Vísir - 19.07.1957, Blaðsíða 4

mrlH's*u
VlSIB
Föstudaginn 39. júlí 1957'
VIMK.
~ D A G B L A Ð
Tí*lr kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíðux.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Fálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritfitjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstoíur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Þar sem „réttlætið" ríkir.
//
Fyrir nokkru rigndi mótmæl-
um yí'ir Kadar, kvislinginn
ungverska, vegna dauða-
dóma, sem kveðnir höfðu
verið upp yfir tveim rithöf-
undum ungverskum, sern
höfðu gerzt sekir um þann
óheyrilega glæp að vera and-
vígir honum og hvetja aðra
til andstöðu. Vegna mót-
mælanna treystir Kadar-
stjórnin sér ekki til að láta
taka menn þessa af lífi, eða
svo var að minnsta kosti lát-
ið í veðri vaka, og veit al-
menningur ekki annað en að
mennirnir sitji í fangelsi,
þar sem þeim er ætluð löng
allt slikt kemur fram í dags-
Tugir humarveiðileyfa
til Vestmannaeyja.
/iii s/ú raní tv&gsanúlarúð-
hwvti er súmsahlaus!
Vegna ummæla í blöðum um veitt 41 leyfi, þar af 30 til Vest-
veitingu humarveiðileyfa vill. mannaeyja.
sjávarútvegsmálaráðuneytið
taka þetta fram:
Með lögum nr. 82 frá 8. des.
1952, um breyting’ á lögum nr.
5, 18 maí 1920, um bann gegn
I leyfisbréfum þeim, er ráðu-
neytið hefur gefið út, hefur
verið tekið fram, hverjum skil-
yrðum leyfin séu bundin og er
eitt þeirra, að Fiskifélagi íslands
botnvörpuveiðum, er ráðherra'sé send skýrsla um veiðarnar til
veitt heimild til þess að veila þess að hægt sé að fylgjast með
vélbátum undanþágu til að þvi hvort leyfin séu misnotuð.
stunda leturhumarveiðar á til-
teknum svæðum innan land-
helgi með venjulegri leturhum-
arvörpu. Aður en undanþágan
er veitt, skal leita um hana á-
sér grein fyrir því. að blóð-
veldi er rikjandi í Ungverja-
landi og annað ekki, svo að
þeir kunna að telja hag-
kvæmt að nefna ekki alla
uppskeru dauða og harð-
vist. Getur þó vel verið, að Kommúnistar halda því hik
ljósið. Kommúnistar gera' lits Fiskifélags íslands.
Undanfarin ár hefur ráð-
herra notað fyrrgréinda heim-
ild og 4 leyfi veitt 1953, 12
leyfi 1954, 12 leyfi 1955 og 8
leyf.i 1956.
Árin 1953 og 1954 voru flest
stjórnai, þótt þeii skýri frá ]eyfin veitt til Stokkseyrar og
sumum dauðadómanna og líf Eyrarbakka, en nokkur til
látanna til þess að minna al- Vestmannaeyja, en árin 1955
menning í Ungverjalandi og^ Qg 1956 eru engin leyfi veitt til
nágrannaríkjum þess á. Vestmannaeyja, vegna and-
það, au illa fari fyrir þeim, mæla frá fiskideildinni þar.
ei kunni ekki að meta bless- j Svæði þau, sem leyfin giltu
un kommúnismans og vilji fyrir voru við Suðurland og
Suðausturland.
Nú í ár sótti mikill fjöldi
ekki una handleiðslu komm-
únista.
annað hafi verið framkvæmt.
en látið hefir verið í veðri
vaka, þvi að enginn getur
gengið úr skugga um, að
staðið hafi verið við loforðið
um grið.
En dómsvél kommúnista í Ung-
verjalandi hefir ekki hægt á
sér við þetta. Hún er látin
starfa af sama kappi og áð-
ur, enda þótt heimurinn fyll-
ist hrylling og skelfing í
æ vaxandi mæli yfir villi-
mennsku þeirri, sem kom-
múnistum stjórnar í afskipt-
um þeirra af málefnum þess-
arrar ógæfusömu þjóðar.
Vitað er um hundruð manna,
sem dæmd hafa verið til lif-
láts, og véit þó enginn, hvort
enginn mæla því gegn, að
,,réttlætið“ þar er að vissu
I ár voru ílest leyfin veitt
j^ða.'ci' hluta maif.nánaðar cg
hófu bátarnir veiðar um mán-
aðarmótin maí og júní.
Aflaskýrslur bátanna fyrir
júnímánuð bárust Fiskifélag-
inu í byrjun júlímánaðar og
ráðuneytinu barst skýrsla Fiski
félagsins, dags. 9. júlí s.l. Afla-
skýrslur bátanna báru með sér
að 28 bátar höfðu misnotað
leyfið að meira eða minna
leyti.
Þar sem þessir bátar höfðu
brotið skilyrði leyfanna, með
þvi að nota leyfi til humar-
veiða til þess að stunda aðrar
fiskveiðar, sv.ipti ráðuneytið
þá leyfum þann 10. júlí s.l.
Af framansögðu er ljóst, að
engin humarveiðileyfi hafa ver-
ið veitt á þessu ári, nema sam-
útgm. í Vestmannaevjum uni’ kvæmt meðmælum Fiskifélags
íslands. Og að ástæðan til þess
að veitt hafa verið fleiri leyfi
í ár en s.l. áry er eingöngu sú,
ekki fram nein fyrirstaða af að stærsta útgerðarstöð lands-
laust fram, að allt sé bezt,]eyfi ti] þess ag láta báta sína
og fullkomnast í rikjunum stunda humarveiðar innan Jand
austan járntjaldsins, og mun|helgi, og að þessu sinni kom
hálfu fiskideildarinnar í Vest-
leyti hið fullkomnasta, sem mannaeyjum gegn því að veita
þekkist á vorum dögum og
þótt skoðuð verði spjöld sög-
unnar um all-langt skeið.
Hitt orkar rneira tvímælis,
leyfi til humárveiða við Vest-
mannaeyjar.
Álits var leitað hjá F.iskifé-
ns, Vestmannaeyjar, óska.ði nú
eftir leyfum, en ekki í fyrra, og
að sjálfsögðu þótti ekki fært að
neita útgerðarmönnum þar um
leyfi á sama tíma sem öðrum
lagi Islands og leyfin síðan.var heimilað að veiða á þeirra
hversu „gott réttlæti ei um<veit^ samkv meðmælum þess á miðum.
að ræða, og yfirleitt, hvort
það getur kállazt réttlæti í
þeirri merkingu þess orðs,
sém lögð hefir verið í það af
þeim, er hafa ekki lagt fyrir
sig hugtakarugling, eins og
kommúnistar eru manna
slyngastir í.
sama hátt og undanfarn ár.
Alls lpafa verið á þessu ári
(Sjávarútvegsmálaráðu-
neytið, 17. júlí 1957).
Allur réttur eða enginn.
Dómsmálakerfi kommúnista-:
ríkjanna er eitt af því, sem
notað er til að halda þjóðun-
um niðri. Það er ekki sett á
laggir til að tryggja það, að
þegnarnir geti notið öryggis
innbyrðis og gagnvart ríkis-
valdinu. Þvert á móti — það
rétt en einstaklingurinn
Lýsingu Austfjarða lokið.
Árbók Ferðafélags íslands 1957 komin út
og fjallar um nor&urhluta Austfjarða.
Árbók Ferðafélags Islands ýmsa austfirzka fræðimenn og
fyrir árið 1957 er komin út og menn sem kunnugir eru stað-
fjallar um norðurhluta Aust- háttum sér til aðstoðar við lýs-
augum kommúnista, sem
hirða ekki um meðulin. ef
þeir ná
marki.
er sett á laggir til þess að Hjá þeim getur það ekki gerzt,
Vyggja það, að þegnarnir sé
sviftir öllu öryggi gagnvart
þeim, er halda um stjórn-
völ rikisins, kommúnisíum.
Þeir hafa öll völd í ríkinu,
og hvers vegna skyldu þeir
láta sjálfstætt dómsmála-
kerfí starfa, ef það gæti
stofnað völdum þeirra í
hættu, með því að vernda ó-
breytta borgara fyrir yfir-
gangi?
Það þarf ekki mörg orð til að
lýsa því, hvernig aðstaða
einstaklingsins í kommúnista
ríkjunum — og einræðis-
rikjunum yfirleitt — er
gagnvart yfirvöldunum.
Einstaklingui'inn ér sviftur
öllum rétti, ef hann vill ekki
hlýðnast yfirvöldunum í
engan. Þaö er ein ar ástæð- j fjarða, eða norðan Gerpis til ingu’ einstakra byggðarlaga og
unum fyrir þvi. hve „rétt- Kögurs. Imá þar helzt til nefna þá Jón
vísin ■ Þar er fullkomin í j Árbókina ’ skrifar að þessu Sigfússon kaupmann á Norð-
sinni Stefán Einarsson prófes- firði, Sigurð Vilhjálmsson bónda
sor í Baltimore nema hvað a Hánefsstöðum, Vilhjálmur
sem heppilegustu -pómas Tryggvason jarðfræð- , Hjálmarss. frv. alþm. á Brekku,
ingur skrifar þætti úr jarðfræði Stefán Baldvinsson bónda í
Austfjarða. Bókin er 120 bls. að Stakkahlíð og síra Ingvar Sig-
stærð, auk margra sérpfentaðra ‘urðsson prest á Desjarmýri. •
mynda. Með þessari bók er lýs- Bókinni er skipt í kafla er
ingu Austfjarða lokið og skrif- , fjalla um Norðfjörð, Mjóafjörð,
aði Stefán prófessor einnig um Seyðisfjörð, Loðmundarfjörð
suðurhluta Austfjarða fyrir og Borgarfjörð og Víkurnar.
voru tveim' árum, Er lýsing hans ít- Þá kemur þáttur Tómasar
arleg og greinargóð 'og hinn , Tryggvasonar um jarðfræði
mesti fengur fyrir þá sem ferð- j Austfjarða, loks eru minning-
0_ ast vilja um hina undurfögi'u (arorð um Pálma rektor Hann-
Austfirði og kynnast vilja þar esson, en hann var varaforseti
staðháttum, örnefnum og sögu- Ferðafélagsins, og síðast í bók-
stöðum.
Prófessor Stefán hefur fengið
er átti sér t. d. stað í Banda-
ríkjunum um miðjan síðasta
mánuð, að nokkrir foringjar
kommúnista þar, er dæmdir
höfðu verið til fangelsisvistar
fyrir skoðanir sínar
leystir úr haldi af æðra rétti.
Það var sigur fyrir kommún-
ista, en það var einnig
sigur fyrir þá. því að þett i
gaf mjög óheppilegan sam-
anburð á því, hvernig farið
er að og að þegnunum búið
i vestrænum réttarríkjum og
til dæmis Ungverjalandi,
sem aðallega er sýnishorn
hins kommúnistiska lög-
reglurikis. Þess vegna hafa
kommúnistar ekki talið á-
stæðu til að benda á þenna
sigur sinn.
inni eru félagsmál.
Nær 50 myndir eru í bók-
inni, flestar eftir Björn Björns-
son kaupmann frá Norðfirði,
einu og öllu. Þau hafa allan En þeir gera þó lýðræðinu ó-
beinan greiða með því að
gefa innsýn í þann rétt, sem 1 gullfallegar og prýðisvel prent-
búinri' er mönnupi austan ^ðar. Er bókin öll liin fegursta.
járntjaldsips, með því að láta Kápumynd cr eftir Jóhann
„öreigans alræði drottna" Kjarval listmálára.
yfir dómstólum Ungverja-’ Ritstjóri Árþókar er Jón Ey-
lands og amiarra landa. I þórsson veðurfræðingur.
„Hvernig er þetxa annars með
fangagærzluna í Reykjavík?
Skyldu fangarnir geta gengið
þar út og inn að vild, eða svo
gott sem, ef þeir þurfa aðeins að
klifra yfir lágan vegg til þess
að komast þaðan út? Þetta virð-
ist vera svo að dæma eftir „sum-
arfrísferðalagi“ Sigurðar Arn-
björnssonar norður í land um
daginn.
í sjálfu sér ei íör strokufang-
ans hin skoplegasta, nema fyrir
þá, sem hann blekkti svo og
fyrir þá sem áttu að gæta hans
og sjá um að hann yrði fluttur
á þann stað, sem honum bar að
vera samkvæmt úrskurði dóm-
stólsins.
Þegar stúlkubörn, sem haldin
eru ástarórum, eða unglingspilt-
ar með ævintýraþrá leggjast út
eina nótt, er auglý’st eftir þeim i
‘ útvarpi og blöðum, eins og voð-
inn sé vis, en þegar strokufangi
gengur laus er varast að láta
1 nokkurn mann vita, að svo sé.
I Það er að vísu ekki nema eðli-
[ legt að auglýst sé eftir ungling-
um, sem hverfa að heiman, því
slikar útilegunætur geta orðið
þeim afdrifaríkar og til mikilla
óheilla þeim sjálfum, en um
strokufanga gegnir öðru máli.
^ Menn sem dæmast til
einangrunar.
j Það er ekki áð ástæðulausu að
menn eru dæmdir til refsingar,
sem er í því fólgin að einangra
þá frá samborgúrum sínum.
Þeir hafa gerzt brotlegir við
þjóðfélagið samkvæmt þeim lög-
, um er það hefur sett. Stutt
refsivist breytir varla irinræti
manna og það er ástæða til að
halda að strokufangi sé harð-
svíraðri og ófyrirleitnari í öll-
um sínum gerðum. en sá sefri
ekki er beinlínis \erið að leita
að.
Þótt ekki fari hátt um það,
vita þeir að lögreglan er að leita
þeirra og þeir reyna að dyljasf,,
annaðhvort með aðstoð kunn-
ingja eða á eigin spýtur og þá:
helzt á þeim stöðum þar sem
þeir álitá, að enginn þekki þá.
Þeir hafa ekki um mikið að velja
til að afla sér framfæris nema
þá með einhverskor.ar aðferðum
sem ofannefndur maður notaði
og ofannefndur maður notaði og
á kostnað grunlausra borgara.
Skylda að tilkynna
um livarf.
Það virðist því liggja beint
fyrir að löreglunni eða viðkom-
andi aðilum sé gert á ákveðinni
skyldu að tilkynna strax í út-
varpi og blöðum að fangi hafi
sloppið, lýsa honum, nefna
líklega dvaldarstaði, svo grun-
lausir borgarar geti varað sig
á prettum slikra manna, þó ekki
sé meira sagt, því andlegt lieil-
brigði þeirra manna hlýtur að
vera- tæpt og ekki að vita upp á
hverju þeir kunna að taka.
Með skotvopn og brenriivin.
Kunningi minn var staddur á
Húsavík, þegar umræddur maö-
ur kom þangað undir fölsku
nafni. Barst hann mikið á, var
í fínum fötum, eins og- lögfræð-
ingi bar að vera, en það sem
•vakti furðu annarra hóteígesta
var að „lögfræðingurinn" rogað-
ist með ferðatösku, sem reynd-
ist vera full af áfengisflöskum,
i anriarri hendi, en í hinni hélt
hann á nýjum rifli, og hafði auk
þess birgðir af skotum.
Ábyrgðarleysi.
Lögreglan, eöa fangagæzlan
hefur hér sýnt vítavert ábyrgð-
arleysi í staríi sínu, með því að
tilkynna ekki strax að maður-