Vísir - 18.07.1957, Blaðsíða 7
Fimmtudagirm 1S. júlí 1957.
ytsm
t
L\(.IX\
VEIT
&ÍSA
ÆvttiÁ
4>
er .
Dto
— Nei, farðu ekki, ekki á þennan hátt, Stella. I>að hlýtur
eitthvað sérstakt að hafa vakað fyrir þér, þegár bú ákvaðst að
koma til min. Þú verður að segja mér allt af létta. Fáðu þér
ahnan vindling.
En hún hrissti höfuðið.
— Kannske ég doki við hjá þér smástundi Það er rétt, Allan,'
að ég kom tii þín í ákveðnum tilgangi. Ég skammast mín fyrir
j>að, ég á varla bót fyrir skóinn minn, og ég gat ekki snúið mér
til neins, nema þín.
— Þú þarft sannarlega ekki að skammást þín fyrir það, sagði
hann og bætti við, brosandi:
Hann dró flókahurðiija til blíðar og opnaði dyrnar fram í
faiðstofuna. Hann hnyklaði brúnir, er hahn sá, að Eva Edmond
sat þar enn, við skrifborðið. Hann hafði sagt henni, að hún
gæti farið.
„Verið þér sælir, Witt læknir,“ heyrði hann Stellu segja.
Eva stóð upp og opnaði dyrnar fram í ganginn. Þegar hún
hafði lokað dyrunurn og Stella var farin út stóð hún þar kyrr
i sömu sporum. Það var eins og hún biði eftir því, að hann
spyrði hana:
„Hvers vegna eruð þér ekki farnar heim?“
„Mér fannst skylda mín að vera hér, eins og jafnan þegar
sjúklingar eru héi'- Þér hefðuð getað þurft á mér að halda.“
Hún gat ekki leynt þvi, að henni hafði sárnað. Hafði hún
beðið, af því að’hún vonaði enn, að hann mundi aka henni heim,
eins og þeim hafði talast til, eða var það vegna forvitni, sem
hún hafði beðið?
: ♦
Hún gekk fram hjá honum og inn í læknastofuna og fór að
taka til. Hún fór úr hvíta sloppnum og í jakkann.
„Læknir — þér hafið ekki fyllt út neitt spjald — ég get ekki
fundið það.“
„Það verður ekkert spjald útfyllt — og það verður ekki nein'
greiðsla fyrir þetta viðtal. Frú.... Dawson var gift lækni og
hefur rétt til þess. Annars held ég ekki, að hún komi aftur.
Hún kvartaði yfir verkjum — ég athugaði hana, og fyrirskip-
aði nudd.“
Hann varð þess skynd.ilega var, að hann var gripinn tauga
æsingu. Hafði húh orðið þess vör? Honum fannst, að hann yrði
— Sannast að segja áttu nokkurt xe imú hjá mér, þar sem'að vera einn til þess að geta hugsað í næði, og har.n sagði dálítið
þú forðum endursendir alla tékkana, sem ég sendi þér. j hranalega:
— Ég vildi' líka 'helzt ekki þiggja fé af þér'nú, Allan, eftir. „Ég kysi helzt, að ’þér færuð ungfrú Edmond. Ég þarf að
allt, sem ég hefi gert þér í móti, en ef þú gætir hjálpað rnér um J athuga álitsgerð lækria, sem mér hefur borizt, ,um alvarlegt
hundruð pund, mundi það bjarga méþ út úr öfíufti fjárhags- sjúkdómstilfelli, og vil helzt athuga það í einrúmi.“
erfiðleikum. I Evu Edmond varð næstum bilt við, er hann mælti til hennar
— Því miður hefi ég ekki svo mikið á mér, en ég get skrifáð í þessum tón, og hann sá eftir, að hafa talað til hennar þannig,
tékka. í dag er opið fram eftir í bankanum, svo að þú getur | en hann afsakaði sig með því, að hún hefði átt að fara, eins og
fpngið peningana tafarlaust. ,
Hanri tók upp tékkheftið sitt og’var byrjaður að skrifa, er
hann leit á hana spurningaraugum.
hann hafði sagt henni.
,Mér þýkir leitt, ef yður finnst, að framkpma mín hafi ekki
' ‘verið slíkt sem vera bar,“ nagði hún. Tiiliti augna hennar var
Ja það er satt, sagði hun. Egkalla mig Ruth Dawson, það ,. , . , -' ■ , , „ ,. , , , >
i tomlegt, hun var eins og hikandi skolatelpa, sem hefur fengið
afn moður minnar, apur en hun giftist. I . ' «•• •' . , ' ,
avitur en jafnframt var eitthvað 1 syip ftennai', sem hann gat
var naín móður minnar, áður en liún giftist
Hún tók við tékkanum, braut hann saman, og lagði hann í
tösku sína.
— Ég skal reyna, að baka þér ekki fleiri erfiðleika, Allan,
sagði hún, — og eins og ég sagði áður, þá mundi ég ekki hafa
komið, ef ég væri ekki í mestu kröggum. Ég notaði minn sein-
asta eyri fil þess að aka hingað. Oft heii ég húgsað, að svb illa
væri komið fyriir mér, að verra gæti það ekki verið — og það
hefur eklci ræst úr' neinu fyrir mér.
Það var margt, sem hann gjaman hefði viljað spyrja hana
um, en þetta hafði komið honum svo óvænt, að þetta var allt
eins og flækja, sem engin leið var að greiða úr, fyrr en hann
hefði hugsað um þetta í ró og næði.
— Ég vil ekki, að þú búir við neinn skort! Þú þekkir mig
nógu vel til þess að vita, að ég vil hjálpa þér.
Hann mælti þetta af s.vo miklum innileik, að hún gat yel
skilið það sem hátíðlegt loforð. Hún sner.ti við handlegg hans
og þrýsti létt að — lét þakklæti sitt í ljós með því móti, og
bjóst svo til að fara, og nú gerði hann enga tilraun til þess að
hindra hana í því.
— Vertu sæll, Allan, sagði hún.
1 — Aðeins eitt, Stella.... Ef þú þarft að tala við mig hringdu1
þá til mín í sjúkrahúsið, eða hingað þegar viðtalstími er. Ég
hefi kvænst aftur, og það gæti leitt til óþæginda fyrir þig, að
þurfa að tala við konu míná. Hún yeit, að ég var kvæntur áður,1
og trúði því, eins og ég, að fyrri kona mín væri ekki í lifenda
tölu. I
• — Ég skal fara varlega, en ég held ekki, að við þurfum að
talast við frekara. Þakka þér fyrir, AHan. i
ekki áttað sig á, og gerði hann óstyrkan. Skyldi hún hafa
heyrt eitthvað af þvi, sém farið hafði milli hans og Stellu, þótt
báðar hurðir væru lokaðar?
Það var ekki fyrr en Allan var á heimleið í bílnum, að hann
gerði sér fyllilega Ijóst hvaða afleiðjngar það gæti haft, að
Stella hafði birst aftur. Brátt fór hann að líta á þetta sem
ógnun, sem skugga legði af langt fram á framtíðarbraut hans.
Hann og Stella höfðu aldrei skilið að lögum — en að vísu
hafði verið tilltynnt, að Stella væri dauð. En hafði hún ekki,
eins og komið vax', rétt til að gera kröfur til hans lögum sam-
kvæmt? Þar að auiti var hún kona með flekkaða fortíð, eins
og hún sjálf hafði sagt. Hún hafði flækst inn í morðmál, og hún
hafði komið upp um bófafélag, sem hún hafði komist í kynni
við, er hún bjó með maimi nokkrum, sem var. einn í félaginu —
höfuðpaurinn — og verið mvrtur.
Allan kveikti sér enn í einum vindlingi. Hann hafði reykt
hyern af öðrum til þess að stilla taugarnar. Ef hann aðeins ætti
Matróðskona
óskast strax vegna sumarleyfa. Uppl. í skrifstofu félagsins
í dag.
4Hs»#V»/€atfið Skoljjutiyui' h.t'.
Sími 24420.
"iJ í
_/ _ ^
k#v*ö*í*ii*v*ð*k*u*ii*fi«í
........................
Þegar eg nam staðar við litla
benzinstöð í Vermont, til þess
að láta athuga, hvorj nægilegt
loft væri í dekkjunum, kom af-
greiðslumaðurinn til mín og
baðst afsökunar á því, að eng-
in loftdæla væri til á staðnum,
en skýrði jafnframt frá því, að
sú næsía væri við veginn í um
það bil mílu fjarlægð.
Eg þakkaði honum fyrír og
bætti því við, að úr þvi eg væri
á annað borð kominn á staðinn,
ætlaði eg að taka 45 lítra. af
benzíni. Það var furðulegt, þeg-
ar hami leit ákveðinn á mig og
sagði: — Væri ekki sanngjarn-
ara, ef þér keyptuð benzínið
þar heldur?
Og það yar me'ð mestu herkj-
ura, að eg gat íengið hann til
að selja riiér 22 líter með því
skUyrði, að eg keypti hinn
hejminginn neðar við vegmn.
*
Það þykir nýlundu sæta, sem
var óþekkt fyrirbæri á meðan
Stalin réði ríkjum í Rússlandi
að nú hefur verið gefin út lýs-
ing Moskvuborgar með ágætum
uppdráttum og lýsingu á öllu
því skoðunarverðasta þar í
börg. Áður hefði slikt þrótt upp-
ljóstun á hernaðarleyndarmáli.
Þessi leiðarvísir gefur enn-
fremur ýmsar sögulegar og
hagfræðilegar upplýsinjgar um
borgina. Meðal arinars þær að
þegar Mdskvá brann í hérför
Napóleons Bonaparte hati
brunnið 2041 hús af 2567 sem
samtals voru til í borginni. Þá
er þess ennfremur gétíð að á
árinu 1954 einu hafi veriS
byggðar þar íbúðir, sem
samanlögðu flatarmál eru 91
þúsund ferkílómetrar. Hvað er
ísland stórt?
Kínverskur rjthöfundur gaf
fyrir 2000 árum eftirfarandi ráð
um samskipti við kvenþjóðina:
— Þegar kona yrðir á þig, þá
brostu til hennar og hugsaðu
um eitthvað annað.
Áreiðanlega eru einhverjir
enn í dag, sem leldu sér hag i
Íþví að fylgja ráði þessu.
£ d. Sumufks
TAilZAIM -
a;
1M
Bardagaöskrin bergmáluðú í gkóg-
inum, þegar ljónið barðist af mikilli'
heift við hýenurnar. þyí bað vijdi <
auðsýhilega ekki skiþta bráðinni með
þeim.
Ég vona að ljópið sigri, sagð'i Red-
field beisklega, því það er ' q}Jíi
sk;Jrra að'vera étinn af konungi dýr-
anna. Þú skalt ekki örvæiíta strax,
sagði Tarzan: Það er ekki útséð enn
hvort aparnir- tiafa hoyrt til mín og
þeir geta komið á þessurn fáu augná-
blikum, sem við eiguin undankomu
auðið.