Morgunblaðið - 19.11.1913, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
8?
Kvöldskemtun
heldur hljóðfærafiokkur hr. P. Benburgs föstudagintt
þ. 29. þ. m. kl. 9. i Bárunni.
Til skemtunar verður:
1. Hljöðfæraflokkur P. Bernburgs.
2. Guðm. Guðmundsson skáld, les upp kvæði.
3. Bjarni Björnsson syngur gamanvísur með Orkester-
undirspili.
4. Brynjólfur þorláksson, samspil.
Prógramið verður auglýst síðar.
Aðgöngumiðar verða seldir á fimtudaginn i bókaverzlun Sigf. Ey-
mundssonar, og á íöstudaginn í Bárubúð, og kosta kr. i.oo og 0.75.
Jiaríöfíur,
íaukur, (jvítkáí
rauðkát og
guíræíur
nýkomið tit
Guðm. Olsen.
Jlokkur þúsund
jófa-pósfkorf
eru nýkomin.
Verð: 3, 5, 10 og 15 aurar.
Einnig öll önnur
fjeifíaóskakorf.
Hvergi meira úrval.
Laugaveg 10.
Guðm. Sigurðsson.
Tvö uppskipunarskip
eru til sölu. Semjið við
Björn Rósenkranz.
Epli, 2 ágætis tegundir,
Vinber,
Perur,
Bananar,
Laukur.
Nýkomið til
H.f. P. J. Thorsteinsson & Co..
(Godthaab).
»
Agæt
Epli og
Vínber
nýkomin í sælgætis- og tóbaksverzlum
M. LEVÍ
Laugavegi 12.
Zinkhvita,
Blýhvíta,
Fernisolía og
Terpentina
er bezt og ódýrast í
Bdinborg’.
Carbide,
jafnt i heildsölu sem smásölu, selur
ódýrast og bezt
Hf, P. I. Thorsteinsson & Co.
(Godthaab).
IfANDAI^
Pétur A. Jónsson, Operasöngvari.
Eins og áður var getið i Morgun-
blaðinu, þá dvelur hann i vetur í
Berlin og hefir sungið á consertum
þar og sýningum og hlotið mikið
lof fyrir söng sinn.
Nú er hann ráðinn við Operuna
i Kiel er heitir »Stadtteaterc — er
bæði söng- og leikhús — og eitt
með stærri leikhúsum Þýzkalands.
Samningarnir eru til priggja ára, frá
15. sept. 1914 að telja; sumarfrí
hefir hann í 4 mánuði og laun hans
mjög góð.
Pétur verður einn af aðal söng-
kröftunum og verða hlutverk hans
bæði mörg og mikilfeng. Hann un-
ir ágætlega hag sinum og álitur fram-
tíðarhorfur sínar hinar beztu.
Verða vonandi ekki mörg ár þar
til Pétur verður framarlega í röð
heimsfrægra söngmanna 1 M.
SaltkjöL
Bezta spaðkjötið í bænum fæst hjá
okkur.
Pundið að eins 32 aura.
Ódýrara i heilum tunnum.
E P. I. Thorsteinsson & Co.
(Godtbaabs-pakkhús).
Svörtu gammarnir.
17 Skáldsaga
eftir
Ovre Richter Frich.
(Frh.)
— Henni þykir þó vænt um yður.
— Haldið þér það?
— Eg veit það. En hún er hrædd
við yður, þér eruð svo stór og fas-
mikill.......
Eg er það ekki lengur, svaraði
Burns. Eg er orðinn svo gæfur síð-
an eg misti handlegginn. Eg er
ekki eins illhryssingslegur eins og
fyr. Og hún getur þó als ekki
vænzt þess að, eg láti taka af méi
þennan handlegg hka, til þess að
verða ekki eins mikill fyrirferðar.
En þér getið ekki trúað því, læknir,
hvað eg er ástfanginn. . . Eg vildi
næstum því óska þess að verða veik-
ur og vanmegna aftur.....
— Hversvegna?
— Vegna þess að hún hefir lofað
því að stunda mig þá, hvar sem eg
verð í heiminum. Og eg veit að hún
stendur við orð sín . . . .
Tlorsk skíði
bezta teg., til sölu með tækifæris-
verði. Ritstj. vísar á.
Duglog stúlka óskast í vist nú
þegar í Bio-kaffihúsinu.
Nielsen.
Stúlku vantar á gott heimili
i Vestmanneyjum undir eins. Sern-
jist við Ólaf Ölafsson, Brekkustíg 7.
Cordosa direktór.
Cordosamálið er kunnugt orðið
um alla álfuna og mjög umtalað. —
Louis Cordosa og börn hans tvö,
Harry og Sonja vorn í fyrra ákærð
fyrir fjársvik og pretti. Sá heitir
Byrdal yfirdómslögmaður, er fyrstur
hófst handa gegn þeim. Kom það
þá í ljós, að þau höfðu grætt of fjár
með eintómum prettum, t. d. eina
miljón króna á fjórum mánuðum.
Voru mörg vitni leidd í málinu og
hallaði sökinni því metra á þau feðg-
in. — Louis Cordosa er gyðingur
að ætt, og á heima í Kaupmanna-
höfn.
En Harry var á ferð frá Ameríku,
er lögreglan handsamaði hann á skipi
í Kristjanssand í Noregi.
-----WWBJi—^"|ii ■ ■ -----
— Klukkan er tvö, sagði Erko
það er kominn tími til ferða.
Fjeld greip stýrissveifarnar.
— Er alt tilbúið? mælti hann.
— Já, svaraði Erko.
í sama bili heyrðist dálítill hávaði
eins og saumavél væri snúið hratt.
Hinir stóru vængir fóra á hreyfingu
og loftfarið sveif á stað.
Fjeld lét nú skrúfuna yfir höfð-
um þeirra taka til óspiltra málanna
og hófst nú fleyið með feiknahraða
þráðbeint upp í loftið.
Þegar þeir þóttust komnir nógu
hátt, stöðvaði Fjeld efri skrúfuna en
setti hina á stað. Vængjaslátturinn
varð æ tíðari og klauf nú þessi
stóri, guli fugl loftið, með ægilegum
hraða.
Þeir sneru á leið til borgarinnar
til þess að reyna stýrið. Borgar-
búar voru allir í fasta svefni, engin
lifandi vera sást á götunum. Það
eina sem bar vott um að menn
hefðust þar við, var reykurinn úr
verksmiðjustrompunum.
Svo sneru þeir við og stefndu til
suðurs. Þeir sátu hljóðir, heillaðir
af töframagni náttúrufegurðarinnar.
Sólin var enn ekki risin t borginni,
en þeir voru svo hátt uppi i loft-
inu, að ljóshaf hennar steyptist yfir
fuglinn, eins og gullbrynja.
Það var eins og jörðin væri kom-
in á fleygiferð. Bæir og akrar, foss-
ar og vötn þutu til norðurs eins og
alt væri að heyja kapphlaup til ein-
hverra ókunnra staða.
Það var þjóðbrautin ein, sem virt-
ist standa kyr og ekkert skeyta þessu
óðagoti á landinu umhverfis. Hún
lá þar söm og jöfn, óendanleg að
því er \irtist. Aðrir vegir voru þar
einnig, þvergötur og héraðsvegir, og
þeir þutu til norðurs með sama hraða
og alt hitt. En aðalvegurinn var eins
og gult band, sem tengdi saman'fólk
og héruð.
Burns starði og starði. Hann ætl-
aði ekki að trúa sínum eigin aug-
nm. Honum fanst sem hann væri
kominn í skóla og athugaði þar
landabréf, alveg eins og á æskuár-
unum.
— Hvað förum við hratt? grenj-
aði hann af öllum mætti, svo að
heyrðist til hans fyrir hávaðanum í
vélinni og skrúfunum.
— Við förum hér um bil 160 kíló-
metra á klukkustund, svaraði Erko.
Það er minsta ferð.
— Hvaða blekklessa er þetta ?
spurði Burns og benti til suðurs á
svartan blett, sem sýndist fljóta á
sjónum.
— Það er reykurinn i Gautaborg,
svaraði Erko. Beint þar norður af
sjáið þér hvítan blett, eins og væri
þar snjóskafl. Það er Tröllhettan. Og
lengra burtu sjáið þér eins og svart-
an klett með rauðu bandi umhverfis
Það er Karlskrona vigið og Marstrand-
bær. Og úti á skerjunum sjáið þér
smástryk, eins og væri þar gáigi.
Þér skuluð einhverntíma spyrja Fjeíd
nákvæmar um þann gálga, en það
er Paternostervitinn.
Og fuglinn hélt áfram viðstöðu-
laust, með látlausum vængjaþyt og
dýfði bringunni æ lengra inn i
Ijósalönd morgunroðans. Héraðs-
búar hættu vinnu og störðu á eftir
þessu einkennilega flugdýri. Slika
sjón höfðu þeir aldrei séð áður.
Þeir félagar þutu nú yfir Eyrar-
sund og Sjáland, og framhjá Korsör
í þann mund sem gufuferjan sigldi
þaðan til Kiel. Fjeld stýrði i sömu
átt, en ferjan varð skjótt á eftir. Hálf
tíma siðar voru þeir staddir yfir Kiel.