Vísir - 31.07.1957, Blaðsíða 4

<
VÍSIR
Miðvikudaginn 31. ágúst 1957
WESim
D A G B L A Ð
Vífir iemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Bitstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Bititjómarski'ifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
i . ! Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
j|[| Sími 11660 (fimm línur).
yí Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Visir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið 1 lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Leitai hælis.
VK(. IH
VEGIÆYSHi
EFTIR
Vegleysur:
Sl. sunnudag
var
heiði er ekkert spaug í rigningu
fullsetin og rosa.
40 manna langferðabifreið á ieið
Af öllu þessu er fullljóst, að
ur. Nýlega tók velmenntaður
og duglegur ungur maður við
upp brekkuna út með Þyrli. svona má ekki viðgangast leng-
Ofarlega í brekkunni hefur ver -
ið smá beygja á veginum, en
nú var búið að taka hana að yfirstjórn vegamála á íslandi.
mestu af með nýrri uppfylling'u. | Honu mætti að vera það metn -
ganga frá hinum nýja vegkanti aðarmál að losa okkur við þenn-
og hefla allt saman. Enginj an molbúahátt sem fyrst
merki voru þarna, er vöruðu
Hópurinn, sem fór héðan í lok
síðustu viku, að lokinni þátt-
töku í heimsmeistarakeppni
stúdenta í skák, var heldur
minni en sá, er kom til lands-
ins fyrir röskum hálfum
mánuði. Einn ungversku
skákmannanna hafði farið
þess á leit við íslenzk stjórn-
, arvöld, að hann fengi að vera
, hér nokkra hríð, því að heim
vildi hann ekki fara, en ann •
ars mun hann hafa mestan
hug á að komast vestur urn
haf og byrja þar nýtt líf,
fjarri þeirri sælu, sem hann
og milljónir að auki hafa
fengið að njóta í landi hans á
undanförnum árum undir
stjórn kommúnista.
Allstór hópur Uhgra manna frá
löndunum fyrir austan járn-
tjaldið kom til skákmótsins,
og er ekki ósennilegt. að
] fleiri úr honum hefðu kosið
] að verða hér eftir eða fara
j eitthvað annað en hehn til
sín að mótinu loknu en þessi
eini. En það er margt, sem
] heldur í menn, þegar þeir
hugleiða og taka ákvörðun
um, hvort þeir eigi að stíga
svo örlagaríkt, skref.' Heima
j sitja ástvinir, sem eru sem í
' gíslingu og eiga að vera
! trygging fyrir því, að ferða-
! maðurinn snúi heim aftur.
Þeir eru jafnan látnir gjalda
' fyrir það, ef einhver snýr
skyndilega baki vdð komm-
únismanum og vill ekki kom-
j ast aftur undir ok hans. En
stundum er áþjánin lika orð-
in svo óbærileg, að jafnvel
umhugsunin um ástvinina
og grimmileg örlög þeirra
heldur ekki í menn. Frelsið
er fyrir öllu.
Hér á landi er stór hópur, sém
telur sig illa haldinn í þessu
þjóðfélagi okkar, og er þeirr-
ar skoðunar, að hvorki þeira
né öðrum muni líða sóma-
samlega nema við köllum
yfir okkur kommúnismann.
Margir af þeim, er þá stefnu
prédika, vita mætavel, að
hún mun ekki færa ísleod-
ingum neinar umbætur frck-
ar en öðrum þjóðum. Þessir
menn eru heldur ekki að
hugsa um það — slíkt er
ekki þeirra keppikefli. Þeir
eru aðeins að hugsa um
völdin — þau þrá þeir og
þeir eru fúsir til að leggja
mikið á sig til þess að geta
komizt yfir þau og beitt
þeim. Umhyggjan, sem þeir
þykjast bera fyrir alþýðunni,
er umhyggja fyrir þeim sjálf
um.
En svo undarlega bregður við,
að þótt kommúnistar tali
mikið um sæluna, sem þeir
þekkja ekki — flestir hvorki
af eigin raun né annarra —
flytjast þeir þó ekki þangað,
sem hægt er að njóta hennar.
Eru þeir þó frjálsir ferða
sinna og þurfa ekki að leggja
sig í lífshættu við að komast
úr landi. Það telst til stór-
frétta hvarvetna, ef 'éifíhver
maður afræður að flytjast
austur fyrir járntjald, en það
er hvergi nefnt. þótt hundruð
manna streymi vestur fyrir
járntjald á degi hverjum. Og
sá hópur flýr, af því að hann
hefir kynnzt kommúnisman-
um — ekki af ókunnugleika.
Hví vilja ekki hinir trúuðu
fara austur í þeirra stað?
Kommúnisminn er ekki stefnan,
sem mun lifa, eða þjóð-
skipulagið, sem mun standa
um ókomnar aldir. Þegar
þjóðirnar kynnast lionum,
verða þær honum fráhverf-
ar. Það kann að taka þær
nokkurn tíma að hrinda oki
hans af sér, en frelsið verður
ekki upprætt. Það mun sigra.
þótt síðar verði.
við að fara út á þessa nýju upp-
fyllingu, enda erfitt að átta sig
á, hvar hún byrjaði. Er fram-
hjól bifreiðarinnar komu út á
Vegir:
Allir, sem eiga leið um
Hvalfjörð fylgjast af áhuga
með vegabótunum við Fossá og
til þess dags að hinn
þetta nývirki, bilaði kanturinn hlakka
og allt skreið fram. Vegna | nýi vegur verði opinn til um-
snari’æðis ökumanns og þess að ferðar. Þarna hverfur leiðin-
bireiðin var á allmiklum hraða ■ legur og á vetrum mjög hættu-
komst hún yfir þetta meðlegur vegarkafli. Vonandi
naumindum en þó allmikið hverfa um leið allir hinir leið-
Norræna sundkeppnin.
Nú er tími sá, sem norræna
sundkeppnin á að stafida.
meira en hálfnaður, og enn
verður engu um það spáð,.
hvaða þjóð ber sigur úr být-
um. Hver um sig hefir fullan
hug á að sigra, og hvarvetna
eru menn nú hvattir ákaflega
til að láta ekki sitt eítir
liggja, bregðast nú ekki. þeg-
ar þjóðarsómi liggur við.
íslendingar sigruðu glæsilcga
og mjög að verðleikum í
fyrstu sundkeppni Norður-
1 landa, én í þeirri næstu var
I sigurinn liafðiu’ af okkur
með þvi að reglum var breytt
okkur í óhag, sem bezt hafði
slaðið sig áður. Þetta hefir
verið viðurkennt rneð því, að
reglum hefir aftur verið
breytt, svo , að íslendingar
eiga að geta sigrað. En þó
getum við það ekki, nema
allir leggist á ’eitt. Sigurinn'
er vís, ef allir syndir ís-j
lendingar synda þá 200 (
metra, sem krafizt ei’, en þó
væri i rauninni enn meira
virði, ef sá hópur stækkaði
tíl miina viö það, að sem
flestir af þeim,- seip. ósyndir
inlegu hlykkir á veginum í
hlíðinni'út að Hvítanesi.
Vegir í Borgarfirði eru nú
yfirleitt góðir og þeir. sem þar
ráða xíkjum, halda vel á mál-
um. Allmiklar nýjar vega-
bætur hafa verið gerðar þar á
undanförnum árum, en sú,
sem kemur ferðafólki að mestu
gagni er hringurinn nýi upp
Hvítársíðu, um Kalmans-
tungu og Húsafell og niður
Hálsasveit. Þetta er fögur leið
og' tilbreytingarrík og' víðast-
hvar góð yfirferðar. Lágir bíl-
,ar mega þó vara sig í hrauninu
upp að Kalmanstungu og í
skóginum fyrir neðan Húsafeli.
Um næstu helgi verður mikil
umferð á vegum og annríki á
gisti- og veitingastöðum. Sýnið
varúð og kurteisi í akstri og
stuðlið að góðri afgreiðslu með
því að panta mat og annað
skemmd. Farþegar hentust sitt1
á hvað en sluppu ómeiddir,
nema hvað einn útlendingur
fékk 3 smáskurði á höfði. Þarna
munaði mjóu að yi'ði mjög al-
^varlegt slys, því að niður
, undan -veginum er löng, snar-
brött brekka og; engin leið að
segja um, hvað vagninn hefði
farið margar veltur, ef hann
hefði oltið.
| Hér stöndum við andspænis
afleiðingunum af hinni ótrú-
lega algengu og ófyi'irgefan-
legu vanrækslu að setja ekki
upp viðvörunarmerki á veg-
,um, þar sem hættá ef á férðum
eða aðgaxslu þöff. Hváð ætlí
þau séu t, d. möi’g ræsin' sém
eru mun mjórri. én vegurinn
sitt hvoixim mégin og éngin
mex-ki um það á veginúni|?
Annað dæmi um slæmar af-
leiðingár áf þessari vanrækslu
ætla ég að nefna: Núna fyrir
skömmu fór útlendingur ak-1 fyrirfram, sérstaklega ef um
andi, með konu og 2 börn, í hópa er a<Y ræða, og mæta svo
sínum e^gin bíl austur að á tilsettum tima.
Klaustri. Hann gisti fyrstu1
nóttina í Vík í góðu yfirlæti
og' fór svo af stað árla næsta
morgun austur. Er hanh hafði
ekið nokkra kílómetra kom
hann að vegamótum. Engir
vegvísar voi'u sjáanlegir, svo
hann tóþ upp kortið sitt og for
að glugga í það. Jú, það stóð
heima. Þai'na átti hann að
heygja til vinstri. Hann ók nú
í glampandi sól og góðu yfir- jöklafarar eru að búa sig undir
læti sem léið lá yfir Höfða- j að gera. aðra tilraun til að ganga
brekkuheiði suður á sandinn á Juvjökulinn og leita að líki
og þar endaði vegurinn skyndi- 14 ára gamallar danskrar
lega á bakkanum á óbrúuðu stúlku, Inge Mauritzen, sem féll
jökulfljóti, og það sem. verra í djúpa jökulsprungu nýlega.
var, bíllinn sat fastur í sandin- j Eru þetta sömu mennirnir úr
um. Allar tilraunir til að losa norska Tindaklúbbnum, sem
bílinn reyndust árangurslaus-' gerðu fyrstu tilraun til að ná
ar og því var ákveðið að leggja líki stúlkunnar. Eru þeir í þetta
af stað gangandi til byggða. sinri betur útbúnir til hins lífs-
Konan varð eftir í bílnum og hættulega starfs að síga í hina
annað bai'nið. Maðurinn varlhyldjúpu og myfku jökul-
alveg ókunnugur og vissi því ‘sprunsu.
ekki hvert myndi skemmst að i ---------
Enn leitaé að
liki telpunnar.
Frá fréttaritara Vísis. — j
Oslo í fyrradag. I
Rcyndir fjallgöngumenn og
leita en þi'ammaði eftir vegin-
um í rúmá 2 tíina áður en hann
mætti bil. Hvernig myndi hafa
fariö þarna. ef yeður hefði ekki
verið gott? Hún Höfðabrekku-
eru, noti tímaniv tii að læra
að,, synda og leggi síðaxi x
prófraunina. • * -V-;
Frakkar eru að húg'leiða að
stofna sérstaka Atlantshafsflbta-
(leild.
Undanfarin ár hafa þeir aðeins
haft sérstakaflotadéHd á Mið-
jarðarhaíi, en nú hafa þéir. hug
á að sýna einnig stvrk .sinn á
Atlantshafi með. 250,000 smá-
lesta deild.
Kornræktai'frömuðurinn þjóð-
kunni, Klemenz Kristjánsson,
segir að viðleitni til aukinnar
koi’nyrkju hafi á undanförnum
árum vei’ið mun minni en fyrstu
20 ár koi'nræktartili'aunanna, erx
hér sé ekki eingöngu um að
kenna veðráttunni, heldur lxinu,
að lítið hafi verið gert fyrir
þetta málefni af einstaklingum
og' þjóðarheildinni. Ræðir Klem-
enz þetta í gi'eixx í Fiey um ,,ár-
vissu og gildi kornræktar.“
33 sumur.
Það eru 33 sumur síðan fyrstu
tilraunirnar á þessu kornrækt-
artímabili voru gei’ðar. Fi'á 1923
til 1936 voru samfelld góð sum-
ur, segir K. K., svo að bygg og
hafrar náðu fullum þroska.
„Kornrækt gekk yfirleitt vel
flest af þessum sumrum, þó
mjög væru þau misjöfn um veð-
ui’far, t. d. hörð veður og of mik-
il votviðri. 1 lok þessa tímabils
var kornrækt reynd i ölluni
landsfjórðungum og á 250—300
stöðum alls. Frá 1937—55 breytt-
ist þetta talsvert. Á því tímabili
var nokkuð titt, að slæm sumur
kæmi, og „enginn efi, að slæm
þroskun á korni 3. livert ár hvet-
ur lítið til átaka í þessu efni,“ en
7 tilgreind sumur á þessu tíma-
bili þi’oskaðist bygg ekki nema
að % móts við eðlilega þroskun,
en ef „litið er til túnræktar og
kartöfluræktar yfir sama tíma-
bil. verður myndin ekki glæsi-
legri.“
Athyglisverð niðurstaða.
Á þeim þriðjungi aldar, sem.
korn hefur verið ræktað, vei'ða
21'/r. af árunum léleg fyrir korn-
þroskun. Fyrir túnrækt, töðu-
framleiðslu, rúmlega 27% af ár-
unum, og fyxdr kartöfíur rúm-
lega 30%. með miklum vanhöld-
um, en „þetta bendir til.að fram-
leiðslan á bygg- og hafrakorni
sé ekki vanhaldasamari en tún-
ræktin og kartöfluræktin, þegar
miðað er við Suður- og Suðvest-
urland. Telur K. K. að eftir þessu
ætti að vera fullt eins árvisst að
rækta hafi'a og bygg til þrosk
unar eins og töðugi'as og þær
töflur. Kal dregur úr ái'vissu
túnanna, og sjúkdómar eru ekki
margir og veigamiklir í korn-
ræktinni, en allir vita h%raða
sjúkdómar há kartöfluræktinni.
i
Fjölbreyttari ræktun.
er eitt af því sem oft hefur
verið um rætt, að nauðsynlegt
væn að stefna að hér á landi, og
þótt bændur hafi verið seinir til
•að notfæra sér í'eynsluna á
Sámsstöðum, rná vel vera, að 1
kjölfar hinnar stórauknu túna-
ræktunar komi, að bændur fari
að' rækta korn með, en af því
mundi leiða mikinn sparnað á.
keypíum fóðurbæti. Hefur K. K.
margt athyglisvert um þetta að
segja í stuttri, en stórfróðlegri
gi'ein sinni.
Sk.jólbelti:
Að síðustu er vert að minnast
á það, sem hann segir um skjól-
belti: Öryggi og árvissa allra
fóðurtegunda hér verður háð
skjólinu og vaxandi tækni og
þekkingu á. öllum framkvæmd-
um varðandi framleiðsluna. á
12—15 árum er hægt áð rækta
skjólbélti af birki og barrviö, eix
6 ára atlxuganir á áhrifum skjól-
beltis á kornþroska sýna, að
skjólbelti liafá tryggt fulla þi’osk
un á byggi og höfrum í köldnns
áriun og gefið 60% þyngra koni
en í skjójlausu landi.
Framtíð byggðamxa.
K. K. segir að lokum: Frara-