Vísir - 30.08.1957, Blaðsíða 7

Föstudaginn 30. ágúst 1957
Vf SIB
j^GATHA PhRISTIC
/Ulat kikr
hann ætti að star.fa við menningarmál. Gæti hún staríað að slík-
um málurn? Ætti hún kannske að ganga í þjónustu Menningar-
og féiagsmálastofnunar Sameinuðu þjóðanna, sem var alltaf að
senda menn i allar áttir? Það gæti verið tilválið, hugsaði Viktoria,
en á það var að líta, að aðrir urðu vís.t ekki senöimenn þeirrar
stofnunar en þeir, sem höfðu fín og glæsileg próf í einhverjum
fræðum.

k*v*ö*l«ti*v*ö*k*y*n*n*l
'iaaia tíl...
Þegar Verdi lézt, vildi Scala-
óperan í Milano heiðra minn-
ingu hins. látna tónskálds og
„Allt hefur verið undirbúið," sagði konan. sem hét Eisie. „Eg
verð lögð inn í kvöld. Eg vona aðeins .. .“
„Hafðu engar áhyggjur af þessu,“ svaraði Anna. „Allt mun
fara vel.“
2.
Lágvaxni, dökkhærði maðurinn gekk inn í símaklefa í járn-
brautarstöð i Kensington og hringdi.
„Er þetta grammófónverzlunin Valhöll?“ spurði hann.
„Já.“
„Þetta er Sanders. Eg gef skýrslu um Ö. S. Hún kom hingað í
morgun frá New York. Fór í skartgripaverzlun Cartiers. Keypti
hring með safírum og demöntum fyrir eitt hundrað og- tuttugu
pund. Þaðan fór hún í blómaverzlun, keypti blóm fyrir tólf pund
og átta shillinga, og lét senda þau í sjúkrahús við Portland-torg.
Fór síðan til Bolfords til að láta sauma á sig. Ekkert þessarra
fyrirtækja hefur nein grunsamleg sambönd, en þeirra mun verða
gætt vandlega í framtíðinni. Leitað var í herbergjum Ö. S. í Sav-
oy-gistihúsi. Þar fannst ekkert grunsamlega. í ferðatösku fannst
skjalataska og voru í henni skjöl, sem fjalla um samsteypu
tveggja fyrirtækja. Allt heiöarlegt í því sambandi. Þá var þar
ljósmyndavél og tvær filmur, er ekki hafði verið tekið á að þvi er
virtist. Möguleiki var á, að filmurnar hefðu verið notaðar til að
taka myndir af skjöluín, sVó áð aðrar fihnur vóru látnar í skipt-
um, en rannsókn leiddi i ljós, að ekki hafði verið tekið á film-
xirnar. A. S. fór með litla handtösku til heimilis systur sinnar í
nr. 17 við Elmsleigh-garða. Systirin verður lögð inn í sjúkrahús
við Portland-torg i kvöíd, þar sem gerðúr verður á henni hol-
skurður. Fengin staðfesting á því í sjukrahúsinu og bókum lækn-
isins. Heimsókn Ö. S. virðist í alla staði eðlileg. Lét ekki í ljós
neinn taugaóstyrk og virtist ekki gera ráð fyrir, að sér væri veitt
eftirför. Mér hefur skilizt, að hún verði í sjukrahúsinu í nótt.
Hefur ekki sagt upp herbergjum sínxnn í Savoy-gistihúsinu. Hefur
pantað flugfar vestur um haf þann tuttugasta og þriðja."
Maðurinn, sem hafði kallað sig Sanders, geiði nú hlé á máli
sínu. Svo bætti hann við:
„Og ef mér leyfist að segja álit mitt, þá er ástæðulaust að elt-
ast við hana. Hún gerir ekkert annað en að fleygja peningum í
allar áttir. Tólf pund og átta shiílinga fyrir bióm! Það er meiri
vitleysan!"
FJÓRÐI KAFLI.
1.
Það var óræk sönnun fyrir bjartsý'ni Viktoriu.. að hún efaði
aldrei, að hún mundi ná settu marki. Hún trúði ekki á orðtakið
uni skip, sem mætast á nóttu. Það var vissulega óheppilegt, að
hún skyldi einmitt hafa orðið ástfangin af ungum manni, er var
í þann veginn að fara í þrjú þúsund mílna ferðalag. Hann hefði
alveg eins getað verið á'leið til Aberdeen, Brussel eða Birmingham.
Það er eftir annari heppni minni, hugsaði Viktoria, að hann
skyldi vera á leið til Bagdad. En hún ætlaði sér að komast þang-
að, hvort sem það yrði örðugt eða ekki. Og hún hugsaði málið
af kappi, þegar hún var á leið til ráðningarskrifstofunnar. Hvað
væri eiginlega um að vera í Bagdad? Jú, Edward hafði sagt, að
Er hér var komið, sagði Viktoria við sjálfa sig, að hún gæti at-
hugað þetta atriði, er að því kæmi, en fór þó fyrst inn í ferða-
skrifstofu, þar sem hún spurðist fyrir um ferðir til Bagdad. Þar
var hennl tjáð, að hún gæ.ti farið flugleiðis alla leið, eða sjóveg
og landveg hluta af leiðinni. Þó væru þau vandkvæði á ferðum-UHn
landveg, aþ þá væri þörf fyrir óteljandi vegabréfsáritanir, sem leS§ia drjúgan skerf til þess að
tækji alltof langan tíma að afla. Yfirleitt taldi afgreiðslumað- ll0num yiði í’eist voldugt minn-
urinn, að enginn vaixdi væri að kornast fljótlega til Bagdad, ef lsmeiki. Með þetta fyxir augum,
væntanlegur fei-ðamaður hefði sextíu til hundrað pund handa í vai . m' a' akveðlð að efni til
mikilla tónleika, þar sem bæði
Toscanini og Mascagni skyldu
Fjái'hagsástæður Viktoriu voru hins vegar þær, að hún átti að- stjórna. Toscanini féllst þegar
eins um þrjú pund í tösku sinni, og fimm í sparisjóði, svo að á hugmyndina ag kvaðst fús
ferðalagið var ekki alveg eins auðvelt fyrir hana, og maðurinn til að leggja sitt af mörkum, en
vildi vera láta. Hún spui'ðist þá fyrir um það, hvort hún gæti Mascagni, sem öfundaði hinn
fengið vinnu sem flugþerna, en á því sviði var ástandið þannig, fyrrnefnda nokkuð, sem stjórn-
að fjöhnargar stúlkur voru á biðlista. anda, setti það að skilyrði. að
Næst lagði Viktoría leið sína til ráðningarskrifstofu St. Guild- hann fengi hærri greiðslu fyrir
rics, þar sem ungfrú Spenser fagnaði henni eins og gömlum hljómsveitai-stjórnina en Tosc-
kunningja, er það ætti fyrir að liggja að leggja leið sína um skrif- anini, — þó að það sé ekki nema
stofuna með reglubundnu millibili. einni líru meira, sagði hann í
„Herra minn trúr, ungfrú Jones, þér getið ekki verið búin að bréfi sínu.
missa þessa stöðu líka? Eg hafði einmitt gert mér svo ákveðnar Forstöðumenn Scala-óper-
vonir um að þessi ...“ unnar féllust strax á þetta —
„Hún var aiveg ómöguleg,“ svaraði Viktoria ákveðin. „Eg get og eftir að hljómleikunum, sem
bara ekki komiö mér að því að segja yður, hvað ég hef orðið að að sjálfsögðu urðu þeir merk-
þola.“ ustu það árið, lauk, gekk for-
Ungfrú Spenser var fölleit, en nú kom eftin'æntingarroði í stjórinn til Mascagni og afhenti
vangana. honum með miklum hátíðleik
„Vonandi...“ tók hún til máls. ,Ég vona, að hann hafi ekki...“ 1 líru. Toscanlni hafði stjórnað
Hann virtlst svo sannarlega ekki maður af því tagi — en ég skal ókeypis!
þó játa, að hann var dálítið ruddalegur — en ég vona svo sann-
arlega ...“ Sacha Guitry, sem lézt fyrir
„Þetta gerir ekki svo mikið til,“ sagði Viktoria. Hún þröngvaði skömmu, var eitt sinn spurður
brosi fram á varir sínar. „Ég er ekkert lamb að leika yið.“ að því, hvort honum líkuðu
„já, ég skil það, en öll óþægindin,“ mælti ungfrú Spenser. handarkossar eða eklti? — Eg
„Já, ég skal játa, aö það var ærið óþægilegt,“ sagði Viktoria. er mjög eindregið fylgjandi
„En þegar öllu er á botninn hvolft ...“ Hún brosti aftur hetju- þeim, svaraði Guitry; um hæl;
brosi_ —,,•••• einhversstaðar verður
Ungfrú Spenser fór að blaða í bókum sínum. maður að býrja."
„Hjálparnefnd ógiftra mæðra þarf á vélritunarstúlku að haldá,“ Hann var einnig,.spurður a|
sagði hún svo. „Það er þó rétt að taka það fram, að nefndin hefur því, hvort honum fyndist hanti
ekki mikil auraráð.“ vera farinn að eldasf nokkuðj
„Er nokkur von til þess,“ mælti Viktoria ákveðin, er hér var Eldast! Eg held nú síður. Þ'á
komið, „að hægt sé að fá stöðu i Bagdaö?“ iyvst er maður tekinn að eld-f
„í Bagdad?" hafði ungfrú Spenser eftir henni og var steinhissa. asf, ÞeSar maður befur meiri aj
Viktoriu skildist, að hún hefði alveg eins vel getað óskað eftir buga fyrir matseðlinum en þjón
stöðu í Siberíu eða á Suðui'heimskautimi. ustustúlkunni!
„Mig langar ákaflega mikið til að komast til Bagdad,“ sagði
hún. Hann horfði á reikninginn —r
„Ekki býst ég við því,“ svaraði ungfrú Spenser. „Þér viljið vit- — og síðan á lækninn. — Þa5
anlega vera einkaritari?“ munar aldeilis ekki um það,
„Nei, það er eiginlega algert aukaatriði," sagði Viktoria. „Eg' hrökk út úr honum.
er fús til að taka að mér bamagæzlu, matargerð eða að sitja hjá — En, kæri vinur, svaraði
vitfirringi. Aðalatilðið er að komast þangað.“ læknirinn, ef þér bara vissuð
Ungfrú Spenser hristi höfuðið. „Eg er anzi hrædd um, að 1 ég hve sérstakt sjúkdómstilfelli
geti ekki lofað yður neinu í þeirri átt. Hins vegar kom hér í gær yðar var og hve freistandi það
kona með tvö böi’n, sem bauðst til að borga íargjald til Ástralíu var. fyrir mig að gera úr því
fyrir barnfóstru.“ dánarvottorð fremur en reikn-
Viktoi’ia bandaði Ástralíu frá sér. Svo reis hún á fætur og sagði: inSi mundi vður áreiðanlega
„Þér látið mig kannske vita, ef þér fréttið urn eitthvað. Þótt ekki Þykja upphæðin lág.
væri annað en að ég kæmist þangað ókeypis.“ Ungfrú Spenser ^
varð svo forvitin, að Viktoriu fannst rétt að gefa á þsssu nokkra
skýringu: „Eg á nefnilega — hér — sko ættihgja þar. Mér hef-
ur skilizt, að hægt sé að fá ágæta vinnu þar af ýmsu tagi. En
vitanlega verður maður að komast þangað fyrst.“
E. R. Burroughs
TARZAM
2136
’ Cross' var’ nu ' fétt' xomimr a5.1 aftur ög faréytti ; stefmx'./sinni
Verdensrevyen,
segir fréttir úr heimi
slcemmtanalifs og kvik-
mynda,— NÁ, norskay
myndablaðið, er hlið-
stœtt BiHedbladet. ..
fjölbreytt heimílisbláð,
fiytur marg'gr skemmti-
1 legar greinar og sög.ur.
Kvennasiða, drengja-
siða, myndásöguTj,
Andrés 'önd o. fl. i ssin-
'ustu. blöð" ritar lngrid
Bsrgman framhaicis-
* greing? um Jif, sitt og
starf.
Blaðaturaihn
Laugavesi 30 B.