Vísir - 03.04.1957, Blaðsíða 9

MiðvikudágisVn' 3. apríl 1957
VlSII^
9
Ægilegasta dómsmál.
Frh. af 4. s.
alþjóð kunna þá landráðastarf- \
£emi, sem hann sjálfur hafði
verið einn aðal þátttakandinn i.
Kona nokkur, Elísabeth Bent-
ley, tók þann vanda af Cham-
bers. Hún hafði lent í somu átta-
villunni, gengið í kommúnista-
flokkinn, orðið njósnari Rússa
en iðrast synda sinna. Skýrði
Bentley bandarísku leyniþjón-
ustunni frá því, hvað hún hafði
aðhafst. Menn trúðu hérini ekki.
í>egar þeir urðu vitni að síðasta
stefnumöti hennar við hinn rúss-
neska samstarfsmann, þar sém
hann afhenti henni stórfé á laún
fyrir unnin skemmdarverk, fóru
að renna á þá tvær grímur.
Meira að segja Trurhan forséti,
sem lítinn eða en’gán gaum hafði
gefið hinum hrollvekjandi upp-
lýsingum MacKenzie Kings for-
sætisráðherra Kanada um eitt
hundrað sextíu og fimm njósn-
ara í Bandaríkjunum, skipaði
sérstakan kviðdóm til að athuga
•óamerísku starfsemi í landinu.
Þegar ungfrú Bentley ákærði
Harry Dexter White og fleiri
fyrir njósnir um leið og hún
skýrði frá, að sér væri kunnugt
um að einn af ráðunautúm for-
setans væri sekur um landráð,
þá var þjóðhollum mönnum,
sem mundu eftir upplýsingum
Chambers, ljóst að nauðsynlegt
væri að stefna honum fyrir rétt,
svo að málið yrði ekki svæft.
Þegar þangað kom, hélt
Chambers því fram, að Hiss og
þeir félagar hefðu ekki verið
njósnarar heldur hafi áform
þeirra verið að koma sem flest-
tim dulbúum kommúnistum og
vinstri mönnum í embætti í
utanrikisráðuneytinu og hjá
því opinbera. Orð eins af starfs-
mönnum óamerísku nefndar,
Carl Mundt, gefa til kynna,
hversu samsærisöflin voru
Aældug innan rikisstjórnarinnar.
Mundt hefur orðið: „Ég hef
mjög mikinn áhuga á öllu því,
sem drifið liefur á daga Alger
Hiss. Ég veit ekkert um Donald
Hiss en sem meðlimur utanríkis-
málanefndarinnar er hafði um-
sjón með starfsliði ráðuneytis-
ins, hafði ég tækifæri til að
fylgjast með störfum Algers
Hiss, á meðan hann var í utan-
rikisþjónustunni. Þáð er ástæða
til þess að ætla, að hann hafi
skipulagt innan utanrikisráðu-
ueytisins eina af kommúnista-
sellunum, sem reyndu að hafa
áhrif á stefnu okkar varðandi
Kína, fordæma Chiang-Kai-Shek
og koma Marzani í þýðingar-
mikla stöðu þar.“
Það er ekki undrunarefni, að
þjónar kommúnista ærist, kalli
það galdra-ofsóknir, þegar reynt
er að hafa hendur í hári þessara
voldugu illvirkja, sem þeir
stjórna í öllum löndum hins
frjálsa heims.
Þegar Chambers yfirgaf
kommúnista, hafði hann tekið
með sér skjöl og mjófilmur, sem
sanna skyldu orð hans. Sér-
fræðingur Rússa í njósnum,
Vladimir Petrov, viðhafði líka
þessa aðferð, þegar hann sótti
um landvistarleyfi í Ástralíu,
þvi hann vissi, að margir mundu
draga í efa réttmæti frásagna
af djöfullegri starfsemi hinnar
rússnesku leynilögreglu. Eina
ráðið var að hafa áþreifanlegar
sannanir.
Er Hiss sat fast við sinn keip,
vildi ekkert við njósnir kannast,
braút Chambers allar brýr að
baki sér. Ég efast um, að i
mörgum réttarhöldum á þessari
öld hafi nokkur ákærandi lagt
fram eins fyrirferðarmikil sönn-
unargögn. I fyrri böglinum, sem
Chambers afhenti, „voru 47 af-
rit af leyniskjölum ríkisins, sem.
sonnuðust að hafa verið vélrituð
á ritvél Hiss, fimm spólur af
mjófilmu, sém varðveittu smá-
myndir af hundruðum skjala,
fjögúr álitsskjöl til leiðbeiningar
með rithönd Hiss og fimrn með
rithönd Harry Dexters."
1 síðari bögglinum voru mjó-
filmur. Á þeim var að finna
ýms mikilvægustu leyndarmál
Bandaríkjastjórnar og annarra
stjórna. Hér voru varðveittar
upplýsingar um hernað, flota og
vígbúnað i lofti, enn fremur
fyrirætlanir annarra þjóða sam-
kvæmt vitneskju amerískra
sendihérra. Sökum þess, hve hér
var alvarlegt mál á ferðinni, var
efni þessara skjala ekki allt
birt.
Hiss neitaði öllum ákærum
jafnt eftir sem áður. I bók sinni
hafði Chambers gefið þá lýsingu
á sjálfum sér, að sem kommún-
isti hafi hann hvorki virt orð
né eiða. Þessi framburður hans
fær staðfestingu í sögu Klaus
Fuchs. Hann sór þess dýrán eið
að virða stjómarskrá Englahds,
þegar hann var sem önnum
kafnastur i njósnarstarfsemi.
Við þurfum því ekki að láta
okkur bregða, þótt menn eins
og Július Rosenberg og Alger
Hiss kannist ekki við syndareg-
istur sitt. Sannsögli er ekki
sterkasta hlið kommúnistá.
Það var ekki fyrr en banda-
ríska leyniþjónustan gat sannað,
að nokkur skjalanna höfðu verið
skrifuð á ritvél Hiss, sem þessi
harðsviraði maður var ákærður
fyrir meinsæri. Kviðdómur þess
dómstóls felldi einróma sektar-
dóm yfir Hiss. Harry Dexter
White, sem áður getur, dó rétt
eftir að hann hafði vitnað um
sakleysi sitt. Einn hinna grun-
uðu játaði, en annar, sem var
fiæktur í málið, framdi sjálfs-
morð.
Þannig lauk þessu ægilegasta
njósnamáli aldarinnar, þar sem
sjálfur hö-fuðpaurinn var aldrei
ákærðar fyrir landráð, og for-
seti og utanrilíismálaráðherra
einnar bezt menntúðu þjóðar á
vesturhveli' jarðar, lýsti samúð
sinni með glæpamanninum.
Til marks um, hve vitneskjan
um glæpaferil Alger Hiss var
orðin útbreidd, eru upplýsingar,
sem foráætisráðherra Frakka
Daladier hafði afhent banda-
riska sendiherranum, Bulleitt
1939. Daladier hafði fengið þær
fréttir hjá frösku leyniþjónust-
unni, að í BandaríkjUnum störf-
uðu njósnarar, sem hétu Alger
og Donald Hiss. Þessari aðvörun
var ekki sinnt, þegar hún kom í
bandaríska utanríkisráðunéytið.
Menn skulu og hafa það hug-
fast, að með uppljóstunum frá
Bentley og Chambers var einn
njósna-flokkurinn afhjúpaður. I
skýrsju Gouzenkós hins rúss-
neska starfsmanns, sem flúði úr
sovétsendiráðinu í Ottawa, var
skrá yfir 165 njósnara í Banda-
ríkjunum. Slíka landráðastarf-
semi reka kommúnistar i öllum
löndum.
rn. Á að veita óþokkmn
viðnám?
Fyrir nokkrum árum struku
tveir starfsmenn í brezka utan-
íikisráðuneytinu, Burgess og
Maclean, til Moskvu. Fyrrver-
andi sérfræðingur Rússa í njósn-
um, Vladimir Petrov, hefur látið
þess getið, að báðir þessir ná-
ungar hafi verið landráðamenn.
1 Svíþjóð hefur hvert njósna-
málið rekið annað. I Frakklandi
ætlaði allt af göflunum að
ganga út af blaðamanni, sem
var ákærður fyrir jósnir i þágu
Rússa.
Kommúnistár sitja á svikráð-
um við allar þjóðir. Ein af
algengustu aðferðum bolsa er
að skipuleggja tvær ar.dstæðar
hreyfingar, sem hafa útrýmingu
kristindóms og þjóðernis að
höfuðmarkmiði. Þeir elfdu naz-
ista tii þess að fá tilefni til vald-
beitingar. Stalín barðist með
hnúum og hnefum fyrir því, að
hin raunverulega frelsishetja
Júgóslafíu, Mikailovits, yrði
svikinn, en bandamenn styddu
illræðismann að nafni Titó. Með
hjálp háttsettra manna í herbúð-
um Engilsaxa, manna eins og
Alger Hiss, tókst Stalín að
tryggja fylgi Churchilis og
Roosevelts. Titó gerði litið ann-
að en berjast á móti Mikailovits.
Eftir stríðið hófst mikill
fjadskapur milii Stalíns og Titó.
Þetta var eitt af bellibrögðum
kommúnista. Eins og Hitler var
bolsum þarfur þjónn við að út-
breiða þrælahald, eins gat ein-
ræðisherran Titó aflað einræðis-
öflunum samúð vestrænna leið-
toga, ef Moskvumenn fordæmdu
hann. Raunin varð líka sú, að
margir foringjar sósialdemó-
krata féllu fyrir títóismanum.
1 menningarmálum hallast
Vestur-Evrópu-kommúnistar nú
orðið að alls kyns fáránlegheit-
um, þar eð mjög fáir listamenn
hins frjálsa heims eru fáanlegir
til að hylla hina nýju glæpa-
mannakynslóð í Ráðstjórnar-
rikjunum. Kristinn Andrésson,
sem fær ógrynni fjár frá
Moskvu til að eyðileggja íslenzkt
menningarlif, veit hvað hann
sjmgur, þegar hann hænir að
sér atómskáld og abstraktmál-
ara.
Hér á landi hafa kommúnistar
allmikið fylgi meðal mennta-
manna. 1 vetur samþykktu allir
landstæðingar Sjálfstæðisflokks--
j ins i Háskólanum tillögu, þar
1 sem þess var krafist að hinum
bandaríska her yi’ði sem fyrst
vísað úr landi. Það talar skýru
I máli um skort á söguþekkingu,
þegar ungir og gáfaðir menn
vilja taka upp merki Chamber-
lains, óska eftir að blóðþyrstir
þrælahaldarar nái heiminum
undir sig, án þess að. þeim sé
' viðnám veitt. Þetta er ókárl-
' mannlegt athæfi. Sagan hefur
nú réttlætt hervæðingarstefnu
Churchills gamla. Á sama hátt
mun hún réttlæta þá, serri
ekkert samstarf vilja við komm-
únista; menn, sem vilja eflá
varnir vestrænna þjóða, viðlialda
kristinni menningu og vara við
alheimssamsæri kommúnista.
Eins og stríð við Hitler var fyrir-
sjáanlegt 1933, eins virðist
heimsstyrjöld af völdum glæpa-
hyskis Krúséffs óumflýjanleg í
dag.
Hið bandaríska blað, sem ég
gat um í upphafi, gagnrýnir ís-
lenzka ríkisútvarpið, skólakerfið
og telur almenning á Islandi
allt of blindan fyrir starfsemi
rauðliða. Við skulum athuga,
hvort þessar ásakanir hafa við
rök að styðjast.
1 fyrra hélt Skúli Þórðarson,
sagnfræðingur, erindi um aðj-i
draganda og atburðarás siðustu
heimsstyrjaldar. Er skemmst
frá þvi að segja, að hann skellti
eingöngu skuldinni á Vestur-
veldin fyrir uppgang og vöxt
nazismans. Þau hafi borið aðal-
ábyrgðina á styrjöldinni. Á með-
an slík fávizka er flutt i Ríkis-
útvarpinu, hafa erlendir menn,
sem eru vinveittir íslenzkri
menningu, fullan rétt til að álíta
að helzta menningarstofnun Is-
lendinga sé að meira eða minna
lej'ti á bandi kommúnista.
Og á meðn tillögur eins og
kröfur háskólastúdenta um
varnarleysi á geigvænlegum
tímum eru fluttar af mennta-
mönnum, þá er eðlilegt, að menn
spyrji í hverju menntun þeirra
sé fólgin, ef þeir eru svo hrapa-
lega illa að sér í samtíðasögu
að vita ekki, að kommúnistar
stefna að alsherjaþrælahaldi.
Við íslendingar eru stoltir af
fortíð okkar og menningu. Erj
vitnar núverandi ástand íslenzkq
þjóðarinnar um mikla menn-
ingu? Þegar aðrar þjóðir gera
allt til að hefta — starfsemi
kommúnista, þá álíta eftirkom-
endur Jóns Sigurðssonar að
menn, sem alls staðar eru viður-
kenndir fyrir lygi, svik og
ódren.gskap, séu ekki hæfir til
að ráða um stjórn landsins.
Þátttaka kominúnista í nú-
verandi rikisstjórn er þjóðar-
skömm.
Msin« iinited
sigr&r enn.
Manchester Uniíed færist
enn nær sigrinum í deildinni. A
laugardaginn sigraði það W. B.
A. með 2:1, en á meðan tapaði
Preston, sem gengur næst þeim
að stigum. Aston Villa sigraði
þá með 2:0.
Dýrasaga litlu barnanna.
Eg veit um nokkra fugla sem hafa afskaplega
mikið að gera þegar sumri hallar. Það eru skógarþrest-
irnir Lars og Lisa. Þá efna þau til veizlu og kveðja alla
góða vini sína, sem bráðlega leggja af stað til heitari
landa. Þeir, sem venjulega eru boðmr, eru neeturgalinn,
gaukurinn, svalan og starmn. Lísa leggur sig alla fram
um að gera veizluna sem bezta, enda stendur hún yfir
í marga daga, Undir epÍatrénu, þar sem hreiðrið henn-
ar er, leggur hún á borð. Hún gerir það með því að
hreinsa svolítmn blett og á hann raðar hún mosa og
laufblöðum og þetta lítur út ems og dúkur með fallegu
mynstri. Þegar dúkurinn er tilbúinn raðar hún á hann
hindberjum, hnetum, bláberjum, krækiberjum og alls-
konar öðru góðgæti. Vinir hennar hlakka mikið til
veizlunnar og allir koma stundvíslega ncma gaukunnn,
sem er dálítill silakeppur, en er nú sarfít sem áður glað-
vær og skemmtilégur. Larfe héldur svohtla ræðu og
býður alla velkomna, þakkar fyrinsumarið oð biður þá
að gleyma ekki vinumi sínum undir eplatrénu og muna
nú að senda jólakort úr heitu löhdunum, jafnvel þó
kcrtið komi ekki fyrr en um voríð. Starinn, sem á það
til ’ að vera meyr, fellir stundum tár á skilnað^r-
stuhdinni. Svo er borðað og skemmt sér. Naéturgalinn
er beðinn að syngja nokkur lög, en hann færist undan,
en þegar hann loksins fæst til að byrja, heldur hann
áfram í margar klukkustundir. En það gerir nú ékki
svo mikið til, því allir vinir hans eru löngu steinsofn-
aðir. Og svona heldur þetta áfram í fjóra eða fimm
daga og svo fljúga vinirnir af stað. Þeir kveðjast ekki
því það er svo átakanlegt og þá gæti starinn farið áð
gráta. Svo hittast allir aftur næsta vor.