Vísir - 26.10.1957, Blaðsíða 5

•liaugardaginnv26. október 1957
FfSIB
9 :

!Ls>Bgaytda%ssagpa
Jack Kent:
■ j
Eg vár yissulega ánægður
með sjálfan mig, þegar eg fór
á. fætur unx morguninn. Þessi
ánægjan mín og hreykni var þó
þess eðlis, • aði eg gat engum
skýrt frá því. Kvöldið áður
hafði niér tékist áð fremja hið
fullkomna mórð. Það mundi
ekki finnast nein ástæða fyrir
morðinu, engin spor og yfirleitt
ekkert, sem hægt var að fara
eftir.
Innan skamnis mundu morg-
unblöðin koma út og birta
fregnina um lát hins fræga
sakamálasagnahöfundar Sam-
úels Adamsons, sem látist hefði
úr hjartaslági um nóttina.
Þannig mundi það verða skráð
í bókmenntasögunni. Það var
aðeins eg éinn, sem þekkti
sannleikann: að eg myrti hann.
Engin mundi nokkru sinni fá
að vita hið sanna.
Eg hitti Samuel Adamson í
fyrsta sinn þegar Iiann kom á
safnið, sem eg vann við. í safn-
inu var sérstök deild, sennilega
sú merkilegasta, sem þar var,
og voru þar einvörðungu munir
frá dvergættflokki i belglska
Kongo. Eg gætti einn þessarar
deildar.
Það var um morgunn, sem
Adamson kom. Hann sagðist
hafa í hyggju að skrifa skáld-
sögu, sem ætti að nokkru leyti
að gerast í Kongo. Hann þurfti
margs að spyrja og það var
ýmislégt, sem hann þurfti að
rannsaka. Eg leysti úr 'vanda
hans eftir beztu getu og svo fór
hann leiðar sinnar. Nokkrum
mánuðum seinna sendi hann
mér eitt eintak af bókinni og
bauð mér til eftirmiðdags-
drykkju, sem útgefandi hans
efndi til, i tilefni af útkomu
bókarinnar.
Þannig hófst kunningsskap-
ur okkar. Að vísu urðum við
aldrei neinir vinir og hefðum
aldrei getað orðið það. Mér féll
ekki í geð hrokaleg framkoma
hans og sú lítilsvirðing, sem
hann sýndi öllum og öllu, né
heldur lifnaðarhættir hans —
hann var latur og kærulaus. Þö
hafði eg ekki svo mikla and-
styggð á hönum, að það nálg-
aðist hatur, en eg gat ekki að
því gert, að mér bauð við hon-
um og sennilega hefur gætt ein-
hverrar öíundar hjá mér. Það
var allt og sumt.
Hann kom nú aftur nokkrum
sinnum til mín í safnið og fékk
margskonar upplýsingar, sem
eg lét honum í té umyrðalaust.
Eftir eina heimsóknina til mín
stakk hann upp á því, að eg
kæmi með honum heim til hans
og þægi glas af víni.
Hann bjó á friðsömum stað.,
einn síns liðs, í gömlu húsi í
Chelsea. Hann hafði ráðskoniy,
en hún bjó ekki í húsinu. Hún
vann þar til klukkan 4 á dag-
fnn, ea fór þá heim til sín. Hún
sá mig aldrei.
Þegar við höfðum. drukkið
(tvö glös hvor, gerðist Adamson
all skrafhreifinn. Hann talaði
miklð um ritverk sín, en sér-
staklega var það eitt efni, sem
honum dvaldist lengst við: hið
fullkomna morð. Hann var
_ þeirrar skoðunar, að ekkert
slíkt væri hugsanlegt. Fyrr eða
síðar mundi hinn fullkomni
morðingi, sem svo væri nefnd-
ur, íáiia á sínu eigin bragði.
Hann sagðist aldrei hafa skrif-
að neina sögu um hið fullkomna
morð, því það mundi aldrei tak-
ast, að gera hana svo úr garði,
að ekki yrði hægt að sjá í gegn-
um. hlutina — og mistökin..
Þetta orðagjálfur hans um
hið fullkömna morð fór í taug-
arriár á mér. Eg vai’ líka á ann-
ari skoðun. Það hlyti að vera tii
maður, sem væri svo snjall, að
hann gæti skipulagt verknaðinn
svo vel, að fullkomið gæti tal-
ist og ekki kæmist upp um hann.
Svar Adamsons var einkennandi
fyrir hann: Auðvitað væri sá
maður iil, en hann mundi alárei
fremja morð.
Þar sem eg er piparsveinn,
og bý einn í íbúð, og bækur, eru
minn eini sanni og tryggi' félagi
og. vinur, hafði eg nægan tíma
til heilabrota.
An þessað gera mér það ljóst,
höfðu þessi' orð Adamsons þau
áhrif á mig, að eg fór að brjóta
heilann um hið fullkomna morð,
og því lengur, sem eg hugsaði
um þetta, þeim ffiun fjarstæðu-
kenndari fannst mér álit Adam-
sons.
. Svo var það einn dag, þegar
eg var að sýna skólafólki vopn
þau, sem dvergarnir nota í or-
ustum og við veiðar, að mér
datt dálítið í hug, sem eg gat
ekki hætt að brjóta heilann um.
Þegar eg kom heim um
kvöldið, hélt eg áfram að* hugsa
um þetta og samdi loks áætlun,
sem var hin nákvæmasta í öll-
um smáatriðum. Eg átti að hitta
Adamsön eftir nokkra daga og
á meðan hélt eg áfram áð velta
þessu fyrir mér og reyna að
finna hugsanlegar vei'lur í á-
ætlun minni. En mér var ekki
unnt að finna nokkur missmíði.
Þetta var allt svo einfalt og ó-
aðfinnanlégt.
Þegar eg kom heim til hans,
íórum við inn í dagstofuna, og
Harin tók fram veitingarnar.
Þégar við höfðum drukkið tvö
glös aí -vVhisky sagði eg honum,
að eg væri búinn að hugsa mér,
hvernig framkvæma mætti hið
fullkomna morð.
Adamson hristi höfuðið og
heiti aftur í glasið sitt og bað
mig að leyfa sér að heyra.
Eg hallaði mér fram á borðið
og hóf að segja írá:
—■ Hugsið þér, að maður í
minni stöðu hyggðist fremja
morð. Eg hef sérstaklega góðan
aðgang að morðvopnum. Eg er
einn. ábyrgur fyrir minni deild
í saíninu, sem hefúr að geyma
rnorðvopn frá ' tiltölriléga Slítí
jþekktum þjóðflokki. Á meðal
þessara vopna eru örvar — eitr-
aðar örvar. Ein tegundin er
mjög lítil — aðeins nokkrar
tommur — og ætluð til að
skjóta henni úr röri, sem bíásið
er í. Við eigum líka eitrið, sem
nota skal. Auðvitað er það lok-
að inni, en eg hef lykilinn og
eg get tekið baukinn, sem eitrið
er geymt í og látið hann aftur
á sinn stað, án þess að nokkur
hafi hugmynd um.
■— Þetta er gott, sem komið
er, sagði Adámson.
— Jæja, hélt eg áfram. Eg
ætla að myrða mann. Kvöld
eitt tek eg örina og baukinn
með eitrinu með mér. Eg ber
eitrið á örina nokkru áður éri
eg á að hitta manninn. Við
röbbum svo saman. Þegar eg
ætla að kveðja og fara, tek eg
í höndina á honum og held um
leið á örinni á milli fingranna.
Um leið stings örin inn í hönd-
ina á honum. Það þarf ekki að
vera mikið sár og sennilega
finnur hann ekki til sársauka.
Ef hann kynni að finna til get
eg kennt hringnum mínum um,
og svo deyr hann um nóttina í
svefni. Daginn eftir læt eg ör-
ina og baukinn á -sinn stað.
Hver ætti svo að gruna mig?
Adamson sat kyrr andarkorn
og braut heilann.
— En mundi læknarnir ekki
finna það út, hvaða eitur var
notaS? spurði hann svo.
— Eitrið, sem eg mundi nota,
drepur eftir fimm til sex tíma.
Engum lækni mundi koma til
hugar, að um annað væri að
ræða en hjartaslag.
Adamson var nú hálf vand-
ræðalegur og auðsjáanlega ekki
ánægður, að geta ekki rifið
uppástungu mína niður eins og
vanalega. En svo sperrti hann
sig upp og sagði, að hann mundi
áreiðanlega finna veiluna í
þessu, ef hann mætti hugsá um
það í svo sem hálftíma.
Það var eins og fyrri daginn.
Hroki hans og sjálfsálit fóru í
taugarnar á mér og það var
þetta kvöld, sem eg tók þá
ákvörðun, að myrða hann á
þenna hátt. Ekki af því. að eg
hataði hann, heldur eingöngu
vegna þess, að eg vildi sanna,
að eg- hefði á réttu að standa
og gæti þaðy sem hann taldi ó-
gjörlegt. .
Þá var það sem hann sagði:
— Það væri gaman að fá einu
sinni áð sjá örina. Getur þú
ekki komið með hana hingað
eitthvert kvöldið?
— Ekkert væri auðveldara.
Og svo kom eg eitt kvöldið
með örina. Hann skoðaði hana
vandlega.
— Þetta er djöfullegt, sagði
hann. — Ein rispa — og mað-
ur er dauður.
— Ekki nema það sé búið að
bera á hana eitrið, sagði eg.
Framh. á 7. síðu.
Fermingar á morgun-
Ferming í Fríkirkjunni sunnu
daginn 27. október 1957. Prest-
ur séra Þórsteinn Björnsson. —
Drengir: Ásmundur Karls-
son, Kirkjuteig 31, Bjöm Sverr-
isson, Hæðai’garði 22. Einar
Oddsson, Laugarnesveg 102.
Sigfús Svavarsson, Hverfisgötu
53. Sigurjón Bolli Sigurjónsson,
Sporðagrunni 5. Sigurður Sig-
urjónsson, Sporðagunni' 5. Sig-
urður Johansen, Baltkagerði 2.
Stúlkur: Björg Sverrisdóttir,
.Hæðargarði 22. Esther Breið-
fjörð Valtýsdóttir, Sólbakka
við Breiðholtsveg. Friðleif
Valtýsdóttir, Sólbakká við
Breiðholtsveg. Guðný Sigurð-
dóttir, Sólbakka við Laugar-
nesveg. Jenný Ásgeirsdóttir,
Suðurlandsbraut 24. Jóna
Ólafía Jónsdóttir, Týsgötu 4.
Málfríður Haraldsdóttir, Gunn-
arsbraut 36. Sigrún Geirsdóttir,
Karfavogi 29. Sigríður Sigurð-
ardóttir, Sólbakka við Laugar-
nesveg. Vigdís Pálsdóttir,
Tunguveg 26. Þórunn Péturs-
dóttir, Sógabletti 8.
rún Guðbrandsdóttir, Skóla^
vörðustíg- 19.
Drengir: Gylfi Harðarsoijr
Meðalholti 7. Eðvarð Sigurðuií'
Ragnarsson, Stórholti 33. Jóm
Rúnai’ Ragnarsson, Stórholti 38.,
Óháði söfnuðurinn (Sr. Emil
Björnsson); Fermingarmessa í
Iíáskólakapellunni kl. 2 e. h.:
Stúlkur: Elfa Björg Gunnars-
dóttir, Árbæjarbletti 40. Hrafn-
hildur Vera Rodgers, Unuhúsi,
Garðastræti 15. Kristín Þor-
steinsdóttir, Barmahlíð 4. Sig-
Ferming í Laugarneskirkw'
sunnud. þ. 27. okt. kl. 10,30 f. h.
(Sr. Garðar Svavarsson):
Drengir: Árni Larsson, Silf-
urteig 6. Björn Haraldsson,J
Hraunteig 24. Guðmunduri’
Kristinn Sigurðsson, Múla-
camp 7. Hákon Hákonsen, Há«
túni 25. Hilmar Bjarni Ingólfs-
son, Laugalæk 9. Reynir Svav«
ar Sigurðsson, Múlacamp 7.
Sigurður Ingimarsson, Kirkju-
teig 23. William Þór Disoný
Laugarási við Múlaveg.
Stúlkur: Brynhildur Ósk
Sigurðardóttir, Rauðaæk 53.
Elsa Schiöth Haraldsdóttir,
Skúlagötu 60. Guðrún Helge.
Hauksdóttir, Herskólacamp 22.
Guðrún Kolbrún Tliomas,
Laugarási við Múlaveg. Jóníne
Ebeneserdóttir, Rauðalæk 65,
Kristín Guðrún Hjartardóttii/ !
Sogamýri 14 við Rauðagerði.
María Heggeseth, Kárastíg 11.‘
Oddný Bergþóra Helgadóttiry
Suðurlandsbraut 94 B. Sólveig’
Erlendsdóttir, Miðtúni 46.
Victoría Þórey Ström, Laugav-
nescamp 65. Þóra Kjartansdótt-
ir, Kirkjuteig 23.
Fræðslumyndasýningar
á vegum sendiráðs Breta.
M*ter heígast nú aftur otg er hin
ff/rsta i tfatj.
Á vegum brezka sendiráðs-
ins verða sýndar kvikmyndir í
Tjarnarbíói kl. 2 í dag. Slíkar
sýningar á vegum sendiráðs-
ins undangcngna vctur hafa
reynst mjög vinsælar og jafn-
an verið húsfyllir, cnda hefur
verið sérstaklega vel til mynd-
anna vandað.
Meðal myndanna, sem nú
verða sýndar eru þessar:
Illjómleikahátíðin í Edin-
borg. Þetta er kvikmynd í lit-
um, stutt,' en veitir glögga
hugmynd um þessar heims-
frægu hljómleikahátíð, sem
haldnar eru árlega síðsumars í
Edinborg, „Aþenu Norður-
Evrópu“.
Það gæti verið þú.
Flest umferðarslys verða af
völdum kæruleysis. Þetta
er athyglisverð mynd, sem
sýnir hvérjar eru orsakir al-
gengr’a umferðarslysa.
Windsor-
konungsættin.
Einskonar 50 ára yfirlit, með
smáköflum úr fréttamyndum,
af atburðum, þar sem menn og
konur af- Windsor-konungs-
ættinni koma við sögu.
Feðgarnir.
Saga, af ungiun manni, sem
kemur heim að afloknum
þjónustutíma í flotanum. Hann
er bóndason í Afríku, og vill
koma á ýmsum nútíma umbót-
Tanganyiks 1 ] i
nú á dögum.
í Tanganyika búa 5 milljónire
manna, afrískir, indverskir og
evrópskir. Brelar fara með
stjórn í umboði Sameinuðw
þjóðanna. — Stórfróðleg mynd, *
sem veitir glögga hugmynd túri1
borgirnai- Dar og Salaam, vötn-
in miklu og strendur landsins:
við Indlandshaf.
Almenningi er heimill áð-
gangur meðan húsríun leyfir
og er ókeypisi
Slíkár sýningar á veguia
brezka sendiráðsins murni
verða í vetur þegar við verður '
komið, og tilkynnt um þa'ð -
fyrirfram hverju sinni. d ,
H austskák:
2. umferð í
fyrrakvöld.
Önnur umferð var tefld S
Haustmóti Taflíélags Reyltjavík
ur í fyrrakvöld.
Þar vann Guðmundur Ársæls* ♦
son Gunnar Gunnarsson og
Sveinn Kfistinsson varin Gunnar '
Ólafsson. Jafntefli gerðu ICrÍstj-
án Silverisson og Reimar Sig-
urðsson og ennfremur Kristján,
Theódórsson og Guðmundur
Magnússon. . ..
Tvær skákir fóru i bið.
Þriðja umferð. í meistavafloitki- '
verður tefld á morgun kl. 2 e.h*.