Vísir - 30.01.1957, Blaðsíða 4
4
VÍSIR
Miðvikudaginn 30. janúar 195T
Gera þarf víðtækar breytingar á
aksturskerfi strætisvagnanna.
Bækistöð þeirra þarf að hverfa úr
Miðbænum.
Albherjarmiðstöð langleigubíla
konii þai' ■ síaðimo.
Miðstöð allra áætlunarbíla
þarf að komast upp í miðhluta
Reykjavíkur, en strætisvagna-
miðstöðin að hverfa þaðan.
Gcra þarf jafnhliða verulegar
breytingar á aksturkerfi stræt-
isvagnanna í heild, því það er
flókið og ólientugt.
í sumar var ráðinn hingað
þýzkur verkfræðingur, dr. Max-
Erich Feuchtinger að nafni til
þess að leggja á ráð um skipu-
lag umferðar í Reykjavik og
hefur hann sent frá sér ítarlega
greinargerð í sambandi við
þetta.
Varidamál
umferðarinnar.
í inngangi sínum að greinár-
gerðinni kemst dr. Feuchtinger
m. a. að orði:
„Reykjavíkurbær er í öfari
framþróun en flestar aðrar
borgir í Evrópu. Það fylgir
framförum á sviði efnahags-
mála, að bærinn þenst svo mjög
út, að tæpast er mögulegt að
gera kerfisbundnar eða skipu-
legar áætlanir um byggingu
hans. Nátengd þessari þróun
efnahags- og byggingarmála er
að í bænum, sem hefur nú um
65000 íbúa, eru um 8000 bif-
reiðir. Vandamál umferðarinn-
ar lýsir sér einkum í því, að
stöðugt verður meiri hörgull á
því rými, sem umferðin þarfn-
ast, á sama hátt og í öllum
öðrum borgum í Evrópu um
þessar mundir.“
Varðandi strætisvagnana í
æskilegt né ráðlegt að gera
heildaráætlun um umferðar-
akipulag um lengra árabil en
20—25 ára fram í tímann. Hann
segir jafnframt að með skyn-
samlegu skipulagi hverfanna í
bænum sé unnt að skapa þar
góðar umferðaraðstæður, en
það þýðir jafnframt að hægt sé
að forðast óþarfa umferð.
Varðandi strætisvagnanna í
Reykjavík telur hann mikinn
kost að hér skuli hvorki vera
spoi'vagnar né járnbrautir, því
fyrir bragðið megi breyta leið-
um eftir vild og aðstæðum.
Hann vill láta gera miðstöð á-
ætlunarbifreiða í miðhluta
borgarinnar, ei^ láta bækistöð
strætisvagnanna hverfa þaðan.
Um þetta segir dr. Feuchtinger
meðal annars:
Miðstöð langleiðabíla
í miðhluta bæjarins.
„Þegar áætlunarbifreiðir frá
öðrum héruðum koma til borg-
arinnar eiga þær að aka rak-
leitt inn að miðhluta hennar.
Þær eiga þá að geta notað af-
kastamiklar götu, sem eru ætl-
aðar til innaksturs í borgina og
forðast jafnframt ofhlaðnar
verzlunar. og umferðargötur. í
miðhluta borgarinnar þarf að
vera miðstöð allra áætlunar-
bifreiðanna og verður að ætla
henni stað og rými í skipulagi
borgarinnar. Það þarf að gera
vandaðar áætlanir fyrir þessa
miðstöð áætlunarbifreiðanna og
reikna út afkastagetu hennar.
Miðstöðin verður að vera í
nánum tengslum við umferðar-
| götur í umhverfinu. Og hún
| þa-rf að líta vel út, enda gegnir
j hún sama hlutverki og járn-
brautarstöðvar annarra borga.
Breytingar á aksturskerfi
strætisvagnanna.
Leiðum strætisvagna þarf
stöðugt að breyta til samræmis
við þarfir hinnar vaxandi borg-
ar. Núverandi aksturskerfi
þeirra er mjög flókið og það
ætti að endurskoða það með til-
liti til þess að leiðir þess og
rekstur yrðu hentugri. Væntan-
lega mun þá koma í Ijós, að
mögulegt sé og hentugt, að
fækka leiðunum, sem eru nú, 19
að tölu. Ennfremur eiga vagn-
arnir ekki að vera bundnir
tímaáætlun sinni einungis á
endastöðvunum, heldur eiga
þeir að fylgja henni á allri leið
sinni. Þetta er jafn þýðingar-
mikið fyrir farþegana, sem
koma í vagnana á leiðinni og
fyrirtækið sjálft. Því að þá er
væntanlega hægt að draga til
muna úr því að margir vagnar
safnist saman á endastöðinni í
miðbænum. Það ætti að keppa
að því marki, að stór strætis-
vagnamiðstöð í miðbænum
verði óþörf, með því að gera
viðeigandi ráðstafanir, um
reksturinn, svo sem hér segir:
fastbundin tímaáætlun — bið-
tími á endastöðvum í útjarðri
bæjarins, en ekki í miðbænum
— sem allra flestar leiðir liggi
þversum gegnum bæjarsvæðið
frá einum útjaðri til annars, en
ekki aðeins frá miðbæ til út-
jaðra — forðast verði að láta
vagna, sem aka á mismunandi
leiðum^ vera samtímis á Lækj-
artorgi, ncma að því leyti sem
þarf, til að fólk geti skipt um
leiðir — leiðirnar liggi um vel
gerðar og afkastamiklar aðal-
umferðargötur — viðkoniu-
staðir séu valdir vandlega —
og svo framvegis.“
IlllIDGIilÞÁTTfJR
♦ ♦
% visi.s 4,
Mér hafa borist nokkur spil
frá heimsmeistarakeppninni í
bridge og ætla ég því að til-
einka þennan þátt, henni. ítalir
spila, sgm kunnugt er, allflókið
kerfi með fjölda gerfisagna og
hefur það stundum valdið mis-
skilningi milli þeirra. Er
skemmst að minnast Evrópu-
meistararrótsins þegar þeir
brugðu sér í 7 grönd, sem voru
tvöfölduð og andstæðingarnir
hirtu 6 fyrstu slagina. í heims-
meistai'amótinu gætti hinsvegar
aldrei stórkostlegs misskilnings
á milli þeirra og bar lítið á því,
að Bandaríkjamenn tækju þá
„í bakaríið". Hér er þó eitt spil,
|þar sem þeir urðu þrjár niðury
tvöfaldaða á hættu.
Frú Sobel
8-7
A-10-8-5-4
D-9-2
D-97
AEIsherjarverkfall
í Alsír.
All — alinenn þátttaka er sög'ð
í allslierjarverkfallinu í Alsh'.
Alsírskir þjóðernissinnar stofn-
uðu til þess.
Það á að standa 8 daga og var
miðað við, að það stæði meðan
umræða færi fram um Alsír á
vettvangi Sameinuðu þjóðanna.
1 Frakklandi, þar sem er mikill
! fjöldi alsírskra verkamanna, hef-
ur um það bil 1/3 þeirra gert
verkfall. Til nokkurra uppþota
hefur komið út af kröfugöngum
þeirra og lögreglan orðið að
dreifa þeim.
D’Alelio:
K-D-G-5-4
K-6
10-8-6
8-6-3
Chiaradia:
A-9-6-3-2
3-2
A-5-4
A-5-2
Seamon:
10
D-G-9-7
K-g-7-3
K-G-10-4
Sagnir gengu:
V: P. N: P. A: 1S. S: D.
V: 3S. N: 4H. A: 4S. S: P.
V: P. N: D. Allir pass.
Eins og sjá má á spilunum
er allhart meldað. Forhandar-
doblið hjá Seamon var vægast
sagt frekar lítið, enda hugsaði
hann sig lengi um, áður en
hann trúði dobli frú Sobel. A
hinu borðinu spiluðu Banda-
ríkjamenn einnig 4 spaða, þrjá
niður, en ódoblaða. Annað spil,
einnig doblað, spiluðu ítalir og
unnu, sem tapaðist á hinu
borðinu. Þar var það einnig
doblað, en spilað í hinni áttinr.i
Hérna er spilið og sagnirnar,
inorður og suður voru á hættu.
Fimmburar fædd-
ust á Indlandi.
Fyrir nokkru fæddust fiitun-
burar í Pondidierry á Indlandi.
Varð lögregla að slá hring um
sjúkrahúsið, þar sem börnin
fæddust, því að almenningur
vildi ryðjast inn og skoða börn-
in, en tvö þeirra dóu raunar
sólarhringi eftir fæðinguna.Var
efnt til samskota handa fjöl-
| skyldunni, því að þar voru þrjú
! börn fyrir maðurinn atvinnu-
laus og konan hafði unnið fyrir
sem svaraði 30 kr. á mánuði.
Koytchou:
K-10-8-5-3
A-4
D-8-7-4-2
9
★ í Noregi eru 36—37 þúsund
dráttarvélar í notkun eða
fleiri, miðað við fólksfjölda,
en í nokkru öðru landi.
★ Norsk blöð segja, að enn
hafi ekki fundizt svo mikið
Avarelli: Belladonna:
» . .. - - - N. D-G-9-6 •
K-8-2 V. A. D-10-9-6-3
K-J-10-9-5 A-8-5-4-3 5. K-D-G-2
Ogust:
K-7-4-2
G-7-5
10-7-6
A-6-3
úraníummagn í Noregi að
vinnsla svari kostnaði.
N: 1S A: P S: 2S V: 3L
N: 3S A: 4L S: 4S V: 5L
N: D Allir pass.
Utspilið var spaðaás, sem
sagnhafi trompaði. Lágu hjarta
var spilað og norður drap með
ás og spilaði hjarta til baka,
sem sagnhafi tók með kóng. Þá
tók hann mannspilin í laufi og
síðan þrjú fríhjörtun og kastaði
tveimur tiglum heima. Spaða-
drottningu var spilað, suður
lagði ekki á, og enn var hennt
tígli. Síðan var gefinn einn slag-
ur í tigli og restin stóð. Á hinu
borðinu fékk, Leventritt, aust-
ur, spaðatvist út og gaf þrjá
slagi, einn niður doblaður og
750 til Ítalíu.
Síðustu dagar Berlínar-
borgar.
Þó hættan yxi með hverjum
degi, hélt Wood enn á ný heim
til Berlínar, því hann vildi vera
á sínum stað þar, ef svo skyldi
íara, að fallhlífahersveitir Banda-
ríkjamanna yrði nú þrátt fyrir
allt látnar taka borgina. Enn-
fremur vildi hann sjá- um að
Gerda kæmist á tryggan stað og
loks vildi hann hafa auga með
forsprökkum nazista og tilkynna
um undirbúning þeirra, ef þeir
réðust í að veita mótspyrnu í
Bayersku ölpunum eða annars-
staðar.
Borgin var sem helsærð þegar
hann fór þaðan, var nú í dauða-
ieygjunum og ástandið hrylli-
legt. Um hábjartan daginn réð-
ust 1200 amerískar risasprengju-
flugvélar á borgina. Ein loftárás
stóð samfleitt í sautján sólar-
hringa. Herir vesturveldanna
brutust yfir Rín hjá Remagen,
Rússarnir nálguðust Stettín.'
Umsátinu um Berlín var að hefj-
ast.
Gerda neitaði að yfirgefa
skjólstæðing sína í sjúkrahúsinu.
„Ég sinni mínum skyldustörf-
um," sagði hún, „og þú verður
að ljúka þínu köllunarverki. Við
munum ekki verða lengi að-
skilin."
Við búumst eltki við
neinu þakklæti.
Um langan tíma var ómögu-
legt að komast út úr Berlín
nema fótgangandi. Engar vega-
bréfaáritanir til utanlandsferða
voru lengur gefnar út og þær
íáu járnbrautarlestir, sem voru
á ferðinni voru eingöngu ætlaðar
hermönnum, eða þeim borgur-
um, sem nutu sérstakra forrétt-
inda. En það má kalla það kald-
hæðni örlaganna, að það skyldi
einmitt verða Dr. Ritter sjálfur,
sem varð til þess að Wood fékk
vegabréf sitt til sinnar siðustu
Svisslandsferðar.
Ritter var piparsveinn og um
sextugur að aldri, þegar hér var
i komið sögu. Hann átti vinkonu
eina leikkonu, sem hann vildi
fyrir hvern mun að kæmist á
öruggan stað. Hann fól Wood að
flytja hana og tveggja ára gamla
dóttur hennar í einkabil hans,
stórum Mercedes bil, til Bæjara-
lands.
Ævintýralegl ferðalag.
Vegna loftárásar komst Wood
ekki út úr borginni á tilsettum
tíma um morguninn og það var
komið fram undir hádegi þegar
hann gat lagt af stað með konu
þessa og dóttur hennar svo og
konu vinar hans, læknisins frá
Elsass, en hann hafði lofað að*
líta eftir Gerdu. Vorið var ekki
gengið i garð og vegirnir voru
flughálir af ísingu. Það voru
mörg ár síðan Wood hafði stjórn-
að bil. Farangur leikkonunnar,
vinkonu Ritters, fyllti alveg
aftursætin í bilnum og báðai'
konurnna og barniðurðu að sitja
frammi í hjá Wood, svo að eng-
inn gat sig eiginlega hreyft.
Ferðin til þorpsins Ottobeuren,
sem er fyrir suðaustan Stuttgart,
en þangað liggur nýtízku bíla-
braut, tekur venjulega nokkra
klukkutíma, en í þetta sinn tók
hún þrjá daga. Alltaf voru tafir
vegna herflutningalesta og af
eyðileggingum, sprengdum brúm
og sprengjugígjum. Varðmenn
voru sifellt að stöðva þau og
öllum fannst þeim ferð þeirra
vera hin grunsamlegasta, þó
skilríki þeirra gerði það að verk-
um að þeir treystu sér ekki til
Framh. á 9. síðu. ,