Vísir - 22.05.1957, Síða 9

-.Miðvikuöaginn'22. maí 1957
VÍSIR
‘ y BBIÐGEÞ^TTUR ^ ‘
♦ ♦
visis &
í .
Á sunnudaginn hófst einvígi um 8 spil í einu þar til önnur
milli tveggja sveita um það, sveitin er yfir.
hvor skipa skuli landslið fs-, Eftir fyrstu 40 spilin. sem
•lands í bridge. Þær eru sveit spiluð voru á sunnudagihn, hef-
Arna M. Jónssonar, sem öðlað- ir sveit Árna 58 stig' gegn 29.
ist þáíttökurétt sem önnur I hálfleik stóðu leikar 36 gegn
sveit í landsmóti og sveit Ein- 19 Árna í vil og í seinni hálfleik
ars Þorfinnssönar, sem Bridge- bættu þeir við sig .12 stigum.
samband íslands valdi. ís- Fyrri hálfleik spiluðu fyrir
landsmeistararnir, sveit Harð- Árna hann sjálfur og Viíhjálm-
ar Þórðarsonar, höfnuðu sem ur, og Guðjón og Þorsteinn, en
kunnugt er sínum rétti og fyirr Einar spiluðu Lárus og
gekk hann þá til sveitar númer Stefán St., og Hallur og Stefán.
ívö, þ. e. sveitar Árna. í sveit í seinni hálfleik kom Sigur-
Arna eru auk hans þeir Guðjón
Tómasson, Gunnar Pálsson,
Sigurhjörtur Pétursson, Vil-
hjálmur Sigurðsson og Þor-
steinn Þorsteinsson. í sveit
Einars eru auk hans þeir Gunn-
ar Guðmundsson, Hallur Sím-
onarson, Lái’us Karlsson, Stef-
án Guðjohnsen og Stefán Stef-
ánsson. Reglur þær, sem gilda
fyrir þetta einvígi eru í stór-
nm dráttum þessar: Spiluð
skulu 120 spil og skal hver ein-
Staklfhgur sþila minnst 40 spil.
Jafntefii telst það, ef önnur
sveiti'n hefir ekki 16 stig yfir
hina. Verði jöfn stig eftir
framlengingu, skah f ramlengt
hjörtur inn fyrir Guðjón, og
Einar og Gunnar Guðm. fyrir
Halí og Stefán.
Eitt spil er mér sérstaklega
minnisstætt frá þessum leik,
enda ekki óeðlilegt, þar sem
það kostaði okkur 14 stig. í
lokaca herberginu sátu norður
og suður, Guðjón og' Þorsteinn,
en austur og vestur, Hallur og
Ste.fán Guðjohnsen. Staðan var
allir á hættu og sagnir gengu
eftirfarandi:
V: P, N: 1G, A: 2L, S: 2H.
V: 3L, N: 4H, A: P, S:4S.
V: P, N: 6H. Allir pass. ’
Fyrsti „Súez-skurðurmn" var
grafinn fyrir 3500 árum.
Stutt ágrip af sögu þessarar siglinga-
leiðar.
sagði, að skurðurinn yrði engum
til gagns nema útlendingum og
að guðirnir hefðu vanþóknun á
honum.
Átökin um Súezskurðin hafa
nú þegar leitt miklar hættur yfir
heiminn og hann stendur enn á
þröm styrjaldar út af þeim mál-
um. Vonandi hvílir ekki ,,bölvun
Napoleon niikli var sá l’yrsti, framkvæmdum. Loks var það gl,öanna yfir þessu verki mann-
sem ráðgerði að grafa Súez- þýzki heimspekíngurinn Leibniz,
skurðinn i þeirri mynd, sem sem lagði til vio Loðvík XIV,
Á G-10-8
¥ K-7-x
D-x
G-9-x-x-x
A A-K-D-x-x
V D-8-x
♦ A-10-x
•5» A-x
A
V
*
A
ekkert
9
G-9-x-x-x-x
K.D-10-x-x-x
A 9-x-x-x-x
V A-G-x-x-x
<■ K-x
A ekkert
. Eg koni út með lauf, en eins Auðsjáanlega hafa þeir fé-
Og sjá má, þá er spilið niðri j iagar misskilið hvorn annan
með spaða út. I opna herberg-... . ,
.. ... „ T . | ílhlega og for þvi ver, þar sem
inu satu norður og suður. Lar- i
us og Stefán St., en austur og 'þeir voru á leiðinni 1 slemmuna
yestur, Árni og Vilhjálmur.
Þar gengu sagnir eftirfarandi:
V: P. N: 2S, A: 3L, S:4T.
V: P, N: 5T, A: P, S: 5H. Allir
pass.
hann er nú.
En það eru 3500 ár síðan
skipaskurður var gerður á þess-
um slóðum, og tengdi saman
Rauðahafið og Níl. Að vísu var
sá skurður mjög frábrugðinn
Súezskurðinum, sem við þekkj-
um. Selei Faraó I lét hefja
skurðgröft frá eystra Nílardaln-
um til Timsahvatns og þaðan til
Rauðaiiafs, en það var Ramses II
er lauk gerð þessa skurðar og
um hann er getið í Biblíunni.
Herodot og Plinius telja þó, að
þetta hafi verið fyrr, eða um
2000 árum fyrir Krist.
Plvað, sem þessu líður, hefur
gamli skurðurinn lokast aftur,
því að árið 690 f. kr. hóí Necko
Farao gröft nýs skurðar, sem
Herodot. segir, að hafi kostað
120.000 mannslíf. Þótt Necko
hafi gumað mikið af fram-
kvæmdum sínum, var skurð-
greftrinum aldrei að íullu lokið
og var ástæðan sú, að því haföi
verið spáð að skurðurinn yrði
engum að gagni nenw útlending-
um (Fönikíumönnum og Pers-
um) og að h.ann væri ekki guð-
unum þóknanlegur.
Arabar koma til
sögunnar.
Það varð líka hinn sigursæli,
Da.rius, Persakonungur, er lét
fullgera skurðinn öld síðar. Plin-
ius segir. að skurðurinn hafi.
verið 12 m. djúpur'og m. breið-
ur. Var hann í notkun í 4 aldir,
en lokaðist á stjórnarárum Kleo-
pötru. Trajanus reyndi að lag-
færa hann, en þá hafði hann ver-
ið ónothæfur í 150 ár. Það var
þó ekki fyrr en um 600 e. Kr..
senr verkinu var lolíið og voru
það Arabar er grófu skurðinn í
það sinn. Um 756 e. kr lét kalif-
inn eyðileggja skurðinn, ,,þar
að hann legði Egyptaland undir
sig og græfi nýjan skurð. Báðir
frönsku konungarnir, sem nú
settust að völdum, höfðu þessi
áform í huga, en það var Napo-
leon mikli, sem réðst í að leggja
undir sig Egyptaland, eins og
kunnugt er. Áform hans um
skurðgröft fóru þó út um þúfur
o'S liggja til þess tíeknilegar
orsakir-mistök. Franskir sér-
fræðingar héldu þyí sem sé fram,
að 10 metra niunur væri á sjáv-
arborðinu á Miðjarðarhafinu og
anna, og vonandi verður styrjöld
afstýrt.
Gefið bléð - úfhelilð
þvs ekki.
„Gefið blóð, en úthellið því
ekki“ — eru einkunnarorð í
nýrri baráttu til ar.kinnar yin~
áttu Frakka og Þjóðverja.
Farinn er til Karlsruhe 28
manna f.lokkur franskra manna
til blóðgjafa í sjúkrahúsi, en
jafnstór flokkur er væntanleg'-
Rauðahafinu og yrði því að hafa ! ur til Frakklands frá Þýzka-
í. réttum samning. Sjö-laufá-
fórnin er .ágæt, en ekki lái eg
Halli að fara ekki í hana, því sem hanr. var engum til gagns
að.það var aldrei að vita nema neroa lúnum kristnu hundum."
spaði- kæmi út. j Nú ljðu meira en 10 aldir. Þá
mikla skipastiga í skurðinum.
Óx verkfræðingunum þetta svo í
a-ugum, að hætt var við öll áform
um skurðgröft.
Spádómur Mohammeds
Alis.
Nokkrum áratugum seinna var
þó stofnað félag í París, sem
hafði það markmið að gera
skurð, sem tengdi sarnan Rauöa-
liaf og Miðjarðahaf. Töldu fé-
lagsmenn, er voru mjög bjart-
sýnir á framtíðina, að slík sam-
göngubót mundi færa Evrópu-
mönnum mikla blessun og eíla
sambúð þeirra og bæta.
Áætlun þessi varð lögð fyrir
egypzka vará.konunginn, Mohm-
ed Ali Pasha, sem svaraði á
þessa leið: „Ef ég læt grafa
þennan skurð, færi ég Egypta-
land nýtt Bosborussund. Hið-
kæra land mitt er þegar mjög
undirokáð og skurðurinn mun
draga að. sér útlenda fjárplógs-
menji. Skurðurinn mun aðeins
færa landinu, mér og minum af-
komendum auknar hættur.
Þegar Metternich leiðrétti mis-
skilning hinna frönsku verkfræö-
inga árið 1841 óg* sýndi fram á,
að lítill munur væri á sjávarmáli
á Miðjarðahafi og Rauðahafi, gat
ekkert lengur stöðvar framvind-
landi, og fleiri munu eftir fara.
Vilja brezk vopn,
ekki rússnesk.
F.járlög liafa verið lögð fyrii’
índlandsþing og fer 1/3 áætlaðra
gjalda til Iandvarna.
M.a. fer mikið fé til kaupa á
fhlgvélaskipi, sem Bretar eru
að smíða fyrir Indverja, og þot-
nr, söninleiðis brezkar. Bretar
eru ánægðb' með, að einbugnr er
um það meðal yfii'manna laml-
hers, flugliers og flota Indlands,
að kaupa áfram liergögn af
Bretum, en Rússar liafa mikið
g'ert að því að fá Indverja tii
þess að kaupa rússnesk lier-
gögn.
Engln fórn of stór til
að halda Alsír.
FiilltrúiU'áð franska jafnaðai'-
mannaflökksins vottaði Mollet
og ráðherrum lians fullt traust
á fundi sínum í París l gær.
Hlutföllin við atkvæðagreiðsl-
una voru Mollet 5:1 i vil. Hann
flutti ræðu og sagði m.a., að
engin fórn væri of stór til þess,.
að Frakkar gætu haldið stöðu
sinni í Alsír j—og uppreistar-
Iloriíi Shíiíik..
Framh. af 4. síðu.
þessi þrætugjarna NHardóttir
þó gert. Hún hefir komið á fót
lestrar- og skriftarkennslu
víðsvegar fyrir fullorðnar kon-
ur og hafa þær sýnt góða fram-
för eftir 3ja mánaða námskeið.
Stjórnin lallar á eftir með
kvöldskóla, því að á Egifta-
landi er meiri hluti manna ó-
læs.
Kvöldskólar
fyrir ólæsa.
En það er lítið gagn í þessu,
segir Doria Shafik. Og það er
ekkert gagn að því þó að
stjórnin segi, að það sé svo
mörg vandamál, sem þurfi fyrst
að ráða bót á, því það er aðeins
eitt mál sem er Doriu Shafik
og fylgjendum hennar áríðandi,
manngildi konunnar og réttindi.
En hún er ekki sérlega b.iart-
sýn, þó að hún berji áróðurs-
bumbuna jafnt og þétt. „Það
Jíða mörg ár áður en nokkuð
gerist í Austurlöndum.1
una, og skurð.urinn var grafinn,
og getur nú hver sem vill gert' menn þar hefðu misst alla trú
gerðu Feneyingar áætlun um það upp við s.jálfan sig, hversu á, að þeir myndu hafa sítt fram
nýjan skurð, en ekkevt varð úr mikill spámaður sá var, sem með hernaðaraðgerðum.
Ævintýr H.C. Andersen
GRENITREÐ
Nr. 1.
Uti í skógmum stóð svo
fallegt gemtré. Það var
líka á góðum stað, þar sem
sóhn gat skinið á það og
nóg var af fers.ku lofti og
allt um kring uxu stórir
féiagar bæði íura og greni.
Bændabörmn gengu um
masandi og tíndu jarðar-
ber eða hindber og þau
settust við litla tréð og
sögðu: — Nei, en hvað
þetta er fallegt lítið tré.
Þetta viidi tréð nú samt
ekki heyra: Á veíurna þeg-
ar snjórinn lá sindrandi
hvítur yfir' jörðinni, lilupu
hérar stundum fram hjá og
fyrir kom að þeir stukku
yfir tréð. Ö, þetta er svo
leiðinlegt, hugsaði tréð. —
Syo hðu tveir vetur og tréð
var orðið svo stórt að hér-
arnir gátu ekki stokkið
yfir það en urðu að taka á
sig krók umhverfis það.
Um hausfið komu menn tii
að höggva við í eldinn og
• mc.
þeir hjuggu nokkur
stærstu trén. Þetta skeði á
hverju hausti og litla tréð
skalf er það hugleiddi
þetta. Hin stóru tré féllu
með braki og brestum.
Hvert ætli stóru trén fari
og hvað átti fyrir þeim áð
liggja?