Vísir - 04.02.1957, Blaðsíða 9

Mánudaginn 4. febrúar 1957
VÍSIR
ð
Frá Alþíngi:
50 kr. tekjuhækkun veldur
400 kr. skatthækkun.
Frv. stjórnargnnar um hækkun tekjúskatts
á dagtekjum.
Á fundi n. d. á föstudag vay
til umræðu frv. stjórnarinnar
um lækkun tekjuskatts af lág-
tekjum, en það er annað af
tveim frumvörpum um þessi
efni, sem Alþingi hefur til með-
ferðar þessa dagana.
Efni frumvarpsins er sem hér
segir:
„Við ákvörðun tekjuskatts
árið 1957, af tekjum ársins 1956,
skal veita þeim, er taldir eru
í 2. grein þessara laga, sérstaka
lækkun á tekjuskatti. Skatta-
lækkunin ákveðst þannig, að
tekjuskattur hjóna með 47.500
króna hreinar árstekjur og eitt
barn á framfæri, skal lækkaður
um 33% af hundraði. Tekju-
skattur allra annarra gjaldenda,
sem lög þessi ná til ,skal lækk-
aður um sömu hundraðstölu,
ef tekjuskattur þeirra er jafn
hár eða lægri en tekjuskattur
áðurgreindra hjóna, ef þau
iiytu eigi skattlækkunarinnar.
Skattlækkunarinnar njóta að-
eins þeir, er greiða tekjuskatt
skv. skattstigum a og b í I.
lið 6. gr. laga nr. 46/1954 um
tekjuskatt og eignarskatt, þ. e.
innlendir og erlendir einstakl-
ingar og hjón, og skal skatt-
lækkun þessi einnig gilda við
ákvörðun gjaldársskatta á þessa
gjaldendur árið 1957.
Eysteinn Jónsson fjármála-
miðað væri við upphæðir frá s.
1. ári.
Af hálfu Sjálfstæðismanna
tóku til máls Ingólfur Jónsson,
Ólafur Björnsson og Magnús
Jónsson. Voru þeir að sjálf-
t sögðu hlynntir tillögunni, en
bentu á það m. a., að ef til-
gangurinn með lækkuninni væri
sá, að bæta almenningi upp þær
viðbótarálögur, sem fólust í
„bjargráðunum" og námu um
250 millj. króna, næðu um-
ræddar 5 milljónir mjög
skammt.
Ólafur Björnsson vakti einnig
athygli á þeim galla í frumvarp-
inu, að skattarnir færu svo ört
stighækkandi fyrst eftir að
komið væri upp fyrir hinar til-
teknu lágmarkstekjur, að af
47,550 kr. árstekjum þyrftu
hjón að greiða 400 kr. hærri
skatt, þ. e. a. s. fyrir 50 krón-
urnar þyrftu þau að greiða 400
krónur.
Ýmislegt fieira athyglisvert
kom í ljós við umraeðurnar, en
að þeim loknum var frvi vísað
til 2. umræðu og fjárhagsnefnd-
ar með samhljóða atkvæðum.
Endurskipidagning á ferðunt
SVR í athugun.
Þessar álhuganir verða í senti
víðtækar og nákvæmar.
I blaði yðar i gær birtist grein
lindir fyrirsögninni: „Gera þarf
breytingar á aksturskerfi stræt-,
isvagnanna."
,
Inntak þessarar greinar eru
kaflar úr skýrslu dr. Max-Erich 1
Feuchtingers, er hann ritaði eftir
vikudvöl sína hér á s.l. sumri, I
en dr. Feuchtinger var ráðinn I
hingað á vegum umferðarnefnd-
ar. |
Að gefnu tilefni tel ég nauð-
synlegt að skýra frá því, að
hvorki mér né neinum öðrum
starfsmanni hjá Strætisvögnum
Reykjavíkur gafst kostur á að
ræða við þennan sérfræðing um
vandamál okkar, sem vissulega
láðherra upplýsti það aðspurð- eru fyrír hendi. Það var ekki
ur, að frv. þetta mundi leiða af
sér um það bil 5 milljón króna
lægri tekjur fyrir ríkissjóð, ef
Rit de Sades
hættuleg.
í síðustu viku kvað dóm-
stóll einn í París upp þann
úrskurð, að ný útgáfa af
verkum markgreifans og rit-
höfundarins de Sades skuli
upptæk ger, þar sem rit hans
væru siðspillandi. Kvala-
losti, sadismi, er kenndur við
markgreifa þenna, er uppi
var um aldamótin 1800. Ýms
ir rithöfundar, m. a. Corteau,
hafa snúizt til varnar fyrir
de Sade, og Iét Cocteau svo
um mælt, að verk hans væru
engan veginn eins hættuleg
siðgæði almennings og t. d.
harðsoðin amerísk glæpa-
saga.
fyrr en nokkru eftir að hann var
farinn af landinu, að ég vissi, að
fléttast höfðu inn í athuganir
hans mál, sem við hjá Strætis-
vögnum Reykjavikur höfum ár-
um saman verið að glíma við.
Eftir að mér hafði gefist kost-
ur á að kynnast greinargerð
sérfræðingsins, gerði ég á s.l.
hausti ráðstafanir í samráði við
lögreglustjóra og framkvæmdar-
stjóra umferðarnefndar, til að
leitað yrði álits dr. Feuchtingers
og han.n beinlínis fenginn í lið
með okkur til að gera tillögur
um lausn ,,Lækjartorgsmálsins“
og nýskipan leiðakerfisins í
heild. Árangur þessa hefur svo
orðið sá, að fyrir nokkrum vik-
um barst fyrirspurnarplagg sér-
fræðingsins í 10 liðum og er í
bréfi með þvi lögð á það áherzla,
að nauðsynlegt sé, að víðtækar
athuganir fari hér fram, áður
en unnt verði að gera ákveðnar
I tillögur til úrbóta. Þessi viðbrögð
dr. Feuchtingers eru í nákvæmu
samræmi við niðurlagsorð hans
í kaflanum um strætisvagnana
jí áður nefndri greinargerð. En
af einhverjum ástæðum hafa
i þessi niðurlagsorð fallið út í
! umræddri blaðagrein. Dr. Feueh-
tinger segir á þessa leið:
„Endurskipulagning á ferðuin
strætisvagna útheimtir víð-
tæka umferðarkönnun og taln-
ingu. Þar á meðal eru mæl-
ingar á ferðatíma, rannsóknir
á stærð farþegastraumanna
(livaðan og hvei't), athugun á
því livernig farþegar skipta
uni leiðir, athugun á þvi,
hvernig umferðarmagnið hag-
ar sér daglega með hliðsjón
af atvinnuháttum, athugun á
því hve langt menn aka, at-
liugun á þýðingu þess hve há
fargjöld eru — o. s. frv.
Frans von Panen er enn við
góða heilsu, þótt hann sé nú
mjög tekinn að reskjast. Mynd-
in er tekin, hegar hann k'om til
Madrid fyrir skcmmstu, en þar
hitti hann konu sína og dóttur,
og fóru bau síðan sunnar á
Snán til að láta sólina baka sig.
Við nýsköpun leiðakerfisins
þarf að taka tillit til væntan-
legrar stækkunar bæjarins,
svo og til áætlana Um bygg-
ingu gatnakerfisins. Loks
þarfnast samræmingin mUli
strætisvágnana og áætlimar-
bifreiða sérstakrar atllugtiri-
ar að þvi er snertir fyrirhug-
aða umferðarmiðs'töð fyrir
áætlunarbifreiðir.“
Þessar athuganir fara nú fram
á vegum Strætisvagna Reykja-
vUtur og • umferðarnefndar og
annast þær Ásgeir Þór Ásgeirs-
so.n, verkfræðingur, og Haraldur
Stefánsson, eftirlitsmaður. Þess-
ar athuganir verða í senn víð-
tækar og væntanlega allnákvæm-
ar og er þvi viðbúlð, að þær taki
nokkurn tíma, enda þótt þeim
verði hraðað svo sem frekast er
unnt.
Ég vil nota þétta tæk’færi til
að geta þess, að á undariförnum
árur.i hefur margt verið gert til
að reyna að leysa vandann í
sambandi við dvöl strætisvagn-
anna á Lækjartorgi, ferðatilhög-
un vagnanna o.íl; Margir ein-
staklingar utan fyrirtækisins
hafa verið fengnir til ráðuneytis
Brunatjón í Noregi 100
millj. kr. á s. I. ári.
Um 30 iiiíiiiibs
liiðn bitnu.
Frá fréttaritara Vísis
Osló í janúar.
í Noregi nam tjón af brunum
árið sem leið 100 mUljónum
króna — að meðaltali var bruna-
tjónið á liverri eihustu klukku-
stund ársins 12 Þúsund krónur
— og- er þó ekki hér talið allt
brunatjónið, — að eins það tjón,
sem brunatryggingar ná yfir.
Er þetta svipað og í hitteð-
fyrra. 1 byrjun síðasta fjórðungs
ársins 1956 leit þó út fyrir, að
brunatjónið yrði miklu minna en
1955. Þá var búið að greiða
í brunatryggingar að upphæð 46
millj. kr. miðað við 80 milljónir
1955, en svo urðu nokkrir stór-
| brunar um haustið og fyrri hluta
vetrar, m.a. bruninn mikli í spor-
vagnaskálanum í Niðarósi, brun-
inn í Aarenes leðurverksmiðjun-
um í Flekkefjord, og bættust við
vegna þessara tveggja stórbruna
12 — 13 millj. króna. Þá var
mikill bruni í Gardempen flug-
stöðinni í fyrrasumar og nam
tjónið 15 milljónum króna.
En hér er ekki allt talið. Um
30 manns létu lífið af völdum
eldsvoða í Noregi árið sem leið
j (36 1955). — Reynslan er sú í
Noregi, að mest er um eldsvoða
í skarr.rndeginu.
i í þessum efnum, en ýmsir þeirra
eru þaulkunnir umferðarmálum
| hér. Þessir aðilar hafa komið
| fram með ýmsar ágætar tillögur
í málinu, enda þótt margar
þeirra háfi ekki notið sín til
fulls, m.a. vegna þess, að hindr-
anir, óviðkomandi S. V. R., hafa
verið í vegi.
Ég get þess hér a-ðeins til að
ljóst megi vera, að íyrirsvars-
mönnúm Strætisvagna Reykja-
víkur er það ekki síður áhuga-
mál en viðskiptavinum þeirra og
velunnurum, að sem skjótast
verði fengin viðhlítandi lausn
þessara mála, þó á þann veg, að
eigi verði til óhagræðis fyrir
hina fjölmörgu farþega Strætis-
vagna Reykjavíkur.
Reykjavík, 31. jan., 1957.
Eiríkur Ásgeirsson.
Ævintýr H. C. Andersen ^
Ferðafélagarnir.
Erfið samkeppni
að veírarliagi.
Elísabet drottn:ng fer í op-
inbera lieimsókn til Portúgals!
— elzta bandalagsríkis Breta!
•— í þessum mánuði.
Eins og gefur að skilja verður .
mikið um dýrðir, og langar svo ^
marga til að sjá drottninguna,1
er hún ekur til konungshllar-.
innar, að eigendur húsa við göt- !
ur þær, sem ekið verður um,1
selja sæti við glugga fyrir sem
svarar 1000 kr. j
Nr.2
um
JoKannes hugsaði
allt það íallega, sem hann
myndi fá að sjá út í hinni
stóru og fögru veröld og
hann hélt áfram, lengra og
lengra. Fyrstu nóttina, sem
hann var að heiman, varð'
hann að sofa undir sátu á
enginu, annað rúm hafði
hann ekki til að hvíla sig í.
En það var alveg ágætt og
að hafa bláan himininn yfir
sér. Já, betra gat það varla
verið. Kirkjuklukkunum
var hringt, því það var
sunnudagur. í kirkjugarð-
inum voru margar grafir
og á mörgum þeirra óx
hátt gras. — Þá kom
Johannes til hugar leiði
föður síns. Hann settist þá
mour og reitti grasið af
leiðunum og þá krossa, sem
fallið höfðu reisti hann við.
„Ef til vill genr einhver
þetta sama við leiði föður
míns, þar eð eg get ekki
gert það.“
Fyrir utan sáluhliðið
stóð gamail beimngamaður
og studdist við hækju. —
Jóhannes gaf honum báða
silfurskildirígana, sem hann
hafði meðferðis og svo hélt
hann glaður bg ánægður
lengra út í heiminn.