Vísir - 21.08.1957, Blaðsíða 7

Vísir - 21.08.1957, Blaðsíða 7
Miðvikudaginn 21. ágúst 1957 VISIR T EXGIXX VEIT SL\A ÆVI\A e^íif DL 'KOL U(oren-ct í>ar fengu þau sér leigubíl. Stella sagði bilstjóranum hvert skyldi aka. Þégar þau höfð’u yfirgefið leigubílinn þurftu þau enn að fara tilkynnti lögreglunni foi-mléga hvarf hennár og bað um, að henn- ar Væri leitað. Hoyt hafði að visu hvatt hann til þess að gera það 'þegár, en þótt hann kveldist af óvissii, vildi hánn enn draga það, cn ioks sá hann sig um hond. Jané hafði áð vísu yfirgefið hann af frjálsum vilja og sent hon- um línu, og fannst honum, jafnvel þótt hún væri reið, að hún hefði getað komið og talað við sig, og þá hellt úr skálum reiði sinnar, ef hún vildi, — þau hefðu þá að minnsta kosti getað ræðzt við, og hún endurskoðað afstöðu sína, ef hún vissi alla mála- vöxtu. — Loksins sigraðist hann á stolti sínu og bað lögregluna að leita hennar, og einnig spurðist hann sjálfur fyrir hjá ættingj- um og fcum, en fékk alls staðar neikvætt svar. Hann baðst undan að þurfa að starfa í sjúkrahúsinu í bili — fékk stéttarbróður til að annast það fyrir sig. Honum var ger- | borga. og á henni er stórt skilti með eftirfarandi áletrun: Aðvörun! Þessi bifreið hefir hún hringdi til hans eða kæmi. átt hlutdeild í átta árekstrum Viðræðan í skrifstofu Hoyts hafði orðið áfall fyrir hann og reyndi þó Hoyt að vera eins nærgætinn og honum var unnt: kiV.0*Nd*v«o*k*u»fl-n*l Stór vöruflutningabifreið ekur reglulega milli Hastings og nokkurra annarra enskra ■ samlega ómöguiegt að sinna læknisstörfum, eins og komið var. Hann gat ekki um nema eitt hugsað: Jane, — og beðið þess, að fótgangandi kippkorn, og náðu loks á ákvörðunarstað, sem var j ^Fyrri kona yðar, Stella Brent, sem nú kallar sig Ruth Dawson, veitingastofa nokkur. Stella fór á undan inn í hliðarherbergi, þar Vjrgist næstum hafa háð einvígi upp á líf og dauða við Larriman, sem ríkulega búið matborð beið þeirra og á borðinu var einnig ^ en kannske hefur tilviljunin orðið henni til hjálpar, er hann beið skál með ísköldu vatni og kampavínsflöskur í skálinni. Augljóst bana r fallinu. Ef til vill átti hún eihhvern hlut að. Um það verð- var, að veizlu skyldi halda. Colin Vineent sagði hátiðlega, að hann ur ekki sagl. með vissu. Þegar ég hafði komizt að raun um, að mundi sjálfui skenkja í glösin. Svo lyftu þau glösum, Stella og fyrri k0na yðar væri á lífi, þótt hún um árabil væri talin látin, Colin og horfðust í augu, og drukku hvort öðru til. Svo lagöi Stella ákvað ég að lita yfir allt; sem gamla malinu kemur við. Símon glasið írá séi og á næsta augnabiiki varpaði hún sér í faðm lians, \yarð málinu. Nú veit ég ekki hve kunnugur þér eruð því máli, Þjónninn dró sig í hlé af einskærri hugulsemi, en Stella leit á Witt læknir?“ ■Tane o0 saaði. j ;)Ég las allt, sem um það var skrifað i blöðin, cn þatta var eng- ,.Er þetta næg sönnun? Sannfærizt þér nú um, að það er inn skemmtilestur fyrir mig. Stella var flækt i málið — og hún ástæðulaust fyrir yður að ala grunsemdir í garð mannsins yðar? hafði verið konan mín. Það var því ekki sársaukalaust —“ Þetta er maðurinn, sem ég elska, maðurinn, sem ég hef beðið eftir „Ég skil það mæta vel. Nu, Ward var kaupsýslumaður. Hann árum saman. Hafi nokkur kona orðið að þola og þreyja í bið eftir var á hnotskógi éftir stúlku, sem kunni spænsku, auglýsti, kona manninum, sem hún elskar, er það ég.“ i yðar sótti um starfið hjá honum og var ráðin. Þegar misseri var Colín Vincent dró liana með sér út í horn og þar ræddust þau liðið var hún oröin meira en aðeins einkaritari hans, og hún fékk við langa stund í hvísiingúm, og J'aiie heyrði aðeins orð og orð á að sjálfsögðu náin kynni að viðskiptum háns. Engum blöðum ei’ stangli. | um það að fletta, að hann rak viðskipti, sem ekki voru lögleg, en „Ég verð nú víst að fara,“ sagöi hún loks. „Og ég óska ýður álls ‘ þá voru ströng lög og reglur í g/ldi, eins og jafnan á styrjaldar- en ætíð komizt vel út úr þeim. ★ Fjölskyldan hafði farið í kirkju og faðirinn var sárónægð ur með prestinn, móðurinni lík— aði ekki orgelleikarinn og stóru systur fannst korinn alls ekki nógu góður. Pétur litli leit hins- vegar á máið frá sjónarmiði heilbrigðrar skynsemi og sagði: — Nú, hva — getum við kraf- izt meira fyrir þennan tuttugu- og-fimm-eyring, sem þú settir í samskotabaukinn, pabbi? góðs, ungfrú Dawson." Eínhvem veginn gat hún ekki nefnt hana öoru nafni. timum og fyrst í stað að styrjöldum loknum. Það hefur henni fráleitt verið fyllilega ijóst Meðal hánustu samstarfsmanna Wards „Þér megið alls ekki fara strax. Við Stella óskum þess mjög ein- voru þeir Larriman, Colin Vincent og George Docker. Þeir voru tíregið, að þér neytið máltiöarinnar með okkur.“ j félagar hans í talsvert margbrotnum og frábrugðnum, ólöglegum „Það er mjög vinsamlegt af ykkur, en ég er sannfærð um, að viöskiptum. Larriman og Docker voru vinir, en Vincent Colin og hér er-mér ofaukið — og þar að auki hef ég ekki tíma til að vera Larriman fjandmenn. Docker og Vincent voru frændur og höfðu hér lengur." í þekkzt frá barnsaldri. Docker var sá, sem miölaði málum, — „Nei, yður er ekki ofaukið, þér skuluð borða með okkur, og svo reyndi jafnan að sætta þá Vincent Colin og Larriman. Ward virð- bíður okkar ákveðið hlutverk, og þér getið orðið okkur’níjög hjálpleg.“ „Já, ég bið yður líka um að borða meö okkur,“ sagði Stella. „Það verður víst áreiðanlega seinasta samverustund okkar. Þar að auki hef ég lofað yður að spjalla við yður um Allan. Hann er ágætis drengur — maður, sem ekki bregzt þeirri konu, sem hann hefur valið sér fyrir lífsförunaut — og enginn getur glaðzt inni- legar yfir því en ég, að hann skyldi fá konu sem yður, frú Witt, og engin kona mundi geta unnið liann frá yður. Það hef ég líka sagt Evu Edmond, sem nú fær að reyna, að ég, hef haft satt að mæla. Ég var heimsk forðum daga, og sú var tíöin, að ég ól leynd- ar óskir um að hverfa aftur til hans, og það mundi ég líka hafa getað gert, en það var áður en þér komuð inn í lif hans. Ég varð illt að þola, en sú var bót í máli, að ég kynntist Colin, og það varð til þess að allt breyttist — og nú bíður hamingjan okkar.“ Seinna, þegar atvikarásin var oiðin öll önnur, en Jane gat órað fyrir, sá hún, að á þessari stundu hefði hún átt að vera ákveðin og fara, þvi að Stella og Colin hefðu ekki getaö neytt hana til að vera. Ef hún hefði kallað á hjálp mundu þjónarnir eða fólk i veitingastofunni hafa komið henni til hjálpar. En þegar hún hafði látið til leiðast að fara með þeim, og var komin í afskekkt hús, í margra kilómetra fjarlægð frá London, var allt um seinan. Það var ekki fyrr en sólarhring eftir að Jane hvarf, sem Allan 8 hafviilum itmlati Staðarsveit. Maður, é’nn á báti, lenti í náttmyrkri og liafvillu undan S’taðarsveit á Snæfellsnesi að- faranótt mánudagsins. Maður þessi, Gisli intíriða- son, var að flytja búferlum að Búðum og lagði af stað með bú- slóð sína á 3ja lesta vélbáti frá ist híns vegar hafa blásið í glæður óvildarinnar milli þeirra, í von um að geta matað á því krókinn. Dag nokkurn fannst Ward myrtur á heimili sínu og áður sólar- Reykjavik árla SUnnudagsmorg hringur var liðinn var grunur fallinn á Docker, sem seinna var uns En Qísli fékk mótvind á dæmdur fyrir morð. Það var vitnisburður Stellu Brent, sern felldi leiðinni og báturinn gekk ekki hann. Lögreglan var þeirrar skoöunar, að einhver væri honum ' pm yH; ,.A ... meösekur, en ettert sunuuöis, i þvi e,„i, CT& HZ t hS „Var hann sekur — eoa var hann ranglega, dæmdur? Var unr B , h- einhvern erlaguríh misti* aö r««" spurö, Aiian. £!££ „Eg tel óhugsandi, að hann hafi verið saklaus, og ég er sann- !ætlaði) eða undan staðarsveit. færður um, að engin alvarleg mistök hafi átt sér stað, því að það Þar er skerjagarður úti fyrir var eins og að til þess hlyti að koma — atburðarásin fyrir morðið og )lættulegt öHtixn sjófárend- var þannig. j um pað viMi Gísla hins vegar Larriman og Vincent Colin voru dæmdh’ tveimur mánuðum tii happs að hann hafði ljós í siðar eftrr að dóminum yfir Docker var fullnægt. Nú verður einn- bátnum, þannig að Staðarsveit ig að játa, að viss atriði í málinu voru næsta óljós. Það fór líka 'arbændur sáu til hans og gátu í hart milli þeirra félaga, er þeir hittust í íangelsinu. Það gat litið léiðbeint honum að verulegu svo út, að Ward hefði verið drepinn af ‘þvi að hann vildi auðgast leyti með ljósmerkjum. Þó kom á kostnað hinna. Svo virðist sem mikill auður, gull og eðlir stein- • að því ao bát Gísla rak upp á ar hafi gersamlega horfið. Docker og Larriman þóttust ekkert sker, en losnaði af þvi aftur í um þetta vita. Þetta hlyti að finnast á heimili Wards. Dánarbú næsta flóði og var þá mikið til hans reyndist verðmætt og var að mestu gert upptækt, þar sem óskemmdur. Ekki sakaði Gísla, sannað var, að hann hafði rekið ólögleg viðskipti. En gullið fannst en þreyttur var hann nokkuð aldrei né heldur eðalsteinarnir.“ | eftir volkið. Ousf )*l Wrr .1*-. ~V« ■úl í » 7*t Ort. Dt£:f. by tlnltoi Víúuire ír/riclloai*. .tnc: urðum að kaía eftir einhverjum ó- kunnum hlut, sem falinn var í-lysti- skipi, sem sökk-t; • hafði- verið fyrir þremur árum- á þessum slóöum. Svona Yið vorum sannfærðir um reiði Kol- krabbans og fórum því allir - tll að vinna íyrir fcvifca manninn tíaginn eftir. Staríiö var i þvi- fólgið oð 'við byrjaði þetta. En félagar mínir eru alltaí aö-' deyja.. Vatnið er djúþt og lunguiþeifra springa, sagði Molu. Sag- an hafði mikil áhrif á Tarzan og hann varð myrkur á svip af réiði. Þennan hvíta ajöful skyidi hann elta uppi og torfcima. 2124S

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.