Morgunblaðið - 16.11.1913, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ
69
13
Ö
>+H
<D
vcð
*o
o
(3
S FATAEFNI 1=
Mikið úrval.
Klæðaverzlun
H. Andersen & Sön.
Aðalstræti 16.
13
td
p3
M
P
P
0
Frakkaeíni r=
ID
Jólamerki
til ágóða fyrir barnauppeldissjóð Thorvaldsensfélagsins,
eru nýútkomin og fást á Bazar Thorvaldsensfélagsins og viðar þar sem
frímerki og kort eru seld. Thorvaldsensfélagið hefir einkarétt í
næstu 10»,ár til^þess að gefa út jólamerki.
Styðjið gott fyrirtöbki!
Það kom hik ájgimsteinasalann.
»Eg bið yður margfaldlega að virða
mér til vorkunar ... En það hafa
svo margir komið við svikum, þeg-
ar maður hefir sent þeim svona dýr-
gripi heim til þeirra ... Eg bið
yður að reiðast mér ekki, en setja
yður í mín spor . .
»Er það þannig?*, svaraði gestur-
inn kuldalega. »Við skulum þá al-
veg sleppa því. En eg læt yður
vita það, að enginn hefir fyr sýnt
mér svona ókurteisi«.
Hann bauð konu sinni handlegg-
inn og þau snerust til brottferðar.
»Heyrið þér!« hrópaði kaupmað-
urinn í örvæntingu sinni. »Þér verð-
ið þó að skilja við hvað eg á . . .«.
»Já, við skiljum vel við hvað þér
eigið. Þér vænið okkur þess að
við séum glæpamenn. Glæpamenn!*
endurtók hann og lagði áherzlu á
orðin.
»Jæja Erna, þarna hefir þú nokkuð
fyrir snúð þinn«, mælti hann svo
við konu sína og gat nú ekki varist
hlátri. »Eg viðurkenni það, samt
sem áður, að verzlunarmenn fara
aldrei of varlega. Og átta þúsund
og sex hundruð mörk er ekkert lít-
ilræði. Nei,|hér er ekki við lambið
að leika sér«, og hann hélt áfram
að hlæja.
»Eg veit alls ekki hvernig við eig-
um að fara að þessu. Eg hefði get-
að farið heim og komið aftur siðar
í dag með féð og sótt pakkann, ef
við hefðum ekki þurft að fara úr
bænum innan stundar. Og við þurf-
um meira að segja að hafa hraðan
á, því það er áliðið dagsins*.
Hann leit á úrið sitt.
»Nú dettur mér ráð í hug«, sagði
hann hvatlega. »Megið þér við því
að sóa svo sem hálftíma, hr. kaup-
maður!«
Hinn varð hálf-forviða, en játaði
því þó.
»Það er ágætt! Við búum hjá
ættingjum okkar í X-götu. Vagn-
inn okkar biður hérna við dyrnar.
Ef þér viljið koma með okkur, þá
erum við ekki lengur en tíu mínútur
heim, ef við ökum hratt. Og eftir
hálftima hafið þér fengið peninga
yðar. Eruð þér ekki ánægður með
það? Þér álitið okkur ekki neina
bófa........ Svona, svona«, hélt
hann áfram, þegar kaupmaðurinn
ætlaði aftur að afsaka sig. »Við ná-
um ekki í lestina nema þér flýtið
yður«.
Kaupmaðurinn lét nú tilleiðast.
Hanti gaf þjóni smum nokkrar fyr-
irskipanir og síðan héldu þau á stað.
Kaupmaðurinn sat í aftara vangsæt-
inu og hélt pakkanum dauðahaldi
undir hendi sér. Og þó hann sýnd-
ist í slæmu skapi, þá iðaði hann þó
í skinninu af ánægju, þvi svona góða
verzlun hafði hann ekki gert langa
lengi.
Þegar vagninn beygði inn í X-stræti,
sagði ókunni maðurinn við kaup-
manninn:
»Sjáið þér til, nú erum við komin
heim. Ökumaðurinn bíður hér eftir
yður, og þér getið svo þegar í stað
snúið heimleiðis«.
Húsið var stórt og ríkmannlegt
eins og vera bar. Þykkir rauðir gólf-
dúkar voru þar i stiganum, og i
stuttu máli benti alt á að húsráð-
ráðandi væri vellauðugur.
»Hamingjan góða hjálpi mér!«
riir.^jrvrTr^ r^ r^;r^ r^ir'vr^ r^
kJ kJ ki k.J k.4 ki ki kJ k.J k.J
r^ r^ r^ r^ r^ rvr'vr^ r^lr^ r-vrvr^
ki kJ ki'ki k.J k.J k.J,k.J ±J KJ k.J:k.J\KJ
Fólk vill helzt
leirvöru, glervöru, postulin og busáhöld frá
verzlun Jóns ÞórSarsonar, því þar er það
áreiðanlega fallegast, ódýrast og bezt, og
úr mestu að velja.
’ Lr^ rVrvr^ r^ r* rv r^, l.rvrv r^ r^ir^ rV rvj rv rvrv r.^.ii
UUU V. J k;j ki | ki\i ki kiiki ki k j \ Wii kikij kjji

Árni Eiríksson
Austurstræti 6.
Með E/s »Ceres« og »NörrejylIa.nd« eru komnar
nýjar birgðir af alls konar
Vefnaðarvöru og Prjónavöru
og öðrum vörum sem verzlunin ávalt hefir.
Ennfremur er verið að taka upp Jólavörurnar: Jóla-
gjafir, Nýjársgjafir, Leikföng, og jólatrésskraut, sem
alt fæst á Jólabazarnum, sem opnaður verður í vikunni.
Jólatrén koma með næstu skipum.
hrópaði frúin þegar þau voru komin
upp í stigann. »Taskan mín hefir
orðið eftir í vagninum. Eg vildi að
ökumaðurinn hefði ekki þotið á stað
með hana«, og hún sneri við eins
og elding.
Kaupmaðurinn bauðst til að sækja
töskuna.
»Nei, neil Þakka yður fyrir. Eg
skal sjálf sækja hana. Þið getið af-
lokið málum ykkar á meðan*.
Ókunni maðurinn hringdi nú dyra-
bjöllu. A hurðinni stóð: Dr. Ober-
lánder tannlæknir.
»Það er ættingi konu minnar.
Gerið þér svo vel! Gangið þér bara
inn«.
Þeir gengu itin í herbergi læknis-
ins. Hann tók þar sjálfur á móti
þeim.
»Er þetta maðurinn?«
»Já«.
Aðstoðarmennirnir þrír umkringdu
nú kaupmanninn. Honum fór ekki
að verða um sel.
»Svona. Nú gerið þér svo vel og
fáið yður sæti hérna á stólnum«.
Kaupmaðurinn leit á þá til skiftis-
»Hvað! Hvað á þetta að þýða,
herrar mínirl Eg — eg! Eg sem
á að fá hér peninga*.
»Og svo gerið þér svo vel og
leggið frá yður þennan böggul á með-
an«, sagði einn þeirra og þreif af
honum pakkann.
Nú misti kaupmaðurinn vald á
sjálfum sér.
> Hjálp 1 hjálp!« hrópaði hann.
»Gimsteinarnir mínirl Sleppið þér
mér! Sleppið þér mér, segi eg—!«
Doktorinn og ókunni maðurinn
litu hvor á annan.
»Gimsteinarnir! Ha, ha. Þá er
ekki á verra von. Við skulum taka
til óspiltra málanna piltar*.
Og áður en gimsteinasalann varði,
höfðu aðstoðarmennirnir gripið hann
og komið honum fyrir í stólnum.
»Hjálp! hjálp! Gimsteinarnir mín-
irl« æpti hann án afláts.
»Eg get ekki hlustað á þessi harma-
kvein«, sagði ókunni maðurinn, og
vék sér fram í biðherbergið.
Nú var gengið svo frá kaupmann-
inum að hann gat ekki lengur hrópað.
Aðstoðarmennirnir tveir höfðu gripið
heljartökum um hendur hans og fæt-
ur, en sá þriðji opnaði á honum
munninn.
Dr. Oberlander athugaði tennurn-
ar i honum.
»Þær eru hver annari verri«, taut-
aði hann við sjálfan sig; »en það er
þó líklega þessi sem tannpínunni
veldur*.
Maðurinn reyndi af öllum kröft-
um að losa sig, en það tókst ekki.
Lænkirinn rykti nú úr honum þeirri
tönninni sem verst var á að sjá.
»Við ættum ef til vill að taka
þessa líka«, sagði hann.
í sama bili sleit kaupmaðurinn sig
lausan.
»Hjálpl — Gimsteinarnir mínirU
Hann þaut að borðinu, þar sem pakk-
inn hafði verið látinn.
»Horfinn 1« grenjaði hann. »Hann
er horfinn«.
Og ókunni maðurinn var einnig
horfinn, og spurðist til hvorugs síðan.