu á-
samt bónda sínum, en hann eH
ritstjóri laiadbúnaðarblaðs í Ne-
braska.
Ferðina hlaut hún sem verð*
laun í keppninni. j
•o-
1900 ára göms!
matreiðslubók.
Matreiðslubók^ sú elzía scnt
vitað er um, er meira en 1900
ára gömul eða frá því um Krists
burð. ,.
Þar er að finna matar-upp-
skriftir, húsráð og allskcnap
reglur, aem eldhúsinu henta.
Höfundurinn var sælkeri og
matmaður og hét Marcus Ga-
bius Apicius.
Hann bætti mjög matargerð
á þeim tíma og fann upp ýmS
afbrigði í réttum, sem ekki vorrt
áður kunn. Og ekki lét hann
sér það nægja, heldur setti hanri
einnig á stofn matreiðsluskóla,
þar sem matgerðarlist vaL’
kennd. En þegar öll „staðarins
kúgildi voru uppétin“ eins og
forðum og hann hafði því nær
eytt öllu því fé, sem hann átti,
tók hann inn eitur og varð það
að sjálfsögðu hans bani. Gerði
hann það af því, að „hann vildi
ekki deyja úr hungri“. Svo
hafið hann látið um mælt. >
Skollalcikui* síjónimálitmani^iit^;
JLeítlia að ..Geoi’ ' *S'*T

í Beriín. sem ie ð nú r.ijög
n’vVs-i loftérásuiur.1, reyndu
borgaralegur andstæðingar naz-
j irtastjórncrinnar að und'rbúa
i töhu borgarin.nar mcð hjálp
amortal-ra fallHífarhcrsveita.
a
mennirnir lentu í nánd við
Wannsee og Schlachtensee, en
þaðan var hægast að komast inn
í miðborgina.
.......og vonbrigði.
Framh.
allra sízt getur maður í minni
stöðu leyft sór að vera léttúðug-
ur.“
Þessi rök virtust hafa mikil
áhrif á bílstjórann, en honumj
var alveg óskiljanlegt, að Woodi
skyldi ekki vera í flokknum og
fór þess á leit, að hann léti í
Ijós skoðun sína á stjórnmálum.
„Skoðun min á stjórnmálum?“
endurtók Wood og var hugsi.
..Ég er algjörlega sannfærður
um lokasigurinn.“
Eltlr E. P. Morgsn. i e'iyj’ri f'-r'.r e' u’ eðn •’é'nu í Woód reyndi aö sannfæra vini j
| sajriba'Kii v'ft ieyyistörf ‘ sín, sina um, að nauðsynlegt værl að I 1 Bern ræddi Wood þessar
Veslings bilstjórinn gerði sér1 Áliættan var of jnikil. ! velja menn, er ver’ð gæti leið- áætlanir við Dulles og Mayer,
auðvitað ekki ljóst, að um sigur . ' beinendur og aðstoðarmenn sem lögðu þær' fyrir yfirmenn
má tala frá mörgu sjónarmiði. I ÁæRr’vr ... Bándarikjamanna þegar þar að sína. Það, sem vakti fyrir þeim
„Þetta líkar mér að he.vra“, j ' Framsók'*. brndárr'"'’.'’. vrr nú I iT.rerr.i. í þessu skyni var látin félögunum var, fyrir ijtan hinn
hrópaði bílstjórinn, „þetta er brð’n svo ’ rrð r-ð -Wro-i vn.r; fara fram talning og skrásetn-; hernaðarlega tilgang sjálfan, að
stórkostleg sannfæring.. Ég skal fari”.n að búact’v'ð —" öllum hjólhestum og tryggja að Berlin félli vestur-
þegar í stað skýra yfirmönnum I iman sliamms. Farís og Brúcsel móforhjó.lum, sem voru i eign veldunum í skaut áður en Rúss-
minum frá þessu.“ Þrátt fyrir voru Jcvstr.r t’ndan oki bjóðvoria samsærismanna og aðalbæki- arnir kæmi. Margir herforingjar.
þetta var Wood síður en svo og A(?.’’en féll fyrst þýzþra þorga stöðvar yaldar. en þær áttu -að vesturveldanna hölluðust að
rólegur þetta haust, þegar hvert í hendur bandamönnmn; strax-. vcra í ’v'r.d yið bús bað, sem þessum tillögum og endurbættu
fórnardýrið á fætur öðru varjá eftir var Siegfriedlínan rofinn sendiráð bandaríkjamanna hafði þær. EN Á ÆÐSTU STÖÐUM
leitt fyrir byssukjaftana. Nú j og Rússar ruddust vestur á bóg-1 átt, nr. 28 Unter den Linden. VAR ÞEGAR ÁKVEÐIÐ Að
varð hann að gæta þess, að trúa 1 inn. Fyrirhugað var að fallhlífarher- AFHENDA RÚSSUM BERLÍN,