Vísir - 04.10.1957, Qupperneq 9

Föstudaginn 4. október 1957
vísm
gsins.
Gereyðing fiskigrunnanna stórum meira dýpi en þorskur
við Island er svo hraðfara, að hrygnir hér, sé amiað hrygn-
hún getur ekki farið framhjá ingarsvæði þorskins, en þetta
neinum, sém sjóinn stunda. Aft- mun enq lítt rannsakað.
úr á móti lítur svo út, sem aðrir, Dýpra í fjörðum með volgum
þegnar þjóðfélagsins láti sig sjó við botri er mikið af svart-
þessa háskalegu öfugþróun eða spröku, flyðru, karfa og hlýra,
eýðing Íitlu skipta. Blöðin svo og þorski. Fiskur er vís á
í hina löngu siglingu og j
ufgreiðslu þar en í það,l Förill íil MacSkílBaC
tími
seini
að fylla skipið af saltfiski. —j
Af karfa hafa botnvörpungar j
getað fyllt sig við Grænland á
2— 3 dögum, en orðið að eyða!
3— 5 sinnum lengri tíma til
siglinga fram og aftur! ,
minnast varla á hana, og stjórn-
málamönnum finnst, að þeir
háíi um annað að hugsa. í
þeirra augum virðist þetta, ef
frá er Skiíinn Pétur Ottesen,
ekki vera neitt alVörumál, eða
þá, að þeir hugsa líkt og róm-
verski keisarinn: flokksmál og
hvern
Þá.
öngul, sem lagður er
Frh. af 4. síðu.
Nútíma áróður.
Sumir segja, að kirkjan geri
ekki þessar kröfur. Löngum
hefur mér þó skilist, að einmitt
kröfurnar um hreint líferni, ó-
Af þessu ætti að vera ljós.t, eigingirni og kærleiki væri það,
hvílikur uppsláttur það ætti að sem menn óttuðust í boðskap
vera fyrir togveiðarnar, að fa Krists. Kirkjan kreíur þess, sem
aðstöðu til að leggja aflann upp Kristur krafðist. Kenningar
á Grænlandi og verka hann þar. Nýja-testamentinu og athugað,
Þverárrétt
Strax snemma á útmánuð-
um standa í höllum grunnanna
við Vestur-Grænland á 130—
150 faðma dýpi og dýpra 30—
40 faðma þykkar kasir af
Hið algera rcttleysi íslenzkra
skipa vig Grænland útilokar
allan íslenzka vélbátaflotann
frá ji iví, að stunda veiðar við
Græníand; Þar sem ekkertrfirð-
bært starf er fyrir meginið af
veizlur í dag, en „alvarleg störf Þ°rski. er bíða Þess, að sjórinn þessum skipum hér við land,
bíða morguns“. í uppi á grunnunum volgni svo þegar vetrarvertíð er á enda,
I við botn (upp í tæpar 2° C), að ætti það að vera hverjum með-
, ^aamiðl^ eru ekkl íengur hann geti gerígið upp á grunn- algreindum manni augljóst,
mdreipi íslenzkra togveiða, in og lifarð þar í ofáti á loðnu og hversu brýn og stórkostleg
ems °g hægt var að segja a Al- siii Qg öðrum krásum sjávarins p.auðsyn það er fyrir vélbáta-
þingi 9'i7, er Fetur Oítesen það sem eftir er ársins. jflotann, að fá aðstöðu til út-
flutti þa siria cftirmmnilegu og Á ca_ 150 £öðmum og dýpra 'gerðar frá höfnum á Grænlandi.
stormerku framsoguræðu ^ um er þarna mikið af karfa, hlýra, ,Og eg tala af mikilli reynslu
Grænlandsmahð. Heita ma, að svartspröku, þorski, og þar, sem'og alhliða þekkingu, er eg segi,
Hammiðm seu nu orcrn veiðr sjávarhitinn er 3__5o c við 'að til þess að fá þessu fram-
leysa samanborið við það, sem botn, einnig.flyðru.
áður var. Islandsmiðin öll éni j
Það Verða aldrei sagðar of-
sögur af því, hversu erfiða að-
stöðu íslenzku botnvörpung-
arnir eiga við Grænland. Nærri! ., .
landi mega þeir hvergi koma stjornarframkvæmdma a sinni
nema aðsins inn á eina eínustu 0rnu n^ en u .iænan • Nn áróðúrsaðferð nútímans
höfn, og mun þar ekki svo vel ' 61'ði ^anil ekki við þeini hefur áhrif, sem sjá má af því
tekið, að þeir leggi óneyddirVkr°fu refjalaust innan hæfilegs að oft á dag heyri ág fyrir már
reiðubúinn til að leið sína þangað. Sigling aðra .tima’ að stefna þa þessu mah 1 skýrum orðum ýmist á dönsku,
leiðina til Vestur-Grænlands , alÞjoðadom. Meðan ver getum sæn&kU; þýzku, norsku eða
neytt hiris alþjóðalega dóms- ensku;
^valds í þéssu máli, er sigurinn
oss vís. Vér vitum ekki hve
nú á hraðri leið til að verða að
eyðimörk. Og stórum fleiri,
margfallt fullkomnari og marg-
fallt stórvirkari drápsvélar
starfa nú á íslandsmiðum við
að sálga því litla, sem eftir er af
íslenzka fiskstofninum, ,e:i
nokkru sinni fyrf: Sérhver sjó-
maður mun
gengt, er aðeins til ein fær leið,
1 sú, sem Pétur Ottesen hefir
j - 7
' markað með Grænlandstillög-
um sínum á Alþingi, að krefja
jDani um að fá íslandi aftur
hvort krafan er ekki algjör.'En
kirkjan hefur unnið þannig, að
hún heíur biðlund. Innan
hennar eru fjölmargir, sem
skeyta lítið um boðskap hennar
og kenningu. Sem stofnun hef-
ur hún e. t. v. of Íítið aðhald
fyrir fjöidann. Getur slíkt litið
út sem hún geri ekki kröfur. En
kirkjan hefur mikinn boðskap,
rnikla kenningu, sem hún út-
leggur til þess að fræoa og
glæða skilning manna. Hún
hefur ekki tekið ein fjögur boð
út úr og staglað þau í margar
klukkustundir dag eftir dág
yfir sama fólkinu. Slík er áróð-
ursaðferð núíímans. Hún rniðar
við manninri, sem stendur á
lægsta stigi. Þar er ekki gert
ráð fyrir þeirri sjálfsábyrgð og
frjálsri, vakandi hugsun, sem
kirkja vor gerir.
sanna þetta með .mér. Spyijið
þá, spyrjið sérhvem fiskisk-ip- getur tekið þá 4-—6 daga, og
tjóra, sem þið þekkrð! j siglingiri frairi og aftur frá ís-
Þetta hraðminnkandi fiski- iandi tekið þá eins mikirin eðá
magn í sjónum er ein af megin- meiri tíma en þarf.til að fylla
orsökum þeirra dauðans vand- skipið af ísfiski. Ef fiskað er i
ræða, sem íslenzk útgerð er
stödd í nú, og hefir verið und-
anfarið. Og það er síður en
svo bjart framundan fyrir báta-
útveginn. sem eins og sakir
standa nú, á engra annara kosta
völ en þess afla, sem hægt er
að fá á landgrunninu við ís-
land.
Haldreipi íslerizkra togveiða
er nú, þegar vetrarvertíð lýkur..1
Grænlandsmiðin.
Þar háttar svo til að hryggn-
ingasvæði þorskins er inni í
fjörðum, alveg uppi við land
Þarna hrygnir þörskurinn fré
því í apríl og fram. í júní. Þá
efu þarna þau rriéstu uppgrip
af fiski, sem hségt. er að fá.
Stauravarpa var eitt siun sett í
Lýsufjörð I Vestribyggð,
skammt frá gamla biskupssetr-
inu Sandnesi. Þrír -'élbátar og
eitt gufuskip á stæ: o við gpmlu
trollarana höfðu e-kki undan að l
flytja burtu fiskir :i úr vörp-
unni. ólafur Petersen úr Vogum
var þarna með, og getur sem
sjónarvottur sagt ykkur, hvað
þarna fór fram. Þótt nokkuð
af fiskinum gangi burtu, þegaf
hringingunni er lokið, eru þá
þarna mestu aflauppgripin við
Grænland allt sumarið og fram
á. haust, Inni í Andafirði í
Vestribyggð voru t, d. 50 græn-
lenzkir bátar í mokfiski aílt
frarn að jólum s.l. ár, þ. e.
löngu eftir að innanverður
fjörðu.rinn að minnsta kosii
hefði í venjulegu árferði átt að
vera ísilagður fyrir löngu.
Á sama tíma og þorskurinn
hrygnir loðnan þarna og liggúr
í kösum upp í fjörum. Má gizka
á, hvernig þeim gula muni
smakkast hún.
Ýmislegt bendir á það, að úti
á djúpmiðum Grænlands á
salt, verða þeir þar að auki að
taka mikinn tíma frá veiðunum
(eða aðgerðinni, því það er
alltaf á henrií, sem stendur). tii
að umstafla og umsalta fiskinn
úti á reginhafi, hvernig sem á
stendur, því ekki mega þeir
leggja nokkra bröndu á land
eða leita i landvar meðan þeir
umsalía. Þegar siglt er til Es-
bjerg með saltíiskinn, fer rrieiri
lengi sá ágæti náðaríími stend-
ur. Einnig þess vegna ber að
v'inna meðan dagur er. Og það
mun vissulega verða annálað,
og aldrei fyrnast, ef þingmenn
reynast svo þjóðræknislausir og
Um sínum. og þjóð sinni að þeir |
Ieggi ekki GrænlandstiIIögum:
Péturs Ottesens sitt ýtrasta lið
og beri þær fram til fulls sig
urs.
Jón Dúasoii.
absolute honesty,
absolute purity,
absoluté unselfishness,
absolute love.
Itósa B. Blöndals.
Laugaveg 10 — Sími 13367
Framh. af 3. síðu.
á gæðingum sínum og reka á,
liarðaspretti eftir sléttum mel-
unum burt frá réttinni.
Réttarstemningunni er samt
ekki lokið. Þangað hefur verið
stanzlaus strauinur fólks, ríð-
andi og á bifreiðum allt fram
á kvöld. Þetta fólk er ekki að-
eins úr nærliggjandi sveitum
það er frá Borgarnesi, Akra-
nesi, Reykjavík og Hafnarfirðú
frá Þýzkalandi og Sviss og hver
veit nema að Ástraliunegrar
taki að venja komur sínar í
Þverárrétt.
Og þegar réttarhaldið siálít
er búið, er talsvert eftir af er-
indinu samt. Það hafði eirihvers
t staðar giitt í harmoniku inni i
j bíl og allir vissu, hvað það
þýddi. Og strax þegar réttar-
haldinu var lokið og rekið hafði
verið úr síðasta dilknum var
fyrsti dansinn stíginn í húm:
kvöldsins og síðan hver af öðr-
um langt fram á nótt;
I Þannig líður ein -venjuleg
stóðrétt við Litlu-Þverá í Borg-
arfirði, en þannig líða einnig
flestar aðrar réttir þessa lands
— hinar einu sönnu þjóðhátíðir
íslendinga.
[] [] []
0"T"^l-C) G (jf^
Undraefni tíf affra
þvotfa
TERSÓ er merkfð,
ef vaitda ska! verkið
stu effir þessu...?
Þrælkunarvinna til hegningar fyrir
stjórnmálaleg afbrot og raunar stund-
um að ósekju hefur verið síór þáitur
í starfsemi kinverskra kommúnista,
síðan þeir komust til valda í Iandinu
árið 1949. Meira en tvær milljónir
þræla voru notaðir við hinar umfangs-
miklu framkvæmdir hjá Huai ánni í
Austur-Kína, en margar svipaðar
framkvæmdir á verklega sviðinu liafa
nær eingöngu síuðst við slíkt vinnuafl.
„Uppbygging mcð vinnu“ varð hin
jfirlýsta stjórnarstefna kommúnista
strax í september 1949 og á grundvelli
hennar voru 20 milljónir manna settar
í þrælkunarvinnu árið 1953.
Thomas Alva Edison, bandaríski upp-
finnihgamaðurinn, setti á fót fyrstu íil-
raunastofuna, sem algjörlega var helg-
uð endurbótum á nytsömum uppfinn-
ingum svo hægt væri að taka þær í
notkun í daglegu lííi og staríi. Edison
var starfsamur mjög og hinn mesti elju-
maður þar til liann andaðist árið 1931
á 85. aldursári. Snilld hans var eirikum
fólgin í getu hans til 'þess að koma hug-
myndum sínum í framkvæmd, enda
hafa þær gjörbreytt háttum milljóna
af mönnum. Kunnastar þeirra yfir 2000
uppfirininga, sem hann fékk einkaleyfi
á, er glóðarlampinn, hljóðritinn og
kvikmyndatökuvélin.
I janúarmánuði 1933 tóku Ijósmynd-
arar myndir af daglegu lífi fyrrum
Þýzkalandskeisara, þar scm hann dvald-
ist í útlegð skammt frá bænnm Doorn,
í Iíollandi. Villijálmur II. var neyddur
íil hess að afsala sér völdum og flýðí
land í nóvember 1918 cg helgaði síð-
ustu ár sín skriftum, þar sem hann
vísaði á bug öllum styrjaldar-ásök-
umnn á hendur sér. Þegar hér var kom-
ið fór hann í ökuferðir, gaf öndunum og
hjó við dag hvern sér til líkamlegrar
hressingar. Vilhjálmur II., sem ríkti í
þrjá áratugi, lézt í júní 1941, 82ja ára
gamall, og hafði bá upplifað frægð,
frama og að lokum ósigur. j