Vísir - 23.05.1957, Blaðsíða 4

VÍSIR
Fimmtudaginn 23. maí 1957
wssaK.
D A G B L A Ð
Yísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræt; 3.
Rltstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 1660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Sjálfstæéismenn stóðu við
skultíbindmgar sínar.
Rætt um frv. um húsnæðismál
í Nd. í gær.
Einum er nóg boðið.
Það mun vera alþjóð kunnugt,
að einum af stuðningsmönn-
um stjórnarinnar er nú loks-
; ins nóg boðið. Honum er
hætt að lítast á allar þær
j álögur, sem ríkisstjórnin
dembir yfir almenning, og
hann hefir hugrekki til að
skýra stjórn og þingi frá því,
að honum lítist ekki á blik-
j una — hann sjái ekki annað
en hrun framundan, gengis-
j fellingu, vegna tiltekta og
; ráðstafana stjórnarinnar
Frumvarp stjórnarinnar um
ráðstafanir í |húsnæðismálum
' er nú eftir talsverðar breyting-
^ ar komið til neðri deildar, og
hefir fyrsta umræða farið fram
þar.
j Félagsmálaráðherra, Hanni-
^bal Valdimarsson, fylgdi frv.
|úr hlaði og gerði grein fyrir
helztu ákvæðum þess, en sáðan
tók Kjartan J. Jóhannesson til
máls og ræddi um aðdraganda
og efni frumvarpsins. Skýrði
hann frá því, að heilbrigðis- og
félagsmálanefndir beggja þing-
, deilda, sem fjölluðu sameigin-
. lega um frumvarpið meðan það
j var til meðferðar í e. d., hefðu
.. einróma komizt að þeirri niður-
I stöðu, að frv. væri óhæft eins
og það kom fá félagsmálaráð-
gaukur — allt eftir, sem for-
ingjar stjórnarinnar hafa
látið sé um munn fara að
undanförnu um ágæti þeirra
ráðstafana, sem hún hefir
gripið til. Þegar stjórnin
kom með hinar dæmalausu herra_ Af þesáíim sökum hefðu
álögur sínar í vetur, hreyfði ýmsar breytingar verið gerðar
hann einn stjórnarsinna and-
mælum, og var það virðing-1
arvert, því að enginn mun
væna hann um að bera'
á því fyrir deildinni. En engu
að síður taldi þm. frumvarpið
enn þurfa lagfæringa við og
rökstuddi þá skoðun sína með
„íhaldið“ svo sérstaklega ýmgum ábendingum.
fyrir brjósti.
undanfarið. Það má gera ráð En þótt Áki Jakobsson hafi nú
fyrir, að fleiri í hópi stjórn-
arsinna sé sama sinnis og
Aki Jakobsson að þessu
leyti, því að margt er þar
skynsamra manna, enda þótt
þeir hafi ekki enn stappað í
sig stálinu og kallað yfir sig
reiði foringjanna með því að
segja þeim þann sannleika,
sem þeir þola ekki að heyra.
Það verður að virða Áka Jak-
obsson fyrir það, að hann
hefir haft manndóm til að
herma ekki — eins og páfa-
rumskað og þyki stjórnin láta
ráðleysið ráða nokkuð miklu,
þá getur hann ekki svarið
það af sér, að hann var einn
í þeim ógæfusama hópi, sem
kallaði hann til valda og
hefir jafnan stutt hana, hvað
sem á hefir gengið. Hann
hefir séð að sér, að því er
skattana snertir, en er það
ekki um sein'an? Er hann
ekki í rauninni að iðrast eft-
ir dauðann — eða því sem
næst?
Að hverra beiðni?
Þjóðviljinn skýrir frá því í
gærmorgun, og hefir það eft-
ir Lúðvík Jósefssyni, að
„verkalýðssamtökin (hefðu)
gengið eftir því að það mál
(stóreignaskattsfrumvarpið)
næði fram að ganga.“ Hefir
þess þó ekki verið getið sér-
staklega áður, að verkalýðs-
félögin sæktu þetta mjög
fast,en enginn vafi er á því,
að kommúnistar, sem eru í
verða að engu í vaxandi
verðbólgu, sem stjórnin eyk-
ur nú af ásettu ráði eða
með vesaldómi sinum. Eng-
um verkalýðssinna getur
komið til hugar — hafi hann
ekki verið sárlega blekktur
— að hann hagnist sérstak-
lega á því, að fé sé tekið út
úr framleiðslunni, en þær
afleiðingar hefir þessi skatt-
píning.
Jóhann Hafstein sagði það ó-
sannindi ein, að sjálfstæðis-
menn hefðu ekki staðið við þær
skuldbindingar, sem þeir tóku
I á sig í húsnæðismálúnum.
I Vitnaði hann máli sinu til
stuðnings í ýmsar tölulegar
upplýsingar svo og skýrslu
l Landsbankans um árangur lag-
anna um húsnæðismálastjórn,
veðlán til ibúðabygginga o. fl.,
sem sett voru fyrir forgöngu
Sjálfstæðisflokksins í tíð síð-
ustu ríkisstjórnar. En með þeim
var lagður grundvöllur að þeim
stórstígu framkvæmdum í
húsbyggingamálum, sem átt
hafa sér stað,
Magnús Jónsson gerði at-
hyglisverðan samanburð á
kröfum kommúnista meðan þeir
voru í stjórnarandstöðu og að-
gerðum þeirra nú. Kom glögg-
lega fram, hve gjörsamlega þeir
stjórn verkalýðsfélaga, vilja Kommúnistar munu heldur
umfram allt, að frumvarpið
um stóreignaskattinn verði
að lögum. Með því er verið
að auka jöfnuð milli stétta.
En hér er verið að auka jöfn-
uð með rangri aðferð. Hér
er verið að jafna niður á við
því að hagur margra mun
versna við þessar aðgerðir
ríkisstjórnarinnar en engra
batna. Það, sem mun verða
af þeim tekið, er komast
undir ákvæði skattsins, mun
ekki harma það, þótt ein-
hverjir verði gjaldþrota af
völdum síðustu ráðstafana
stjórnarinnár. Slikt væri
gleðiefni fyrir þá, tákn um
ágætan árangur á jafnaðar-
viðleitni þeirra. Skyldu
„verkalýðssamtökin“ gera
sér grein fyrir því, að gjald-
þrotum gæti fylgt talsvert
atvinnuleysi? Skyldu þau
óska eftir slíkum árangri af
„bjargráðum“ stjórnarinnar?
hafa heykzt á fyrri stóryrðum í
þessu efni sem öðrum.
„Gamall Reykvíkingur" skrif-
ar:
„Ég vil taka undir með „Borg-
ara“ sem kvað svo að orði í
jVísi í gær: Austurvöllur má
I aldrei skerða. — Ef heyja þarf
Jónas Rafnar komst svo aðjbaráttu tii þess að koma í veg
orði, að ekki væri eitt ákvæði
í frumvarpinu, sem leysti vanda
þeirra, er nú stæðu í húsbygg-
ingum og framkvæmdirnar
væru að sliga, eftir að núver-
andi ríkisstjórn tók við. En
stjórnin hefði algjörlega' látið
undir höfuð leggjast að útvega
áframhaldandi lán.
Hannibal Valdimarsson
barmaði sér yfir því, að bank-
arnir skyldu ekki, sakir spari-
fjárrýrnunarinnar, hafa talið
fært að láta meira fé til íbúða-
bygginganna. Hann varð hins
vegar að játa, að allir banka-
stjórarnir, hvar í flokki sem
þeir stóðu, hefðu verið sam-
rnála um að það væri ekki fært.
Bjarni Benediktsson kvað
með frumvarpinu vissulega vera
um Viðleitni að ræða, sem von-
andi ætti eftir að takast betur
en aðrar ráðstafanir stjórnar-
innar.
Þá benti hann á það, að fjár-
málaráðherra hefði lýst yfir
fyrir slíkt skemmdarverk, sem
ég tel að það verði, að gei’a
þenna litla, fagra blett að bíla-
stæði, vil ég að þessi orð verði
einkunnaroi'ð í baráttu allra
þeirra möi'gu, sem ég er sann-
fæi'ður um, að muni skipa sér í
fylkingu til verndar þessum litla,
fagi’a gi’óðuri'eit í hjarta bæjar-
ins, sem á ýmsan hátt er tengdur
sögu bæjarins.
Fegurðarsjónarmið á rétt
á sér.
Fegui'ðai’sjónai’mið á fullan
rétt á sér hér, sem víðar, og
aðrar leiðir verða að fai'a, til
þess að ieysa þann vanda, sem
hér er við að glíma. Ég tel
og að það sé rétt, að það þyrfti
miklu stæri'i flöt en Austui’völl-
ur er, til þess að bæta svo
nokkru verulega úr vandanum.
Það verður að finna aðrar leiðir
en skerða Austurvöll eða gei'a.
hann allan að bilastæði. Kröf-
urnar fyrir fegurri bæ hafa ver-
ið vaxandi og aukinn skilningur
á gildi þess, að sem mest sé
því, að hann teldi ómögulegt að gert til að gera bæinn fagran’
gera sér nokkra grein fyrir því, ^ og aðlaðandi. Höldum þeiri'i bar-
hvað stóreignaskatturinn gæfi áttu áfi'am.
af sér, en félagsmálaráðherra I ~ "-""“Sate. :
teldi sig hins vegar vita upp á Hvað kæmi næst?
þúsund króna, hvað innheimtast i Hvað kæmi næst, ef Austur-
myndi af honum til íbúðalána.1 völlur yrði gerður að bilastæði.
Væri illt ef annað væri á þessa Ætli einhverjum dytti ekki í
leið í tekjuáætlun frumvarps- hu£’ Þar sem vandræðin yrðu
íns.
Bjarni vék síðan að skyn-
samlegum leiðum í húsbygg-
ingamálum og kvað nauðsyn-
legt, að allir, sem eitthvað
hefðu af mörkum að leggja,
— hvart það væru einstakling-
ar, eða félög eða hið opinbei'a,
— fengju þar að njóta sín.
Að lokum kvað hann það
sorglegt tímanna tákn, að í stað
þess að áður hefu menn sparað
fé sitt af frjálsum hug og vilja,
þyrfti nú að skylda þá til þess.
Norræn æskulýðsvika
Hönefoss í Noregi.
*
í
Hvatir stjórnarliðsins.
Menn ættu ekki að þurfa að fara
í gi'afgötur um hvatir þær,
sem ráða gerðum kommún-
ista. Þeir reyna að grafa
undan þjóðfélagi frjálsra
manna með öllum ráðum,
og það hlakkar sannarlega í
foringjum þeifra þessa dag-
ana. Þeir sjá fram á, að fram-
! kvæmd - fyrirætlana þeirra
] gengur betur en þeir liöfðu
þorað að gera sér vonir um.
Þeir ættu að vera þakklátir
samstarfsflokkum sínum, en
þeir fýfirlíta þá fyrir blind-
una og vesaldóminn, og eru
harla ánægðir yfir að hafa
gengið til samstarfs við
menn, sem eru svo leiðitam-
ir og þæg verkfæri þeirra.
Frámsóknarmenn halda, að
Norrænt æskulýðsmót verður
lialdið í Hönefoss í Noregi að
tilhlutan ungmennafélaganna á
Norðurlöndum.
Norræn æskulýðsmót eru nú
árlega haldin að tilhlutan ung-
mennafélaganna á Noi'ðurlönd-
unum. Mótin eru haldin til skipt
is í löndunum. Þau standa yfir
í viku og hafa því hlotið nafnið
noi'i'æn æskulýðsvika.
Mót þessi hafa verið haldin
árlega síðan síðari heimsstyrj-
öldinni lauk. Sumarið 1954 var
nori'æna æskulýðsvikan haldin
að Laugarvatni.
Síðan árið 1948 hafa alltaf
þeir sé að stjórna landinu í 1 ■; settust í ríkisstjórnina,
þágu umbjóðenda sinna frá
síðustu kosningum, og krata-
gi'eyin gera ráð fyrir, að þeir
sé hægri hönd framsóknar í
björgunax'stai'finu, en óaf-
vitandi eru þeir aðeins verk-
færi kommúnista, sem eru
hinir einu, er gera sér fulla
grein fyrir því til hvers þeir
nokkrir íslendingar sótt þessi
mót og verður efalaust einnig
svo nú.
Á þessum mótum hefir það
verið siður, að hvert þátttöku-
land héldi uppi einu kvöldi og
kæmi þá fram með einhver þau
skemmtiatriði, sem kynntu land
óg þjóð. Þetta skyldu þeir hafa
í huga, sem hugsa sér að fara
nú í sumar, en í ár verður nor-
ræna æskulýðsvikan haldin í
Ringerike lýðháskóla í Höne-
foss 7.—14 júlí nk. Hönefoss er
ca. 60 km. frá Osló.
Mótið vei'ður sett eftir há-
degi 7. júlí og verður slitið
laugardaginn 13. júlí. Ætlast er
til, að gestir geti farið frá
staðnum þegar á sunnudag.
Uppihaldskostnaður á Höne-
foss er áætlaður 175 norskar
krónur. .
Væntanlegir þátttakendur í
þessai'i norrænu æskulýðsviku
eru beðnir að setja sig í sam-
band við skrifstofu Ungmenna-
félags íslands,
svipuð og áðui', að krefjast þess,
að breitt bílastæði yrði gert aust-
an alli’ar Lækjargötu, það væri
nú aldeilis bilastæði, sem þar
fengist, ef afgreiðslustöð Hreyf-
ils yrði fjarlægð, girðingin um
stjórnai’ráðsblettin og stytturn-
ar fluttar burt, og svo styttan
af síra Friðrik, og sneið tekin
af Menntaskólalóðinni. Enginn
vafi er, að það væri hægt að'
halda þvi fi'am, að þarna mætti
gera bilastæði, sem mundi leysa
vandann að verulegu leyti. En
hver vildi fara þessa leið? Væri
það ekki of rnikið í sölurnar
lagt? Ég segi fyrir mitt leyti:
Til þessa má aldrei koma. Og ég
endurtek: Austiiryöll má aldrei
skerða!
Eru ankin bilastæði einu
úrræðin?
Ég veit, að spurt verður, af
þeim, sem krefjast fleiri bila-
stæða, — hvernig viljið þið leysa
vandann? Þvi vil ég svai'a: Það
verður að gera að beztu manna
ráði með fullu tilliti til fegurð-
arsjónarmiða eigi síður en
þarfar. Ég tel, að bilastæðin
sem gerð verði sem frambúðar-
lausn, verði að vera í nálægð
miðbæjarins, en ekki í honum
sjálfum, — þar verði ekki við
bætt svo neinu nemi. —• Að sið-
ustu: Er ekki hægt að leysa
vandann að dálitlu leyti með því
að gera ráðstafanir til þess að
hætt verði óþarfa akstri bifreiða
inn í miðbæinn. Ég held, að
margir séu orðnir sporlatir um
of, og geti hæglega lagt bifreið-
um sínum í nokkurri fjarlægð
frá aðalumferðaræðum í mið-
bænum, og gengið spottakorn
í banka, pósthús og síma. Að
sjálfsögðu væri æskilegast, að
engar hömlur þyrftu að vera, en
við verðum að horfast í augu
við, að við búum í gömlum bæ
með þröngum götum, breytingar
í samræmi við nútímakröfur
mundu kosta hundruð milljóna.