Vísir - 18.05.1957, Blaðsíða 7

vlsnt
7
Laugardaginn 18. maí 1957

• •
• •
• •
• •

ANÐWEMAHmi*

EFTtR
MJTH MOORE
• •

• •
• *
*«
tl
• •
•
«
«
• >
J
liafði haít hugann bundinn við það eitt, að komast sem ifypst
í burt og losna við allt, en til þess hafði þurft svo rnikinn
undirbúning, að hann hafði steingleymt rottunum. Og. nú hafði
hann fengið rottur um borð.
Hann heyrði aftur til rottunnar og nú \-a.- hann orðinn
reiður. Hann svipaðist um eftir barefli,
Lítill kettlingsangi, svartur og hvítur kom út úr káetunni og
tifaði léttum skrefum á votu þilfarinu. Þegar hann kom auga á
Natta stanzaði hann og hörfaði ofurlítið til baka, stökk síðan
upp á káetuna og settist þar rétt fyrir framan siglutréð.
Natti stóð eins og negldur niður. Hann hafðl reitt upp ár tii
að kremja rottuna með, en nú. lét hann árina.síga.
— Já, hver fjandinn sjálfur! sagði hann upphátt.. — Hvaðán
úr skollanum kemur þú? Það munaði minnstú, að ég slægi
hausinn á þér í klessu.
Hann reyndi að smella fingrum í áttina til kattarins, en
hendur hans vom svo dofhar af kúldanum, að hann .gat það
ekki.
Hannkallaðió — Kisi-kisi-kis-kis, .En kötturinn sat grafkyrr.
—• A-jæja, ég lái þér ekki, þótt þú-sért var um þig, kisi
kallinn, sagði hann. — Ekkert liggur á. Þú skalt fá nægan tíma
til, að átta þig og taka sólarhæðina. En gáðu samt að þér.
Honum leið bétur og var meira að segja farið að hlýna 1
ofurlítið og í austurátt sást bjarmi af degi.
Það var þó svei mér gaman að fá að sjá eitthvað kvikt, jafn-
vel þótt það væri ekki nema kettlingur.
Við dagsbirtiuna sá hann rifin og kletíana, sem munað hafði
miimstu, að hann steytti á. Framundan honum, inni við strönd- j
ina, var lítil eyja, láglend að sjá cg hann stefnai í áttina til
hennar. Hann renndi þar upp í vik eina litla.
Kettlingurinn stóð á fætur, teygði úr sér og hljóp í land,
Hann hljóp strax upp í runnana fýrir ofan fjöruna, án þess að
lít við.
— Hæ! kallaði Natti á efiir kettlingnum. — Fárðu ekki,
angakjáninn þinn. Það er ekkert að vita í hverju þú kannt að
lenda í þessu auðnarlega, framandi landi.
Hann stökk í land með akkerið og bár það upp í fjöruna og
fleygði því þar niður og fésti bátinn þar með. Því næst fór
hann inn í runnann á eftir kettlingniun.
Hann háfði ekki farið langt. Hann stóð grafkyrr á mosaþúfu!
og starði í kringum sig. Natti greip kettlinginn og bar hann upp!
að vanga sér.
—— Þú kannt ekki vel við þig hér, anginn mirm. Það er eins
um mig. Ég kann ekki vel við mig hér heldur. Við munum ekki
hafa langa viðdvöl hér.
Þetta var mjög auðriarlegt land og eiprr.analegt að dveljast á
þessum slóðum.
Það er bezt að reyna að kveikja upp eld, hugsaði Natti, og
fá mér eitthvað að borða. Það getur verið, að mér líði þá
betur. Og ég verð að gefa þessum kettling.sanga eitthvað í
svanginn líka.
Þótt þreyttur væri fór hann að svipast um eítir spýtum í
eldinn, en það var ekki mikið um eldsneyti á þessum stað. j
Flóðið hafð skolað burt öllum rekavið úr fjörunni. nema stór-
um rekaviðarbút úr lerki, sem hann þurfti að neta öxi við, ef
hann ætlaði sér að vinna á því.
Það væri hyggilegra að loka köttinn inni í káetunni, svo að
hann týndist. ekki. j
— ILmn sneri aftur til bátsins og þegar hann var á leið
.niður fjöruna heyrði hann einhvers konar högg. Hann starði
og gat ekki trúað sínum eigin augum. Karólína stóð þama í
sjómannabúningi með öxi í hendinni og var að höggva reka-
við í eldinn.
Hún leit upp, sá. hann, lét öxina síga. cg beið meðan hann'
gekk ofan íjöruna til hennar.
— Ég sé, að þú hefur fundið kettlinginn, sagði hún ofurlítið
skjálfrödduð. Ég sé að þér geðjast vel að honum.
Én Natti, sagði: — Karólína! Ó, drottinn mlnn! Karólína. og
harm tók hann tók um herðar henni og þrýsti henni fast upp
að sér. Hann fann heit tár hennar hrynja á vanga sér.
vissi, að 'þar var k'rökt af 'eyjum,..fiúðum og skerjum. Hairn
kærði .sig þvi ekki um a-5 sigla um þessar slóðir í náttmyrk'ri.
; — Við sigltim ekki þessa leið í myrkri, .Mike minn góðúr,
^agði Corkran. — Og það :án sjókorts. Það er nógu hættulegt
|að sigla þessa léið í björtu.
Þrátt iyrir ákefð Mikes að komast áfram, lagði Cork Bessie'
álltaf við akkeri á kvöldin, enda kom það sér að ýmsu leyti I
vel, því að Sally Carnavon, kona Mikes og sumar af konum k*v*ö»i*d»v*ö*k*ii*n«n*i
sjómannanna voru sjóveikar. J!••••••»•••••••••••••••
Corkran gerði sér ekki miklar vonir um þennan leiðangur. j
Hann hafði ekki farið þessa ferð, ef hann hefði ekki mátt til. | Dómarinn- Eftir að þér
Hann mundi vel, þótt tuttugu ár væru nú liðin, hvemig um- höfðuð barið ákæranda {
horfs var á þessum slóðum, þótt hann hefði aldrei komið tiL.;saInum á járnbrautaPstöðinni
Somerset.; Þessi staður var upp með á einni. Um nokkurra ára komuð þér að vörmu spori aftur
Skeið hafði verið þarna skipasmíðastöð, og þar höfðu veris ,’og lúbörðuð hann þá líka. Af
smíðuð traustleg vöruflutningaskip, sem fluttu tilhöggvin tJé,'hverju gerðuð þér það°"
saltfisk og fiður af sjófuglum til Boston — vfirleitt allt, sem j Ákærði- Það var a'f því að
fólkið sem byggði þetta svæðí, hafði til að verzla m&5. Þetta járnbrautaríestinni. sem eg ætl-
var sáralítil verzlun saman borið ‘ við : kaupsýsluna í Böstön. aði með seinkaði"
Hið eina, sem íbúár bessa staðar gáíu stært sig af, að áliti Corks,
var skipasmíðastöð Máynard Cantíils, sem smíðáði góð sktp
og kunni að sigla þeim .
Akraborgin var að leggja frá
Hvað getum við tekið okkur fýrir hendur þar, Mike minn landi, áleiðis upp á Akranes hér
á.dögunum. Farþegi, sem ætl-
aði með' henni, var í þann veg -
inn að verða of seinn því skipið
góður? spurði Corkran.
—■ Við stundum kaupsýslu þm, sagði Mike. — Viðskipti.
— Viðskipti? Verzlun? Og með hvað á eiginlega að verzla.
Hænsnafjaðrir? Flá húðina af heiðir.gjunum og súta har.a til var búið að losa íestar og var
'að í-enna frá bryggju. En far-
þeginn, sem átti brýnt. erindi
upp á Akranes og varð að kom-
ast með skipinu hvað sem taut-
aði lét þetta ekki aftra sér,
heldur tók undir sig stökk og
hafnaði á þilfarinu. Hann varð
þó fyrir þvi óhappi, að renna
til á þilfarinu og slengdist með
höfuðið á bómu. Við það féll
Séra Ebbe Jakobsen, prestur ur séra Ebbe mjög stutta ræðu hann í ómegin og raknaði ekki
við mótmælendakirkju St, 'og. úthlutar verðlaununum, sem úr rotinu fyrr en skipið var
Spuntmgejiáltur og verðlaun
vii messu í danskri kirkju.
Ýmsum évenjulegum aðferðum beitt til
að auka kirkjusókn.
Mark í Álaborg í Danmörku leit
kvíðafullum augum yfir hinn
síminnkandi hóp kirkjugesta.
Eitthvað varð til bragðs að taka
til að fá fólkið til að koma í
eru.þrjár sálmabækur.
— Við þurfum að riá til fólks-
ins, segir séra Ebbe og það hef-
ur tekizt vonum framar. 80 til
90 af hundraði, sem komu á
kirkju og nú þóttist hann hafatþessar, guðsþjónustur er fólk,
fundið lausnina: Guðsþjónusta j sem kemur að staðaidri ekki í
með spurningaþætti og verð-
launum.
komið miðja vegu milli Eng-
eyjar og hafnarinnar. Þá leit
hann undrandi til. lands og
;sagði:
„Því hefði eg aldrei trúað, að
eg, gæti stokkig svona langt."
Séra Ebþe er ekki sá fyrsti
að innleiða óvenjulegar athafn
kirkju, en án efa mun margt af
i
Pétur réðist
sem lijáipar-
því fara að sækja kirkju. Eg kokkur á nýsköpunartogarann.
veit, segir presturinn, að marg- |en skipstjórinn var næsta bráð-
.* ..... . ir hafa hneykslast á þessu, en iyndur. Á mínútunni kl, 10 á
ír við guðsþjonustur. \ iða eru þgir eru fieirrj sem virða þessa hverjum
kvikmyndir sýndar og einnig '":i
tíðkast það að nútíma verald-
legur skáldskapur er lesinn upp
við guðsþjónustur.
Séka. Ebbe hefúr 'enga 64
morgni var hjálpar-
viðleitni okkar til að riá fóikinu kokkurinn sendur með kaffi
í kirkjumar.
upp, í brú til. skipstjórans,. en
í annarri danskri kírkju tólc kokkurimi haíði ekki starfað
presturinn upp á því að spyrja skipi aður °S var reikull í
dala spumingu og peningaverð söfnuðinn um atriði úr Biblí-Jspon’ þeim sokum varboll-
unni og við það jókst kirkju- !irm aldrei nema ÞeSar
sóknin hjá honum. ihann komst upp ti! skipstjór-
o' tt ,. o .. , , , |ans. Þakkirnar, sem hann fekk,
Sera Harald Sandback, dansk !voru jafnan þær sömu; Vel. úti
Ur pre3tur’ kynntl dosephine látið kjaftshögg, sem endurtók
laun, en hann lætur organleik-
arann leika t. d. fímm sálma,-
lög, svo eiga kirkjugestir að
geta þess til hvaða sálmur s.é
sunginn við lagið. Þá hefur ,
Bakér við messu og hin fræga
sig við hvern hálfan bolla, sem
hann svolítið hlé á messumú söngkona flutti þá sína eigtn I skipstjórinn fékk
meðan verið er að vinna úr get-.1 prédikun með aðstoð trumbu-1 * r,- .' . .
1 I Einn morgunmn bra svo
| undarlega við, að Pétur kom
með fullan boliann inn til skip-
raunasamkeppninni. Síðan flyt- slagara.
í en aftast 1 Mkinni eru nck!trar stjórans og undrun skipstjórans
I krafta- og afx-ekssögur sem hann varð ekki lítil begar hann sá
| hefur tínt saman eftir sögu- þetta
I sögnum riaíngreindra manna. | > Hvei.nig stóð á því að þér
í upphafi bókarinnar gerir tókst þetta núi:a,“ spurði hann
1 Benedikt Gíslason frá Hofteigi og-glaðnaði allur á svipinn.
grein fyru- Jóni Sveinssvni bók- „Jú, nú er eg búinn. rS finna
stjóri á Akureyri hefur gefró m 3rhöfund. Qg þó upp ágætis ráð," rovúi. Pétur
þætti úr endurminnirismm sin- , ... , , . ..v „ .
i f5r-r gJ.°f hans til gamalla . hro: ugur. „Eg syp. nefmiega
um" ... 1 hreppsbúa sinna, B'orgfirðinga, gúlsopa áður en eg legg af
Þetta er litil bók e.i^ er hann gaf þeim hálft Bakkg- stáð, heid honum uppi í munn-
og í a a sta i \a,i ao a . gerði nýverið, en á þeiri-i lar.dar- inum á raér þangað-til eg-kem
unnar. ijö.mai„„. a, efgn hafði risið álitiegt kauptún. að dyrunum. hjá þér, þá spýti
t/illrt ~ lnrtrielorr: ori’ s •tr.i.’mni 7 x "
Minningafiættir Jóns
Sveinssonar, f. bæjar-
stjóra.
Jón Sveinsson fyrrum bæjar-
saman í ætt sinni og minning-
um í æskusveit hans, en þaö
er Bcrgaríjcrður cyctri. 1 bók-
inni gerir hann grein fyrir ýmsu
,því fólki sem hann man og
asta.
fólkj og hmdslagi erú i bókinni .. , . , . , ,
s . var gjof þessi hm hofðmgsleg-
og aiika gildi herinar.
Höfundur ssgir sjálíur i cftir-
mála að bókinni að hór sé cm
einstaka kafla að rteða, sem
með nokkrúrn hætti tengist
Sovét-tónskáld
eg- lionum í bollann."
Að þessu sinni var löðrung-
urinn svo vel úti látinn, að
|Pétur langhentist niður á
þiljur.
mrísyiL
Bessie var tæpa fimm daga á leiðiimi. Hún hefði getað farið þekkti fá. uppvaxtarárum sír.um 'orð um
þetta á þrem dögum, ef Corkran Teague hefði viljað sigla á i Borgarfirði og nágrenni og íramvegis
nóttinni, eftir að þeir voru komnir norður fyrir Boston. En
fyrir löngu síðan, þegar hann var um, fimmtán ára gamall,
hafði hann .dvalizt, ásamt afa sínum og nokkum fiskimönnum
vetrarlangt á eyðiey einni þarna noiðiir. með-. ströndinni og 1?! Bjarnason og Svein Pálsson, ’anin forsætisíáðherra.«
„Er það:drengur*eSa stúlka?“
Ársþing? .v<\c-i-réi-skáldia ,er gpurði faðirinn .yfirsetukonuna
lokið fyrir urn þuð frií viku. , áhyggjufullur á svip.
Gáfu þ tigr: -: . ..:i:.',egt lof-; „Það- eru tvíburar, tveir
> i . skyldu hraustir og myndarlegir strák-
seiVija ,.bjartsýn“ iar.“.
birtir af því myndir. Þá skrifar
iöfundur og sjálfstæða kafla
,nm einstaka menn, svo sem Dan-
tónverk fyrir sovétþjóSirnar og,| :. „Það er. sennilega af þyi, .að
allan heim. Við þingslitin. var : móðirin starfaði í .heildsölu-
meðal annars viðstadduriBúlg- ! fyrirtæki,“ svaraði faðiíinn
Istuttur í spuna.
f