Vísir - 14.05.1957, Blaðsíða 7

Þriðjudaginn 14. maí 1957
VÍSIR
•7Í
• *
9
* <
• »
• •
• A
/
• ©
»
AiYÐJVEMÆUJVíR

EFTIR
RIJTIS MOOEE

• •
• •
» •
• •
• •
40
• •

hans. Eiginkonur og fjölskyldur manna Corkrans voru einnig
fluttar um borð á næturþeli, svo og skipshöfnin af Vestan-
vindinum.
Fyrrverandi eigandi Bessie, aldurhniginn maður að nafni
Bright, hafði orðið feginn að geta selt skútuna við verði, sem
fór langt fram úr bví, sem hann hafði nokkru sinni látið sig
dreyma um. Hann vur Skoti og hafði árum saman þráð að
komast heim. Hann hafði þegar í stað keypt sér far til Skot-
lands og skipið var þegar lagt af stað. Mike áleit sig heppinn,
að maðurinn skyldi vera farinn. Hann mundi því ekki þvaðra
neitt, þega hann hyrfi. Frændi eins af mönnum Corks, sem
ekki var í neinum kunningsskap við Carnavorbræður hafði
algerlega annast kaupin. Fólk var vant því að siá Bessié með
vissu millibili sigla út úr höfninni í Dulverton, hlaðið vörum.
Þessi ráðagerð virtist örugg.
Og Mike vcnaði, að hann myndi ílónið hann Frank, áður en
allt yrði um seinan.
— Heyrðu mig, Cork, sagði hann. — Hvert heldurðu, að
bannsettur fitukeppurinn hafi farið?
— Hann er sennilega einhversstaðar á fylliríi, neiha hánn sé
á kvennafari líka. Hann hýrnaði við, þegar minnst var á Frank,
því að honum þótti sérleg'a vænt um hann. — Fjandinn má
vita, hvar hann elur manninn! Ég hef sent strákana mína til að
standa vörð um allar knæpur, ef hann skýldi þvælast þángað
fullur. En við getum ekki beðið eftir honum leiigi úr þessu,
Mike. Útlitið er ekki glæsilegt.
— Satt er það, sagði Mike. — Hefurðú heyrt nýjasta kvæðið,
sem þeir syngja á götunum?
— Já, heyrt hef ég það. Það var ekki minnst á Carnavon-
bræður í fyrstu útgáfu kvæðisins. En þeirra er getið í síðustu
útgáfunni.
Mike glotti. Svo byrjaði hann að rayla lag og texta. Hann
hafði bjartan og mjúkan tenór.
— Þegiðu, kjáninn þihri, sagði Cork.
— Þetta er allra laglegasta kvæði, ságði Mike. — Mér kæmi
ekki á óvart þó að Tisweíl Fárrel hafi samið það. Það er líkt.
honum.
— Þeir eru margir um þétta, sagði Cork. — Þsð er búið til
eitt kvæði á dag.
Hann sá glottið á andlit Mikes og svipur hans mýktist.
— Jæja, þá, þrjóturlnn þinri, sagði hann — Þú ert hálfgerður
sjóræningi sjálfur. Og það er enginri éfi á því, að þú Verður
ósvikinn sjóræningi áður en þú ert allur. Og guð hjálpi fólki
þá. Og hér kemUr vísari, sem ég hef heyrt. Og hann fór með
vísuna um meintd hlutdeild Carnavönbræðra í sjóránum Ring-)
golds.
— Þetta er vísan, sem þeir syngja í knæpunum um þessar
mundir. Hvenær, sem er, geta þeir farið herferð heim að húsi
þínu, og þegar þeir komast að raun um, að húsið er autt, bæði
að íbúum og innanstakksmunuin, vinur minn, Mikael, þá....'
— Þá er víst mál til komið að fará að biðja guð áð hjálpa
,sér, sagði Mike. — Þú hefur á réttu að standa, Corkran. — Við
verðum að fara þótt Frank sé ekki méð okkur. Við verðum að
biðja einhvern fyrir orðsendingu tíí hahs.
— Hverjurri ér hvegt að treysta?
— Allt er í heiminum hverfult, sagði Mike. — En ég verð
að skilja eftir orðséndingu til Franks um það, að við höfurn
farið til Somerset. Job. gamla Crawfoi'd þykir vænt um, strák-
inn, og hann verður sá eini af mínum mönnum, sem verður
hér eftir.
— Job? Ertu frá þér, maður! Þessi gamla skrafskjóða kjaftar
því í fyrsta slæpingja, sem verðúr á vegi hans.
— Ég get skilið eftir bréf á stað, sem enginn þekkir, nema
Ffank og beðið Job að segja Frank að leita á þessum stað.
JEtlarðu að segja í bréfinu, hvar við séum og hvert við ætlum
að fara? Nei, ég held nú síður.
Mike tók upp skjalatösku sína. — Ég skil ekki Frank einan
eftir, Corkran án þess að senda honum línu. Við skulum ekki
deila um þetta lenguf.
Hanri gekk út og Corkran á hæla honum. Hanh nöldraði
eitthváð í mótmæláskyni.
Það var dimmt í vöruhúsinu, eins og í dauðs manns gröf. Og
þefurinn þar inni var lika, eins og upp úr gröf. í kjallaranum
fundu þeir Job gamla, þar sem hann lá á pokahrúgu í einu
horninu, því að það var „rúmið“ hans. Hann var að drekka
rorrim og það logaði hjá honum ljós á kertisskari. Það var farið
að blika við sólarlag í flöskunni.
( — Þarna sérðu, sagði Cork. — Ég aðvara þig, Mike. Ef þú
' segir þessum gamla skrögg frá fyrirætlunum okkar, sný ég
hann úr hálsliðnum, áður en við förum.
Cork var fullkominn alvara. Það duldist Mike ekki. Hann
stundi.
— Skollinn hafi það, sagði hann. Bara að ég gæti fundið
þennan fjandans kvenmann.
— Job drap tittlinga með sínum þrútnu og rauðu augnalok-
u.m.
— Kvehmanninn hans Franks? tautaði hann. — Hún er
ekkjan hans Joels Ellis, sem átti þetta vöruhús fyrr meir. En
hann er dauður núna, kallanginn.
Mike hljóp til hans og þreif í öxlina á honum. Hann hristi
hann svo ákaft að flaskan hrökk úr hehdi hans og datt á gólfið
þar sem hún lá á hliðinni og rommið seitlaði úr henni.
—. í guðsbænum reistu upp flöskan mína, Corkran, og hag-
aðu þér eins og maður. Job engdist undan taki Mikes og romrii-
tárin runnu niður kinnarnar á honúrri.
— Talaðu, manngrýla, sagði Mike. — Leystu frá skjóðunni.
Ég þekkti Jóel Ellis líka. En hvar átti hann heima?
— Úti hjá fenjamýrinni, sagði Job og var mjög þvoglu-
mæltur. — í guðsbænum reistu upp flöskuna mína. Ég má
engan dropa missa.
Corkran tók upp flöskuna og hallaði henni þannig, að rommið
lak úr henni í dropatali. — Seygðu Okkur, hvar Jóel Ellis átti
heima, eða ég helli öllu úr flöskunni
— Blann rak veitirigahús síðast þegar ég vissi. Það er niður
með Rivervillveginum, þar sem krossgöturriar eru. En Jóel
vesalingurinri ef dauður. Fáðu mér nú flöskuna mína Corkran.
— Komdu, Miké, ságði Cork. — Ég kannast við þetta veit-,
ingahús. Fólkið, serri rekur þetta veitingahús, hefur ættarnafnið,
Ellis.
Hann réttj Job gamla flöskuna og Mike sleppti takinu og
straUk grátt hárið á gamla manninum.
— Reyndu að skussá honum um borð í bátinn með okkur,
Cork. — Hann deyr, ef hann verður hér einsamall eftir. Hann
hefur unnið fyrir því, að við hjálpum honum, ef við getum'
fundið Fxank eftir tilvísun hans.
— Alltaf eruð þið Sjálfum ýkkur likir, Camavonbræðurnir,
sagði Cork. j.
Hann horfði méð viðbjóði á Cork og síðan á Mike, og hann
sá einbeittnissvipinn kringum hökuna á Mike. Þá vissi hann,
að ekki þýddi að hreyfa mótmælum.
Hann þi-eif flöskuna af Job, og sló henni í höfuðið á honum,
bak við eyrað, og kippti síðan gámla manninum á bak sér, með-
vitundarlausum.
— Hamingjan góða, Cork, sagði Mike. — Þú hefur drepið
kallangann.
\j *
k«v*ö*l*d«v»ö«k*i]»iwM
Doddle lávarður hafið ráð-
gert að efna til grímudansleiks.
Meðal boðsgesta var Leslie lá-
varður. Hann mætti í búningi
hirðfífls og þegar hann kom,
fylgdi þjónninn honum inn í
bókasafnsherbergið. Þar sat
fjölskýldari öll ógrimuklædcj og
var að tefla. Engir gestir voru
sjáanlegir. Fjölskyldan hélt á-
fram taflinu um stund, éri
bauð Leslie lávarði samt áður
að börða með sér kvöldvérð.
Honum fannst þetta allt skrítið
og hann byrjaði að verða ó-
.rólegur, en húsbóndinn brosti
!svo vingjarnlega til hans, að
,hann tók ró sína aftur.
! Um miðnætursleytið spurði
;húsmóðirin gest sinn hvort
hann hefði ekki sent bílinn sinn
burt.
i
, „Jú,“ það hafði hann gert.
„Þá gistið þér að sjálfsögðu
hjá okkur, það er búið að búa
um yður,“ sagði húsmóðirin
elskulega mjög.
Morguninn eftir, þegar Dodd-
le lávarður kvaddi gest sinn,
; sagði hann:
„Það gladdi okkur mjög, að
þér skylduð heimsækja okkur
og svo vonum við hjónin, að'
þér gleymið ekki grímudans-
leiknum, sem við höfum boðið
yður til í næstu viku.“
Sovét visindamenn segjast
hafa fundið gróðurvin á Suður-
heimskautinu þar sem hitastig-
ið komst í 18 gráður á Celcius.
Nýr bátur •••
Frh. af 8. síðu.
niðri.
Þá má það teljast til nýj-
unga að í bátnum eru 3 bað-
herbergi með steypibaði.
Allur er báturinn hinn gláési-
legasti og traustasti að sjá.
Skipstjófi er Björgvin Odð-
geirssón, stýririiaður Tryggvi
Válsteirisson óg vélstjðfinn Þör-
aririn Oddgéirssón.
Gert er ráð fyrir að bátuf-
inn fari á sílcl í júrií.
C P MuwwqhA
THE hPB'HikH WAWBZBP
TBéOUGH THE POZ&&Í, ANP
CAZBFZBS, ZUT OH& VAT A CZi/A
ðfétíf Hlð IQ'/LUC ÍNTeZLUPE.
I . rianii uri skóginn áliiýggjú-
li og án talunarks. En. dag riókk-
juri biasti við honurri sýri, serit fyllti
hann hryllingi og þar með var
skémmtiföf hans íoléið. Á jörðinrii
fyrir neðari harin lá griðarstór aþi
og brauzt um , dauðat.eygjuriuiri. —;
Tarzan gat ekki séð að néirr átök
liefðu átt séf stáð, eri það séfri vaSti
■aMéga ömýg ... gU3
froða seiri freyddi úr'h. ofti áþariá.