Vísir - 19.07.1957, Blaðsíða 7

Vísir - 19.07.1957, Blaðsíða 7
Föstudaginn. 19. júlí 1957 vlsni EXGIM VEIT SÍNA ÆmA eftir 3L orénce 'J JLo heim. All'ari ætlaði að fara stinga smekkláslyklinum í skrána, þegar sannan vin, sem væri lögfræðingur. Til þessa hafði hann aldrei dyrnar opnuðust og Jane kom fram í gættina, lagði hendurnar þuift á lögfræðingi að halda. Verst var, að þeiíkja engan, sem um hálsinn á honum og kýssti hann. siðan, sagðí hún, sð hún hefði „fehgið svona fyrir hjartað“, eins og hún kvað að orði. Að rannsókninni lokinni sagði hann við hana, að hún hefði ekkert að óttast, en hann taldi ekki ráðlagt, að segja henni alveg eins og var. Sannleikurinn var sá, að það ekki allt í lagi með hjartað. Hjartað var ekki sterkt og hún hafði fengið liða- gigt, þegar hún var 10 ára, og aítur þegar hún var sextán ára, og var gefið „cortisone". Allan var sérfræðingur í hjartasjúkdómum og þótti vænt um, að hann hafði lagt stund á þá sérgrein, þvi að nú gat hann annast konu sína sjálfUr, og ef eitthvað kærni fyrir, gæti hann þegar aðhafst eitthvað, og þar sem þau lifðu mjög rólegu lífi, var einnig talsvert öi-yggi í því. , Nú beygði hann inn veginn frá götunni. Hami var kominn eftthvað, sem hún gat ekki munað hvað var, en vonaðist til að þér mynduð. * Menuhin nafnið virðist ætla 'Jt k*v*ii*!*d*v*ö*k*u*n*fl*) Skilaboð á borði forstjórans: — Konan yðar hringdi og sagð- • ist hafa ætlað að miriria yður á hann gat gert að trúnaðarmanni. Það mundi verða erfitt áð tala um þessi mál við bráðókunna memi. | Iiann átti um tveggja kílómetra leið ófarna til húss síns í einu úthverfi Lundúna, er hann hafði tekið ákvörðun sína. Hann ætlaði að segja Jane, konu sinni, frá heimsókn Stellu. Þau yrðu að standa hlið við hlið í þeim erfiðleikum, sem fram-! undan hlutu að vere Hann vonaði, að þessi tíðindi yrðu ekki of þungbært áfall fyrir Jane en hún var ekki sterkbyggð, en þegar hann hafði kynnst henni í sumarleyfi suður við Miðjarðarhaf, hafði hann litið á hinu ungu, lífsglöðu, sólbrenndu konu sem ímynd æsku- þróttar Þetta var fyrir tveimur árum og hann hafði alið þrá :í brjósti þá, að geta fundið konu, sem hann gæti gert að æfi- félaga sínum. Áður hafði hann um nokkurt skeið, eftir að Stella hvarf úr lífi haris, verið beiskur i garð allra kvenna. Vinnan hafði verið honum stoð í að gleyma, fen hann hafði verið sér þess meðvitandi, að þannig gæti hann ekki haldið áfram. Jane hafði komið inn í líf hans á réttu augnabliki. Bjartsýni liennar, sem hafði svo góð. áhrif á alla, hafði örðið til þess að koma honum vfir örðugan hjalla, hún kom honum í gott skap, sætti' hann við allt og alla og hann gat hafist handa á nýjan leik, endurgæddur þreki og með nýjar vonir. Hann hafði fengið ástríðukennda ást á henni, eins og Stellu á sínum tíma; enda var hann þroskaðri, íhugaði allt rólegar, og frá öllurn hliðum og hann hafði komist að þeiná niðurstöðu, að það væri ekki aðeins hamingjuboði fyrir hann, að ráðast í að stofna heimili með henni, heldur jafnframt mjög hyggilegt, því að þar sem Jane' væri mundi vera friður, ró, öryggi og gleði, og nú höfðu þau værið í hjónabandinu þrjú misseri og það háfði verið hamingju- ríkur tími. Og það hafði aldrei komið til árekstra þeirra milli, eins og svo títt hafði ltomið fyrir, er hann var kværitur Stellu.. .Velkóminn heiiri, Allari, ég hélt, að þú arilaðir aldrei að a® kalda áfram að bera hátt á listahimninum, því 16 ára dóttir íiðluleikarans fræga, Yehudi Menuhins, cr Zamira heitir, er svo stórkostlega falleg, að koma.“ „Þáð var svo mikið að gera — nýtt met í aðsókn held ég.“ „Þú ért líka dálítið þreytulegri en vanalega, og mér finnst augnatiilit þitt bera áhyggjum vitni.“ •OM Hann þrýsti henni að sér og kyssti hana. Það var gott að vera kominn heim. Hann gat ekki fengið af sér að valda henni áhyggjum með því að segja henni strax hvað komið hefði fyrir. Hann álcvað að bíða kvöldsins. Þau gengu inn í setustofuna. Þar logaði í birkikubbnum í opinni eldstó. Það var snemma vors og enn svalt í veðri. Á borði var flaska með gin, Martini-flaska, glös og kex á bakka. „Við erum ein heima,“ sagði hún. Bridget bað um frí. Faðir hennar er veikur. Mér fannst ég vera hressingar þurfi, en beið eftir þér. Viltu blanda i glösin?“ Þau settust í sófann og hann lyfti glasi sínu ög tók svo höna þörn? hcnnar í sína og strauk hana. Hann naut bess að vera einn með henni í kyrrð og ró heimilisins. Henni var það einkar lagið, að fjöldi ítalskra kvikmyndafé- laga heíur gert henni tilbcð um samninga til langs tima. En pabbi segir: Hún verður að ljúka námi sínu í Sviss fyrst. •¥• Húseigandi var að ræða við hugsanlegan leigjanda: — Þér vitið, að við erum mjög kyrrlát j hér og viljum ekki hafa neirrn ‘ hávaða. Eigið þér nokkur koma öllu svo fyrir, að manni leið vel, og sjálf var hún þannig, þess háttar? að honum leið alltaf vel í návist hennar. Hann óskaði þess inni- lega, að SteLla hefði ekki komið —• því að hamr var áhyggju- fullur og' kvíðinn. Nei. Píanó, útvarp éða eitthvað „Nú vona ég, að þú verður eins ánægður með matinn, eins | páfagauk? Nei. Leilcið þér á nokkurt hljóðfæri? Eigið þér hund, kött og þégar Bridget býr hann t.il,“ sagði hún. „Eg bió til rétti eftir franskri uppskrift og hamingjan má vita hver árangurinn hefur orðið. Ég blandaði saman ótrúlegustu efnum við fnátartilbún- -i inginn.“ En réttirnir voru lystilegir og brögðuðust vel. Það var i raun- inni ágætt, að Bridget átti frí, þótt hún væri ágætis mat- reiðslukbna, því þegar Jane bjó til matinn kom hún honum alltaf á óvart með því að bera nýjan rétt á börð. Hann minntist dagsins, er Jane hafði kvartað yfir veikjum og hann hafði ekki talið neina hættu á ferðum — og sagt henni, að dálitlir verkir þyrftú ekki að boða 'neitt, en urn kvöldið, er hann kom heim, var Jane komin í rúmið og það var lyfjabúða- glas með pillum í á svefnborðinu hennar, og hann hnyklaði bninir, því að hann var einn þeirra lækna, sem var móti allri óþarfri meðalanotkun. Og hann ætlaði að tala við hana dag- inn eftir um þetta en svo gerðist dálítið um nóttina. Hann vaknaði við annarlegt hljóð og áttaði sig brátt á því, að það mundi hafa komið úr svefnherbergi liennar, en þau sváfu ekki í sama herbergi, þar sem hann hafði símánn við höfðalagið, og vildi ekki, að hún yrði íyrir ónæði, ef hringt væri til hans á nóttu. Hann kveikti í skyndi og flýtti sér til hennar. Hún hafði sezt upp í rúminu, svitinn gljáði á andliti hennar, Og hún átti sýnilegá erfitt með andardi'átt. Kvaladrættir voru í andliti hennar, sem minnti harin á héígrírriu. Hann hafði orðið að gefa henni sprautú, en þáð sem eftir var nætur svaf hún rólega. — Nei, en það urgar dálítið í pennanum mínum stundum þegar eg skrifa. • : Ferðamá.ðúr: —. Hvað er orðið af hínni vindmylnúnni? . Heimamaður: — Það var sko' þannig, að við‘ höfðum ekki svo við tókum hana niður. Að miðdegisverði loknum settust bau aftur í setustofunni, og nógu mikinn vind fyrir tvær, nú var tækifærið komið til þess að segja henni frá heimsókn Stellu. Orðin Voru alveg komin fram á varir haris, þegar Jane tók til máls: „Allan, ég hefi hlakkað til þess í allan dag, að þú kæmir heim, því að það er dálitið, sem ég verð að segja þér —“ Hún horfði á hann með bláu, blíðlegu augunum og það var Ijómi, gleði og eftirvæntingar í tillitinu. „Hvað er það, Jane mín?“ „Allan, ég ber líf undir brjósti. Ég fékk að vita vissu mína um það í dag. Ég fór til dr. Harvey’s, er mig grunáði það skyndilega, og það talaðist svo til, að ég færi til hans til skoð- unar. Hann sagði, að það væri enginn vafi. Hann bað mig að koma eftir mánuð, og hann bað mig að heilsa bér og óska þér til hamingju.“ Dr. Harvey var sérfræðingur og vinur þeirra beggja. * Fjórði maður Bill: bridge? Jim: — Allt í lagi. Bill: — Jæja, þá varitar okk- ur bara þann þriðja. * Boxari, sem átti að keppa um meistaratitilinn i þungavigt, var á leið inn í hringinn, en mjög ragur. — Það er allt í lagi Ji, sagði þjálfari hans. — Segðu bara við sjálfan þig: Eg skal rota Daginn eftir fór hann með hana í sjúkrahús, þar sem nákvæm Allan vissi hve Jane hafði þráð að éignást barn og hann var hann, og þú rotar hann. eins liamingjusamur af tilhugsuninni og hún var. Stella, á hyggjurnar, kvíðinn, — allt var gleymt á þessari stundu gleð rannsókn fór fram. Hún sagði honum nú, að þeíta hefði komið innar. Hann tók hana í faðm sér og kyssti hana aftur og aftur. 1 ið lyginn stundum fyrir áður, en það var áður en þau giftust, og það var langt Og langa lengi sátu þau þögul og hamingjusöm við arineldinn. | • — Það er ekki öruggt, svaraði Jim, — eg veit hvað eg get ver- C & Sunmyks —“TAItZAM nn 240*2 /Þáð leið heldur ekki á löngu þar nú- virtist öllu lokið, þegar konung- hafði barizt svo hrausilega fyrir. En hræðilegu ámátlegú hljóði. Það var til ljóníð var búið að drepa állar ur dýranna nálgaðist með froðugt allt í einu var Ijórúð truflað a£ orrustuöskur karlapans. hýenurnar eða rek þær á flóíta og ginið í áttinni að bráSmni, sem það

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.