Vísir - 26.06.1957, Qupperneq 7

Miðvikudaginn 26. júlí 1957
VÍSIR
*
• •
• •

t
ANDNEMARNIR
• •
• • •
EFTIR
eilTH

MOORE
• •
• •
• •
• •
• •
• •
69

r—. í?i
WA JLo
k*v»ö*l*i}*v*ö*k*u*n*n»l
«)<
hann á munninn. — Ég skal bera fram matinn fyrir þig, „erki-
asni'1, maginn á þér er það eina, sem þú .hugsar um. Ég vona
bara, að hann sé ekki miður sín, því nxaturiim er gó.ður. En ef
þér er sama Frank, þá ættirðu að róa með mig í land, þegar við
erum búin að borða. Ég vei-ð að hitta Natta og hjálpa honum
að tína saman a'lf það, sem Karólína þarfnast til eldhússtarf-
sápst merki um þau eða samskeyti. Og á slétta og gljáandi
borðplÖtuna hpfði hann síðan dregið upp myndir af bátnum,
sem búið hafði í huga hans mestan hluta ævinnar. •
Natan Ellis nairi staðar og dvaldi við borðið nokkra stund.
Hann horfði nú í fyrsta skipti á hlut, sem hann um langan
aldur hafði haft áhuga fyrir, og blístraði með aðdáun. Hann
fór með nöginni yfir myndskreytinguna, sem var dásamlega
gerð.
í»etta, sagði hann við sjálfan sig, þetta er nokkuð, sem mig
héfur ætíð undrað, hvernig farið væri að framkvæma.
Hann dvaldi inni í skálanum dágóða stund. Að iokum heyrði
hann fótatak úti fyrir og vaknaði þá upp af dagdraumum sín- jtvn ar samfleytt i Indónesíú ógl
um; hanri stikaði til dyranna.... og skyndilega var sem hann |an Þess koiaia heim til hinn-
sfirnaði af undrun. Konan, sem stóð andspænis honum, var.ar unSu °8 fögru eiginkonfl'
enginn innur-en móðir hans. . sinnar. En loks þegar hann koib'
I , , . , jh'eim til Evrópu hafði hanh'
| Hun tok til mals: — Þu hefur mannast, Natti. xognað da- !mgð sér innfæddan Malaja_
jlitið úr þér. Eg gizkaði samt á að þú værir dálítið hærri. jdreng Qg kónan varð yfír sjg
Og hún gekk áfram og lagði hendurnar á handlegg hans, þar ;undrandi
Vísindamaðurinn hafði verið
sem undir tötralegum ermum mótaði fyrir hörðum, sterkbyggð-
um en sveigjanlegum vöðvum hins unga manns.
„Hvað ætlarðu að gera við
hann?“ spurðd hún.
„Hann er svo lipur og þaági-
Ef Maynard hefði komið að ókunnugum inni í vmnustofu legur, regiubundinn í öllurn
.................... sinni, hefði hann verið vís til að hreyta út úr sér einhvers kyns háttu’m o^ viliueur að pp- Paf
anna. Það kann að vera, að ég verði ekki mjpg innileg við hann, dnofum> þvi nd hafði hann í fyrsta skipti á ævinni eignast sitt kki m ð& _nKu,, ’ 't; Qkiii«'
en ég get ekKi látið það viðgangast, að hann snúi til baka, hveit 0g var dálítið upp með sér af þvi. En hann kom ekki.1 hann við mig “
sem hann annars ætlar, án þess að hafa með sér hel.minginn aí gann hafði brugðið sér upp í skóginn, til þess að leita að, strax fvrstT kvnlrlið
því, sem þau þurfa til þess að framfleyta lifinu. Rovkháf . . y vf. ,
-yKUd1, 1 drengunnn til ljuffengan kvold
Frank skellti upp úr.
— Ég mundi þurfa þess sjálfur, sagði hann. Hver einasti
karlmaður mundi þurfa þess. Guð blessi þig, þráláta kona!
Natan batt bátinn sinn fastan við bryggjuna og kleif upp
stigann. Það var engan mann að sjá í nánd, og hann velti því
Reykháf.
Eftir bardagann við mylnuna daginn áður, haíði Maynard, vei^> þvoði upp og sópaði gólf,.
tekið byssuna sína og á hæverskan hátt rölt af stað eftir skóg- j moiguninn eitir færði hann
arstígnum og götuslóðunum í skóginum, svipazt um eins óg;hí°nunum mórgunverðinn í
veiðihundur í allar áttir, farið í sifellt stærri hringi, og stöku.lnml^' ^a skildi konan hvílíka'
sinnum snúið aftur að kofanum hans Jósúa. En Jósúa varð Sersemi bóndinn hafði fært
henni og hún var ekki síður
hrifin heldur en hann.
Skömmu síðar fór bóndinn
fyrir sér, hvar hann mundi finna Mike Carnavon og - birgða- ■ ®kki a® rióinu liði. Hann hvorki vissi né kærði sig um að. vita,
geymslu hans. hvar sonur hans hafðist við.
Maynard hafði þekkt frænda sinn árum saman. Honum
Nú, jæja, það var miðdegisverðartími, og að öllum líkindum hafði endrum og eins lánast að hafa vit fyrir Lem, og hann'inn 1 baðherbergið. Þá opnuð-
var fólkið heima að borða. Hann hafði reyndar haft matarlyst | vonaðist til að það mundi einnig takast í þetta sinn. í hópi ust skyndilega dyrnar að svefn-
sjálfmr, en það fór betur á því tímans vegna, að hann sleppti Cantrilanna var Maynard sá eini, sem kunni viðhlítandi skíl< hdbeígimj. og dienguiinn
snæðmgnum. Hann yrði að hraða sér, hvað sem það kostaði, til é þvi eirxstæða og furðulega kerfi, sem þankagangur Lemueis, S槮ist lnn um gættina.
þess að geta notfært sér útfallið, — og af skýjafarinu að dæma,1 fór eftir [ „Eg held það sé kominn tími'
var rok í aðsigi. Ef til vill var það annars rétt af honum, nú,
þegar hann hafði komist að raun um, að hér í bænum bjó siðað
j fyrir ungfrúna að fara heim til
Svo lengi sem hann var Lemuel Cantril, með vanhugsaða og sín,“ sagði hann með sinni þýðu
íólk, að snúa rakleitt heimleiðis án alls farangurs og kóma I eigingjarna löngun sína til að verða konungur í Somerset, þá rödd og hvarf að þyí búnu út
aftur á morgun eða þar næsta dag með Karólínu með sér. j var hann hættulaus. Stolt Andrews Cántril, samemað sljóleik | aftur. ,
Efst á bryggjunni var nýreistur skáli með nokkrum gluggum Jósúa jafnaðist hvort upp á móti öðru: Hið fyrra fullvissaði
og lokuðum dyrum, sem snéru í áttina til hans. Verið gat, að ( Eem um, að hann væri göfugastur ailra manna, af einskonar
einhver værl þar inni, sem vissi um vörugeymsluna. Hann gekk / æðra kynstofni, maður sem borinn væri til konungdóms; hið
siðara sagði honum, að vera ekkert að standa i því. En þeir entarnir prentaðar
að og kikti inn um einn gluggann. Undir glugganum var stór
hornrétt hilla eða borðplata, og á sléttan viðarflötinn hafði
verið teiknuð mynd af bát. Hann hallaði. sér nær rúðunni.
Teikningin seiddi hann til sín eins og hún væri segulmögnuð
og eftir andartak eða þar um. bil gekk hann að dyrunum, opn-
aði þær og fór inn. Þar var enginn, og hann gekk þvert yfir
gólfið að borðinu og leit nánar. á myndina.
Skálinn á bryggjuniá var nýja vinnustofan hans Mayr.ards
Cantrils; þiljuð af til afnota fyrir hann. viðkunnalegur staður,
þar sem hægt var að tendra eld ef. kalt yar í veðri — þó ekki
svo að skilja, að Maynard væri nokkru sinni kunnugt um það,
meðan hann var að starfi, hyort heitt var eða kalt. í herbei’g-
inu voru engin húsgögn, að yerkfærahillu undánskilinni; én
hún var fest upp á einn veginn; og. atóru íýrir.ferðarmiklu
vinriuborði, sem var þannig stgðsett, að birta skein á það inn
um tvo af gluggunum, án þess að glampaði af.
Maynard haíði sjálfur smíðað boi'ðið úr tveim völdum furu-
timar höfðu komið, og Maynard mundi eftir þeim, að eitthvað
hafði í'ofið skai’ð í steinvegg stolts Lemuels, og þá varð hann
Reykháfur, indíáninn, sonur Önnu Pie, sem líka hafði heitið
Rauða blómið — Eldurinn. Á máli indiánanna þýddi sama orðið
hvort tveggja. Þá var afi hans Reykjarpipan og langafi hans
Eldingin, sem verið hafði konungur þjóðflokks síns. Reykháfui',
indiáninn, stóð rigfastur í helgisiðum og trúarkreddum, meðan.
hann var í þeim ham; hann var þá einstaklega stoltur og 'gat
ekki afborið lítilsvirðingu í neinni mynd.
Þegar ásti'iða hans var þessi, gerðu ættmenn hans annað
tveggja, fluttu sig til eða héldu honum niðri með valdi, þangajð
Við háskólapróf fengu stúd-
spurningár
sem þeir áttu að svara. Ein.
spurningin var m. a. á þessa
lund: |
„Hvað teljið þér hafa áunrí-
ist mest með bifreiðaöld þeirriý
sem nú ríkir?“
„Að þá hættu menn að stela
hestum,“ svaraði einn stúdeht-
anna. , ’f1
*■ '
John A. Kendrik skýrði fra
til hann komst á réttan kjöi aftur, ef þeim bauð svo við aö Þyi fyrir rétti i Washington.Jxö
horfa. Það var ætíð fyrirhafnarminna að flytja á brott; Ojg.
'Charley. Cantr.il, ættarhöfðingínn, hafði af skarpvitúrlegri 'framl-
sýni látið hópinn flytjast búferlum til eyjar úti fyrir strönd-
honum hefði verið boðnir
doijarar fyrir að myrða Michael
Lee. „Eg neilaði að gera það
vegna þess að eg sá, að þegar eg
væri búinn að boi’ga skatta á£
inni, skömmu eftir að Somersetlandið var selt. Maynard vissj,
plonkum, sem voi'u haganlega felldir á fjora trjáboli. . Hann f hvar ættin hafðist við; tveir drengjanna, Fryer og Dod, höfðu |
hafði ekki fengist um að losa börkinn af bolunum; hið eina komið til bæjarins um sumarið i leit að æti. Þeir höfðu kMnið jÞessari iipphæð þá yi'ði skramb-
sem hann krafðist af undirstöðu borðs síns var að hún væri að nóttu til, farið að húsi Maynards Og vakið hgnn; og Mayriard, ann dkkert eftir.
traust. Borðið var smíðað með það fyrir augum, að duga lengur ’ sem vissi, að. betur mundi borga sig að láta þeim í té það, sem:
en einn mannsaldur. Hann hafi geirneglt plankana og við það j þá vanhagaði um, en að iáta þá briótast inn í birgðageymsluna,
hafði hann handleikið verkfæri sín af slikri. snilld, að hvergi • hafði. farið á fætur og gengið með þeim niður á bryggjuna og
BEZTAÐAUGLtSAlVla
C.
-TABIZAM-
2386
MI5> 2NSMV INfgNPEP T<P F<PU-OW, 0UT
aimdlBV ÓMBZ. THS PZO&f £AT£-
fos’m op th£ pzopzeeoz..
rp. T
'ZtúCK FO.'.v
WiTH H\6 &UH 0UTT-A. VI&Cd~>
01.0*1 TO ZBOPIBLO'6 %£AD!
Tarzan slapp með naummdum frá
því að Brister skyti hann til b’aixa.
Hann stökk út um gluggann. Brister
ætlaði að elta hann, en valt um
prófessor Redfiéld þar sem hann' Iá
á gólfinu. Hann úrráði af bræði og
sló prófessorinn í höfuðið með byssu-
skeftinu.
—-