Morgunblaðið - 08.01.1916, Blaðsíða 4

4
MORGU MBLAÐIÐ
Fyrir kaupmenn:
sws
I!
heimsfræga svissneska cacao, og át-súkkulaði,
svo sem »Mocca<, »Berna«, »Milkc og fleiri
tegundir, áviit fyrirliggjandi, hjá
G. Eiríkss, Reykjavík.
Einkasali fyrir'ísland.
Hvítir kragar,
silkislæður, slðr o. fl. kom með Gullfoss í
Lækjargötu 4.
Ibúð
Góða 5—6 herbergja íbúð, annaðhvort í húsi með öðrum eða sér-
stakt hús vantar mig frá 14. maí næstk.
Carí Tinsen.
Tilboð
óskast iiin akstur á alt að 50 tonnum af koksi frá
Gasstoðinni til Hafnarfjarðar, bráðlega.
Tilboð merkt
Akstur
sendist á afgreiðslu blaðsins.
Bezt að auglýsa i Morgunblaðinu.
Munið að ganga i Sjúkrasam-
lag Reykjavíkur. Snúið yður til lækn-
anna, sem gefa allar nauðsynl. upp-
lýsingar um það og skoða innsæk-
jendur.
Vanur pakkhúsmaður
óskar eftir fastri stöðu frá i. janúar.
Agæt meðmæli til sýnis.
Ritstj. vísar á.
IíOG’MBNN
Svelnn Bjðínsson yfird.lögm.
Friklrkjuveg 19 (Staðastað). Sfmi 202,
Skrifstofutími kl. 10—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—6.
Eggert Olaessen, yfirréttarmáia-
flntningsrr.aðsr Pósthússtr. 17
V«njuls$a heima 10—-ii «9 4—5. Sfmí Í6
Jón Afebjðrnsson yfird.lögm
Hverfisgötu 45 (hús Matth. Einars-
sonar læknis, uppi). Sími 435.
Heima kl. 1—2 og 5—6 síðd.
Guðm. Olafsson yfirdómslögm.
Miðstr. 8. Sími 488.
Heima kl. 6—8.
Skúli Thoroddsen alþm. og
Skúli S. Thoroddsen
yfii;réttarmálaflutningsmaður,
Vonarstræti 12. Viðtalstími kl. 10
—11 f. h. og 5—6 e. h. Hittast á
helgidögum kl. 6—8 e. h. Simi 278.
Alt sem að greftmn lýtur:
Likkistur og Líkklæði
bezt hjá
Matthíasi Matthíassyní.
Þeir, sem kaupa hjá honum kistuna
fá skrautábreiðu iánaða ókeypis.
Sími 497.
YÁJTPjYGGING AÍi ^
Vátryggið tafarlaust gegn eldi,
vörur og húsmuni hjá The Brithis
Dominion General Insurance Co. '
Aðalumboðsm. G. Gíslasoö*
Brunatryggingar?
sjó- og stríðsYátryggingar.
O. Johnson <& Kaaber.
A. V. TuliníuB
Miðstræti 6. Taisími 254.
Brunatrygging — Sæábyrgð.
Strí ðs vatry ggin g.
Skrifstofutími 10—11 og 12—-3-
Det kgl. octr. Brandassm’ance Cö'
KaupmannahSfn
vátryggir: haH. húsgðgn, íiU®'
konar vöruíorða o. s. frv. ge£u
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e- "
f Austurstr. 1 (Búð L. Nieiseri*
____________N. B. Nieisea^,
Oarl Finsen Laugaveg 37, (upptf
Brunatryggíngar.
Heima 6‘/t—7 V* Talsíini 3?1'
Geysir
Export-kafH
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. Johnson & Kaaber.
Morg-unblaðiö
er bezt.
Angela.
Eftir Georgie Sheldon.
6 (Framh.)
l>eir tæmdu maga hans og síðan var
togleðursslanga, sem skrúfuð var á
tilheyrandi ílát fult með súrefni, —
lögð í munn honum, svo hann gat
andað að sér hreinu súrefni í stað
lofts. En aliar þessar tilraunir þeirra
sýndust gagnslausar og lífsafl sjúk-
lingsins virtist stöðugt þverra.
Læknarnir tóku nú í skyndi sam-
an ráð sín og urðu á eitt sáttir, að
hið eina sem hugSEnlegt væri að
gæti bjargað lífi hans væri innspýt-
ing af lifandi blóði.
— Hann getur ekki lifað þannig
sem nú er komið, og bióðinnspýt-
ing er hið eina, sem getur bjargað
honum. Það er að minsta kosti
sjálfsagt að reyna það sem hina síð-
ustu tilraun, sagði yfirlæknirinn.
— Ef við gætum að eins fundið ein-
hvern sem vildi fúslega gefa nægi-
legt af blóði sínu til að bjarga lífi
hans og mundi gjarnan hafa gefið
bætti hann við og horfði með á-
hyggjusvip á hið föla, en göfug-
mannlega andlit sjúklingsins. Hann
langaði mjög að bjarga lífi hans. —
nægilegt af sínu eigin blóði til þess.
En hann vissi, að enginn nema
hann gat framkvæmt hinn vandasama
skurð.
Því næst tóku þeir að leita eftir
hraustum og blóðríkum manui með-
al hjúkrunarmannanna. Einhverjum
sem væri fús að láta í té dálítið af
blóði sínu öðrum til hjálpar. En
siikan mann var ekki að finna. Einn
sagði önugur að hann hefði ekki
meira blóð en hann sjálfur þyrfti að
nota. Sumir störðu á læknirinn
hálf hræddir og forviða, hristu höf-
uðin og flýttu sér í bartu.
Það leit því heizt út fyrir að
ekkert yrði af tilrauninni og sjúk-
lingurinn yrði að deyja. Hann átti
nú auðsjáanlega ekki langt eftir, því
í hvert skifti sem hann andaði að
sér súrefninu skaif líkami hans sem
hrísla.
— Hvað eigum við að taka til
bragðs. Eg má ekki til þess hugsa
að hann deyi án þess að þetta sé
reynt, sagði yfirlæknirinn og reif i
hár sér í angistarofboði, því sérhvert
augnablikið sem leið, flutti sjúkling-
inn óðfluga að feigðarósi.
Yfirlæknirinn snéri síðan á burt
frá hinum hraustu og þrekvöxnu
mönnum er höt'ðu neilað beiðni
hans. Hann nam staðar fyrir utan
dyrnar á herberginu og horfði
eftir hinum langa gangi. En'ginn
var þar sjáanlegur, en á næsta augna-
bliki heyrði hann létt fótatak langt
fram á ganginum. Það færðist óð-
um nær. Ein af hjúkrunarkonunum
úr kvennastofunum kom hlaupandi
fyrir hornið innan úr öðrum gangi.
— Ah! dr. Hunt! htópaði hún,
er hún kom auga á læknirinn. Eg
var einmitc að leita að yður. Yfir-
hjúkrunarkonan í C-deildinni biður
yður að koma þangað þegar i stað
til að líta á sjúkling sem er nýkom-
inn og er hættulega veikur.
— Get ekki farið héðan, svaraði
læknirinn og hristi höfuðið. Eg er
í hinum mestu vandræðum sem
stendur yfir lífgunartilraun á manni
sem að öllum líkindum verður dauð-
anum að bráð sökum skorts á hreinu
blóði, sem enginn er svo eðallyndur
að vilja láta í té.
Salome Howland — því hún var
hjúkrunarkonan — varð mjög hug-
fangin. Hún horfði með alvörusvip
á læknirinn og spurði.
— Hvað er það? Gerið svo vel
að segja mér af því.
Hún var í miklum metum hjá
Hunt lækni og hann sagði henni
alla málavexti.
— Hann er mikilfenglegur maður,
tók læknirinn til máls. og það ef
hin mesta smán að láta hann deyP
án þess að þetta sé reynt.
— Er enginn hér svo eðallyo^ur
að vilja leggja jafnlítið í sölurnar
að bjarga lífi þessa manns? sp°r
stúlkan með fyrirlitning í rómn11^!
— Nei. Eg get að minsta kostl
ekki fundið einn einasta mann se^
hefir kjark eða vilja til að opna s^
æð. Eg mundi glaður gefa ^
eigið blóð, en eg er sá eini s-
framkvæmt get þenna vandas^
skurð. Það veit hinn heilagi ^se
að eg er í svo illu skapi yfir þeSSU’
að mig langar til að taka eiokv
og opna honum æð með valdi- .
varð augnabliks þögn. Þá sa^
hin dáðríka fagra mey er stóð 3tl
spænis honum. g
— Hunt læknir, sagði hún
hægð. Eg skal bjarga lífi P ^
unga manns ef þess er kostur^f
þennan hátt. Þér megið ^
æðum mínum alt það blóð et
Þurfið- . hisS3.
Læknirinn starði á hana stein‘ ^
Honum hafði ekki dottið í ^8 £jj.
leita til kvenmanns viðvíkjan
raun sinm.
T-r V1
Barn! hrópaði hann. p J
alvara ?
— Já, vissulega, herra lækolt'
ðuf