Vísir - 27.02.1957, Blaðsíða 4

4
VISIR
Mi3vikudaginn 27. ftbrúar 1957
Kommúnistar eru algerlega
sneyddir Idmnigáfu og á þvi fær
fólk í leppríkjunum að þreifa.
Það er rauða stjórnin, sem ræð-
ur kímnigáfu kommúnistaflokk-
anna.
I A-Þýzklandi kenmr t. d. út
hið rauða „fyndniblað'1 „Eulen-
spiegeV1. Engan bak við járn-
tjaldið langar til að lesa það, en
samt sem áður hefir það nú
verið gefið út í 9 ár, auðvitað
með fjárhagsaðstoð stjórnarinn-
ar. Fólk í Austur-þýzklandi og
í Austur-Berlin spyr því meira
eftir ,,Tarantel“ - það er kímni-
blað sem kemur út mánaðarlega
í V-Berlín, flytur ýmiskonar
fyndni og teiknimyndir og gerir
gys að ástandinu og heimskuleg-
um atburðum í Austur-Þýzka-
landi.
Send forsprökkunum.
Mörg hundruð þúsund af þess-
um blöðum komast í gegnum
járntjaldið. Þau eru flutt að
„landamærunum“, þar eru þau
lögð í vatnsþéfta poka, kastað í
ái-nar og látin berast inn i Aust-
ur-Þýzkalapd. Önnur eintök eru
send rpeð loftbelgjum inn yfir
„iandamærinn". Ennfremur eru
blöðin send i umslpgum um
austur-þýzk pósthús.
Þau eru t. d. send forsprökk-
unum og stjórninni. Enginn get-
ur vitað hvað svona umslag inni-
heldur, það eru trúnaðarmenn
Vesturyeldanna, sem leggja bréf-
in i póstkassana. Fólk írá Aust-
uj-Þýzkalandi, sem kemur á
sýningar eða fundi í Vestur
Bei-lin er og fyrirtaks dreifingar-
tæki. Við eitt slíkt tækifæri voru
20 þúsund eintök af Tarantel
fengin slíku fólki. Þegar sýning-
unni var lokið hafði engu ein-
taki verið fleygt, þau kornust öll
bak við járntjaldið og þar gengu
þau manna á millum. Menn
hvísla beztu gamansögunum á
milli sín.
Hláturinn er dauðans eitur
fyrir kommúnismann.
Frímerkjunum er breyttt.
Jafnvel hefir oft tekist að
gera rnörg kommúnista tiltæki
óvirk. Jafnvel flokksforingjar
kommúnista hugsa sig um, er
þeir hafa lesið Tarantel og fyrsti
efi um óskeikuileik kommúnis-
manns vaknar oft á þennan veg.
„Tarantel" er útbýtt ókeypis
en bak við járntjaldið eru oft
greidd fimm mörk fyrir eintakið.
1 Austur-Þýzkalandi reyna
stjórnarvöldin allt til að hindra
útbreiðslu „Tarantel". Á hverj-
um mánuði, þegar von er á nýju
eintaki, er lögregluvörðum við
landamærin fjölgað. Ef merin
eru teknir með eitt eða fleiri ein-
tök á sér getur það þýtt 10 til
20 ára fangelsi.
Háðið er gott vopn i stjórn-
málum og „Tarantel" er áhrifa-
ríkt vopn.
Frimerki eru oft notuð, sem
tákn um menningu landa. Ein-
ræðisherrar nota þau oft til
endur bréfa urðu að borga auka-
gjalci. En Vestur-Berlin borgaði
fyrir sig. Austur-Þýzkt póstkort
með glæsilegum borgarhlutum
og kommúnistaáróðri bárust til
Vestur-Þýzkalands og voru þá
yfirstimpluð með þessum orð-
um: „Burt með kommúnista
stjórnina."
Annars hefir frímerkjafölsunin
haft töluverð áhrif i hinni aust-
ur-þýzku andspyrnuhreyfingu.
Peter Langhall:
HÆTTULEGT.
áróðurs. Stjórnarkerfi Hitlers og
austurblökkin eru gott dæmi urn
það. En það er ekki eins kunn-
ugt, að barist er á frimerkja-
sviðinu. 1 byrjun stríðsins yfir-
prentuðu Englendingar heilmik-
ið af Hitlersfrímerkjum, settu
þau á bréf til þýzkra móttakepda
og smygluðu þeim til Þýzkalands
yfir Niðui-lönd. En þeir voru ekki
eins þeppnir með hin fölsku
Hess-póstkort, sem þeir di-eifðu
úr flugvélum. Auk þess prentuðu
þeir loftpóstmerki, sem séð var
um að kæmust hermönnunum i
hendur til að útbreiða óánægju
hjá þeim, sem voru á vígstöðv-
unum.
Amerikanar hegðuðu sér öðru
vísi: Þeir fölsuðu þýzk frímerki
með því að yfirstimpla liöíuðið
af Hitler með hauskúpu og
skrifuðu undir: hið glataða ríki.
En þessi stór-áætlun komst upp
— Gestapo komst að henni og
þvi varð ekkert úr lienni. Hitlers-
Þýzkaland gerði svipaðar til-
raunir, en þær hafa ekki kom-
ist í hámæli, en annars má i
frímerkjum, sem prentuð voru
undir nafninu „Frjálst Indland"
sjá nokkuð af óskadraumum
Hitlers......
Pieck með. snöru uni
hálsinn.
Það hefir og ósjaldan verjð-
gripið t.il frímerkjanna í kalda
stríðinu milli Austur- og Vestur-
Þýzkalands. Eftir gjaldeyris-
breytingarnar árið 194S var það
oft svo að frímerki frá Vestur-
Þýzklandi voru ekki viðurkennd
í Austur-Þýzkalapdi og viðtak-
Fyrir rúmu ári var skift um hin
venjulegu frímerki í Thúringen,
þvi að undir mynd af manni
stóð: „Vinnið hægt í hinu
óþýzka, ólýðræðislega alþýðu-
veldi“. Svo þegar 24 pfenninga
frímerki voru líka fplsuð — þau
minntu á atvik í júni-uppreist-
inni er gerðust á Stalín-allée í
Austur-Berlin og komu fram á
ýmsum stöðum — varð öryggis-
lögreglan að skifta sér af mál-
inu. Þegar þessi frímerki fóru að
vekja athygli þinna kúguðu i
Austur-Þýzkalandi varð bréfa-
skoðunin aö sipna þvi meira,
hvernig frímerkin litu út en inni-
haldi bréfanna. Seinna varð likt
eftir frimerki með William Pieck
i Vestur-Þýzkalandi og hafði
hann þá fengið snöru um háls-
inn í staðinn fyrir slifsið. Og í
staðinn fyrir „liið þýzka lýðræð-
islega alþýðulýðveldi“ stóð „hið
ólýðræðislega einveldi." Þó að
mikið eftirlit væri með þessu
haft, komust bréf með slíkum
frímerkjum til viðtakenda.
Áróðurjnn truflar.
Mjög áhrifaríkt verk í baráttu
leynistarfseminnar er að útvega
yfirvöldunum gagnslausa auka-
vinnu. Þetta skapar kerfisbundna
óvissu hjá sýslunarmönnum og
ótrú á þeim, sem yfir þá eru
settir. Wollweber, öryggisráð
herra kommúpista varð á ílokks-
daginn 1953 að k’annast við það.
að „óvinirnir notuðu áhrifarikt
ráð“, og að „áróður þeirra trufl-
aði".
Haustið 1953 fengu verzlanir
hins opinbera á Saxlandi skipun
frá yfirvöldunum í Austur-Berlín sig um, hvaða fyrirskipanir hefði
um að opna birgðaskemmur
stjórnarinnar og útdeila smjöri
og kolum meðal fólksins sem leið
neyð. Það var ekki fyr en nokkru
seinna sem það uppgötvaðist að
bréfhausarnir, undirskriftin og
stimplarnir voru falsaðir.
Það þurfti mikla fyrirhöfn i
smáatriðum — og nána þekk-
ingu á stjórnardeildunum á Aust-
ur-Berlín áður en neðanjarðar-
starfsemin gat í desember 1954
leikið eftirfarandi hrekk: Verzl-
unarfirmu í öllum hinum vest-
ræna heimi sem sáu austuri-
þýzkum vopna- og þungaiðnaði
fyrir vörum, fengu öll bréf, sem
hljóðuðu eins og voru frá stjói'n
verzlunarráðunpytisins í Austur-
Berlín: „Sökum óviðráðanlegra
erfiðleika yerður því miður að
slita verzlunarsambandinu."
Vörusendingarnar hættu sam-
stundis og sovét-þýzkur vopna:
iðnaður varð að hyíla sig um
stund. í byrjun ársins 1955 varð
sjálfur Walter Ulbriciit að kann-
ast við, að þar væri illt ástand.
Truflun og glundroði.
1 millitíð uppgötvuðust nýjar
falsanir í Austur-Þýzkalandi og
aðalþlað kommúnista „Neues
Deutschland" varð að ráða öll-
um sýslunarmönnum „að
hringja til yfirboðara sinna eða
skrifa þeirr. ril þess að fullvissa
verið sendar út“ óg er það eftir-
tektarvei'ð sönnun á þeirri trufl-
un, sem skapast hefir. Nýjar
falsanir mánuði síðar liafa verið
mjög vel framkvæmdar, því að
skipunum um að „kærendur
skyldu sendir á námskeið" og
vissar stofnanir borga verka-
mönnum hærri laun, var yfir-
leitt fylgt.
í marz byrjun á s. 1. ári fengu
margar stofnanir í Beriín bóka-
pakka, sem áttu að sækjast á
pósthúsinu og með bókunum
fylgdi sú oi’ðsending, að þeim
ætti að dreifa meðal starfs-
manna. Seinna kom það i ljós,
að kápa bókapna var kommún-
istisk að vísu, en inni-haldið yar
afhjúpun kerfjsins og áskorun
um að veita viðnám. ÍVÍargir
fengu bréf, sem vpru undjr-
skrifuð af forseta þingsins og
um hinar opinberu áróðursaug-
lýsingar, að þ.ær s.kyldi taka nið-
ur. Þjóðverjar eru vanir því að
hlýðnast „iýðræðislegum" skip-
unum og auglýsingarnar voru
þegar teknar niður.......tæp-
lega 10 dögum siöar komu mörg
bréf ril sýslunarmanna í fjár-
málaráðuneytinu uin að þeir
ættu að koma til lækisskoðunar
eða að þeir ætti á vissum tima
að koma i þjóðherinn óg taka
þáft „í áríðandi kennslu". Lækna-
stofurnar og hernaðarstjórnin
höfðu engan frið fyrir mönnum
og fjármálaráðuTi ;. tið var mann-
laust í tvo daga.
Þessi piltur er frá Nepal, er
stúdent og 20 ára. Hann er að
hjóla kringum hnöttinn, lagði
af stað í júní 1954 án bess að
hafa einn eyri £ vasanum, en
vinnur fyrir sér við og við. —
Þcssi mynd af honum var tekin
í Bremen. Þetta er þriðja hjólið
hans í ferðinn.i, hin tvö voru út
slitin.
Vopnaiðnaðarstofnanir fá oft
bréf frá austur-þýzkum stjórn-
ar-deildum með íyrirskipuðum
skammstöfunum og skipun um
að stöðva framleiðsluna ,,eðá“
ógilda allar efnapantanirnar.
Fullgerðar vopnasendingar til
alþýðulögreglunnar voru ósjald-
an sendar í ferðalög þvert í gegri-
um auslursvæðið af svipuðiim
ástæðum.
Hvort neðanjai’ðarhreyfingin
„Bardaginn gegn mannúðarleys-
inu“ á sök á þessu, veit enginn.
Sannleikurinn er samt sá að
flokkunum hefir tekizt með sam-
skonar skipunum og símahring-
ingum aö írelsa fólk úr fanga-
búðum. Töluverð verðlækkun í
verzlunarbúöum rikisins 1951 var
að þakka fölskum fyrirskipun-
um, frá þessum flokki. Hin
iþýzka kommúnistastjórn neydd-
í ist til að sætta sig við verðlækk-
I unina, hún kunni ekki við að jáfa
það opinberlega, að á hana hefði
verið leikið.
boðið að segja „hver fer þar?“
við konur og þannig tókst hon-
urri að afla mjög mikilsverðra
uþplýsingar fyrir bandamenn,
án þess að Tyrkir kæmist
nokkru sinni að brögðum hans.
En hætturnar vofðu alltaf
yfir honum. Þjóðverjar höfðu
lagt stórfé til höfuðs honum og
ef honum yrði einhver mistök
á, beið hans hroðalegur dauð-
dagi. En Lawrence kunni ekki
að hræðast. Hvað eftir annað
var hann vikum saman að storf
um að baki víglínu fjandmann-
anna og safnaði þá upplýsing-
um um borgír og aðrar stötjvar,
sem hermenn Feislas áttu síðar
að sækja að.
Hann kynnti sér járnbraut
Tyrkja allt norður til Deraa,
sem var aðalsamgöngumiðstöð-
in. Hann komst meira að segja
til Damaskus í dulargerfi síhu
og fór allra sinna ferða um
borgina, meðan þúsundum
Tyrkja var stefnt þagað, til þess
að gera enn eina tilraun til þess
að sigra hann og hinn fryllta
eyðimerkurher hans.
Einu sinni — en ekki oftar —
tókst Tyrkjum að handsama
hann. Hann var þá í Deraa, en
að þessu sinni var hann ekki
klæddur sem kona og fyrir
bragðið tóku tyrkneskir her-
menn hann höndum. Hann var
grunaður um að vera liðhlaupi
úr her soldánsins.
Það þarf varla að orða það,
að honum hlýtur að hafa orðið
órótt innanbrjósts. Tyrkir
mundu drepa hann með pynd-
ingum, ef þeir kæmist að því,
að hann væri brezkur, jafnvel
þótt þá grunaði ekki, að hann
væri sjálfur erkifjandinn, Law-
rence
Hann var dreginn fyrir for-
ingja í herráðinu og þeir spurðu
hann spjörunum úr, en svo
, reiprennandi talaði hann ara-
^biskuna. að þeim kom aldrei
annað til hugar en að hann væri
liðhlaupi. En þeir voru ekki
fyllilega ánægðir með árangur
yfirheyrslunnar. Þeir vissu
ekki betur en að hver vopnfær
karlmaður væri í hernum. Hvað
hafði hann þá eiginlega fyrir
stafni úr því að hann var ekki
í hernum, þegar veldi Otto-
mana átti í stríði?
Þeir beittu pyndingum til
þess að fá hann til að leysa frá
skjóðunni. En hvernig sem þeii’
fóru að, gátu þeir ekki fengið
hann til að koma upp um sig,
því að þegar þjáningarnar urðu
svo miklar, að hann gat ekki
varizt því að hrópa upþ yfir
sig. þá hrópaði hann á ara-
bísku!
Það var ef til vill einhver
mesta hetjudáð Lawrences.
Hversu margir menn mundu
j hafa haft rænu á því. þegar
þjáningarnar urðu óbærilegar,
að gleyma þjóðerni sínu og,
halda áfram blekkingunum?
Lawrepce gat þefta og þeg-
ar yfirheyrslunni var lokið, var
honum varpað inn í kofa, nær
dauða en lífi. Nóttin var skollin
á, þegar hann raknaði úr öng-
vitinu og áður en dagur var á
lofti. hafði lionum tekizt að
komast undan.
Menn skyldu nú ætla að
Lawrence léti sér þetta að
| kenningu verða og hætti þess-
ari fífldirfsku. En því fór fjprri,
^ því að hann lét sér það aðeins
| að kenningu verða að því leyti,
að hann gætti enn meiri var-
úðar framvegis, þegar hann fór
í njósnaleiðangra.
í séptemþer 1918 var Law-
rence búinn að taka Deraa, hina
mikilvægu samgöngumiðstöð
Tyrkja. þar sem þeir höfðu
handsamað hann fáeinum mán-
uðum áður. Það er ekki ósemii-
legt að Deraa væri tyrknesk
borg enn í dag, ef Tyrkir hefði
orðið þess áskynja, hvaða mann
þeir höfðu á valdi sínu þar. En
honum tókt að sleppa úr klóm
þeirra, eins og fyrr getur, og
þegar hann kom aftur til
manna sinna. var hann búinn
að afla allra þeirra upplýsinga.
sem þeirn voru nauðsynlegar,
til þess að geta sótt að borg-
inni.
Það var heldur sundurleitur
her, sem sótti að Deraa. Þús-
und áburðarúlfaldar voru í
leiðangrinum, fjögur hundruð
og fimmtíu þjálfaðir Arabaher-
menn á fótfráum úlföldum,
fjórar vélbyssusveitir. tvær
flugvélar. þrír brynvarðir bílar,
svejt einvalaliðs úr úlfaldadeild
Frh. á 9. síðu.