Vísir - 25.03.1957, Qupperneq 9

Márúidagirm 25. marz 1957
VÍSIR
9
Þórdís Jóhannesdóttir
fo’ái Siöu sn úlu veffffgu ata -
„Um héraSsbrest ei getur
þó lirökkvi sprek í tvennt,
er hríðarbylur geysar —
það liggur gleymt og fennt.“
Þessar Ijóðlínur úr kvæði
Guðm. Friðjónssonar „Ekkjan
við ána“, komu mér í hug, er
eg heyrði lát Þórdísar Jóhann-
esdóttur, en hún lézt á Elli-
heimilinu Grund í Reykjavik
hinn 13. okt. á s.l. hausti há-
öldruð og hafði þá verið blind
næstum aldarfjórðung. Það
kemur engum á óvart þó þeir,
sem komnir eru út í horn ell-
innar hverfi alveg af sviðinu,
það telst enginn héraðsbrestur
þó slíkt sprek hrökkvi í tvennt.
Samt á hVer og einn sína sögu,
hefur háð sína lífsbaráttu, bor-
ið sína byrði og því lengri veg,
sem ái'in urðu fleiri. Þórdís bar
sína byrði um langan veg og
mun þyngri en margur annar.
Hún var fædd á Síðumúla-
veggjnm í Hvítársíðu 20. marz
1858 og var því komin hátt
a og góð og bar furðu gott skyn
níunda ár yfír nírætt er hún
kona hjá Einari Hjálmssyni í
Munaðarnesi, sem þá var ekkju-
maður. í þá daga var þar gesta-
koma mikil og oft fjöldi nætur-
gesta. En Þórdís var jafnan úr-
ræðagóð í hverjum vanda,
stjórnsöm og dugleg. Við þá sem
veikir voru vrar hún nærfærin
dó. Foreldrar Þórdísar voru
hjóhin Ingibjörg Halldórsdóttir
og'- Jóhannes Sveinssón, seinrii
maður hennar. En Ingibjörg var
dótt Halldórs Pálssonar,
•frt úimanrís' og annálaritar á
'Á ••bjarnarstöðum (f. 1773) og
hfð: Þórdís lengst allra hans
barnabarna. Önnur alsystkini
hennar voru; Sveinn, Egill og
Ingibjörg, en hálfsystlciní
fyrra hjónabandi Ingibjargar og
ólafs Ólafssonar voru Halldór,
er bjó alla tíð á Síðumúlaveggj,
um, en hjá honum og Guðrúnu
Daníelsdóttur konu hans, ólst
upp Guðjón Helgason, faðir
Halldórs Kiljar.s Laxness. þá
Ólafur, er bjó á Einifelli og síð-
ast í Melkoti í Stafholtstungum,
Þuríður húsfreyja á Hömrum í
Þverárhlíð og Finnur. ÖIl eru
þau dáin fyrir löngu síðan.
Þórdís ólst upp á Síoumúl;:-
veggjum og var þar fram yfir
fermingaráldur. Þcgar hún var
16 ára yeiktist hún mikið og
vrar talin dáin, lá hún þannig
algerlega ósjálfbjarga og án
þess að geta gefið frá sér nokk-
urt hljóð eða lífsmark í þrjá
sólarhringa, en-heyrði og skildi
all), sem fram fór og talað var
í kringum hana. Hún var lögð
til, eins og dáin væri og það var
tála'ð um að smiða utan um
hana líkkistu. En þá var það,
að Halldór bróðir hennar tók
eftir því að hún stirðnaði ekki
og að hönd hennar var ekki
dauðaköld, \rar þá farið að at-
huga hvers kyns var. og eftir
nokkurn tima komst hún aftur
til lífsins og náði heilsu.: En
mikil ógn hlýtur það K hafa
verið hinni ungu stúlku að eiga
þá hættu yfir sér í þrjá daga og
þrjár nætur að verða grafin
lifandi. án þess að geta látið til
sín heyra. Um þessa þungu
reynslu talaði Þórdís jafnan
fátt. ,
Eftir fermingaraldur fór hún
í vinnumennsku, eins og þá var
títt, og vai' á ýmsum bæjum í
Borgarfirði og oft á sumúm
eins og t. d. læknissetrinu í
Stafholtsey, en þar varð hún
oft að gegna húsmóðurstörftím
í v'-eikindaforföllum frú Sigrið-
ar, fyrri konu Jóns Blöndals,
læknis. Svo var hún í 7 ár ráðs-
á sjúkdóma og .meðferð sjúkra,
og.fljót að gripa til góðra ráða |°g^u arm
ef óhöpp bar að höndum. Frá '
Munaðarnesi fór Þórdís að
Lundum í Stafholtstungum og
við það heimili festi hún
tryggða- og vináttubönd. Hún
var svo um nokkurt skeið í
Borgárnesi en fór alfarin til
Réykjavikur er sjónin bilaði og
var þá komin vfir sjötugt. Er
ar þángað kom átti hún því láni að
fagna að eiga að góða frændur
og vini, sem reynaust henni vel,
on sérstaklega frændkona
hennar, Guðrún á Marbakka og
dætur hennar, Þórdís og Gunn-
vör, Magnúsdætur, en hjá Þór-
dísi Magnúsdóttur og manni
hennar Arnóri Sigmundssyni á
Vitastíg 9. var hún s\ro í 16 ár
og átti þar við að búa frábæra
xunhyggju og góðvild þeirra
hjóna og litlu fósturdótturinn-
ar, sem dreifðu myrkurskugg-
unum frá blindum augum henn-
ar með hjartahlýju og nær-
gætni.
Að ElliheimiMnu Grund fór
Þórdís árið 1948, þá níræð að
aldri. Var það henni þung raun 1
að verða að yfirgefa heimilið á
Vitastig 9, þar sem henni hafði
liðið svo vel sem bezt mátti.
En eft-ir að Arnór féll frá, en
hann fórst með Max Pember-
ton, varð Þórdís kona hans að
flytja burt úr því húsi og gat
ekki tekið gömlu konuna með
sér, en umhyggja hennar og
þeirra systra brást aldrei og
væri gott ef margir ættu slíkt
hjartalag.
Þórdís Jóhannesdóttir var
svipmikil og glæsileg kona,
jafnan snyrtileg og vel verki
farin, hún var greind, bókhneigð
og Ijóðelsk. Hún hafði eitthvert
það bezta minni er eg til veit
og hélt þvi óskertu fram á sið-
ustu ár.
Löng varð hennar ævi og
þur.gbær mörg spor. Heilsuleysi
um fjölda ára á bezta aldurs-
skeiði og sár vonbrigði er mót-
uðu lund hennar beyzkju á síð-
an en hún átti til hlýju og
hjartagæzku og bezt var hún
þeim sem vöru veikir og minni
máttar og alltaf átti hún litlu
uppáhaldsbörnin á hvei’ju því
heimili er hún dvaldi á. Þakk-
látan hug bar hún til þeirra,
sem voru henni góðir og fagnaði
af heilum hug hverjum þeim
gesti, er leit inn til hennar síð-
sem hún lifði í
myrkrinu. Mihntist hún þeirra
margra, bæði systranna góðu og
barna systkina hennar, og ann-
ara er glöddu hana á rauna-
stundum.
Að lokum var síðasta ferðin
farin heim í átthagana, hún var
jörðuð að Síðumúla í Hvítársíðu.
S. E.
Yiðurkennmg fyrir
f&fulefkara.
British Council hefú nýlcga
veitt íslendingi styrk til tón-
listarnáms í Brctlandi.
Er það Árni Arinbjarnarson,
22ja ára fiðluleikari, sem hlot-
ið heíir styrk þenna, sem gild-
ir fyrir starfsárið 1957—1958.
Þá hefir einnig verið búið svo
um hnúfana. að frægur brezk-
ur fiðluleikari, Max Rostal,
mun taka Árna í einkatíma. Er
þetta mikil viðurkenning fyrlr
hinn unga mann.
Ævintýr H. C. Andersen
Vauðungaruppboil,
sem auglýst var í 10., 11. og 12. tbl. Lögbirtingablaðsins
1957 á húseigninni Laugaveg 89, hér í bænum, talin eign
Holgers Clausen, fer fram eftir kröfu Gunnais Þorsteins-
sonar hrl. á eigninni sjálfri fimmtudaginn 28. marz 1957,
kl. 2y2 síðdegis.
Borgarfógetinn í Reykjavík.
auilungaruppboií,
sem auglýst var í 10., 11. og 12. tbl. Lögbirtingablaðsins
1957 á húsi, sem flutt var af Hverfisgötu 49, hér í bæ, og.
stendur nú við Háaleitisveg, eign þrotabús Karls O. Bang,
fer fram við húsið sjálft miðvikudaginn 27. marz 1957, kl.
2 síðdegis.
Borgarfógetinn í Reykjavík.
1
sem auglýst var í 10., 11. og 12. tbl. Lögbirtingablaðsins'
1957 á húseigninni Hraunholt við Miklatorg, hér í bæ,
tálin eign Sigurðar A. Jónssonar, fer fram eftir kröfu Hauks
Jónssonar hdl. á eigninni sjálfri föstudaginn 29. marz 1957,
kl. 2 síðdegis.
Borgarfógetinn í Reykjavík.
sem fram átti að fara miðvikudaginn 27. rnarz 1957 kl.
3 síðdegis samkvæmt auglýsingu í 10., 11. og 12. tbl. Lög-
birtingablaðsins 1957 á húseigninni nr. 49 við Hverfis-
götu, eign þrotabús Karls O. Bang, verður frestað, og fer
uppboðið fram á eignirini sjálfri laugardaginn G. apríl 1957,
kl. 1 Vt síðdegis.
Á uppboðinu verður leitað boða á húseignina, sem ekki
er fultgerð, bæði r hverja einstaka íbúð, 12 að tölu, og
hvcrt búðaihúsnæðið ’ fyrir sig svo og í alla húseignina í
cinu lagi.
Uppboðsskilmálar, teikning af húseigninni og lýsing
verða til sýnis í skrifstofu borgarfógeta Tjarnargötú 4.
Borgarfógetinn í Reykjavík.
Dóttir Mýrakóngsms
Nr. 5.
Storkanlir voru nú
komnir til Egyptalands,
|>ar sem- sólin skein hátt á
Himni dag hvern. Gömlu
storkahjónin satu uppi í
hreiðrinu sínu og hvfldu
sig, en ungarnir skemmtu
sér með ærslum hingað og
þangað allan daginn, bitu
hver annan og slógu ti!
vængjunum. Alla daga var
nóg að borða, og það var
svo gaman á hverjum degi.
En í höllinni hjá gestgjaf-
anum, eins og storkarnir
kölluðu hann alltaf, átti
gleðin ekki heima. Hinn
auðugi húsbóndi lá á legu-
bekk stífur og hreyfingar-
laus eins og smurningur.
Hann vissi að mýrarblómið
frá hinu norðlægu landi
myndi aldrei komast til
hans. Dóttir hans sem flaug
í svanaham til þess að ná í
blómið handa honum
myndi koma aftur, höfðu
systur hennar sagt. Eg er
að hugsa um að hnupla
svanahömunum frá þessum
tveimur vondu prinsessum,
svo þær geti ekki farið
aftur norður í mýrina og
og gert þar illt aí sér, sagði
storkafaðirinn. Eg ætla að
geyma storkhamina þar
norður frá þangað til ein-
hver þarf að nota þá. Ung-
arnir okkar geta hjálpað
okkur til að fljúga með þá
heim í vor.