Vísir - 06.03.1957, Side 9

Miðvikudaginn 6. maivz 1957
VlSIP
Yantrúaður...
Frh. af 4. s.
Við bugðu á veginum fórum við
þó framhjá fjórum gömlum og
fallegum trjárh, sem vorú hér!
um bii fjörutíu fet á hæð.
Stofnar þeirra voru að líkind-
um tveir og hálfur metrí í
þvermál og fjöldi greina teygð-
ist í allar áttir. Bygg er ræktað
í rjóðrunum og var sumt full-
þroskað_ en enginn þorði að
hefja uppskeruræ því að við
vorum nú komnir í ríki Kaids-
ins í Kintafr og hann hafði mælt J
svo fyrir, að uppskeran mætti
ekki hefjast, fyrr en hann gæfu
skipun um það og það hafði
hann ekki gert ennþá. Það er!
sannmæli hjá Spánverjum, að
„ótti en ekki girðing, gætb
víngarðsins“, því að enginn'
mannabústaður var þarna í
margra mílna fjarlægð og samt
hafði enginn snert eitt einasta
ax.....
Stígurinn utan í gilveggnum
versnaði jafnt og þétt og var
sums staðar aðeins fjögur fet
á breidd, svo að annað ístað
mitt straukst við gilvegginn, en
á hina hliðina gein fimm eða
sex hundruð feta hyldýpi^ lóð-
réttur hamraveggur alveg nið-
ur að Wad N’fiss. Stundum urð-
um við að kalla til essreka,
sem á móti okkur komu, og
segja þeim að doka við, svo að
við gætum komizt inn í eitt af
skotum þeim, sem höggvin
voru í klettavegginn, til þess
að ferðamenn gæti mætzt þar.
Við og víð komum við aug'a
á bústaði sheik'ha. Voru þeir
byggð'ir uppi á hæðum eins og
miðalda kastalar með turnum
og skotraufum. Við köstuðum
kveðju á alla sem við mættum'
og sögðum: „Friður ‘sé með,
ykkur.“ Umferðin var meiri en
venjulegá, því að tveir af veg-
unum til Sus voru ófærir
vegna hernaðaraðgerða, svo að
öll umferð varð að fara eftir
veginum frá Amsmiz.
Við fórum fyrir bugðu á veg-
inum og niður brekku, og fyrr
en varði vorum við staddir
milli kastala eins og musteris.
Essrekar sátu hingað og þang-
að á torginu fyrir framan
musterið og hvíldust. Við
hliðarhurð á musterinu slæpt-
ust nokkrir aðstoðarmenn,
vopnaðir langhleyptum byss-
um, silfur- og koparbúnum, og
til að fu.llkomna þetta allt sat
sjáífúr sheik-inn þarna í for-
sælunni og la^ í Kóraninum.
Hið föðurlega o^. alúðlega við-
mót hans kom mtr svo á óvart,
að eg var næstmv því búinn
að gleyma því, að ‘é’g játáði
sömu trú og hann, cé tautaði
lágt: „Friður sé með $4"!“ En
eg er hræddur um, að eg hafi
ekki fullnægt öllum kurteisi-
kröfum Mára, er eg gerði þetta.
Ut um glugga musterisins og
dyr heyrðust raddir barna, sem
voru að iaér'á' að lesa því að hjá
Aröbum er enginrí staður svo
lítill né svo afskekktur, að þar
sé ekki haldið uppi kennslu.
Við héldum eina mílu fram hjá
kastalanum, en fórum þar af
baki hjá' nökkrum olíutrjám á
iækjarbakká_ til þess að þvo
af okkur ferðarykið og- fá okk-
ur að boröa.
Mohameð el Hosein sver við
nafn Allah, að enginn kristinn
maður hafi litið þenna stað
*
BRIDGEÞATTUR
*
VISIS
*
er það reynzlunnar að skera úr
um það hvort kostirnir eru meiri
en gallarnir.
A V ♦ *
I þessum þætti ætla ég að V Á-7;3
kynna fyrir ykkur nýja sagn-
tækni, sem ég álít að eigi
eftir að ryðja sér mjög til rúms
í Eridgeheiminum.
Sagntækni pessi tr komin
frá Canadamanninúm, Douglas
Ðrury, sem er þekktur spila-
maður í Vesturheimi. Hún er
liotuð á móti, hálitaopnun í
þriðju og fjórðu hendi, svar-
hendi segir tvö lauf og sé opn-
unin lítil, segir opnari tvo tígla
og svarhendi ákveður lokasögn.
Sé opnunin normal segir opnari
eðlilega. Þetta er nú eflaust
nokkuð óskýrt og mun ég nú
skýra þeíta frekar með dæm-
'Um.
é V ♦ *
Félagi opnar í þriðju hendi á
einum spaða og þú hefur eftir-
farandi spil: A D-x-x-x V K-x-x
♦ Á-G-9-x G-10. Hvað segir
þú? Þrjá spaða, hugsa ég. Fé-
lagi þinn hefur: A Á-K-G-10-x
V x-x <> x-.x & D-9-x-x. Hann
segir auðvitáð pass og þið
eruð einn niður. (Auðvitað
liggur lijartaásinn á eftir kóng-
num). Noti maður umrædda
sagntækni, segir svarhendi tvö
lauf og opnari segir tvo tígla,
sem gefur upp lágmarksópnun
og svarhendi segir tvo spaða.
Höfuðgildi þessarar sagnfækni
er sú, að hún auðveidar manni
að sleppa við að spila lágliti,
þegar maður hefur jafngóðán
samning í hálit, sem' er töluvert
þýðingarmikið í kepþnisbridge.
Hér er annað dæmi:
♦
A
D-10-6
G-5
Á sunnudaginn leit ég upp í
fyrir norður að J Breiðfirðingabúð og var deildar-
segja. Segi hann keppni Bridgesambands íslands
tvo tígla, á hann á ; fullum gangi þar. Áttúst' þar
við sveitir Harðar og Ásbjarnar,
Árna M. og Hjalta og Sveins
og Rafns. Leikar fóru þannig
að Hörður vanri Ásbjöfn, Árni
M. vann Hjalta og Sveinn og
R'afn gerðu jafntefli. Hér er spil
frá leik þeirra Ásbjarnar og
Hárðar, sem sýnir úrelta sagn-
tækni og birti ég þetta öðrum til
viðvörunar. Spilið var eftirfar
andi:
hættu að vera
passaður niður.
Tveir spaðar er allt of veik
sögn, þrir spaðar er of sterk
sögn og tvö grönd eru alve'g út
í bláinn.
Ymsir annmarkar eru líka á
þessari sagntækni, óg munu þeir
sem reyna hana íljótlegá kom-
ast að raun um það. Annars
Kaupa bíl fyrir
sumarleyfið.
Bifreiðaeigendafélagið í
Bandaríkjunum býst við því
að það fari í vöxt, að bandarísk-
ir ferðamenn í Evrópu kaupi
bíl við komuna þangað og selji
aftur við brottförina.
Hefir þetta verið að aukast
undanfarin ár, og til dæmis
gerðu 46.000 Bandaríkjamenn
þetta á sl, ári, og áætlað er, að
fjöldinn fari upp í 60.000 á
þessu ári. Eru bílarnir keyptir
með því skilyrði, að seljandi
kaupi þá aftur, þegar ferða-
maðurinn heldur heim.
Ásb.jörn
A x-x x
V K-lO-9-x
♦ G-x-x
A 8-x-x
Einar
é K-G-x-x-x
V Á-x
♦ K-D-9-X
A D-x '
Gunnár
Jón
é Á-D-lO-9
V x-x
é Á-10-x
A K-10-9-7
Norður.
G-6-4
K-6-2
Á-G-9-5-3
D-10
Sagnirnar gengu:
N:P A:P S:1S V:P
N:2L A:P S:2T
V:P N:2S Allsjr
pass.
Sé umrædd sagn-
Suður.
é Á-8-5-3-2
Sagnirnar vom eftirfarandi:
S:IL V:D N:1T A:1H
S:1S V:D N:1G A:P
S:P V:D Allir pass.
Tígulsögn norðurs er vægast
sagt það, sem kallað er að stinga-
hausnum í snöruna enda varð
raunin sú. Hann varð þrjá niður
í spilinu, í jafríri stöðu og jafn-
vel þó að hinir ættu game, sem
þeir áttu ekki,' er tap á spilinu.
Þegar spilinu var lokið spurði
ég suður hvað tígulsögnin hjá
norðri þýddí og sagðist suður
hafa búist við pósitivri hendi
eða ekki iangt frá því, hins veg-
tækni ekki notuð ar sagðist norður vera að gefa
er ekki vandalaust upp allmegativa hendi og þykir
mér vond liugsun í því að gefa
upp negatíva hendi með óþving-
aðri sögn. Hitt er annað mál,
að hefði suður skilið sögn norð-
urs rétt, þá segir hann væntan-
lega pass og eru þeir þá slopþn-
ir. Þeir félagar ættu að bera sig
saman áður en þeir setjast nið-
ur næst, þvi að betra er að not-
ast við úrelta sagntækni ef
menn skilja hvorn annan, held-
ur en að spila sitt hvort kerfið.
! .lóhann Rönning h.i
Raflagnir og viðgerðir á
I öllum heimilistækjum. —
Fljót og vönduð vinna.
! Sími 4320.
Jóhann Rönn;ug h.f.
Ókyrrt í Jóhann-
esarborg.
Komið hefur til óeirðá í
Jóhannesarborg í S.-Afríku og
næstu bæjum.
Stjórnin hefur fyrir nokkru
gert tugþúsundir þeldökkra
manna útlæga úr borginni og
skipað þeim að búa annars
staðar. Þetta hefur mætt mót-
spyrnu, svo að nú hefur verið
gefin út skipun um, að sver't-
ingjar megi ekki einu sinrii
sjást á ferli frá kl. 9 að kvöldi
til kl. 5 að morgni.
Gefur augu sín.
Það verður nú æ tíðara, aS
menn ánafna „augnabönkum“
augu sín að sér látnum.
Þess er til dæmis getið í frétt-
um frá Bandaríkjunum, að frú
Eleanor Roosevelt, ekkja
Roosevelts forseta, hafi ráðstaf-
að augum sínum þannig eftir
andlátið. Ýmsar himnur úr
augunum er síðan hægt að nota
til lækninga.
©-
Ævintýr H. C. Andersen ♦
Ferðafélagarnir.
Nr. Í3.
Kvcldið fyrir síðasta
dagmn, sem Jóhannes átli
að geta gátu phnsessunnar
fór hann snemrna að hátta,
las bsenirnar sínaF og soín-
aði öruggur og svaí vel.
Ferðafélaginii batt vængi
sína á bak sér og batt
sverðið sitt við 'hlið sér og
tók svo alla þrjá hrísvend-
ma ir.eð. Síðan flaug hann
til hallarinnar. Það var
alveg kolsvart myrkur og
svo mikill stormur að þak-
hellurnar fuku af húsun-
um, eldingarnar leiftruðu J geta ílogið lengra. Hún;ast að geta í þetta sinn,‘
á hvérj'u áugnabliki og komst þó um síðir að fjall-' sagði tröllið. ,,Eg ætla að
þrumúrhar dundu við. Nú: inu. ,,Það er stormur og finna eitthvað, sem honum
öpnaðist glugginn og prins-í
essan flatíg út. Hún var svo
föl eins og hún væri dáin,
en hún hió a.ð vonda veðr-
inu; fannst það bara ckki
vera nógu vönt og kápan
hennár flaksaðist til og: frá
í storminum. Ferðafél'ágmn
var stöðúgt fýrir aftari hana
og sló hana með öllum
þremur hrísvöndunum, svo
blóðið lagaði úr henm og
loks ætlaði hún ekki að
haglél. Eg hefi aldrei verið getur aldrei dottið í hug.
úíi í jafn vondu veðri,’1 jEn nú skulum við vera
sagði hún. ,,Já, maður get- kát,“ sagði hann, og svo
ur fengið of mikið af því tók hann um hendur prins-
góða,“ sagði tröllkarlinn. essunar og sveiflaði henm
'Nú sagði hún honum frájí dans út á góííinu meðal
því, að Jóhánries hefði get-
áð getið rétt í annað sinn,
og ef hann gæti nú rétt í
þriðja sinn myndi hann
vmna og að hún gæti aldrei
komið aftur út í fjalhð og
gert galdra eins og áður.
„Nú skal honum ekki tak-
álfanna, sem þ'ar voru. —
Köngulærnar hoppuðu upp
og riiðúr eflir veggjunum
og maúrildin skinu. Uglan
barði trumbú og svartar
engisprettúr spilúðu á
munnhörpu. Þetta var
fjörugt ball.
i!)
ÍW