Vísir - 20.07.1957, Síða 4
VfSIR
, r
!L u ij 'j a •/> 1] a » s s a g a 'N7 íl S1B
r*
eíííi* I®. HarrÉs.
Það straukst eitthvað við fót-
legginn á lögregluforingjanum,
þegar hann var að opna hliðið
tipp að húsinu hennar ungírú
Simpkins. Lögregluforinginn
beygði sig niður og sá að það
■var svartur köttur.
Ungfrú Simpkins haíöi ákveð-
ið að ánafna köttunum sínum
511 u fé sínu og skyldi reisa og
reka heimili fyrir þá fyrir það.
í>ó átti hún bróðurson á lífi,
Geoffrey að nafni, en hann var
alltof kærulaus og átti það til
að taka upp á allskonar vitleysu.
Rétt áður en ungfrú Simpkins
bafði komið fyrirætlunum sínum
S framkvæmd var hún myrt í
rúminu sínu eina nóttina.
Lögregluforinginn var ekki
viss um hvort ætti að taka
Geoffrey fastan, en hann átti
Jieima á bæ skammt frá húsi
.binnar myrtu konu. Þannig var
nefnilega mál með vexti að
Thompson, ráðsmaðurinn henn-
ar. hafði horfið sömu nóttina og
morðið var framið og allir skart-
gripir hennar sömuleiðis.
Lögregluforiiíginn - var ekki
sem ánægðastur með viðtalið,
sem hann átti við ungfrú Veron-
icu Swann, hina ungu vinnukonu
lingfrú Simpkins. Hún reykti
mikið og bar rnikinn fárða á
varir sinar og honum fannst það
síður en svo sæmandi fyrir unga
stúlku í hennar stöðu.
Svefnherbergi ungfrú Simpk-
ins var vel búið húsgögnum og
margar myndir héngu þar á
veggjum. Öllum gluggum hafði
verið vandlega læst. Snyrtiborð-
ið, þar sem skartgripirnir voru
geyfndir, stóð undir glugganum
og voru þeir taldir yfir 100 þús
króna virði. Borðið var álíka
Mtt og gluggakistan. Á snyrti-
horðinu var spor eftir eirín kött-
inn hennar ungfrú Simpkins.
Veronica sagðist hafa hjálpað
nngfrú Simpkins að hátta um
tíuleytið um kvöldið og farið
síðan fram.
— Hvað var það síðasta, sem
J)ér gerðuð um kvöldið?
— Eg hleypti köttunum út.
í>eir eru sex, sagði stúlkan og
strauk sér um ennið.
— Skylduð. þér nokkurn
glugga eftir opinn? spurði lög-
regluforinginn og hafði elcki
augurí af .Veronicu.
— Nei, ekki 'hélti hún það —
hún var alltaf mjög þjófhrædd,
hún ungfrú Simpkins, og hún
svaf aldrei fyrir opnum glugga,
jafnvel ekki að sumarlagj, þótt
heitt væri í veðri. -— Eg-var allt-
af vön að gæta vel að þvi að all-
3i’ glúg’gár vær'u vel lokaðir óg
ég dró alltaf gluggatjöldin fyr-
3r. þegar ungfrúin fór ao hátta.
■ Og ungfrúin spurði alltaf hvort
,,ég hefði lokað vel gluggunum.
Eg var orðin dauðleið á þþssum
siendurteknu spurninguni henn-
É'r.
\re'roríica sVaf sjálf á hteðinríi
íyrir ofan og þvi heyrði hún
aldrei neitt af því sem gerðist
niðri. En þessa nótt hafði henni
þó heyrzt eins og einhver sneri
lykli i hurðinni, sem liggur út
i garðinn. RáðSmaðurinn hafði
lykil að hurðihni, því að hann
þurfti að komast inn í húsið á
morgnana til að kveikja upp.
— Hvenær komuð þér svo að
ungfrú Simpkins? spurði lög-
regluforinginn.
— Þegar ég fór upp með teið
klukkan átta.
— Urðuð þér þá varar við
nokkuð sérstakt?
— Nei, ég dró bara glugga-
tjöldin frá.
Nú hringdi síminn. Það var
spurt eftir lögregluforingjan-
um. Lögreglan hafði tekið
Thompson fastan í Birmingham
og fundið alla skartgripina í
töskunni hans.
Lögregluforinginn sneri sér
nú að vinnukonunni aftur. Hún
var önnum kafin við að púðra
sig.
—• Þér þekkið bróðurson ung-
frú Simpkins mjög vel?
— Eg þekki hann . svolítið,
svaraði Verönica.
. — Bara svolítið? Méi? hefur
skilizt annað á því sem ég' hef
heyrt fólk tala.
Lögregluforinginn tók hattinn
sinn.
— Eruð þér að fara?5 spurði
stúlkan.
— Já, og ég vérð að biðja yður
að komá með mér, sagði hann.
Eg ætla að láta bóka framburð
yðar og svo eigið þér að undir-
rita hann.
— Jæjá þá’, sagði hún. Eg hélt
annars að það væri nóg komið
og þér gætuð nú verið ánægður.
- Já, mikil ósköp, ég er hárð-
ánægður hvað þetta mál snert-
ir, sagði lögregluforinginn.
Thompson myrti ekki húsmóður
yðar. Hanrí flýði með lestinni,
sem fór um miönættið, en það
var ekki farið að rigna þá. Svo
sögðu þér áðan, að þér hefðuð
heyrt einhvern snúa lykli í bak-
dyrainnganginum, og þá var
rigning.
Voronica vpti öxlum: Það
getur þá líka hafa verið mis-
heyrn hjá mér. Það gat einhver
hafa komið inn í húsið eftir að
ég fór að sofa, án þess að ég
yrði þess vör.
- Hann gat hafa komið hve-
nær sem var um kvöldið, sagði
lögregluforinginn. Það er greini-
legt að hann stal skartgripunum
fyrr um kvöldið og það er lika
augljóst að liann skildi eftir op-
inn gluggann, fyrst hann var
lokaður, þegar þér komuð á
kreik. Nei, hann stal skartgrip-
umuii í þeirri von, að ekki yrði
tekið eftir hvarfi þeirra fyrr en
hánn var kominn í felur. En svo
fór svona illa fyrir honúm og
fyi’ír ungfrú Simpkins, að þér
komust að þessu. Þér sáuð það
í hendi yðar að hann mundi
verða grunaður um að hafa
myrt ungfrúna til að ná í skart-
gripina. Þetta kom yður vel.
metnaðargjarnri stúlkunni, sem
ætlaði að gifast bróðursyni ung-
frúarinnar.
-—- Mér finnst þér svei mér
gefa ímyndunaraflinu lausan
tauminn, sagði Veronica og sneri
upp á sig.
— Þér þurftuð a ðhafa hrað-
ann á, sagði lögregluforinginn.
Þegar þér hjálpuðuð ungfrú
Simpkins að hátta sig, létuð þér
undir höfuð leggjast að krækja
aftur glugganum á svefnher-
berginu hennar. Ungfrú Simpk-
ins treysti yður og efaðist ekki
um að þér hefðuð lokað glugg-
anum vandlega eins og þér vor-
uð vanár.
Allt og sumt, sem morðinginn
þurfti að gera, var að fara inn
um gluggann og gera út af viö
fórnardýrið. Svo gátuð þér
krækt glugganum aftur. Þar er
enginn hafði brotizt inn í húsið,
var ekki að sökum að spyria, og
grúnurinrí hlaut að falla á
Thompson.
Þetta er svei mér skáld-
skapur, sem þér hafið tekið
saman. En hvernig ætlið þér að
sanna þetta? spurði Veronica.
— Þér hafið gleymt sporunum
eftir köttinn — sporunum á
snyrtiborðinu, sagði lögreglufor-
inginn. Sporin voru moldug.
Kötturinn hefur stokkið inn um
gluggann um nóttina, meðan á
rigningunni stóð. Og þaö voruð
þér, sem skilduð gluggann eftir
1 opinn.
i Lögreglu.foringinn leiddi Ver-
onicu út í bílinn. Þegar hann
kom að bílnum fann hann að
eitthvað straukst við fótlegginn
á honum. Hann beygði sig niður.
Það var kisa. Hann strauk henni
og sagði: Kisu geyið, ert þú þá
komin þarna aftur?
Weeks verzlunarráðherra
Bandaríkjanna hefur endur-
tekið, að Bandaríkjastjórn
ætli ekki að breyta afstöðu
sÍDni til viðskipta við rauða
Kína.
Laugardaginn 33. júlí 1957
FerBir Ferða-
sks'ríSiofuíinar.
Um næstu hclgi efnir Ferða-
skrifsíofa ríkisins til skemmti-
ferða um ýmsar sveitir hér
suiinanlands.
Eftir hádegi á laugardaginn.
verður farið til Krísuvíkur og
Kleifarvatns og á heimleiðinni
ekið út á Álftanes með viðkomu
á Bessastöðum. Þann dag verð-
ur einnig farið í Viðeyjarferð
og efnt til skemmíisiglingar
með m.s. Akraborg um Sundin
upp í Kollafjörð og Hváífjörð.
Slík ferð var farin fyrir skömmu
og mæltist vel fyrir meðal þátt-
takenda, sem voru mjög margir.
| Á sunnudaginn verður ekið
um Hvalfjörð upp í Svínadal,
höfð viðkoma í Vatnaskógi, en
síðar farið yfir Geldinga-
draga í Skorradal, yfir Hest-
háls niður Bæjarsveit að Hvann
eyri og þaðan til Akraness.
Verður Akranesbær og mann-
virki þar skoðuð. Að svo búnu
verður siglt með m.s. Akraborg
\ til Reykjavíkur. Annar hópur
1 mun heimsækja sömu slóðir
. þennan dag. en ha : i byrjar á
J Akranesi og lieldu: leiðina öf-
‘ uga.
Enn fremur efnir Ferða-
; skrifstofan til Þrí-gvallaferðar
j og ferðar áð Gullfossi og Geysi
og fleiri stöðara.-. Þá verður í
sumar efnt til ferða,í Heiðmörk
á laugardags- ög sunnudags-
eftirmiðdögum og má vissulega
gera ráð fyrir að þær mælist
vel fyrir og verði fjölsóttar í
’ góðum veðrum.
Myndin er af Elísabetu drottningu og forsætisráðherri>m sam-
veldislandanna, tekin í Windsorkastala, er samvéldisráðstefnan
var haldin fyrir nokkru. Fiá vinstri til hægri: Jonh Diefenbaker,
forsætisráðhería Kanada, Iiarold MacMilIan forsætrsráðherra
Bretlands, R. G. Mcnzies forsætisráðhena Ástraliu, E. H. Louw,
utanríkisráðheira Suður-Afríku, II. S. Suhrawardy forsætisráð-
herra Pakistan, Jawaharlen Nehru, forsætisráðherra Indlands,
T. L. MacDonald, utanríkis- og landvarnaráðherra Nyja Sjá-
lands, dr. Kwamc Nkrumah forsætisráðherra Ghana, Sir Ray
Welensky forsætisráðhena Rhodésiu og Nyásalands, M. W. H.
de Silva, dómsmálaráðherra á Ceylo i.