Vísir - 02.08.1958, Síða 6

Ví SIB
Laugardaginn 2. ágúst 1958
^KSIR.
D A G B L A Ð
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnárskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, cpin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Visir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 ^intakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Frídagur verzlunarmanna.
Eitt af því, sem tekið hefir
einna mestum stakkaskipt-
um á síðustu áratugum, er
frídagar almennings, og
hvernig menn verja frídög-
um sínum. Þetta er ákaflega
eðlilegt, því að það hefir
; fylgt öðrum breytingum á
háttum þjóðarinnar, efna-
hag hennar, afstöðu til
hvíldar og hressingar og þar
fram eftir götunum. Menn
þurfa ekki að vera mjög
gamlir til að muna það, þeg-
ar vinnutími var miklu
lengri en nú er, hvarvetna
byrjað fyrr en nú tíkast, og
frídagarnir sannarlega af
skornum skammti, og átti
þar hið sama við um flestar
stéttir í landinu.
Fridagur verziunarmanna ber
ekki lengur nafn með rentu,
því að hann er orðinn frí-
dagur margfalt fleiri stétta.
Þær stéttir, sem geta skropp-
ið bæjarleið eða brugðið sér
upp til fjalla um þessa
fyrstu viku í ágústmánuði,
eru sennilega enn fleiri en
þær, sem heima verða að
sitja og stunda vinnu sína á
mánudögum eins og aðra
virka daga. Eiga aðrar stétt-
ir verzlunamönnum mikið að
þakka fyrir þetta, enda þótt
upphafið sé ekki frá verzl-
unarmönnum, eins og menn
vita. En þnð er önnur saga,
eins og þar stendur, og ekki
ástæða til að rekja hana hér
að þessu sinni.
Það er í rauninni gleðilegt, að
almenningi skuli gefast
tækifæri til að iyfta sér upp
um þessa helgi, því að um
það er engum blöðum að
fletta, að margir hafa fulla
þörf hvíldar. Er þó ekki fyr-
ir það að synja, að margar
stéttir, sem vinna mjög erf-
ið störf og nauðsynleg, geta
ekki gert sér dagamun um
þessar mundir, og er svo um
sjómennina. Þar kemur að
vísu á móti, að þeir hafa
sinn dag fyrr á árinu, þegar
vetrarvertíðarstritinu er
lokið, enda þótt svo standi
á, að þeir geti ekki ævinlega
allir notið frístunda þann
dag.
Mörgum þykir nú, að frí séu
komin út í öfgar hjá þjóð-
inni, eins og raunar sitthvað
fleira. Nú er svo komið, að
fíestar stéttir hafa 2—-3ja
vikna frí á ári hverju, og við
hverja nýja samninga, sem
gerðir eru um kaup og kjör,
eru venjulega bornar fram
kröfur um aukin fríðindi af
þessu tagi. Er það á allra
vitorði, að sumum fyrir-
tækjum er lokað 2—3 vikur
á ári eða lengur, þar sem
svo mikill hluti starfsliðsins
fer í sumarleyfi, að ekki er
hægt eða ekki tekur því að
að halda starfrækslunni
áfram með litlum hluta
starfsmannanna.
Um fríin er vitanlega hið
sama að segja og svo margt
annað, að lengd þeirra verð-
ur að fara eftir því, hvort
fyrirtækin hafa efni á að
veita þau. Undir venjulegum
kringumstæðum á hvert
fyrirtæki að hafa ráð á að
gefa starfsfólki sínu tæki-
færi til að hvílast um skeið.
En svo getur farið, að kröf-
urnar sé auknar jafnt og
þétt, unz svo er komið, að
fyrirtæki getur ekki risið
undir þeirri byrðd, sem er að
þvf að greiða mönnum laun,
meðan þeir vinna ekki. Þetta
verður eðlilega að hafa jafn-
an í huga, þega>r rætt er um
kaup og kjör.
KIRKJA DG TRUMAL:
Nálægt þér.
Væri hjarta mannsins hreint, lifði og dó á meðal okkar, það
tær uppspretta, þá væri öll hansjvar Guðs sonur, Jesús Kristur,
hugsun, hver viljahræring, all- Orðið, sem Guð hefur talað til
ar hvatir, allar þrár í sam- 'þess við mættum þekkja hann
ræmi við Guð kærleikans. Þá I eins og hann er og vill vera
væri boðorðin um að elska gagnvart okkuur. Jesús Kristur
Drottin Guð sinn af öllu hjarta,' er strengur úr barmi hins ei-
öllum huga, öllum mætti og ná- lífa föður, sem birtir það, sem
ungann eins og sjálfan sig, ekki í huga hans býr og stillir manns-
krafa, heldur lifslög. Og þá hjartað að nýju til samræmis
myndum við „sjá“ Guð, eins við hugsun hans. Og heilög
og englarnir sjá hann, þ. e. Ritning er tækið, sem skilar
alltaf vita af honum hjá okkur þessu til þín, hún er vitni Orðs-
og í okkur og jafnframt óend-
anlega hátt fyrir ofan okkur.
Hann væri sem lífsloftið, sem
þú andar að þér og umlykur
jafnframt alla jörð. Hann væri
I sem himinbláminn, sem umvef-
J ur allan hnöttinn jafnt, svo
nærri þér sem loftið í lungum
þínum, en jafnframt ókannan-
lega víður, djúpur og hár.
En svona er þetta ekki. Við
erum syndarar, en synd er sam-
kvæmt Biblíunni blátt áfram
þetta ástand okkar, að við vit-
um ekki af Guði eins og hið
hreina hjarta myndi vita af
honum, erum ekki í hugðum
okkar, viljastefnu og viðbrögð-
um í samræmi við kærleikshug
hans. Af þessu ástandi leiðir, ,•
,, með það, tekið þer í munn hm
allt, sem við gerum Guði til, ,, ,,, , .
hryggðar og sjálfum okkur til
böls og tjóns.
Hvar er Guð? Hann er hjá
þér. Þú horfist í augu við hann,
þegar þú lest þessar línur. Þú
lifir og hrærist í honum á þess-1
ari stundu. Hvert, sem þú beinir
augum, mætir þú augum hans. I
Hann skynjar hverja hræringu 1
ins frá Guði, hún geymir þá
mynd hans, sem þú getur séð,
mynd Jesú Krists, þá ímynd
veru hans, sem þú getur þreifað
á, þann vitnisburð anda hans,
sem þú getur numið og fær um-
skapað þig.
Nálægt þér er orðið. Þú get-
ur fundið Guð. Þú þarft ekki
að fara um höf og lönd, ekki
að kanna geima né kafa undir-
djúp. Þú þarft ekki að rýna erf-
iðar formúlur, ekki að pæla í
torskildum bókum. Guð er
nærri þér — ekki sem þögull,
ökannanlegur leyndardómur,
orðið er nálægt þér, Guð talar
til þín. Það orð er „í munni
þínum“: Þú getur sjálfur farið
Þetta er efnuð þjóð.
Útlendir menn, sem dvelja hér
um skeið og kynnast því,
hversu marga frídaga þjóðin
hefir, segja sem svo, að það
hljóti að vera vel efnuð þjóð,
er geti veitt sér eins mikil og
tíð frí og tíðkast hér á landi,
enda munu aukafrídagar
sumra stétta vera farnir að
nálgast tölu annarra frídaga,
þ. e. sunnudaga, annarra frí-
1 daga þjóðkirkjunnar og svo
framvegis.
Það er mikill galli á okkur fs-
lendingum, að þegar við höf-
um komið auga á eitthvað,
sem okkur þykir feneur í.
þá viljum við fá svo af því,
að úr hófi keyrir. Frídag-
arnir viðast ætla að verða
eitt af því, ef þeir eru ekki
þegar orðnir það. Þeir bæt-
ast nefnilega ofan á það,
sem allir vita um en virð-
ist vera feimnismál —
vinnusvikin, sem tíðkast hjá
flestum stéttum landsins.
Auknar kröfur um frí eru
alvörumál, en hitt er þó enn
alvarlega, það fer að nálg-
ast að vera þjóðfélagsvanda-
mál.
Það vandamál verður þjóðin
að leysa í heild, og hún
hlýtur að glata sjálfsvirð-
ingu sinni að miklu leyti, ef
huga þíns áður en þú gerir þér
grein fyrir henni sjálfur.
Og þó finnst þér allt raun-
verulegra en hann, stóllinn, sem
þú situr á, flugan, sem skríð-
ur á glugganum. Þú ert haldinn,
hjartað er blint'.
Er bót að fá við þessu? Er
jhægt að finna Guð?
Já. Það er erindi Biblíunnar
við þig, fagnaðarerindið. „Seg
þú því ekki í hjarta þínu: Hver
mun fara upp í himininn eða
hver mun stíga niður í undir-
djúpið. Nálægt þér er orðið, í
munni þínum og í hjarta þínu,
|það er orð trúarinnar, sem vér
prédikum“ (Róm. 10, 6—8).
Guð talar. Ekki almennt og ó-
ákveðið og ópersónulega. Hann
talar við þig, segir til sín, segir
þér nákvæmlega það, sem þú
þarft að vita. Augu þín eru hald
in, hjartað er saurgað, þú ert
syndari. Sú hugsun Guðs, sem
alheiminn óf, er of stór fyrir
þig. Það hugvit Guðs, sem lífið
er sprottið af, er of leyndar-
dómsfullt fyrir þig. Sá dómur
heilagleikans, sem hvílir yfir
synd þinni, er of ægilegur fyrir
þig. En Guð hefur í gæzku sinni
ráðið bót á þessu öllu. Hann
steig út úr þeim ljóma dýrðar
sinnar, sem ekkert auga þolir,
hann sendi geisla veru sinnar,
hjúpaðan mannlegu holdi, til
þess við gætum séð hann, þreif-
að á honum, hann lét kærleik
hjarta síns verða mann, sem
hún sér ekki að sér og bætir
ráð sitt í þessu efni. Þeir,
sem telja sig græða eitthvað
á vinnusvikum, hljóta að
tapa un síðir.
dýrðlegu fyrirheit um lausn
fyrirgefningu, nýtt líf, og þegar
þú ber það í munn þér, þá er
það Kristur sjálfur og Guð í hon
um, sem er í munni þínum og
notar þína eigin tungu til þess
að tala við þig. Þegar þú segir:
Svo elskaði Guð heiminn, að
hann gaf son sinn eingetinn, til
þess að hver, sem á hann trúir,
glatist ekki, heldur hafi eilíft
líf, þá er Guð að segja þetta
við þig. Þegar þú íhugar Guðs
orð og leggur það þér á hjarta,
þá er það Guð sjálfur í hjarta
■ þínu með sína endurskapandi,
I hreinsandi lífi. Þegar þú ferð
i með Guðs orð í opinni auð-
I mýkt og bænarhug, þá áttu það,
sem orðið heitir þér: Kærleik
Guðs, náð hans og sáluhjálp 1
Jesú Kristi. Að fara með Guðs
orð er að láta Guð tala til sín.
Þegar þú játar pieð kirkju Guðs,
Þá ertu að■gera það að þinu,
sem Guð hefur gefið þér-. Þú átt
ef til vill erfitt með að hemja
hugsanir þínar og spurningar
leita á: Hvað á ég að hugsa
um Guð, hvaða hugmyndir á ég
að gera mér um hann? Það
skiptir meira máli að vita, hvað
Guð hugsar um þig. Hann segir
í orði sínu: Ég elska þig, synd-
uga barn, ég frelsa þig, glataði
sonur. Treystu því og lifðu sam-
kvæmt því.
Þetta orð er nálægt þér, í
munni þínum, í hjarta þér. Og
þar með hjálp Guðs, sem í
því felst.
j Einn af Jesendum Bergmáls
liefur sent dálkinum pistil og
skrifar um Heiðmörk, athvarf um
lielgar fyrir þá Reykvíkinga, sem
liafa ekki tök á að fara langar
leiðir — eiga til dæmis ekki bil.
Hann segir:
1 í
Engar veitingar.
„Það er eitt, sem mér finnst að
Heiðmörk, og það er, að þar er
ekki liægt að fá neinar veitingar.
í garðinum er engin bygging eða
liúsaskjól til slíkra Jiluta, og er
enginn vafi á því, að það kæmi
sér vel fyrir marga, ef liægt væri
að fá einhverja hressingu — í
föstu formi eða rennandi — þá
daga, sem gott er veður og menn
streyma í garðinn. Vil ég skora
. á þau yfirvöld, sem þessum mál-
| um ráða, að taka þetta til athug-
unar.“
l
I
Athugum málið.
| Bergmál er ekki alveg á sama
máli — að minnsta kosti ekki að
öllu leyti, þvi að það sér ýmsa
galla á því, að telcin yrði upp
, veitingasala á þessum stað. Mót-
báran er sú, að þ-að virðist vera
reglan, að þegar opnaður er veit-
ingastaður á einliverjum stað, þá
flykkist þang-að oft fólk, sem sízt
skyldi. Slíkur staður verður at-
livarf fyrir þá, sem þ urfa eða
telja sig þurfa á luisaskjóli að
lialda til að drekka. Bergmáli
finnst þess vegna rétt að athuga
málið vandlega.
Veitingastaður er nærri.
Það er að vísu enginn veitinga-
staður í mörkinni sjálfri, en það
er prýðilegur staður alveg við
— Jaðar, sem templarar starf-
rælcja. Það er staður, sem eng-
inn þarf að skammast sín fyrir,
Jivorki þeir, sem starfrækja hann
né gestirnir, sem þangað leita. Og
menn mega vita það, að þar er
ekki um neina óreglu að ræða.
Meðan þessi veitingastaður er op-
inn, og almenningur þeytist yf-
irleitt lengra í bílum sínum, þá
verður ekki séð, að það sé i raun-
inni nokkur þörf fyrir veiting-a-
stað innan Heiðinerluir sjálfrar.
Enn eitt atriði.
Eu Bergmáli finnst ástæða til
að bæta við einu atriði (og get-
ur vel verið ,að það, sem þar er
nefnt sé þegar framkvæmt, þótfc
Bergmál viti það ekki): Er ekki
Jiægt að láta strætisvagna aka um
Heiðmörk fáeinum sinnum, þeg-ar
veður er gott — daglega, ef al-
menningur vill nota ferðirnar, en
annars á laugardögum og sunnu-
dögum. Þessu er hér með beinfc
til forstjóra SVR, sem liafa ekki
alltof marga farþega á sunnudög-
uni, þegar veður er gott.
joj
borgar sig
að auglýsa
í vísi
VaEdlð ekki
dauða!
Ökumenn. í dag og næsti
daga er þörf meiri varúðar ;
þjóðvegunum en aðra daga.
Þér vitið ekki hver eku:
næsta bíl. Gleymið ekki, a<
þér berið ábyrgð á lífi þeirra
sem með yður eru og annarra
sem um veginn fara. — Látii
ekki nafn yðar verða á listi
þeirra, sem þjáningu og dauð
valda. ,
Friið er til þess að gleðjj
aðra og yður sjálfa.— Lögregl
an verður á þjóðvegum til að
stoðar og eftirlits.