Vísir - 07.03.1957, Side 7
Fimmtudaginn T. marz 1957
TÍSIE
■
*
■
a
æ
m
■
■■■■
EDISON MARSKAUU
■■■■
miM
■«•■
S m
8
SHffiKSSIKBBHHaaBBfflSaBBISSSIEBaBEBISHEBRHBBa
og rak -það í kvið mótstöðumanns síns. Henn felldi tvo menn
í viðbót, áður en hann mæddi blóðrós, svo arð hann féll.
Flokkur fjandmanna braust í gegnum lylkingu okkar, en
við umkringdum þá eins og hungraðir Lúlfar o-g stráfelldum þá:
En öll skipshöfnin af Helgu, sem hafði siglt rjzest iforystuskip-
inu, hafði orðið viðskila við okkur, og'þegar við.komumst loks
til þeirra, til að hjálpa'þeim, voru þeir allir í'allnir.
Orustan geysaði og helmingprinn *vpr cfailinn af liði okkar, en
Osbert bættist stöðugt nýtt lið í stað iþess sem ;féll. JÞað leét
svo út, sem við yrðum að bergja á þeim íbeizlca bikar að flýja,:
•en 'þá sáum við lið koma úr þeirri einu -átt, aem hægt var að
flýja í og ég 'heyrði Offa hrópa: — Það er engin ástæða til
meiri blóðsúthellinga. Þetta andlit mun þraeða þá á flótta.
2.
Þegar sólin kom upp, var himininn-heiður og blár. Fuglarnir
og býin suðuðu. Drekarnir lágu á bláu.fljótinu. Þetta var fagur
dagur.
Ég hafði sofið um borð í skipi mínu ásamt þeim, sem eftir
lifðu af skipshöfn minni. Mig hafðrdreymt Morgana, en Kitíi
hafði komið með hana um borð í skip xnitt. Ég áléit, að þetta
yrði í síðasta sinn, sem ég sæi hana. Hún ætlaði undir vernd
Godwins til hirðar föður síns í Wales, þegar búið væri að jarða
Aella. Kitti sagði'mér, að Hasting hefði sjálfur ákveðið, að
svo skyldi verða, og hann hafði heitið Godwin öruggri vernd,
Þau hundrað skip sem hann hafði komið með upp ána, um-
kringdu okkar tíu skip.
Eitt þeirra, Elddrekinn, sigldi út úr flotanum og kom til
okkar. .Ég.heyrði rödd Hastinss meyjarkinnar.
— Ogier Gyrfalcon! hrópaði hann.
— Já, Hasting meyjarkinn, svaraði ég.
— Láttu menn þína taka kistu Aella og komið með hana
upp ána í kjölfar mitt.
Hann talaði skipandi rödd, eins og hans var vandí.
— Já, svaraði ég.
— Ef munkinn Godwin langar til að koma með og vera við
jarðarför Aella, þá er honum það leyfilegt, hélt Hasting áfram.
— Egbert er okkur nauðsynlegur til að koma kyrrð á í landinu.
— Ég vissi ekki að Egbert væri hér.
- — Hann kom til okkar við Tyne og sigldi með okkur hingað
upp efi.'t'. vífi rnimum gera hann að undirkonungi.
— Já, kallaði ég aftur.
Komdu líka með Alan, völvuna, Morgana og máilausa mann-
inn.
Hann skipaði ræðurum sínum fyrir og þeir hófu aftur róður-
inn. Ég hélt skipi mínu upp að ströndinni og léí' fly-tja kistu
Aella um borð. Prestai-nir, sem höfðu beðið þar siðan daginn
áður, hreyfðu engum mótmælum. Brcðir Godwin kallaði til
mín:
— Ogier danski!
— Já.
—! Ég heyrði skipun Hastings. Ég ætla að koma með þér.
Þegar við rérum upp fljótið, hafði ég ekki minnsta grun um,
■ hvað í vændum var. Kuola var eins og hann átti að sér að vera.
Hann hafði tekið sér sæti frammi í stafni, eins og hann var
vanur, svo að hann gæti séð vel. Hið fagra andlit Morgana var
íölt. Augu Alaiis. brnnnu, ;.þegar hann sló hörpuna., Sendlipgur
■.virtist brenpa í skinninu af löngun til að geta þeyrt og taláð
og augnaráð Kitti var framandi.
Fast við bakkann, undir greinum gamallar eikar, Já skip
Egberts og Elddrekinn á hlið við það, síjórnborðsmegin. Við
renndum upp ao því hinum megin og lögðumst þar. Skipshöfri
Egberts, en þar voru margir gamlir kunningjar minir og .vinir,
var öll miðskipa. Hasting stóð bak við skýlið og liðsforingi
hans hjá honum, Albbe, sem var minnst frægur af soniun
•Ragnars. Þar var einnig Egbert ög tvær k.onur :með svartar
blæjur og ungur ínaður, sem mér fannst ég kannast við, en
’kom honum ekki.fyrir mig í svipinn.
— Ogier! Komdu um borð með alla þá, sem voru með þér
i skipi Egberts. kallaði Hasting.
—ýgg $kal koma með alla þá, sem effcijr eru hjá mér, sagði
ég — en Bertha er farin og grft.
— Það getur verið, að annar sé líka farinn farþegi á lapgri
sjóferð en. ég efast um, að hann sé giftur.
— Hver.gæti það verið- spurði ég.
Ungi.maðurinn greip fram:
— :Þú veizt það vel, Ogier!
— Þegirðu Coxcomb, sagði Hasting, — þangað til ég segi
:þér að tala.
Þá þekki ég að þetta var hirðfífl AelJa, sem ég -hafði séð
skartklæddan daginn, sem Ragnari var -var.pað í orrnagryfjuna.
‘Nú var hann klæddur eins og lávarð'ur.
Ég .vatt mér urn borð til hans og Kit.ti kom á eftir. Þ\’í.n.æst
rétti ég Morgana höndina og lrjálpaði henni um borð. Hönd
hennar var ísköld.
!••••• •••••••«••«•■•••-• Ct
J
— Sen.-.ilega hefurðu veðjað á rangan hest, Egbert, sagði
Hasting. Því næst sneri liann sér að Morgana og hneigði sig
fyrir henni. Yður er búið sæti í skutnum, prinsessa, sagði hann.
— Ég verð ennfremur að biðja yður afsökunar á að hafa orðið
að óraaka yður hingað, en þér og Ogier voruð einu sinni elsk-
endur og þetta mál snertir yður mjög.
— Ég veit ekki, hvaða mál þér eigið við, sagði hún.
— Ég geri ráð fyrir, að þér hafið verið vitni a'ð vissum at-
burðum, sem hafa mikla þýðingu, og ég ætlast til að þér yerðið
vitni að atburði, sem af þeim ileiðii'.
— Það er satt, að við Ogier vorum einu sinni elskendur,
sagði Morgana og bar höfuðið hátt. Augu hennar skutu
gneistum. — En ég hata hann nú og það, sem ykkar á milli1
er, kemur mér ekki við. Ég krefst ekki annars, en að þér veitið
mér örugga fylgd heim til mín, eins og þér lofuðuð.
— Það slculuð þér’fá eftir fáeina klukkutíma. En ég ætla
mér annað hvort að faila eða verða yfirkonungur Englands. i
Hasting tala'ði ákveðið, rólega, en ekki Jiátíðlega. Nú snéri
hann sér að bróður Godwin, sem stóð hjá kistu Aella um borð
í Grímbildi.
— Hvemig mundi yður ge'ðjast að verða yfirþisltup alls Eng-
laná.?
— Sem stendur vil ég fá að standa hér hjá kistu • kommgsins.
— Sem yðnr þóknast. Þið hin getið staðið úti við borðstokk-
inn og heyrt og séð það, sem þið munið minnast lengi. Ogier!
Þesei svarta slæ'öa, sem þú sérð hér, er tákn kristinna manna
um harm. Það er enginn vafi á, að þú þekkir Enid, móðir
Aella. Ég sendi eftir henni í gærkveldi.
— Ég þekkti hana á því, hvað hún var feit, sagði ég.
— Er þér sama, þótt þú segir henni það. Hún sltihur ekki
dönsku.
—• Það er enginn efi á bví, að hún skildi þá dönsku, sem
Ragnar talaði, sagði ég. Svo sagði ég á ensku: —Enid! Ég
þeltkti þis á því, hvað þú varst feit.
Hún rétti upp feitar hendurnar og lyfti blæjunni. Ég héJt,
að hún ætlaði að h.rækja framan í mig, en hún aðeins tvisté
þsma og var náfol í framan.
— Ogier! Þú veizt, að Enid er komin hinga,ð 1il að yitna á
móti þér, sagði Hasting, ógnandi rödd.
— Hefðurðu ekki geta'ð smjaðrað svolítið fyrir henni, eða
að minnsta. kosti látið vera að reita hana tiJ reiði?. Engum hefði
dottið í hug, að þú myndir reyna að breyta örlögum þínum,
k‘V*ö*i*il*v-ö4‘U*ii»n*i
!.••«•••••••••••••• •••••«>
Clark Gable hitti eiginkonií
starfsbróður. síns og.&agði:
„Eg hef séð síðustu-kvik-
myndina scm maðurinn yðari
leikur i. Honum tekst snilJdar--
lega að leika þar hinn full-
kptnna heiðursmann.“
,,Eg er leikstjóranum þakkláu
íyrir að kenna honum það,'"1
syargði ..eiginkona lcikarans.-
„Það var tími til kominn.“
* ;
Hann var nýkominn heint
frá Afríku og kunni frá mörgu
að segja: „Það bar við eitt sinri
um nótt, að við völtnuðum við
ægilegt öskur fyrir utan tjald-
ið. Eg flýtti mér út berfættui*
og fáklæddur eins og eg stóð ■
pg sá þá að andspænis mér stóð
Ijón. En þar sem eg var vopn-
Jaus voru góð ráð dýr, svo eg*
þreif fulla whisky-flösku,.
kastaði lienni í hausinn á Ijóri-
inu og það lagði við það u
flótta. Þannig barg eg lífi okkar
í það skiptið.“
„Já, nú fer eg að skilja,“
sagði Ernest Hemingway sem
sat á móti sögumanninum við
borðið. „Eg skildi nefnilega
ekkert í því.þegar eg hitti Ijón-
ið rétt á eftir, þá angaði vín-
lyktin af því um leið og það
andaði framan í mig.“
¥
Ung leikkona i París sem
þótti nokkuð ásthneigð hittfc
starfsbróður sinn í samsæti.
.Hún gaf sig á tal við hann og
sagði í aðra höndina stolt, en.
hina særð:
„Eg hefi heyrt að þér hælið
j’Sar af því að hafa náð ástum
mmum.“
„Má vera að eg hafi einhvern
íirna minnst á það við kunn-
ingja mína, en að eg hafi hælt
mér af því .... — fyrir þaö
get eg svarið."
★
Of hraður akstur veldur ekki:
síður umferðarslysum í Hol-
landi en annars staðar, .en þar
hafa menn fundi upp ráð, sem
sagt er að hafi komið að gagni.
•Aftan á bílinn er seít skilti og
á því stendur: „Ef þér getið
lesið þetta, þá eruð þér of
nærri."
C t?. EunouqkÁ
í E1 Salaam, humi hálf villtu borg,
■ þar sem hinir, ólíkustu kynþættir
•mættust, grimmir. og slungnir, viku
menn samt úr vegi fyrir riddaranum
úr frönsku útlendingahersveitinni.
Hann reið til herstöðvanr.a og skildi
þar eftir hest sinn. VörSur vísaði
honum veg til yfirmannsins. Tarzan
íyigdi.h&num eítir. Ef til vill myndr
Jrapn verða nokkurs. vísari um Sám,
. S