Vísir - 31.01.1957, Blaðsíða 4

VÍSIR
vzsxxs.
r i *m';.
í J í|í
D A G B L A Ð i
j . . Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
,j Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sí:ni 1660 (firr:m línur)
Útgefandi: BLÁÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Skólanemendur vilja láta
loka „sjoppunni“.
Samþykkt í nemendafélagi G. A.
Vanstilling Aíþýðublaðsins.
i
Alþýðublaðið er harla vanstillt
í gær, og er ástæðan sú, að
yfirkjörstjórnin hér í
Reykjavík hefir ekki talið
fært að gefa út formlegt
kjörbréf til handa Eggerti
G. Þorsteinssyni, fjórða
manni á lista Alþýðuflokks-
ins þegar þriðji maður,
Rannveig Þorsteinsdóttir,
Íhefir afsalað sér sæti vara-
þingmanns. Beinist reiði Al-
þýðublaðsins gegn „íhald-
I inu”, eins og við var að bú-
j ast, og gerir blaðið sig að
Íviðundiú með því. Hér er
ekki við ,,íhaldið“ að sakast,
enda þótt blöð Sjálfstæðis-
[ flokksins hafi talið sjálfsagt
[ að skýra frá þessu máli,
[ þegar það hafði komið til
[ kasta kjörbréfanefndar, og
[ þar hafði verið lagt fram
bréf yfirkjörstjófnar, sem
[ Alþýðublaðið hefir þó ekki
| talið neina ástæðu til að
J skýra lesendum sínum frá,
hvernig svo sem á því stend-
ur.
tað er rétt að benda Alþýðu-
blaðinu og öðrum á það aft-
[ ur ef það skyldi hafa farið
[ fram hjá þeim, að þegar yfir-
[. kjprstjórnin færist undan
[ því að gefa út kjörbréf til
Eggerts G. Þorsteinssonar,
i þá vitnar hún til stjórnar-
skrárinnar og telur, að með
tilliti til ákvæða hennar,
geti hún ekki gefið út form-
legt kjörbréf. Alþýðublaðið
[ tekur hinsvegar ekkert tillit
til þess, en talar af fjálgleik
í um það, að það eigi að hafa
einhvern heilagan rétt af þess
vesala flokki. Það er svo
[ sem ekki að hugsa um það,
; sem stjórnarskráin segir um
brölt flokksins.
Mönnum til fróðleiks skulu hér
tekin upp nokkur ummæli
úr forustugrein Alþýðublaðs-
ins í gær: „Annars er frum-
hlaup Morgunblaðsins og
Vísis glögg sönnun þess, j
hvernig komið væri lýðræði
og þingræði á íslandi, ef ^
Sjálfstæðisflokkurinn réði
lögum og lofum á Alþingi.!
Þá yrðu kosningaúrslit virt J
að vettugi til að ná sér niðri
á andstæðingum. Úlfshár
nazismans koma í ljós gegn-
um sauðargæru Sjálfstæðis-
flokksins, þegar mál eins og
kjörbréf Eggerts G. Þor-
steinssonar ber á góma. Vilji
flokksins á að mega sín
meira en lög og réttur. Og
aðalábyrgðarmaður þessarr-
ar svívirðingar er fyrrver-
andi lagaprófessor og dóms-
málaráðherra. Sannarlega
má segja um Bjarna Bene-
diktsson. að honum er ekki
sárt um háskólann eða önn-
ur trúnaðarembætti, er hon-
um hafa verið falin vegna
sérþekkingar, sem hann hef-
ur nám og próf upp á Hér
sannsst enn einu sinni, hvað
skapsmunir mannsins eru
vankantaðir.“
Allir sjá, hversu fráleit skrif
þetta er. Þegar yfirkjör-
stjórn færist undan að gefa
út formlegt kjörbréf, þá er
það skyndilega Sjálfstæðis-
flokkurinn eða jafnvel að-
eins einstaklingur innan
hans, sem sökina á. En þeg-
ar á kosningaklæki hræðslu-
bandalagsins á sl. sumri er
litið, þá er ekki að furða, þótt
Alþýðublaðsmönnum þyki
illt, að þeir skuli ekki geta
haldið áfram á sömu braut.
Fram til þessa liafa það verið
foreldrar, kennarar og aðrir
uppalendur, er barizt hafa gegn
því að tóbak og sælgætisverzl-
anir og svonefndar „sjoppur“
væru staðsettar nærri barna-
og unglingaskólum á þeim for-
sendum, að nemendur liangi þar
í frímínútum og eyði vasapen-
ingum sínum í tóbak og sæl-
gæti.
Svo virðist, að unglingarnir
ætli sjálfir að taka málið í
sínar hendur, því samkvæmt
fréttatilkynningu frá nemenda-
félagi Gagnfræðaskóla Reykja-
víkur var þetta vandamál m. a.
tekið til umræðu á mjög fjö!-
mennum nemendafundi 25. þ
m. þar sem margir tóku til
rriáls.
Á fundinum, segir í tilkynn-
ingunni, var samþykkt með yf-
irgnæfandi meirihluta atkræða
sú tillaga, að skora á bæjar-
stjórn Reykjavíkur að beita sér
fyrir því, að óbaks- og sælgæt-
isverzlun á Leifsgötu 4 verði
lögð niður.
Tveir ungir og efnilegir
drengir úr gagnfræðaskólanum
komu með tilkynninguna til
blaðsins í gær. Aðspurðir sögðu
þeir, að það væri nokkuð al-
gengt að þrettán ára drengir
væru orðnir háðir tóbaksnautn.
Tóbaks- og sælgætisverzlanir
nærri skólum veita strákunum
nokkra undankomu til að geta
reykt í frímínútunum, enda
Vinnustöðvun í Ford-
verksmiðjum.
í Dagenhamverksmiðjum
Fordfélagsins í Bretlandi hafa
7000 verkamenn orðið að hætta
störfum í bili.
Þar eru aðallega settar saman
bifreiðar, en vinnan hefir stöðv-
ast vegna vinnudeilu í Briggs-
verksmiðjunum, sem smíða
hluti í Fordbifreiðar og hefir
það verkfall breiðzt út til ann-
arra verksmiðja, sem einnig
starfa í tengslum við Dagenham
verksmið j urnar.
safnast á þessum stöðum eins
margir og inni rúmast, þegar
frímínútur eru.
Þótt það sé ef til vill ekki
rétta lausnin að fjarlægja freist-
inguna frá ákveðnum stöðum,
þá glæðir þessi viðleitni ung-
linganna vonir manna um að
1 rótleysi eftirstríðsáranna sé að
líða hjá og að æskan ætli sjálf
að leggja drögin að siðgæðdsupp
eldi sínu, sem hefur verið stór-
lega vanrækt á umbrotatímum
þjóðlífsins.
Félagi Napoleon,
teikniiiiTnd ei'tir
frægri sogu.
Þessa dagana sýnir Nýja bíó
teiknimyndina „Félagi Napó-
leon“, eftir samnefndri skáld-
sögu Georgs Orwells.
Sagan og myndin er napurt
háð um kommúnismann. Dýrin
á búgarði einum gera uppreist,
reka eigandann af höndum sér,
og taka sjálf við allri stjórn.
Síðan hefst sama sagan og
menn þekkja mætavel frá lepp-
ríkjunum — dýrunum er skipt
í hópa, og mega sumir strita, en
aðrir helga sig skriffinnskunni.
Svínin gerast yfirstétt méð lög-
reglu og öllu slíku, enda telja
þau sig' gáfuðust dýranna, og[
þau leggja sér einnig til siðu
mannanna. Og vitanlega kemst
upp um svik í þessari paradís,
eins og menn þekkja frá sælu-
ríkjunum austan tjalds, og með
svikat'anan er farið samkvæmt
hefðbundnum hætti.
Mynd þessi er vel til þess
fallin. að vekja menn til um-
hugsunar um það, sem gerzt
hefir viða úti í heimi síðustu
árin.
Sá heitir Louis de Rouge-
mont, sem gert hefir myndina,
einn þeirra kvikmyndagerðar-
manna, sem vinnur jafnan á
eigin spýtur, óháður þekktustu
kvikmyndafélögunum, og hefir
. hlotið heimsfrægð fyrir störf
' sín.
Hvað kostar það?
Sjálfstæðismenn eru ekki í
neinum vafa um það, að
stjórnarflokkarnir . muni
troða margnefndum Eggerti
inn í þingið í krafti meiri-
hluta síns þar. í rauninni á
hann það skilið af þeim, úr
því að þeir hröktu þenna
eina vinnandi mann Al-
þýðuflokksins úr kjördæmi
því, sem hann hafði boðið
sig fram í áður.
Spurningin er aðeins, hvað
þetta kostar Alþýðiiflokkinn
og Framsóknarflokkinn, því
að kommúnistar ætla að láta
[ kaupa sig í þessu máli eins
og öðrum. Kommúnistinn í
' yfirkjörstjórninni var látinn
sþila út í byrjun. Hann var
l. peirrar skoðunar, að sam- ,
Frá Alþingi:
Veriur ópera stofnuð hér?
*
Ovísí iim aí'stöðu ineniiiamálu-
ráðherrans.
kvæmt lögum væri ekki hægt
að gefa út formlegt kjörbréf,
og síðan tekur Alfreð Gísla-
son við í kjörbréfanefnd Al-
þingis og æskir eftir fresti í
málinu. Hvað gerist svo? Jú,
kratar og framsókn koma til
kommúnista og spyrja um
verðdag á fylgi þeirra í þessu
máli. Það tekur kannske
nokkra daga að þjarka um
hóflegan prís, en samkomu-
lag mun nást — ef ekki fyrir
helgi, þá jafnskjótt og út-
varpsumræðunni á Alþingi
verður lokið á mánudaginn,
svo að þetta óhæfuverk
bætist ekki ofan á önnur,
sem alþjóð verður þá skýrt
frá.
W. í.i

Þingsályktunurtillaga sjálfstæð
ismanna um stofnun íslenzkrai'
óperu var rædd i sameinuðu
þingi í gær.
Ragnhildur Helgadóttir gerði
grein fyrir tillögunni, þar sem
slcorað er á ríkisstjórnina að
beita sér fyrir því, að ráðnir
verði að Þjóðleikhúsinu 5 — 10
einsöngvarar og þar verði síðan
fluttir 3 — 4 söngleikar á hverju
leikári.
Minntist Ragnhildur þess, að
ekki væru nema 6 ár liðin frá
því að fyrst var flútt ópera hér-
lendis. Síð'an hefðu nokkrar
verið fluttar. og ■ jafnan notið
mikilla vínsadda .og verið i Þjóð-
leikhúsinu betur sóttar að meðal-
tali en almennar leiksýningar.
Ekki yrði séð að söngleikir
| þyrftu í frámtíðinni að verða
dýrari í uppfærzlu en leikrit.
Þingmaðurinn rakti nokkra
merka þætti í sögu tónmenntar
hér á landi og taldi m.a. íslenzka
söngvara hafa sýnt það, að þeir
væru vandanum vaxnir. Ragnh.
lagði áherzlu á menningargildi
söngleikjanna jafnframt þeirri
gleði, sem þeir veita áheyrend-
um.
Gylfi Þ. Gislason, menntamála-
ráðherra, kvaðst fagna þeim
áhuga, sem fram kæmi hjá fl.m.
fyrir þessu merka máli. Varð
honum siðan tíðrætt um íjár-
hagshlið málsins og taldi hennar
vegna öll tormerki á framkvæmd
tillögunnar. Lýsti ráðherra yfir
hvoru tveggja í senn — að alJs
ekki mætti láta fjárhagssjónar-
mið ráða úrslitum við’ afgreiðslit
slikra mála, og að þröngur fjár-
Fimmtudaginh 31.[ jahúar, 193.7
.Það er oft rætt um hreinlæti
og þrifnað. Ýnisum finnst þó jafn
vel geta verið óf langt gengið í
þeini efnum og kalla það þá
hreinlætisæði. Aðrir ', eru altlrei
ánægðir. Sennilega er rétta leið-
in einhvers staðar mitt á milli,
eins og svo oft áður. En um
hreinlæti og þrifnað i verzlunum
fjallar bréfið frá „Þresti“ i dag.
„Vegna þess að, oft. lieyrist í
blöðum og' á mtmnamótum tál
að um fjölda nefnda, sem starfi
hjá bæjar- og ríkisstofnunum,
þær taki há laun fyrir litla vinnu,
sem sagt flestum er illa við þær,
— þá tek ég mér penna í hönd.
Starf heilbrigðisnefndar.
Eg lief litilleg-a kynht mér starf
einnar nefndar, sem vinnur fyr-
ir okkar kæru höfuðborg. Eg á
þar við lieilbrigðisnefnd Reykja-
vikur, með borgarlækninn i
broddi fylkingar. Það má efa-
laust þakka þessari nefnd fyrir
það að allar verzlanir liér í bæ
liverju nafni sem þær nefnast,
eru orðnar fallegar og hreinleg-
ar og uppfylla ströngustu kröfur
um hreinlæti og snyrtiménnsku.
Þó má ekki vanmeta þátt kaup-
manna sjálfra, sem margir lvverj-
ir eru miklir snyrtimenn i eðli
sínu.
Synishorn af hreinlætinu.
Eg kom i eina af þessum riý-
tizku verzlunum hérna um dag-
inn með litlum vini minum. All-
ir veggir verzlunarinnar voru
lagðir gljáfægðum mahogniplöt-
uin og glerdiskar með lokuðum
skúffum fyrir sælgæti Litli vinur
minn bað mig að gefa sér eitt-
livað af þessum girnilega varn-
ingi, 'sem' þar var á boðstólum,
en þégar liann fór að gæta bet-
ur i borðin, sá hann elcki það,
sem hörium þótti bezt, en það var
buff og kókosbollur. Eg spurði
afgreiðslumanninn, livernig stæði
iá því að þetta sælgæti væri ekki
til hjá honum og sagði hann mér
þá, að heilbrigðisnefnd hefði
bannað sölu á þvi, neffia að það
væri i umbúðum, en framleiðend-
ur treystu sér ekki til þess vegna
kostnaðar.
Umbúðirnar etnar rneð.
Áður fyrr var þetta afgreitt
með þar til gerðum töngum, svo
ekki þurfti að koma við það með
beruin höndum. Eg keypti svo
lakkrís lianda vini minunv. Hann
var rækilega innpakkaður í selló-
fanpappír, svo að drengur varð að
borða bæði bréf og lakkrís, þvi
auðvilað var pappírinn klesstur
fastur víð lákkrisinn — en þetta
, gerði ekkert til, hann var bara
' drýgri og engin hætta á þvi að
bakteríur fylgdu með, þar sem
hann var innpakkaður. Eg liugs-
aði sem svo: svoria eiga sýslu-
menn að vera. — Þetta verður
að duga í bili, en ég mun siðar
senda bréf og koma þá með
nokkrar tillögur til liinnar liátt-
virtu lveilbrigðisnefndar Reykja-
víkurbæjlar unv auknar varnir
gegn smitandi sjúkdómum í
þeirri von að lnin taki þær til at-
hugunar, þvi eins og' máltækið
segir: Betur sjá augu en auga. —
Þröstur.“ — kr.
hagur Þjóðleikhússins leyfði
ekki að tillagan yrði fram-
kvæmd.
Það skortir þvi talsvert á,- að
heilsteypt skoðun kæmi fram af
hálfu ráðherrans og er raun-
verulega allt á huldu um afstöðu
hans til tillögunnar,. sem vísað
var til nefndar. ■