Vísir - 06.02.1957, Blaðsíða 9

Vísir - 06.02.1957, Blaðsíða 9
■ Miðvikudaginn 6. febrúar 1957 VÍSIF *_ I Bamgkoh Frah. af 4. síðu: stundum með stráklinga á bak- inu. Kváðu þessi naut vera mannyg mjóg en gera þau ekkert. strákunum: Farið út með Norðmönnum. Bangkok er_ þrátt fyrir frum- stæðnina á sumum sviðum, ný- tízku borg með á aðra milljón íbúa og gistihús það, „Ratana- kosin Hótel , sem flugfélagið ag jejg; sý, er mþr hafði virzt (Upphaflega hljóp ökumaður- inn fyrir vagninum er.þá nefnd- ist „jinrichshaw“ — en þetta er „nýi tíminn“ á þessu sviði). Má geta nærri, að „útgerð“ þessara ökutækja er ekki kostn- aðarsöm. En einn þessara öku- manna hafði 30 tikal útúr Vil- hjálmi fyrir dálitla ökuferð. Bílstjóri minn ók með mig um 15—20 mínútna ferð og skilaði mér heim á hótel. Sá eg m ■ :: hafði séð' okkur fyrir gistingu ■ svo stutt í fylgd Norðmannanna í, var liið fullkomnasta í alla ‘ staðþ með stórum og loftgóð- um herbergjum og baðherbergi með hverju. Herbergin voru öll tveggja manna og var eg í her- bergi með Hansen, varafor- manni Róðrarsambands Dan- merkur. Það fyrsta, sem maður fyrr um daginn, var lengri og vandrataðri en svo, að eg hefði getað gengið hana með góðu móti fylgdarlaust. Dýr járnbraut. Ekki sá eg neitt hinna 300 gerði, var að fá sér kalt bað. Búdda-hofa, sem Bangkok er Síðan var matast og svo farið fi'æg fyrir, nema nokkur þeirra að skoða borgina. Fórum við í að utan. Virtust sum þeirra ný- fylgd með Norðmönnum á hótel leg og byggð úr steinsteypu. Er eitt annars staðar í borginni. ekki óliklegt, að þau hafi verið Hittum við þar konsúl Norð-,byggð í stað eldri hofa, sem manna, ungan og gjörfulegan eyðilögðust í sprengjuárásum mann er tók okkur íslending-r (á borgina í seinni heimsstyrj- um vel. Síðan var farið í búðir, jöidinni, því Japanar tóku landið er selja allskonar skrautmuni og höfðu miklar bækistöðvar í úr slifri, Ijómnadi fallega list- borginni til árása á Burma. vinnu, sem landið er frægt fyr- jByggðu þeir þaðan járnbraut ir. Voru munir þessir seldir mjög lágu verði og keyptu ýms- ir talsvert af minnjagripum, sjálfsagt með tilliti til þess einnig, að jólin voru skammt undan. til herflutninga norður í land, sem talin er að hafi kostað 100 þús. herfanga lífið. Bangkok stendur mjög lágt, aðeins rúman metir yfir sjáv- arflöt. Gegnum borgina rennur Á þessu búðaslangri varð eg jChao Phraya-fljótið, og ótal viðskila við hópinn og var að síki og skurðir — er nefnast hugsa um að ganga heim á hót- j „klong“ á máli landsbúa — elið. Gekk eg um stund og kom (liggja um borgina með hinu þá á ávaxta- og grænmetistorg skollitaða vatni fljótsins. Eru eitt. Var þar margt kvenna að síkin mikið notaðar samgöngu- kaupa matvæli. Eg spurði að leiðir. Drykkjarvatn á gistihúsi gamni mínu karl einn, er verzl- okkar var haft á hitabrúsum aði þarna, um verð á banana- (kælibrúsum Parma), en engin knippi, er í voru 10—12 stykki. vatnsglös höfð i snyrtiklefum, Karlinn hugsáði sig dálítið um því að líkindum er ekki hættu- og sagði síðan „Three tikal“. laust að drekka ósoðið vatn á (Tikal er „króna“ Tailands-' þessum slóðum. í borðsölunum HlákiSvægi fjóörtg leikietiigm hefur verið viðurkennt af þekktum skóia- og uppeld- = isfræðingum innanlands og jH utan. Hér er nefnilega ekki s aðeins um „leikföng" að ræða, heldur efnivið handa barninu til að skapa sér „sinn litla heim„‘ svo að það geti búið sig andlega undir verkefni framtíðarinnar. Framleiðsla leikfangaiðnaðar okkar, er starfar með nýtízku tækjum, hefur getið sér heimsfrægð vegna gæða og uppeldisgildi. Við afgreiðslum leikföng úr tré, blýi, gúmmí, gerviefnum eða pappír, leikföng með gangverki, brúður og flosdýr, barnaleirtau, byggingakubba, spiladósir, skemmtitæki og jólatrésskraut. Heildsalar og innflytjendur auðkenni bréf sín nr. 5—10 V. og munum við veita fyrirspyrjendum nauðsynlegar upplýsingar. Deutscher Innen-und Aussenhandel Berlin C 2, Schicklerstrasse 5—7 Deutsche Demokratische Republik. (Þýzka Alþýðulýðveldið). (KuLTURWflREN I manna og gildir um 85 aura). Tækifærisverð á mörgu. Þótti mér þetta gott verð. en keypti samt ekki. Ekki er ólík- legt, að þetta hafi þó ekki verið venjulegt markaðsverð, því tækifærisverðlag er hér á öllum hlutum og hann sá auðvitað, að eg var útlendingur. Eg sneri mér nú til lögreglu- þjóns, er var þarna nærri og' spurði hann, hvort langt væri til gistihúss míns (eg var með merkiseðil þess í vasanum) og hvort eg gæti ekki farið þangað gangándi. Hann skildi ei ensku, en er hann hafði litið á nafn hótelsiiis, kallaði hann á bíl. Eg var svo hygginn, að spyrja bíl- stjórann um ökugjaldið í viður- vist lögreglunnar, og svaraði hann: „Ten tikal," (rúmar 8 kr.) og gekk eg að því. Annars er hætt við, að bílstjórar setji tækifáerisverð á akstur sinn, er útlendingar eiga í hlut. En í við- urvist lögreglunnar þorði bíl- stjórinn ekki annað en nefna hið rétta verð. í Bangkok og sjálfsagt öðr- um austurlenzkum borgum, tíðkast mikið léttivagn er nefn- ist ,,samlok“. Er hann fyrir einn farþega. Þetta er þríhjól og sæti farþegans yfir aftur- hjólunum, en ökumaður situr í framsæti eins og hjólreiðámað- Ur og stígur og stýrir þríhjólinu. í gistihúsi okkar þarna í Bang- kok var mikið um smáfugla, gráa að lit — einn þeirra sem eg sá var samt nærr hárauður — er flögruðu um salina yfir höfðum manna og settust hér og Sjálflýsandi • • Oryggismerki fyrír bíla fást í Söluturninum v. Arnarhól þar, aðallega uppi undir lofti. Þeir voru ekki eins líkir mús- arrindlum í háttum sínum og fuglarnir á hóteli okkar í Honu- lulu. Virðist það vera nokkuð algengt að hæna fugla þannig að gistihúsum í heitum löndum, þar sem allt er opið vegna veð- urblíðunnar. Er það fallegur siður og veitir gestunum mikið, augnayndi. Niðurlag. \ etrar vörtia* fyrir bifreiðastjóra. Rafgeymar 6 og 12 volt. — Snjókeðjur. Frostlögur — Miðstöðvarhosur. SIHYMLL, lin§á §iasaaeiiiaða. Sími 6439. Skrifstofur vorar verða lokaðar í dag, miðvikudaginn 6. fehrúar vegna út- farar Helga Bergs, forstjóra. Viiinuveitendasamband Eslands h.f. Ævintýr H. C. Andersen ♦ Ferðafélagarnir. Nr. 3. Þegar leið að kvöldi, gerði afskaplega vont veð- ur. — Að lokum komst Jóhannes að lítilli kirkju. Dyrnar stóðu í hálfa gátt cg hann smeygði sér inn. „Hér ætla eg að hvíla mig um stund,“ sagði Jóhannes og settist út í horn í kirlcj- unni. Og áður en hann vissi var hann steinsofnaður. Þegar hann vaknaði var talsvert áliðið nætur og veðrið skollið á. Á miðju gólfi kirkjunnar stóð opm líkkista og í henni lá lík af manni. Jóhannes var alls ekki hræddur, því hann vissi, að hinir dauðu gera engum mein. Það eru bara lifandi menn, sem geta verið vondir og gert illt af sér. Og tveir svona slæmir lifandi menn stóðu rétt við kistu hins látna. Þeir vildu gera hinum látna íllt og henda honum út úr kirkj- unni. „Hvers vegna viljið þið henda aumingja mann- inum, sem er dáinn, út úr kirkjunni?“ spurði Jó- hannes. „Hann skuldar okkur peninga og nú þeg- ar hann er dámn fáum við ekki grænan eyri. Við ætlun að hefna okkar á honum. Hann skal fá að liggja eins og hundur fyrir utan kirkjudyrnar.“ — | „Eg á ekki rneira en 50 rík- isdali,“ sagði jóhanies, „erí ’ ;þá skulið þið fá, ef þið! iviljið lofa mér því, að hinn framhðni fái að liggja í lfriði.“ „Já,“ sögðu vondu jmennirnir, „fyrst þú ætlar | að borga fyrir hann skuld- ! ina, skulum við ekki gera honum neitt.“ Svo tóku | þeir peningana og fóru iburt.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.