Vísir - 06.02.1957, Blaðsíða 9
■ Miðvikudaginn 6. febrúar 1957
VÍSIF
*_
I Bamgkoh
Frah. af 4. síðu:
stundum með stráklinga á bak-
inu. Kváðu þessi naut vera
mannyg mjóg en
gera þau ekkert.
strákunum:
Farið út með Norðmönnum.
Bangkok er_ þrátt fyrir frum-
stæðnina á sumum sviðum, ný-
tízku borg með á aðra milljón
íbúa og gistihús það, „Ratana-
kosin Hótel , sem flugfélagið ag jejg; sý, er mþr hafði virzt
(Upphaflega hljóp ökumaður-
inn fyrir vagninum er.þá nefnd-
ist „jinrichshaw“ — en þetta
er „nýi tíminn“ á þessu sviði).
Má geta nærri, að „útgerð“
þessara ökutækja er ekki kostn-
aðarsöm. En einn þessara öku-
manna hafði 30 tikal útúr Vil-
hjálmi fyrir dálitla ökuferð.
Bílstjóri minn ók með mig
um 15—20 mínútna ferð og
skilaði mér heim á hótel. Sá eg
m
■ ::
hafði séð' okkur fyrir gistingu ■ svo stutt í fylgd Norðmannanna
í, var liið fullkomnasta í alla ‘
staðþ með stórum og loftgóð-
um herbergjum og baðherbergi
með hverju. Herbergin voru öll
tveggja manna og var eg í her-
bergi með Hansen, varafor-
manni Róðrarsambands Dan-
merkur. Það fyrsta, sem maður
fyrr um daginn, var lengri og
vandrataðri en svo, að eg hefði
getað gengið hana með góðu
móti fylgdarlaust.
Dýr járnbraut.
Ekki sá eg neitt hinna 300
gerði, var að fá sér kalt bað. Búdda-hofa, sem Bangkok er
Síðan var matast og svo farið fi'æg fyrir, nema nokkur þeirra
að skoða borgina. Fórum við í að utan. Virtust sum þeirra ný-
fylgd með Norðmönnum á hótel leg og byggð úr steinsteypu. Er
eitt annars staðar í borginni. ekki óliklegt, að þau hafi verið
Hittum við þar konsúl Norð-,byggð í stað eldri hofa, sem
manna, ungan og gjörfulegan eyðilögðust í sprengjuárásum
mann er tók okkur íslending-r (á borgina í seinni heimsstyrj-
um vel. Síðan var farið í búðir, jöidinni, því Japanar tóku landið
er selja allskonar skrautmuni og höfðu miklar bækistöðvar í
úr slifri, Ijómnadi fallega list- borginni til árása á Burma.
vinnu, sem landið er frægt fyr- jByggðu þeir þaðan járnbraut
ir. Voru munir þessir seldir
mjög lágu verði og keyptu ýms-
ir talsvert af minnjagripum,
sjálfsagt með tilliti til þess
einnig, að jólin voru skammt
undan.
til herflutninga norður í land,
sem talin er að hafi kostað 100
þús. herfanga lífið.
Bangkok stendur mjög lágt,
aðeins rúman metir yfir sjáv-
arflöt. Gegnum borgina rennur
Á þessu búðaslangri varð eg jChao Phraya-fljótið, og ótal
viðskila við hópinn og var að síki og skurðir — er nefnast
hugsa um að ganga heim á hót- j „klong“ á máli landsbúa —
elið. Gekk eg um stund og kom (liggja um borgina með hinu
þá á ávaxta- og grænmetistorg skollitaða vatni fljótsins. Eru
eitt. Var þar margt kvenna að síkin mikið notaðar samgöngu-
kaupa matvæli. Eg spurði að leiðir. Drykkjarvatn á gistihúsi
gamni mínu karl einn, er verzl- okkar var haft á hitabrúsum
aði þarna, um verð á banana- (kælibrúsum Parma), en engin
knippi, er í voru 10—12 stykki. vatnsglös höfð i snyrtiklefum,
Karlinn hugsáði sig dálítið um því að líkindum er ekki hættu-
og sagði síðan „Three tikal“. laust að drekka ósoðið vatn á
(Tikal er „króna“ Tailands-' þessum slóðum. í borðsölunum
HlákiSvægi
fjóörtg leikietiigm
hefur verið viðurkennt af
þekktum skóia- og uppeld- =
isfræðingum innanlands og jH
utan. Hér er nefnilega ekki s
aðeins um „leikföng" að
ræða, heldur efnivið handa barninu til að skapa sér „sinn
litla heim„‘ svo að það geti búið sig andlega undir verkefni
framtíðarinnar. Framleiðsla leikfangaiðnaðar okkar, er starfar
með nýtízku tækjum, hefur getið sér heimsfrægð vegna gæða
og uppeldisgildi. Við afgreiðslum leikföng úr tré, blýi, gúmmí,
gerviefnum eða pappír, leikföng með gangverki, brúður og
flosdýr, barnaleirtau, byggingakubba, spiladósir, skemmtitæki
og jólatrésskraut.
Heildsalar og innflytjendur auðkenni bréf sín nr. 5—10 V.
og munum við veita fyrirspyrjendum nauðsynlegar upplýsingar.
Deutscher Innen-und Aussenhandel
Berlin C 2, Schicklerstrasse 5—7
Deutsche Demokratische Republik.
(Þýzka Alþýðulýðveldið).
(KuLTURWflREN
I
manna og gildir um 85 aura).
Tækifærisverð á mörgu.
Þótti mér þetta gott verð. en
keypti samt ekki. Ekki er ólík-
legt, að þetta hafi þó ekki verið
venjulegt markaðsverð, því
tækifærisverðlag er hér á öllum
hlutum og hann sá auðvitað, að
eg var útlendingur.
Eg sneri mér nú til lögreglu-
þjóns, er var þarna nærri og'
spurði hann, hvort langt væri til
gistihúss míns (eg var með
merkiseðil þess í vasanum) og
hvort eg gæti ekki farið þangað
gangándi. Hann skildi ei ensku,
en er hann hafði litið á nafn
hótelsiiis, kallaði hann á bíl. Eg
var svo hygginn, að spyrja bíl-
stjórann um ökugjaldið í viður-
vist lögreglunnar, og svaraði
hann: „Ten tikal," (rúmar 8
kr.) og gekk eg að því. Annars
er hætt við, að bílstjórar setji
tækifáerisverð á akstur sinn, er
útlendingar eiga í hlut. En í við-
urvist lögreglunnar þorði bíl-
stjórinn ekki annað en nefna
hið rétta verð.
í Bangkok og sjálfsagt öðr-
um austurlenzkum borgum,
tíðkast mikið léttivagn er nefn-
ist ,,samlok“. Er hann fyrir
einn farþega. Þetta er þríhjól
og sæti farþegans yfir aftur-
hjólunum, en ökumaður situr í
framsæti eins og hjólreiðámað-
Ur og stígur og stýrir þríhjólinu.
í gistihúsi okkar þarna í Bang-
kok var mikið um smáfugla,
gráa að lit — einn þeirra sem
eg sá var samt nærr hárauður
— er flögruðu um salina yfir
höfðum manna og settust hér og
Sjálflýsandi
• •
Oryggismerki
fyrír bíla
fást í
Söluturninum
v. Arnarhól
þar, aðallega uppi undir lofti.
Þeir voru ekki eins líkir mús-
arrindlum í háttum sínum og
fuglarnir á hóteli okkar í Honu-
lulu. Virðist það vera nokkuð
algengt að hæna fugla þannig
að gistihúsum í heitum löndum,
þar sem allt er opið vegna veð-
urblíðunnar. Er það fallegur
siður og veitir gestunum mikið,
augnayndi.
Niðurlag.
\ etrar vörtia*
fyrir bifreiðastjóra. Rafgeymar 6 og 12 volt. — Snjókeðjur.
Frostlögur — Miðstöðvarhosur.
SIHYMLL, lin§á §iasaaeiiiaða.
Sími 6439.
Skrifstofur vorar
verða lokaðar í dag, miðvikudaginn 6. fehrúar vegna út-
farar Helga Bergs, forstjóra.
Viiinuveitendasamband Eslands h.f.
Ævintýr H. C. Andersen ♦
Ferðafélagarnir.
Nr. 3.
Þegar leið að kvöldi,
gerði afskaplega vont veð-
ur. — Að lokum komst
Jóhannes að lítilli kirkju.
Dyrnar stóðu í hálfa gátt
cg hann smeygði sér inn.
„Hér ætla eg að hvíla mig
um stund,“ sagði Jóhannes
og settist út í horn í kirlcj-
unni. Og áður en hann vissi
var hann steinsofnaður.
Þegar hann vaknaði var
talsvert áliðið nætur og
veðrið skollið á. Á miðju
gólfi kirkjunnar stóð opm
líkkista og í henni lá lík af
manni. Jóhannes var alls
ekki hræddur, því hann
vissi, að hinir dauðu gera
engum mein. Það eru bara
lifandi menn, sem geta
verið vondir og gert illt af
sér. Og tveir svona slæmir
lifandi menn stóðu rétt við
kistu hins látna. Þeir vildu
gera hinum látna íllt og
henda honum út úr kirkj-
unni. „Hvers vegna viljið
þið henda aumingja mann-
inum, sem er dáinn, út úr
kirkjunni?“ spurði Jó-
hannes. „Hann skuldar
okkur peninga og nú þeg-
ar hann er dámn fáum við
ekki grænan eyri. Við
ætlun að hefna okkar á
honum. Hann skal fá að
liggja eins og hundur fyrir
utan kirkjudyrnar.“ —
| „Eg á ekki rneira en 50 rík-
isdali,“ sagði jóhanies, „erí ’
;þá skulið þið fá, ef þið!
iviljið lofa mér því, að hinn
framhðni fái að liggja í
lfriði.“ „Já,“ sögðu vondu
jmennirnir, „fyrst þú ætlar
| að borga fyrir hann skuld-
! ina, skulum við ekki gera
honum neitt.“ Svo tóku
| þeir peningana og fóru
iburt.