Vísir - 13.07.1957, Blaðsíða 6

6
VlSIB
Laugardaginn 13. júlí 1957"
WISZR
---- D A G B L A Ð
Vlrir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjcri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
,,x Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Rltstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F,
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Spyr sá sem ekki veit.
Mkirlijfs ogp Ínítaafíl:
Neytandi spyr þeirrar spurn-
ingar í Alþýðublaðinu í
fyi'radag, hvers v.egna olíu-
verð lækki ekki hér á landi,
enda þótt það hafi færzt í
samt lag annars staðar eftir
að endi var bundinn á Súez-
deiluna og skurðurinn var
opnaður á nýjan leik. Iiafa
vafalaust margir áhuga fyrir
því að vita þetta — ekki
neytandi Alþýðublaðsins
einn — og það er mjög vel til
fundið að koma fyrirspurn
um þetta á framfæri hjá Al-
þýðublaðinu, einu af stuðn-
ingsblöðum núverandi rík-
isstjórnar.
í lok fyrirspurnar sinnar, sem
lieitir „Hvers vegna lækkar
ekki olíuverð á íslandi?“, er
spurt um það, hvort munur-
inn á verðlagi hér og erlend-
is stafi að einhverju leyti af
„óhóflegum yfirstjórnar- og
dreifingarkostnaði“ hjá fé-
lögum þeim, sem hafa olíu-
flutning og sölu á hendi hér
á landi. Um þetta skal ekkert
fullyrt hér, en að sjálfsögðu
liefir ríkisstjórnin í hendi
sér að athuga það atriði. En
allir menn ættu að vita ann-
að, og það er þetta: Olían,
sem flutt var til landsins í
vetur og vor, var flutt fyrir
verð, sem bundið var með
samningi svo lengi, að flutn-
ingsgjöld á frjálsum mark-
aði voru orðin aðeins brot af
hinu umsamda flutnings-
gjaldi, þegar samningurinn
var loks á enda.
Þetta gerviverð, sem ríkis-
stjórnin hélt uppi fyrir eig-
endur Hamrafells, hefir vit-
anlega haft þau áhrif, að
olíuverð hefir ekki lækkað
til notenda. Og á þaðmá enn
frémur benda, að Hamrafell
fljúur enn olíu fyrir miklu
hærra verð en sett er upp á
frjálsum markaði, svo að
lækkun á, olíuverði, sem
fram hlýtur að koma bráð-
lega, verður ekki eins mikil
og hún gæti orðið, ef ríkis-
stjórnin gengist ekki bók-
staflega fyrir því, að olíu-
verð hér sé sem hæst.
Þetta eru atriði, sem ,,neytandi“
Alþýðublaðsins gerir sér vit-
anlega fulla grein fyrir.
Hann skrifar af svo mikilli
þekkingu um olíumál, bunk-
erverð og eðlisþunga, að
hann er bersýnilega aðeins
að gera sér upp vanþekk-
ingu, þegar hann þykist
ekkert vita um þetta háa
verðlag á olíunni hér. Það
sýnir þó, að einhverjir að-
standendur ríkisstjórnar-
innar eru orðnir hálfhrædd-
ir við þann leik, sem leikinn
hefir verið að undanförnu
með farmgjöld Hamrafells
og olíuverð hér.
Alþýðublaðinu hefir einu sinni
orðið hált á að verja olíu-
hneyksli, sem framsóknar-
menn stóðu að fyrir nokkr-
um árum. Því lauk með
maklegum dómi yfir þeim,
er að því stóðu. Alþýðublað-
ið er bersýnilega orðið hrætt
um, að hinu nýja olíuævin-
týri samvinnumanna muni
ljúka á svipaðan hátt, að
minnsta kosti frammi fyrir
dómi þjóðarinnar. Þess
vegna er neytandinn látinn
bera fram fyrirspurn sína.
Hún er ágæt, en hún hefði
gjarnan mátt vera borin
fram fyrr.
Það er fullkomið alvörúmál,
hvernig stjórnin hegðar sér
í oiíumálunum, því að hér
er um að ræða þá vöru, sem
öll útflutningsframleiðsla
landsmanna byggist á. En
einmitt af því að landsmenn
komast ekki hjá að nota olíu
vegna útgerðarinnar, knýja
framsóknarmenn fram okur-
verð fyrir olíuflutninga.
Þannjg vinna þeir markvist
að aukinni dýrtíð í landi,
erfiðari afkomu allra —
nema sjálfra sín.
Helfflsmeistarakeppn!.
Hér stendur nú yfir fyrsta
heimsmeistarakeppnin, sem
efnt er til hér á landi, keppni
stúdenta um heimsmeistara-
tignina í skák. Mótið sækja
13 þjóðir úr þrem heimsálf-
um, og hér er því staddur
blómi æskunnar í heirnin-
um í því sviði andlegra
iþrótta, sem nýtur virðingaf
hvarvetna.
Það er gaman fyrir íslenzka
skákmenn að taka á- móti
þessum slynga skákmanna-
hópi, því að ætla má. að það
geti taiizt nokkur viðurkenn-
ing á skákm'.nnt íslendinga,
að þegið var það boð að
halda mó:io hér að þessu
sinni. Væntanlega verc-ar
þet'.a einnig til að glæða til
muna þann ánægjulega
skákáhuga, sem hér hefir
ríkt að undanförnu. Við
þurfum að rækta hann eftir
megni, því að iðkun skák-
Hvort fær blindur leitt blind-
an? Munu þeir ekki báðir falla
i gryfju?
Þessi kunnu orð Jesú eru í 6.
kapitula Lúkasarguðspjalls.
I-Ivert miðar har.n þessari lík-
ingu?
1 næsta versi á eítir talar
hann um lærisvein og meistara.
Afstaðan þeirra í milli er hin
sama og líkingin bendir til: Ann-
ar leiðir, hinn íyfgir. Menn fara
yfirleitt ekki fram úr fyrirmynd-
um sínum: Hver, sem er full-
numa, verður eins og meistari
lians.
Margir voru leiðtogar og meist
arar þeirra tíma. Og þeir eru
margir enn, margir, sem bjóðast
til vegsagnar og um margt að
velja til áhrifa og eftirbreytni.
En hver er fær um skilyrðis-
lausa forystu? Hver er maklegur
þess að heita meistari annarra?
Hver er hæfur til þess að segja
án fyrirvara: Fylg þú mér?
I Jesús er ekki í vafa um þetta.
Hann segir: Einn er yðar meist-
ari, en þér eruð allir bræður.
Komið til mín allir, fylgið mér,
lærið af mér.
| Eitt er augljóst: Biindur fær
ekki blindan leitt. Slík samfylgd
verður báðum til ófarnaðar.
I Víðkunn mynd eftir hollenzka
málarann Brueghel sýnir,
I iivernig fer, þegar blindur leiðir
blinaan. Þeir eru nokkrir saman
á þessari mynd, einir sex saman,
og allir blindir, paufast áfram
• hver eftir öðrum og einn leiðir
annan. En sá fremsti er þegar
fallinn í gryfju og sá næsti í
| þann veginn að faila á hann
ofan. Hinum, sem siðar ganga,
1 eru sömu örlög vís.
| Það þarf ekki að því að spyrja,
hvernig fer, þegar biindur leiðir
. blindan.
En eru ekki flestir sjáandi?
Sjáum vér ekki veginn og hætt-
ur lians? Er nokkur hætta á því,
að vér kunnum ekki fótum vor-
um forráð og sjáum ekki rétt?
Jesús fer ekki mörgum orðum
um það, hvernig sjón vorri er
farið. Hann bregður með einni
spurningu snöggu leiftri yfir
tiitekið atriði — og afhjúpar það,
hvernig mannlegum augum er
háttað, hvernig þeir sjá: Hví
sér þú flísina, sem er í auga
bróður þíns, en tekur ekki eftir
bjáikánum, sem ér í þínu éigin
auga? ,
Engin smávegis sjónglop!
Við hvern er hann að taia?
Mig og þig? Er okkur rétt lýst
með þessu?
Þe.'r, sem gefa sér tóm . til
þers að hugsa málið. rúúnu verða
að kannast við. að lýsingin sé
ekki staðiaus, að orðin um bjálk-
ann og fiísina séu skeyti, sem
hæfl 'oss eigi fiarri hje.rtastað.
íþróttarinnar getur ekki að-
eins orðiði mörgum æsku-
manna góð dægbádvöl heldur
og forðað frá óhollum venj-
um, Þéss vegna -fagnar allur
almenningur því, að þessi
heimsmcistarakeppni er háð
hé'r, en ýæhíir þess, ao gest-
unum þvki för sín góð, hvort
sem þeir verða sigursælir
eca ekki.
Þegar vér skoðum og metum
gjörðir og framkomu, skakkar
að jafnaði nokkuð miklu um
niðurstöðu eftir því, hver i hlut
á. Flísin verður að bjálka, ef
náunginn á í hlut, bjálkinn að
flís, ef hann stendur í eigin
auga.
Þú grípur til lítils háttar
ósannsögli til þess að skýra eða
afsaka það til dæmis, að þú
stóðst ekki við gefiö loforð. Þér
finnst öldungis ósaknæmt að
fara þannig að — það skaðar
engan, en er sjálfum þér til
áþreifanlegs hagræðis.
Slík ómerkilegheit eru ósýni-
leg og skaðlaus flís, finnst þér.
En ef þú stendur einhvern
.annan að þessu sama, þá finnst
þér það frámunalega óvandað
framferði, auðvirðilegt og fyrir-
litlegt.
Svolítil yfirsjón í reikningi
gleymist furðu fljótt, ef við-
skiptavinur hafði skaðann. Hún
verður stórfelldari og minnis-
stæðari, ef tapið er á þína hlið.
Vér notum ósjálfrátt tvenns kon-
ar vog og mæli eftir því, hvort
vér afgreiðum oss sjálfa eða
aðra menn.
Það var sagt um írægan her-
foringja, sem var eineygður, að
hann hafi átt að bregða sjón-
aukanum fyrir blinda augað,
þegar yfirherstjórnin gaf honum
merki um undanhald, af því að
orrustan væri töpuð. Hann vann
orrustuna.
Sjálfkrafa þokast sjónaukinn
fyrir blindan blett á sjáaldrinu,
þegar samvizkan gefur merki
' um, að vér höfum tapað. Vér
teljum oss trú um. að vér séum
I að vinna á hólmi lífsins með
því að feiast þannig. Og tii frek-
ari staðfestingar á þeirri skoðun
beinist sjónaukinn þangað, sem
aðrir eru að tapa eða virðast
standa höllum fæti. Og þar er
það álitshnekkir. blettur á mann-
orði. skapgerðarbrestur. sem er
meinlaust vor megin eða jafn-
vel ávinningur.
Sjónaukar stækka og skýra
það. sem fiarlægt er.
Augun fá ósjálfrátt eigind
sjónaukans, þegar skimað er
eftir bróðurnum og ávinningum
hans. Allt stækkar,- sem miður
fer hjá honum. Flisin verður að
bjálka.
' Sjaldnast förum vér á fund
þess manns, sem friðsjár vorar .
og smásjár hafa beinzt að, til j
þess að benda honum i bróð- j
erni á þau missmíði, sem vér.
þykjumst hafa séð. En vér erum
einatt greiðviknir á að lána sjón-
tækin eða t.já þeim það, sem vér (
höfum oröið visari. Og þótt flísin
yrði rétt. skaplega stór í aug-'
um þess, sem fyrstur fann, mun j
hún taka skjótum vexti, þegar
j hún fer að eanga frá munni í
j munti. E;n fiiiður hefur stund-
r-n éhænsnum við
,'eð v"’-y-r* ' —af gjefu pg
I ílugufótur að fe'trm grip.
© Gr’
rið hefnr verið úr s'
I
rn.
-aa
ný-
I-—■ í hö’-bmi O'-ir'-QKfoj. j
S.-Englandi, v-r :;f frosk-'
i manninuin Crabb. i
Moldar uppgröfturinn úr
Miklubraut veldur mönnum
áhyggjum. Austurbæingur hefur
beðið Bergmál að koma á
framfæri spurningu varðandi
Klambratúnið.
Moldarbylur af Klambra-
túni.
Það, sem bakar Austurbæingi
áhyggjur er það, að nú er unnið
sleitulaust að því að grafa upp
nærliggjandi götur og flytja
jarðveginn á Klambratúnið, þar
sem jafnframt er dreift úr hon-
um. Heldur Austurbæingurinn
því fram, að komi rok í þurrki,
muni koma hinn mesti moldbyl-
ur yfir bæinn og valda miklum
sóðaskap í görðum og húsum.
Hann langar því til að vita hvað
fyrirhugað er í þessu efni, hvort
fyrirhugað sé að sá grasfræi í
svörðin til að binda hann, eða
hvort aðrar ráðstafanir verði
gerðar til þess að koma i veg
fyrir moldbyl.
Hrannar skrifar um sama
mál á þessa leið:
Sumarið hefur verið afbragðs
gott það sem af er, og júní-
mánuður allur eindæma góður,
allur gróður ber þess ljósast
vitni, garðar í Reykjavík munu
fegurri og gróður meiri en oít
áðui' i byrjun júli, og eru skrúð-
garðar bæjarins ekki síðri þar
en aðrir. Hafliði skrúðbóndi og
ráðunautur er smekkmaður á lit
blóma og val blómtegunda, og
ekki er hvað sízt ánægjulegt að
ganga um skólagarða Reykjavik-
ur en þar er öll umhirða til
sóma og prýði.
Vill láta þekja með
túnþökum.
En illa lýst mér á allan moldar
uppgröftin úr Miklubrautinni
sem keyrður hefur verið inn á
Klambratúnið, ef ekki verður
þakið með túnþökum, eða sáð nú
þegar þó ekki væri nema höfr-
um í flagið, hafrarnir binda þó
ekki jarðveginn nema í bili, verð-
ur illfarandi um Miklubraut eða
búandi i næstu húsum þegar
hauststormarnir byrja fyrir al-
vöru. Þá væri ennfremur æski-
legt að vatnsbílamir létu sjá
sig á Miklubraut og í Hlíðar-
hverfinu og eru verkfræðingar
bæjarins visir til að sjá um þá
framkvæmd.
Bergmál væntir þess, að það',
sem drepið er á í bréíum þess
verði tekið til athugunar þegar.
— Sennilega væri heppilegt, að
þekja með túnþökum. Er nokkuð
til fyrirstöðu á, að haga verk-
inu þannig, að unnt sé að byrja
á því þegar og þekja svo jafn-
hraðan eins fljótt og við verður
komið?
--------------
Heíur fengið 1000
lítra blóðs.
Kona nokkur í Hull í Englandí
hefir á undanförnum 10 árum
orðið að fá blóðgjöf á viku fresti.
Hún er haldin blóðsjúkdómi,
sem orsakar, að rau.ð blóðkorn
myndast ekki í blóði hennar.
Gera læknar ráð fyrir, að húrt
geti fengið bót rneina sinna sið-
ar, en þangað til verður liún að
fá bióðgjöf með reglulegu milli-
bili. í. sl. viku Iiafði hún fengið
slíka blóðgjöf 665 sinnum, og
alls fengið 1000 lítra af blóði.
© Allar brezkar hersveitir eru
nú farnar frá Jórdaníu — 10
vikum fyrr en saniið var uni.