Vísir - 20.02.1957, Qupperneq 9

Miðvikudaginn 20. febrúar 1957
VÍSIP
9
Arabhi-Lawrencs-
Frh. af 4. s.
leynilegum upplýsingum um
viðbúnað tyrkneska hersins,
sem ógnaði þá Suez-skurðinum
og Egyptalandi frá bækistöðv-
um sínum í Aarabíu
En nú fannst Aröbum rétta
tækifærið til þess að grípa til
vopna. Harðstjórarnir höfðu í
næg horn að líta vegna ófriðar-
ins og léiðtogar Araba voru
sammála um að láta ekki tæki-
ifærið ganga sér úr greipum til
að reyna að vinna frelsi og
sjálfstæði.
Þeir létu því til skarar skríða.
Hussein_ sem var ríkasti ættar-
höfðinginn í Arabíu og rétt-
toorinn til ríkis í landinu, þar
sem ættarbönd eru sterkari en
nokkursstaðar í heiminum,
skar upp herör meðal ættbálka
þeirra, sem hann réð yfir og
tókst að hernema Mekka, hina
helgu borg Mohameðstrúar-
manna. En þótt þetta væri mik-
ill sigur, var samt ekki allt bú-
ið með því_ vegna þess að upp-
reistarmenn voru illa búnir að
vopnum og skotfærum. Leit
svo út um hríð, að uppreistin
mundi fara út um þúfur og
Ijúka með ósigri, sem yrði enn
beiskari vegna hinna björtu
vona_ sem tengdar höfðu verið
við sigurinn. ■
En er hér var komið, fór
Lawrence til hjálpar Aröbum.
Hann fékk tveggja vikna lausn
frá störfum í. Kairo og fór til
Jeddah. Var hún ein þeirra
toorga_ sem Hussein og hinn ó-
skipulegi her hans höfðu á
valdi sínu á ströndum Rauða-
hafs.
Fyrsta bónin, sem Lawrance
bar upp við Hussein, var sú^ að
honum yrði leyft að fara á úlf-
alda til herbúða Feisals, sonar
Husseins, og kanna lið Araba.
Leyfið var auðfengið. Herinn
hafði engar vistabirgðir eða
nauðsynjar og skotfærin voru á.
þrotum. Margir mannanna
drógu fram lífið á þeim mat,
sem þeir gátu fundið í nágrenn-
inu. Lokasigurinn virtist fjar-
lægari en nokkuru sinni.
En Lawrence hafði trú á
Aröbum og ekki vantaði hann
viljann til að hjálpa þeim.
Feisal sagði honum, að þeir
mundu ekki hafa næg skotfæri
til þess að verjast Tyrkjum,
þegar þeir sendu liðsauka á
vettvang frá Damaskus, en
hann svaraði aðeins: „Hvenær
kemst her yðar til Damaskus?"
Lawrence tók þegar til ó-
spilltra málanna við að koma
þessari stórkostlegu hugmynd
sinni í framkvæmd, Hann gerði
sér ljóst. að Tyrkir mundu geta
varið borgirnar. ef þeir hefðu
nægan mannafla, en þeir
mundi ekki geta barizt í eyði-
mörkinni. Æfður her og stór-
skotalið koma að litlu haldi í
gljúpum sanai, þar sem úlfald-
inn einn getur farið ferða sinna.
Og Arabar höfðu úlfaldana!
Auk þess mundi Bretum
verða hinn mesti styrkur í upp-
reist Araba. með því að hún
mundi dreifa kröftum Tyrkja
frá Egiptalandi. Lawrence skild
ist. að' Arabar mundu geta gert
Tyrkjum margvíslegar skrá-
veHur inni í landi, ef þeir gæti
notið einhvers stuðnings brezku
flotadeildarinnar á Rauðahafi.
Framh.
Hœsíiréttur:
8000 kr. bruna-
tjén á bíllarmi.
Nýlega var kveðinn upp í
Hæstarétti dómur í málinu
Haukur Pétursson gegn Bif-
reiðastcðinni Stcfni s/f.
Mál þetta reis út af því. að
’eldur komst í farm vörubíls á
leið til Reykjavíkur. Urðu miltl-
ar brtmaskemmdir á vörunum,
sem váti'yggjendur greiddu að
svo miklu leyti sem vátrygg-
ingafé hrökk til. Hins vegar
reis deila um það, sem vantaði
til greiðslu tjónsins. milli bíl-
stjórans, Hauks Péturssonar í
Keflavík og Júlíusar Bogasonar
f. h. Bifreiðastöðvarinnar SttVn-
is á Akureyri.
Málavextir voru þeir, að sum-
arið 1951 var Haukur Pétursson
á leið frá Akureyri til Reykja-
jvíkur með vörufarm. Á leiðinm
kviknaði eldur í bílnum og eyði-
lagðist farmurinn að miklu
leyti. Brunatjónið á vörunum
var yfir 48,000 krónur. Skyldu-
trygging. var 30 . þús. kr. og
borgaði vátryggingin það.
Samdist síðan um það, að hið
óbætta tjón skyldi vera 8000
krónur og greiddi Bílastöðin
þessa upphæð eiganda farms-
ins, Sápuverksmiðjunni Sjöfn á
Akureyri.
Höfðaði bílastöðin síðan mál
til endurgreiðslu á þessum 8000
kr.
í forsendum dóms undirrétt-
ar segir að eldsupptök bendi í
þá átt, að um utanaðkomandi
eld hafi verið að ræða, hvort
heldur það hafi verið eldur í
vindlingsbút eða annað elds-
neyti, sem fests hafi í siglinu.
Haukur taldi sig hafa reykt við
aksturinn. Hefði hraði bílsins
örvað eldinn og að líkindum
valdið brunanum.
Var Haukur daémdur í undir-
rétti til að greiða 8000 kr. auk
6% ársvaxta frá 10. febr. 1954
og málskostnaðar.
Hæstiréttur staðfesti dóminn
og gerði honum að greiða kr.
2200 í málskostnað fyrir Hæsta-
rétti.
4 4
I? BRID.GEÞATTUR V
♦ *
A VISIS $
I Englendingar eru, sem kunn-
i ugt er, afburða spilamenn og
j hafa únnið marga og stóra sigra
j í Bridgeheiminum. Það er þvi
1 alltaf töluvert vandamál fyrir
þá að velja landslið sitt, þar sem
; svo margir koma til greina.
;Fjórir þeirra bera þó höfuð og
herðar yfir hina að mínu áliti
en það eru þeir félagar P.éese —
Schapiro — Konstam — Dodds.
Frægð þessara heiðursmanna er
það mikil að óþaríi er að kynna
þá frekar.
Aðferð sú, sem höfð var við
valið að þessu sinni er í höfuð-
dráttum þannig að nefnd sú er
með valið fer býður 4 traustum
fyrirliðum að mynda 4 manna
! sveitir ásamt tveimur sveitum
yngri manna. Þessar sex sveitir
spila svo innbyrðis. Síðan er
önnur umferð og þurfa sigurveg-
arnir úr fyrstu umf. ekki að spila
í henni. Sigurvegar úr annari
umf. spila síðan til úrslita við
þá sem unnu fyrstu umf. Verði
ennfremur sama sveit í öðru
sæti í báðum umf. spilar hún
einnig með úrslitakeppninni.
Fyrstu umferð er lokið og
sigruðu áðurnefndir menn í henni.
Hlutu þeir 6 stig af 10 mögu-
Uegum. Keppnin var ákaflega
hörð og gátu 3 sveitir unnið
hana þegar síðustu leikirnir voru
spilaðir.
Hér er spil frá leik þeirra
Reese og Flint, sem er mjög
skemmtilegt:
4 A-D-G-9-8-4
V 10-7-5-2
♦ 3-2
4 D
4
V
4
♦
5 N. A K-7-6-3
Ekkert V K-9-8-4
G-10-9-5-4-2 V. A. ♦ Á-K-4
D-G-10-7-6-5 s. 4 K-3
A 10-2
V Á-D-G-6-2
❖ 9-8
4 Á-8-7-6
Vestur gaf og allir utan hættu.
Sagnir gengu:
V:P N:3S A:P S:P
V:3G Allir pass.
Þriggja granda sögn Reese er
óeðlileg grandsögn, sem biður
félaga að segja betri láglitinn
sinn. Schapiro taldi aftur á móti
að 3 grönd gætu unnist og sagði
þvi pass. Útspilið var spaða-
drottning og Reese gaf og suður
lét tvistinn. Þá kom iaufadrottn-
ing og Reese lét kónginn, litandi
út, eins og hann sagði á eftir,
eins og ég væri á leið til minnar
eigin jarðarfarar. Suður tók með
ás og spilaði laufi til balca. Á
hinu borðinu spiluðu Dodds og
Konstam 4 hjörtu sem voru einn
„Saga Borgar-
ættarinnar.“
Framh. af 3. sáðu.
bæjarins úr nærsveitunum^
kom gangandi, ríðandi eða á
sleðum. og gistu menn eina eða
tvær nætur til að komast á
sýningu."
Seiðmagnið
er óbreytt.
„Og hvað viltu svo segja um
sýningarnar, sem hefjast í
kvöld, með tilliti til þess hve
myndin er gömul og tæknin
breytt?“
„Við í Nýja bíó vitum,“
sagði Bjarni Jónsson að end-
ingu, „að margt gamalt fólk
langar til að sjá myndina aft-
ur og þess vegna létum við
gera nýtt eintak, en einnig til
að forða henni frá glötun, sem
allir hefðu harmað. Eg vil ekki
segja neitt um væntanlegar við-
tökur. en við gerðum það að
gamni okkar, að bjóða nokkrum
ungum mönnum á „prufu“ og
spurðum þá um áhrifin á eftir.
Það kom 1 Ijós^ að þeir höfðu
gleymt hinum hröðu hreyfing-
um þöglu myndanna ,því að efn
ið hafði náð svo sterkum tök-
um á þeim. Hún virðist því búa
enn yfir seiðmagni sínu ó-
breyttu, þessi gamla mynd.“
niður eftir nokkuð flókna spila-
mennsku.
★ ★ ★
Siðasta umferð meistaraflokks-
keppni Bridgefélags Reykjavíkur
var spiluð í gærkveldi. En úrslit
voru ókunn áður en blaðið fór í i
prentun. Tvær sveitir höfðu mögu- J
leika á þvi að sigra þ. e. sveit,
Harðar Þórðarsonar, sem vann
í fyrra og sveit Kristjáns Magn-
ússonar. 1 næsta þætti vonast
ég til að geta skrifað um úrslit
keppninnar og keppnina í heild.
Það lá hins vegar skýrt fyrir
hvaða sveitir féllu niður i 1.
ílokk. Það eru sveitir þeirra:
Ólafs Þorsteinssonar, Ragnars
Halldórssonar, Guðmundar Sig-
urðssonar og Einars B. Guð-
★ í desembcr sl. jukust við-
skipti Breta og Svía miðáð
við sama mánuð 1955. Út-
flutningur á brezkum vör-
um jókst úr 7.7 millj. stpd. í
9.4 millj. og innflutnirtgur á
sænskum vörum úr 11.6
millj. í 13.4 millj. stpd.
mundssonar. Athyglisyert er það
að sveit Einars B. Guðmundsson-
ar skuli falla niður, þar sem hún
hefur átt sæti í meistaraflokki
um árabil. Tvær nýjar sveitir
taka nú sæ.ti í meistaraflokki
þ. e. sveitir ívars Andersen og
Vidísar Guðjónsdóttur. Sveit Vig-
disar er fyrsta kvennasyeitin,
sem tekur sæti í meistaraflokki
Bridgefélags Reykja\nkur. Vel
gert hjá þeim og ekki óverð-
skuldað.
Ævintvr H. C. Andersen ♦
Ferðafélagarnir.
itt..
rr
3>ÍI
Nr. 7, |
Jóhannes og ferðafélag-'
inn dvöldu í gistihúsinu |
fynr utan borgina, svo að;
þeir gætu lagað sig dálítið
til, því þeir vildu líta snyrti- j
lega út, þegar þeir gengju;
um götumar. Gestgjafmnl
sagði þeim að konungurinn |
væri góður maður, en dótt- i
ir hans, já, guð varðveiti
okkur, hún var slæm prins-
galdranorn. Eg ætla sjálf-j
essa. Fögur og hrífandi, enj
samt vond galdranorn. All-
ir máttu biðja hennar. Það
þuríti aðeins að geta upp
á þrem hlutum og sá sem
það gat, fékk prinsessuna,
en gæti hann það ekki, lét
hún há'ishöggva biðilinn
eða hengja hann. ,,Þessi
viðbjóðslega prinsessa hún
á það skilið að vera flengd
með hrís. Hún hefði sann-
arlega gott af því,“ sagði
Jóhannes. — I sama bili
heyrðu þeir fólkið úti á
götunni hrópa húrra. —
Prinsessan var að fara fram
hjá. Hún var í raun og veru
reglulega falleg og reið á
snjóhvítum hesti. Þegar
jóhannes leit á hana varð
hann rauður sem blóð í
andlitinu. Það gat ekki
i verið satt að hún væri vond
I #
: ur að fara til hallannnar,
eg kemst ekki hjá því,
| sagði hann. Ferðafélaginn
réð honum að fara ekki, en
! Jóhannes sagði að það
myndi allt fara vel, burst-
aði skóna sína og kápuna
sína, þvoði sér í framan og
um hendurnar, greiddi svo
fallega ljósa hárið sitt og
fór svo aleinn inn í borg-
ina beint til hallarinnar.