Vísir - 13.03.1957, Blaðsíða 3

Miðvikudaginn 13. marz 1957
VtSIR
1
Skýjakljúfar rísa á
nýíNewYork.
f‘a skrifstofurnar í þeim leigjast um Iei5
og byrjað er
Bygging skýjakljúfa í New
York hefir blómgast síðastliðin
2 ár,
Um 90 skýjakljúfar 20—42
hæðir iiafa verið reislir og 31 af
þeim voru teiknaðir eða byggðir
'á síðustu 18 mánuðum. Þessar
trðllauknu byggingar hafa skrif-
stófurúm sem jafnast á við ell-
efu byggingar af stærð Empire
State-risans.
Þessar nýju stórbyggingar eru
aðallega kringum járnbrautar-
stöðina í Manhattan. Nýir skýja-
. kljúfar kasta skugga á svo fræg
landamerki, sem bygging sam-
einuðu þjóðanna er, einnig á
„Rockefeller center". Og „Thirn
Have“, er nú að breytast í götu
með háum byggingum, því að
búið er að taka niður loftbraut-
*“ina ískyggilegu sem þarna var.
Húsaleiguskrifstofur segja að
þarna leigist skrifstofurnar jafn-
vel um leið og grundvöliurinn
er lagður. Stundum er búið að
leigja út allt skrifstofupláss í
skýjakljúf, áður en veggirnir
eru reistir. „Áður en þessu er
lokið getur það orðið mesta
byggingablómgun, sem nókkurn-
tíma heíir komið fyrir, New
York“, sagði starfsmaður i einni
af stærstu fasteignasölunni ný-
lega.
Empke State er 120 hæðir.
Þegar þessi hús eru full af
skrifstofum, hafa þau bætt 200
þúsund skrifstofumönnum við
starfslið New York-borgar og er
það reiknað að þeir eyði árlega
720 millj. dollurum. Hagskýrslur
segja að laun manna á skrifstof-
um sé yfirleitt 77 dalir á viku.
„Þetta fólk borðar hádegisverð
í Manhattan, það verzlar í Man-
hattan og það skemmtir sér í
Manhattan", sagði maður sem
hefir með verzlun og iðnað að
gera í New York. „New York
er að verða þéttbýlli og meira
önnum kaíin — en hún er líka
að verða efnaðri."
Mesta byggingarskeiðið í
Manhattan átti sér stað milli
a5 byggja.
1920 til 30. Og þegar henni var
lokið árið 1934 var útsýn New
Yorke-borgar breytt. Þar gnæfðu
þá upp úr hinir háu turnar á
Empire State byggingunni sem
eru 120 hæðir og Chryslerbygg-
ingunni, sem er 77 hasðir.
Eftirspurn eftir landi á góðum
stöðum hefir aukist mjög — og
kostar nú fermetrin ur» 50 þús.
kr. eða meira. petm hefir hleypt
Þetta er Sócary Mobil Oil-
byggingin í Ncw York, síðasti
skýjakljúfurinn, sem fullgerður
cr í borginni. Hæðirnar eru 65.
upp leigunni í .nýjum bygging-
um á góðum stöðum og er hún 6
dalir, 7 dalir og S dalir á ferfetið.
Skipulagsfrömuðum og flutn-
ingafélögum þykir þetta of
mikill samdráttur bygginga á
einn stað. En kaupsýslumenn og
fasteignasalar segja að það sé
lykill að framförum, dugnaði og
meiri og stærri kaupsýslu.
Séð fyrir Ijósi og lofti.
í Ne\v York og öðrum borg-
um er vaxandi tilhneiging til
þess að setja skýjakljúfa dálítið
írá götunni og búa til garða fyrir
framan þá. Einnig eru byggðir
turnar úr stáli og gleri til þess
að sjá fyrir nægu ijósi og lofti.
Allir hinir nýju skýjakljúfar
haufa fullkomna loftræstingu.
Sérkennileg er Astor Plaza
byggingin i hópi hinna nýju
skýjakljúfa. Hún er 46 hæðir úr
gleri og málmi og á að byggja
hana á stórri lóð á milli Park
og Lexintonavenue og 53 og 54
str. Hún verður í stíl við Rocke-
feiler center en dálitið minni.
Hún verður byggð dálítið frá
Parkavenue til þess að pláss
skapist fyrir framan húsið.
Gaðurinn fyrir framan húsið
vcrður lægri en gatan og verða
í kringum hann bygðar okkrar
smáíbúðir, kaffihús og banki.
Verða sýningarskálar uppi á
húsunum fyrir leigjendur í hús-
inu. Upp á þakinu getur þyril-
vægja lent og í kjallara verður
rúm fyrir 400 bíla. Búist er við
að þarna verði daglega meira en
10 þúsund manns.
Nýjasti fullgerði skýjakijúfur-
inn er Socony Mobilbyggingin
og er tvennt eftirtektarvert við
hana. 1. Hún er stærsta skrif-
stofubygging, sem byggð hefir
verið þarna i 25 ár.
2. Og er hún fyrsti skýjakljúl'
urinn úr stáli. Hún er á horninu
á Lexington avenue og 42. stræti,
skáhallt á móti aðaljárnbrautar-
stöðinni.
♦ ♦ ♦
SEAT O-ftsiitíur
í Canberra.
Ráðherrafundur S E A T O er
lialdinn í Canberra og lýkur
i ia’öld.
Samstarfið undangengin 3 ár
er talið hafa gengið að óskum
og mikið haía áunnist í barátt-
ur.ni gegn kommúnismanum, en
kommúnistum hafi mistekist að
æsa þjóðir Suðaustur-Asíuþjóð-
irnar upp til innbyrðis sundur-
lyndis.
I brezkum blöðum er banda-
lagið ekki talið, hernaðarlega
skoðao eins góður hlífðarskjöld-
ur og æskilegt væri.
Dulles situr fundinn fyrir hönd
Bandaríkjanna, en fyrir Bret-
land Humo lávarður og ráðý
herra.
í ís- Grímsey og Grimseyinga og þar
Mun eru margir kaflar, sem ver9a
lesandanum minnisstæöir.
Grímsey og Grímseyingar.
Sr. Robert Jack skrifar um dvöl sína þar.
Robert Jack: Arctic Living. verðra lýsinga á fólkinu, sem
Tlie Story of Grimsey. — hann starfaði fyrir og starfaði
London. Hodder & Stough- með, kjörum þess og baráttu.
ton. svo að lesandanum finnst eftir
Sennilega munu flestir ís- lesturinn, að hann þekki þetta
lendingar hafa heyrt getið síra fólk mæta vel_ og það hafi ver-
Róberts Jacks, Skotans, sem tók ið þroskandi að kynnast því.
guðfræðipróf hér við Háskól- Meginéfni bókarinnar er um
ann, og gerðist prestur
lenzku þjóðkirkjunni.
mörgum hafa þótt það all ó-
yanalegt, er sagt var í íregnum j Hygg eg að harnc, sé margt
fra ferli þessa unga, erlenda iram clregiö, sem muni ka£a
manns. ekki sízt er það varð ta]svert menningarsögulegt
kunnugt að hann hafði gerst gi]di &g þarna eru vissu]ega
prestur norður í Grímsey. Mun kaf]ar sem eru frábœrir> og
morgum hafa fundist mikið til nefni eg þar m kaf]ann um
um dugnað og atorku hans og norska sjómanninn bls. ,141_
þa tryggð, sem hann festi við 144> en fleiri mætti vel nefna,
landið og þjóðina, ekki sízt , vilhjálmur Stefánsson iand-
þeim, er nokkur kynni höfðu knnuður hefur skrifað formála
haft af barattu hans. fyrir bókinni. _ j henni er upp.
Róbe. I Jack var fæddur í dráttur, sem sýnir iegu íslands,
Glasgow, alinn upp í Milngavie Og lesandanum finnst eftir
í Dunbartonshire, og hlaut
menntun sína í Glasgow. og fór
í Glasgow-háskóla að undir-
búningsmenntun lokinni. Hann
var áhugasamur knattspyrnu-
maður og forvígismaður í þeirri
grein, og þannig atvikaðist, að
honum var boðið til íslands
1936 til þess að taka að scr
starf sem þjálfari hjá knatt-
spyrnufélaginu Val í Reykja-
vík. Háskólaprófi í guðfræði
lauk hann hér og hlaut vigslu í
júní 1944. Hann gekk að eig.a
íslenzka konu, Sigurlínu Guð-
jónsdóttur, ættaða úr Dölum,
og nokkru síðai' hófst prests-
starfið í Heydalasókn á Aust-
urlandi. Hann sótti síðar um
Grímsey og var þar prestur um
allmörg ár, unz hann breytti til
og gerðist um hríð prestur í
gamalli íslendingabvggð vest-
ur í Kanada, þjónaði þar River-
ton- og Árborgarprestakalli, en
fluttist svo aftur heim eftir að
hafa fengið veitingu fyrir
Tjarnarprestakalli á Vatnsnesi,
en býr að Geitafelli og unir
hið bezta hag sínum með konu
og sex börnum.
Bókin hefði átt það skilið að
vera prýdd góðum myndum.
a.
♦ ♦ ♦
Rússneska skyldu-
námsgrein.
Tveir Ungverjar voru teknir
af Iífi í gær. Forsetaráðið hef-
ur til atliugunar náðunarbeiðn-
ir þriggja nianna, sem dæmdir
liafa verið til lífláts.
Ungverska stjórnin er sögð
I hafa til athugunar, að gera
rússneskunám aftur að skyldu-
námsgrein í ungverskum skól-
um, og taka upp sama fyrir-
komulag í þessu efni og var
fyrir byltinguna.
♦ ♦ ♦
Tito vill enn fara
vestur um haf.
Fregnlr hafa borist um, að
Tito forseti geri nýja tilraun t.il
þess að koma því svo fyrir, að
Bók
Living“
síra Róberts „Arctic af licbnsókn lians til Bandaríkj-
er hin athyglisverð-
asta frá mörgum sjónarhólum
skgðað, en ekki sízt vegna frá-
sagnarinnar um baráttu höf-
undarins, og þeirra kynna, sem
a;uia verði í vor.
Það er nú aftur orðið grunnt
á því góða i sambúðinni
við vaidhafanna í Kreml, og sagt
er, að Tito íinnist hann þurfa
menn fá við lestur hennar af mjög á því að halda til þess að
honum, en það eru gcð kynni.i hressa upp á álit sitt sem leið-
og þá einnig vegna athyglis-' toga, að vera boðið vestur.
11.81. Cunuiitgliam Graliant:
Vantníaður medal MóhameðstníarmaiHina.
Okkur til mikillar undrunar
sáum við þarna kunningja okk-
ar frá því fyrr um daginn og
var hann nú ekki lengur einn
síns liðs. í fylgcl með honum
voru nokkrir menn hið bezta
vopnaðir. Þeir hlupu á harða
spretti upp brekkuna og köll-
uðu svo hátt á Shillah-máli,
að það hefði getað vakið mann
upp frá dauðum. í sama mund
komu menn út úr kastalanum
og hlupu til hesta sinna, en um
leið og við vorum á móts við
kastaladyrnar náði sendiboð-
inn okkur. Við námum staðar,
settum upp sakleysisvip og
spurðum hverju þetta sætti,
^enda þótt við vissum það ofur-
<yel. Menn gripu í taumana á
hestum okkar og kölluðu
„Arrurríin" — það er, „kristnu
mennirnir" — skóku byssur
sínar og handléku rýtingana.
Okkur leizt alls ekki á blikuna
fyrst í stað. Eg sat á hesti mín-
um og skildi minnst af því. sem
sagt var. Lutaif reifst við menn-
ina, en Swani ákallaði Alla'n og
spurði sheikinn, sem kom út úr
kastalanum og beið þess, að
komið væri með hestinn hans,
hvort honum sýndist hann —
Swani — vera kristinn. ,,Nei“,
svaraði sheikinn. „þú virðist
vera bannsettur sjómöður frá
ströndinni, vanur að sigla á
svörtum sænum og unmgangast
hina kristnu djöfla.“ Swani
setti dreyrrauðan og var á
’svipinn, eins og hann mundi
| hafa gaman af að hitta sheikinn
einslega á afviknum stað, en
hafði þó vit á því að þegja, og
sheikinn snéri sér þá að Lutaif
og spurði hver hann væri. Lut-
aif kvaðst vera „Sýrlendingur
og Talebi og fylgdarmaður
þessa herra." Um leið og hann
sagði þetta, benti hann á mig.
j Þá sagði sheikinn: „Þetta er
Rumi-inn.“ Síðan beindi hann
[orðum sínum til mín og sagði:
I ,,Er það ekki rétt eða viltu
Jsverja, að þú sért sanntrúað-
ur?“ Það er hægur vandi að
j vinna eið, ef maður kann málið.
|Eg sagði því: „Já, eg er krist-
^inn“. Eg vissi, að ekki mundi
vera til neins að þræta. Greip
eg um leið fastara um taum-
ana. til að vera viðbúinn öllu,
er að höndum kynni að bera.
En svo var Allah fyrir að
þakka. að mennirnir létu sér
nægja að reka upp siguröskur,
sýna mér byssurnar og líta mig
óhýru auga. Sheikinn var nú
kominn á bak hesti sínum svc.
að hann reið til mín og virti
mig fyrir sér. „Hafið þér nokk-
uru sinni séð Evrópumann áð-
ur?“ spurði eg.En hann var ekki
nógu slyngur í arabisku til að
skilja þetta, og eina samtalið
eftir þetta fór fram á Shillah-
máli, milli þeirra Mohameðs
og mannsins, sem hafði verið
sendur á eftir okkur.
Maðurinn skýrði svo frá, að
hann hefði snúið aftur til kast-
alans og sagt kaidnum. að við
værum ekki kristnir memi og
eg virtist heiðvirðasti maður.
Sagði hann. að eg riði svörtum
hesti. Þegar kaidinn heyrði það,
kallaði hann: „Svörtum hesti!
Mér var sagt, að kristni mað-
urinn hefði svartan hest, sem
hann hefði keypt í Amsmiz, svo
að þú verður tafarlaust að veita
þeim eftirför með fjóra eða
fimm vopnaða menn.“ Síðan lót
hann húðstrýkja manngreyið,
áður en hann lagði af stað til
þess að hann flýtti sér enn
meira og hefði augun betur h.já
sér. Nokkrir rnenn gengu nú
fram, tóku í taumana á hest-
um okkar og byrjuðu að teyma
undir okkur í áttina til kastal-
ans. Við vorurri harla niðurlút-
ir, eins og við var að búast. Eg
mælti ekki orð frá vörum, en
bölvaði með sjálfum mér. Hins-
vegar virtust verðir okkar gera
mjög að gamni sínu, en eg
held, að þótt eg hefði getað skil-
ið mál þeirra, hefði eg samt
ekki veriö í skopi til að hafa